Hoewel ieder weldenkend mens het er mee eens zal zijn dat laster afkeurenswaardig, min, gemeen (enz.) is, blijft toch vaak de vraag opkomen of het ook “strafbaar” moet zijn.
Actueel zijn nu de publicaties over Harry Mens *)
Een libertarische autoriteit op het gebied van strafbaar stellen is Walter Block. * *)
Ook Walter keurt laster af maar stelt wel dat het niet strafbaar zou mogen zijn.
Als het recht op vrije meningsuiting van lasteraars wordt beknot, heeft dat automatisch tot gevolg dat diezelfde rechten voor alle andere mensen ook minder zeker zijn.
Immers door laster wordt de “reputatie” van iemand aangetast. En als het aantasten van iemands reputatie strafbaar is, dan mag je ook geen kritiek op iemand uitoefenen. Heel wat artikelen en schrijvers op de Vrijspreker zouden dan ook strafbaar zijn.
Om dit te analyseren kom je dan al direct op het punt van WAT is die reputatie, en is de reputatie het persoonlijk bezit van de persoon in kwestie?
De reputatie is echter geen bezit van iemand, maar de mening van anderen over hem. Omdat het niet iemands bezit is, kan het ook niet van hem gestolen worden.
Hij kan niet bij de rechter eisen dat een ander anders over hem moet gaan denken.
Dat betekent dat laster niet strafbaar gesteld mag worden.
Omdat laster nu wel strafbaar is, loopt de reputatie van iedereen veel meer gevaar op dan als het niet strafbaar was.
Omdat laster strafbaar is, is er ook een natuurlijke tendens om eerder te geloven wat er over iemand gezegd/geschreven wordt. Hoeveel mensen “geloven” niet alles wat er in de pers of bvb door politici wordt gezegd? “Als het niet waar was, zouden ze dat toch niet durven schrijven?”
“Er zal toch wel wat van waar zijn!”
Als laster niet strafbaar zou zijn, dan zouden mensen veel kritischer geworden zijn en veel eerder om bewijzen vragen. Met tot gevolg dat een reputatie van iemand niet zo vlug beschadigd kan worden.
Tot zover de redenering van Walter Block gevolgd.
Hoewel deze stellingen te onderschrijven zijn, komt toch een vraagteken kijken op het punt waarbij iemand reële schade lijdt door laster.
Je kunt daardoor bvb opdrachten missen of vrienden kwijtraken terwijl je je niet of nauwelijks kunt verdedigen.
Daarom zou met het strafbaar stellen van laster uiterst voorzichtig gehandeld moeten worden en er is dan ook nog meer studie nodig om hierover tot een duidelijke zwart/wit conclusie te komen.
———————————–
*) Zie voorgaand artikel: “Naam Harry Mens wordt alvast door het slijk getrokken”
**) Walter Block heeft veel van dergelijke grensgevallen besproken in zijn beroemde boek:”Defending the Undefendables”, in het Nederlands vertaald in “Ter Verdediging”.
Meestal bij laster zijn er personen die de lasterpraat (als eerste) verspreiden. Mocht dit tot aantoonbare schade leiden, dat lijkt mij dat deze verhaald kan worden op de lasteraar via een gerechtelijke procedure. Dus iemand die een praatje verspreid welke leiden kan tot schade bij de andere partij kan maar beter zijn bewijzen klaar leggen.
Ik ben het er mee eens dat laster niet onder het strafrecht moet vallen.
“” Mocht dit tot aantoonbare schade leiden, dat lijkt mij dat deze verhaald kan worden op de lasteraar via een gerechtelijke procedure. ”
EN:
“Ik ben het er mee eens dat laster niet onder het strafrecht moet vallen”
Spreek je hier jezelf niet tegen?
Nee, het valt dan onder het ceviel reht. Iemand kan een ander aanklagen voor aangerichte schade.
Cruciaal bij vrijheid van meningsuiting is m.i. de vraag wat een mening is.
