Europa, Hoe Verder?

door Jens-Peter Bonde, Voorzitter van EU Democraten 
RED: “Zou de Duitse Bondskanselier Merkel het aandurven om de EK-wedstrijd Duitsland-Kroatië opnieuw te laten spelen omdat Duitsland heeft verloren”?
Ik denk het niet. Maar dat doen op dit moment de EU opperhoofden wel voor het Ierse referendum!

Hieronder een artikel van Jen Peter Bonde, wat heel duidelijk aangeeft wat er aan het geuren is, en wat er volgens hem zou moeten gebeuren.
Als ook politicus zijnde geeft hij een veel betere oplossing, al gaat die ook naar onze opvattingen nog niet ver (niet principieel) genoeg.
  
Op donderdag 19 en vrijdag 20 juni ontmoeten de Europese leiders elkaar om te besluiten dat de resterende ratificaties van het Verdrag van Lissabon moeten doorgaan alsof er geen referendum in Ierland heeft plaatsgevonden. De leiders willen 26 ratificaties zien en dan Ierland om een ‘re-run’ vragen.

Ik heb op de dag na het referendum de ‘re-run’ met de Ierse Minister van Buitenlandse Zaken Martin op de Ierse radio en televisie besproken en gevraagd of hij wellicht bereid zou zijn om de Duitse Bondskanselier Merkel te vragen om de EK-wedstrijd Duitsland-Kroatië opnieuw te laten spelen omdat Duitsland heeft verloren!

Volgens de spelregels van de EU is de situatie duidelijk. Het Verdrag van Lissabon is dood. Geen verandering van het Verdrag kan zonder 27 handtekeningen worden uitgevoerd. Voor de Ierse Overheid zou het wellicht een misdadige handeling zijn om de andere Lidstaten aan te sporen om hun ratificaties voort te zetten en het Ierse ‘nee’ van de kiezer te negeren. Maar aangezien er over de misdadige handeling door alle eerste ministers en presidenten van de EU samen zal worden beslist, zal de onwettigheid in plaats daarvan ‘staatsmanschap’ worden genoemd.

Toen de Deense Premier tijdens een eerdere EU-Top vertelde dat hij het geplande Deense referendum over het Verdrag van Lissabon had geannuleerd, werd hij spontaan toegejuicht door zijn EU-collega’s … Zij juichen elke kans toe om te vermijden dat kiezers het voor het zeggen zouden krijgen.

75% van alle Europese kiezers wil een referendum. Slechts 20% wil niet over hun politieke toekomst kunnen stemmen. Maar deze minderheid omvat ook alle leiders in de Europese Unie.

De grote ‘Nee-campagne’ in Ierland is op gang gekomen ondanks grote overheidsdruk, beloftes, halve waarheden en strategische samenwerkingen. Het Nee-stemmen was tegen het advies van 95% van de leden van het Ierse parlement. Het was tegen het stemadvies van vrijwel alle Ierse leden van het Europese parlement (met uitzondering van twee politici). Tegen het advies van vrijwel alle media en zakelijke organisaties …tegen het advies van de Boeren Unie en de vakbonden. 

Drie jaar geleden stemde in Frankrijk 55% van kiezers tegen het stemadvies van 90% van de Franse leden in het parlement. In Nederland was het 62% van de kiezers tegen het stemadvies van 80% van hun afgevaardigden in het parlement. In Denemarken zouden wij ook een meerderheid van stemmers tegen 80% van de leden in het parlement kunnen hebben. Dat is de echte reden waarom het referendum in  Denemarken is geannuleerd.

De Franse President Nicolas Sarkozy was eerlijk in zijn oneerlijkheid toen hij de leiders van de politieke partijen uit het Europese Parlement in November 2007 ontmoette. Het Verdrag van Lissabon zou het nergens halen in een referendum, suggereerde hij. Hij sprak over een conflict tussen de kiezers en de Europese elite, maar verraste me toen hij besloot dat wij in de toekomst geen referenda zouden moeten organiseren. 

Ik stelde voor dat wij in plaats daarvan een tekst voor een Verdrag zouden kunnen uitwerken die door de kiezers zou worden toegejuicht …
Waarom willen kiezers nergens Het Verdrag van Lissabon goedkeuren? Eenvoudig omdat het de bevoegdheden van de kiezers verschuift naar de Brusselse elite die hoofdzakelijk achter gesloten deuren wetgeving maakt.

De kern van een democratie is de mogelijkheid hebben om verkiezingen te hebben, een nieuwe meerderheid te creëren, en daarna nieuwe wetten of oude wetten te veranderen. Dit kernprincipe van democratie wordt fundamenteel uitgehold in het voorgestelde Verdrag van Lissabon. In de EU is het juist een voorwaarde dat je NIET moet worden gekozen om een EU-wet op te kunnen stellen.

Als dit werkelijk een goed systeem zou zijn, waarom past u dat dan niet toe in uw eigen land? Waarom zouden we niet het recht van uw nationale parlement om wetten voor te stellen en te beslissen over wetgeving afschaffen? Waarom niet in plaats daarvan nationale afgevaardigden in het parlement het recht geven amendementen voor te stellen voor concept wetgeving die is voorbereid door topambtenaren achter gesloten deuren van de verschillende ministeries? Waarom het recht over welke amendementen zij zouden mogen beslissen niet laten beslissen achter een reeks gesloten deuren van 300 geheime werkgroepen die effectief over 85% van alle EU-wetten beslissen?

