Dezer dagen kwam ik een Telegraaf-artikel van 29 augustus 2005 tegen. “Merkel en Stoiber: Geen Turkije in EU”.
Dat was duidelijk toch?
Maar wie vandaag met stelligheid “Nee” zegt, zegt morgen met nog krachtiger bewoordingen “Ja”, zo blijkt!
Niets is onbetrouwbaarder dan politiek en politici, daarvoor hoef je echt niet naar Birma of Noord Korea.
RED: “onbetrouwbare politici” is dan ook net zo’n pleonasme als een “witte schimmel”.
Merkel was zelfs zo fanatiek dat ze een actie wilde starten om de Turken buiten de deur te houden. Wilders heeft haar toen nog een brief geschreven waarin hij samenwerking voorstelde. Maar Angela stond op de nominatie om Kanselier te worden en dus maande haar partij de CDU haar, haar activiteiten te stoppen. En zo geschiedde! Nu zijn zowel die Stoiber als Merkel fanatiek voorstander van toetreding van dit islamitische agressieve land met haar 70 miljoen inwoners.
Ik las ook nog een ander artikel uit 2005 n.l. van 30 april. Straks kunnen we hier 140 miljoen Turkssprekenden, die allemaal een dubbele nationaliteit hebben dus behalve hun eigen nationaliteit ook nog de Turkse, verwachten die allemaal een huis willen, een uitkering, kinderbijslag voor bestaande, maar ook voor niet-bestaande kinderen zoals we al 35 jaar lang met de regelmaat van de klok kunnen lezen. En zoals we recentelijk en in een regionale Duitse krant konden lezen is deze praktijk ook daar nog altijd gangbaar.
Daar heeft het vooruitstrevende EU-bestuur geen enkel probleem mee; immers de problemen zijn voor de autochtone bewoners, voor regelmakers ligt dat anders. Regeren is immers vooruitzien.
En we laten ze gewoon hun gang gaan. Zijn we niet zelf ook verantwoordelijk voor onze vrijheid?
“Vrijheid” zei Mr G.B.J. Hilterman in een van zijn latere columns, is geen vanzelfsprekendheid!
En dat zullen we nog ervaren ook!
———————–
Ingezonden door Wannes
—————————
RED: Inderdaad, de gevolgen van het “niets doen” door de burgers van Nederland tegen de ratificatie van het verraad van Lissabon hangen al aan de horizon.