Zolang iets als mening gepresenteerd wordt moet m.i. alles kunnen, maar zodra iets als feit wordt gepresenteerd, moet het wel waar zijn. Als een “feit” niet blijkt te kloppen moet dit wel strafbaar zijn.
Dus wel “Hub is een schoft” (dat is duidelijk subjectief), maar niet “Hub heeft zijn dochter verkracht”, (tenzij hij hiervoor veroordeeld is dan wel de spreker over bewijsmateriaal beschikt). Wat wel kan is “volgens mij pleegt Hub incest met zijn dochter” want dat is immers duidelijk een mening/inschatting.
Overigens geldt e.e.a. uiteraard eveneens voor positieve uitingen zoals in de reclame: beweren dat Pepsi de lekkerste cola is kan wel, want het is duidelijk een mening. Beweren dat je door de cafeine na het drinken wat wakkerder bent en helderder kan denken is wellicht eveneens geen probleem, maar als men zou beweren dat wie dagelijks 1 liter drinkt gegarandeerd een nobelprijs fysica wint voor zijn 40e, moet het strafbaar gesteld worden. Immers als iets als feit gepresenteerd wordt en de feiten kloppen gewoonweg niet, dan doe je dus bewust aan misleiding en benadeel je mensen met het doel er zelf (als verkoper/reclamemaker) beter van te worden. Zoiets heet fraude en behoort strafbaar te zijn.
PS sorry voor het gebruik van je naam, Hub, maar dat was bewust omdat vele mensen ineens anders tegen de zaken aankijken als ze zelf onderwerp van de laster vormen. Het spreekt voor zich dat ik je van geen enkel libertarisch misdrijf verdenk, hoogstens van slachtofferloze misdrijven zoals harder rijden dan de toegestane snelheid etc. Maar wie zich uit eerdere schrijfsels herinnert wat ik van Pepsi vind (slechts goed om te voorkomen dat Coke een monopolie zou hebben en te duur zou zijn), begrijpt dat ik bewust voorbeelden gaf die ik niet onderschrijf ter illustratie van het feit dat ik het bv. prima vind dat men van een walgelijk drankje beweert dat het de lekkerste cola zou zijn. Zo ook dus met de negatieve beweringen als voorbeeld van iets waar ik zelf niet achter sta maar waarvan ik vind dat ze -mits op de juiste manier verwoord- wel geuit mogen worden.
Dat Hub een schoft is, kan ik mee leven, maar dat hij zijn dochter verkracht heeft, is niet te verdragen.
Vooral omdat hij niet eens een dochter heeft! !!!
Goede punten overigens.
Een probleem is nog dat meningen vaak, meestal, verkocht worden als feiten.
Pak maar de eerste de beste krant.
“Vooral omdat hij niet eens een dochter heeft! !!!”
Weet ik, daarom ook dat ik me permitteerde dit astrante voorbeeld te kiezen.
Echter zoals we uit Multatuli onthouden: als Barbertje moet hangen, doen zelfs zulke feiten niet eens meer ter zake. In zo’n samenleving zou je opgesloten worden voor ontucht met een dochter die je niet eens hebt. Soms vrees ik dat we die kant uitgaan.
De rechtspraak moet er van uit kunnen gaan dat een misstand objectief te bepalen valt.
Anders werk je willekeur in de hand.
Precies op dit punt gaat het strafbaar stelllen van iets subjectiefs als laster mank.
De uilteg van M geeft een zet in de goede richting maar laat toch nog een groot “grijs gebied”open.