Ik zou een eenvoudiger weg voorwaarts willen voorstellen. Stel een gekozen conventie samen om een vereenvoudigd verdrag samen te stellen met eenvoudig te lezen regels over hoe EU-wetgeving tot stand dient te komen. De tekst zou zo kort moeten zijn dat het door de premiers van alle landen kan worden gelezen alvorens zij het voor akkoord ondertekenen.

Niemand van de 27 eerste ministers heeft gelezen wat zij op 13 december 2007 in Lissabon hebben ondertekend.
De Ierse Premier gaf vóór het referendum toe dat hij het Verdrag niet had gelezen, maar hij was zeker niet de enige. Niet één van hen heeft het van tevoren gelezen. Ik betwijfel ten zeerste of één van hen het achteraf heeft gelezen. 

In mijn laatste boek ‘Van Grondwet naar Verdrag van Lissabon’ heb ik een ontwerpvoorstel gepubliceerd voor een democratisch Europa in 47 wetsartikelen dat zou kunnen worden uitgeprint op een grote pagina. Meer ruimte heeft men niet nodig om de basisregels voor onze noodzakelijke en waardevolle Europese samenwerking vast te leggen. U hebt ook niet meer woorden in de nationale grondwet nodig (ik heb geprobeerd de Deense grondwet te reduceren tot dezelfde omvang!).

De diplomatieke compromissen over de inhoud van mogelijke wetten zouden aan het eenvoudige basisverdrag in complexere Protocollen kunnen worden toegevoegd.

Het eenvoudige verdrag zou enkele eenvoudige principes moeten bevatten:

1. Alle Europese wetten moeten worden beslist door een meerderheid in het Europese Parlement en, bijvoorbeeld, 75% van alle lidstaten in de Raad. 

2. Alle wetgevende vergaderingen en documenten zouden openbaar en transparant moeten zijn, tenzij er in bijzondere omstandigheden anders wordt beslist. 

3. Alle Lidstaten zouden een Commissaris naar eigen keuze moeten hebben. Waarom laten we hen niet direct en tegelijk kiezen tijdens de verkiezingen voor de leden van het Europese Parlement.

Wij zouden het dan aan de gekozen Commissaris kunnen overlaten om de voorzitter van de Europese Commissie te benoemen, een permanente stoel voor de vergaderingen in de Raad, een vertegenwoordiger voor Buitenlandse zaken etc.

Persoonlijk, zou ik mij niet verzetten tegen de directe verkiezing van EU-leiders – maar ik kan nog niet zien dat de Europese bevolking daarvoor rijp is. Hoeveel Britse burgers zouden voor een EU voorzitter uit Luxemburg of Denemarken stemmen? Hoeveel Franse kiezers zouden kiezen voor een zelfs Franssprekende Tony Blair?

De federalistische droom kan op papier mooi lijken. In de V.S. kiezen de burgers hun President en zelfs de Europese burgers volgen het proces van de genomineerde presidentskandidaten. Maar Amerikanen zijn Amerikaans op een geheel verschillende manier dan dat de Europeanen Europees zijn. De Amerikaanse ‘experience’ kan niet worden toegepast in Europa. Hier is het enige realistische project een Europa van verschillende nationale democratieën.

De scheidslijn tussen nationale en supranationale bevoegdheden moet worden beslist door de nationale parlementen op basis van ‘bottom-up’ in plaats van top-down. Alle nationale parlementen zouden hun eigen lezingen van Europese wetten moeten hebben om een democratische overweging van nieuwe wetten met de kiezers mogelijk te maken.

Als een nieuw EU-Verdrag op basis van deze uitgangspunten kiezers een stem zou geven, dan zou het voor een referendum in elk land kunnen worden voorgedragen, wellicht zelfs alle op dezelfde dag. En waarom niet tegelijk met de Europese verkiezingen in juni 2009?

Dit alles is mogelijk als we onze voorbereidingen nu beginnen. Maar de Eerste Ministers en Presidenten lijken het met elkaar eens te zijn dat zij slechts één probleem hebben: de bevolking.  

Zij zouden het advies van Duitse dramaticus Bertolt Brecht moeten opvolgen om een nieuwe bevolking te kiezen – of anders de bevolking weer opnieuw bij Europa te laten aansluiten.
—————————-
Jens-Peter Bonde is voormalig lid van het Europese Parlement en is de gekozen Voorzitter van de EU-Democraten (www.eudemocrats.org), een internationaal samenwerkingsverband van verschillende politieke partijen.

Hij nam aan deel aan de definitieve radio en televisiedebatten voorafgaand aan het Ierse referendum van afgelopen donderdag. Hij heeft een gratis toegankelijke lezers-vriendschappelijke uitgave van het Verdrag van Lissabon samengesteld (met een zoekindex voor 3000 woorden).
Te donwloaden via zijn website www.bonde.eu.