Het bewijs hiervoor is de moderne roddelbladen, die achter elke stelling simpelweg een vraagteken plaatsen en daarmee zichzelf zo goed als onaantastbaar maken
Hierbij een alternatieve analyse:
Laten we voorop stellen dat de vrijheid van meningsuiting tot doel heeft om de bevolking zo goed mogelijk te informeren op alle mogelijke gebieden, zodat zij die keuzes kunnen maken waarvan zij zo gelukkig mogelijk worden. (J.S. Mill, On Liberty)
Wat betreft het normatieve kader kies ik, zoals altijd, voor welvaartsmaximalisatie omdat iedere andere maatstaf onvolledig is en er toe zou leiden dat een regel wordt geaccepteerd die iemand slechter af maakt zonder dat iemand anders er beter van af is, welke regel in de symmetrische setting door de individuen zelf zou worden afgewezen (Kaplow en Shavell, Fairness vs. Welfare).
Een mening is dan “goed”, als zij potentieel waardevolle informatie overbrengt. Laster is een mededeling over iemand die a) onwaar is en waarvan de boodschapper weet dat ze onwaar is en b) tot doel heeft deze persoon te beschadigen. Uit punt a) volgt als dat laster per definitie nooit kan bijdragen aan een groter geluk. Zij kan alleen leiden tot slechtere beslissingen omdat deze boodschap niet tracht mensen dichter bij de waarheid te brengen, maar juist er verder vanaf leidt.
De conclusie is duidelijk: Laster is slecht.
Volgt de tweede vraag, moeten we het verbieden?
We mogen het overwegen, als de handelingen van de dader schade veroorzaken bij het slachtoffer.
Zoals Hub al aangaf kan laster aanzienlijke gevolgen hebben: Baan kwijt, niet meer meedingen naar aantrekkelijke opdrachten, vrienden- en kennissenkring kwijt.
Daarnaast is er de beschadiging van een reputatie. In de praktijk wordt een reputatie daadwerkelijk in geldelijke termen gewaardeerd, het is dan onderdeel van Goodwill. Ondernemingen investeren ook veel in het creëren van een reputatie. Dat zijn wat mij betreft voldoende aanwijzingen (!) om er van uit te gaan dat er inderdaad een eigendomsrecht op reputatie is.
Er is schade, dus mogen we het verbod overwegen. Niet alle schade aan derden vereist een verbod, het is een minimumvoorwaarde, geen afdoende voorwaarden. Mijns inziens is een verbod hier wel op zijn plaats, daar de alternatieven voor een verbod (debat, uitsluiting) hier niet snel werken. Juist de mate waarin het slachtoffer kan deelnemen aan het debat sterk wordt beperkt, terwijl uitsluiting waarschijnlijk een belangrijk doel is van de dader.
Het enige probleem dat nog niet besproken is, hoe stellen we een systeem op waarbij vastgesteld wordt wat laster is? Welke eisen stellen we aan de boodschapper? Moeten we een onderscheid maken tussen traditionele media en b.v. de Prive? Wat doen we als achteraf blijkt dat een bericht inderdaad waar was? Denk bij dat laatste b.v. aan het bericht in de Prive over de verkoop van de kliniek van mw. Breukhoven: Hoewel eerder de Prive veroordeelt is vanwege de gestelde onjuistheid van het bericht, blijkt het achteraf gezien juist.
Het zijn deze vragen die eigenlijk ook beantwoording vereisen. Maar dat lijkt me een leuke uitweiding voor een ander bericht.
mvg,
NvdBeek
“Het zijn deze vragen die eigenlijk ook beantwoording vereisen. Maar dat lijkt me een leuke uitweiding voor een ander bericht.”
Ja, inderdaad interessant.
Mag ik je uitdagen om er een artikel over in te sturen?
Graag rechtstreeks aan mij: hub@vrijspreker.nl , dan zal ik zorgen dat het geplaatst wordt.
Ik kijk er naar uit; al vast bedankt.
In Block’s eigen woorden
http://mises.org/multimedia/Block/Block-01-09-2008.mp3
Lastig; er zit vaak een behoorlijke investering in een merknaam. http://merknaam.bij.7x.nl/ Dus als die belasterd wordt kan dat grote schade opleveren. In extenso ook die van een persoon. De regel dat alles wat je zegt solide onderbouwd moet worden is denk ik voldoende. Wie dat niet kan pleegt een onrechtmatige daad en kan opdraaien voor de gevolgen.
“Je kunt daardoor bvb opdrachten missen of vrienden kwijtraken terwijl je je niet of nauwelijks kunt verdedigen. ”
Wat zijn dat dan voor vrienden, die een lasteraar zijn woord nemen boven dat van jou? De bedrijven die jouw superieure producten aan de kant gooien vanwege kwaadsprekerij zijn natuurlijk ook snel verleden tijd. De prijs op lagere winstmarges is een snelle dood van je onderneming in een vrije samenleving.
Dit soort compromissen zijn er mi wel de oorzaak van dat de libertarische beweging zo’n spectaculaire mislukking is geworden. Waarom schoppen totaal krankzinnige religies het zo ver? Waarom gaan de handjes op elkaar voor de staat met haar tegenstrijdige en schadelijke wetten?
Omdat hun aanhangers tenminste geloven wat ze zeggen. Als Ron Paul echter gevraagd wordt of hij privatisering een goed idee vindt, antwoordt hij enthousiast:’natuurlijk de vrije markt kan alles beter’. Volgende vraag:’Geldt dat ook voor het leger?’ Ron Paul:’Nee, natuurlijk niet voor het leger’.
De bijbel beweert dat homos, echtbrekers en ongelovigen vermoord moeten worden. Nu is het onmogelijk volgens de bijbel te leven (er staat immers ook: gij zult niet doden), netzo min als het onmogelijk is volgens de wet der staat te leven, maar als puntje bij paaltje komt, is Abraham bereid zijn zoon Isac te doden. De staat en religie zijn wel verschrikkelijke bloeddoordrengte gedachtenspinsels, maar je kunt niet zeggen dat hun aanhangers daar niet in geloofden.
Maar libertariers beweren: er zijn geen positieve ongekozen verplichting. Er is alleen de negatieve verplichting dingen na te laten (moorden en stelen). Gedwongen worden iets te doen of met iemand om te gaan tegen je wil, is slavernij. Belasting is diefstal. Maar waarom gaan we dan nog gezellig een bakje koffie drinken met iemand die onze dood voorstaat? Waarom de volgende keer eens niet in abstracte termen spreken, maar zeg eens tegen iemand terwijl je een biertje drinkt:”zeg, als ik mijn belasting niet zou betalen, ben jij er dan voorstander van dat ik in de gevangenis gegooid wordt ?” “en wat als ik mij probeer te verzetten tegen de mensen die mij komen ophalen, moet ik dan doodgeschoten worden?”. Kijk, dat is gewoon net even wat duidelijker dan het over abstracte libertarische theorieen hebben. Als je dan toch gewoon blijft doorgaan gezellig met iemand een hapje te gaan eten die je zonder blikken of blozen bereid is overhoop te laten schieten, dan weet je tenminste wie je de schuld moet geven van je ondergang.
Zeggen dat Irak massa-vernietigingswapens heeft, is laster.
Zeggen dat Nederlanders geen normen en waarden hebben, is laster.
Zeggen dat je een huftercampagne nodig hebt om de Nederlander een zogenaamde spiegel voor te houden, is laster.
Zeggen dat chronisch zieken met een WAO-uitkering best kunnen werken maar gewoon lui zijn, is laster.
Zeggen dat wanneer je 80% belasting te veel vindt, je egoïstisch en asociaal bent, is laster.
Deze lastercampagnes worden niet veroordeeld. Echter, wanneer jij daar iets op kritische wijze van zegt, heet dat laster.
Laster is in the eye of the beholder.
Volgens de Maya’s is ons collectieve bewustzijn aangeland in de fase van ethiek. Ofwel: of iets goed of fout is, zullen we vanuit onszelf moeten beoordelen. We zullen zelf moeten bepalen of iets klopt of niet en we zullen zelf moeten bepalen of we daar iets van willen zeggen. Voor de een is dat laster voor de ander niet.
Mooi gesproken, dat moeras wil je gewoon niet ingaan. Als iemand lastert, vernietigt hij alleen zijn eigen reputatie. Je hebt alleen eigendomsrechten, je reputatie is niet je eigendom, maar zit in de hoofden van anderen en is dus hun eigendom. Daar met geweld controle op uit willen oefenen is schending van eigendomsrechten.
Zeer mee eens.
Reputatie is ook ‘eigen’ bezit.
Immers, men kan doelbewust zodanig handelen dat men een goede reputaie opbouwt wegens het eigen gedrag. Men kan b.v. weigeren te stelen, en dat maakt iemand een betrouwbaar boekhouder b.v., in de ogen van anderen, maar allerleerst in de eigen ogen.
Reputaties zitten niet zomaar in andermans hoofden, maar zijn daar mede gebouwd door de reputatiebouwer, en zijn dus een gevolg van iemands handelen.
De handelende persoon is degene die op de eerste plaats komt.
Laster is het moedwillig beschadigen van de reputatie waaraan de betrokkene heeft gewerkt.
De werken van betrokkene zijn van hem, de reputatie ontstaat naar aanleiding hiervan.
Derhalve is reputatie niet slechts het bezit van ‘de ander’.
Die is in de eerste plaats bezit van degene die eraan heeft gebouwd.
“Derhalve is reputatie niet slechts het bezit van ‘de ander’.”
Maar ‘jouw’ reputatie zit in een ander zijn hoofd. Is dat hoofd ook van jou?
“Zeggen dat Irak massa-vernietigingswapens heeft, is laster….”
M.i. onderscheidt laster zich van b.v. discriminatie / racisme e.d. dat het zich beperkt tot 1 persoon. Dat Irak WMD’s heeft terwijl je zeker weet dat het niet zo is, is geen laster.
Wat de normen en waarden betreft is er inderdaad discussie over de normen en waarden die gelden in Nederland. Ook geen laster dus omdat er nu eenmaal mensen zijn die vinden dat we anders moeten leven. Dat zou anders zijn indien deze mensen zich ervan bewust waren dat hun manier van leven mensen ongelukkiger maakt. Maar dat is niet het geval. Daarnaast gaat het niet om een individu.
Hetzelfde geldt voor de huftercampagne. Er zijn genoeg mensen die oprecht denken dat je gedrag kunt veranderen door informatieverspreiding. En wederom gaat het niet om een individu.
WAO=lui. Er is al genoeg bekend over WAO fraude om deze uitspraak in de kern waar te laten zijn. Maar een belangrijker bezwaar is dat het om een groep gaat, en niet om een individu.
Belasting: Er zijn nogal wat ideeën over de optimale herverdeling en belastingheffing. Als iemand bezwaar heeft tegen mijn liberale visie over herverdeling kan hij mijn mening asociaal vinden, maar dat maakt mij objectief nog geen aso. Als diegene er echter dingen bij gaat verzinnen om mij en mijn ideeën in een kwaad daglicht te stellen (hij drinkt het bloed van kippen en investeert alleen maar in het militair-industrieel complex omdat hij het mooi vindt als mensen sterven) dan is er wel sprake van laster. Het enkele feit dat ik van mening verschil met iemand anders en daar een normatieve kwalificatie aan plak (socialisme is asociaal) maakt het nog geen laster.
“Laster is in the eye of the beholder.”
Bovenstaand heb ik een meer objectieve definitie gegeven.
Ik vraag me toch af of laster voorbehouden is aan individuen.
Van Dale:
las·ter (de)
1 het plegen van smaad zonder het bewijs te leveren van de waarheid van het ten laste gelegde feit en tegen beter weten in
las·te·raar (dem; lasteraars, lasteraren; lasteraarster)
1 iem. die lastert
las·ter·cam·pag·ne (de)
1 uitgebreide actie met het doel iem. te belasteren
las·te·ren (overgankelijk werkwoord; lasterde, heeft gelasterd; lasteraar)
1 liegend kwaadspreken
Welk collectief in termen van een privaatrechtelijk rechtssubject had je dan voor ogen?
Wellicht heb ik je verkeerd begrepen, maar je gaf meerdere malen aan dat laster alleen kan gelden voor individuen.
Als ik Van Dale volg, dan wordt laster niet beperkt tot bepaalde groepen of aantallen.
Ik ben bang dat mijn juridische kennis tekort schiet om goed op jouw laatste vraag in te gaan.
Ik ben geen voorstander van een analyse a.h.v. woordenboeken. Definities schieten vaak te kort in die zin dat ze niet de vereiste duidelijkheid geven. Ook hier. Om de definitie van laster te begrijpen moeten we ook naar smaad kijken. Dat is, volgens de Van Dale, “smaad (dem; smaden)
1 aantasting van iemands eer of goede naam in woord of geschrift
2 (in België; juridisch) daden, woorden, gebaren en bedreigingen die gericht zijn tegen overheidspersonen in functie”
Ook hier is er geen expliciete behandeling van groep of individu. Kortom, zo komen we er niet uit.
Wel lijkt mij dat de grondslag in eer en goede naam een individualistische basis suggereert, daar dit vooral op het niveau van het individu speelt. Tegenvoorbeelden kan ik echter ook bedenken, zoals de volkseer en de goede naam van het volk.
Duiken we in de rechtswetenschap, dan kan laster/smaad slechts plaatsvinden op het niveau van het individu.
Let wel, als ik een grote lastercampagne opzet tegen een groep precies omschreven individuen dan zal het ook laster zijn, al gaat het ook om een groep. De groep is echter niets meer dan een samenstelling individuen. Het Iraakse volk / Het Nederlandse Volk / De WAO’ers dus niet, maar wel WAO’ers Jan Jansen, Karel Kamphuis en Rene Rutgers.
Alleen individuen handelen en hebben verantwoordelijkheid. Als je alle individuen uit een groep haalt, blijft er niets over. De groep zelf handelt niet.
Als schade berokkenen een criterium is, waarop vrijheid te spreken beknot mag worden, dan gebiedt consistentie dat alle verbale uitingen die iemand schade berokkenen strafbaar zijn (inclusief: ik houd niet meer van je).
Wat gebeurt er als iemand toch belastend over iemand anders spreekt? Dan krijgt hij een boete of zo, wat als hij die boete niet betaalt? Dan moet hij naar de gevangenis, wat als hij zich daar tegen verzet? dan moet hij met geweld overmeesterd worden. Achter elke dreiging moet een grotere dreiging staan, dus staat achter elke boete staat een dreiging moord.
Als A schade berokkent aan B, door te zeggen dat deze rotte vis verkoopt, dan is de oplossing niet om B met moord te dreigen. Het middel is erger dan de kwaal.
Het is dezelfde gedachtengang waarmee mensen een gerechtelijke procedure aanspannen tegen iemand in de straat die een pergola bouwt. Hun argument is dat hij hen schade berokkent, omdat de waarde van hun huis daalt. Of mensen die nieuwbouw verhinderen omdat het verslechterde uitzicht de waarde van hun huis doet dalen.
Het logisch consistente criterium is: eigendomsrechten
Als ze geen eigendom hebben over het uitzicht, kunnen ze ook nieuwbouw daar niet verhinderen. Ze willen iets voor niets hebben. Hetzelfde geldt voor de pergola: de grond is niet hun eigendom, dus hebben ze er niets over te zeggen. Als ze er wat over te zeggen willen hebben, moeten ze het maar kopen.
Als je wat te zeggen wilt hebben over jouw reputatie in iemand anders hoofd, moet je die persoon maar vrijwillig overhalen, maar door een pistool op hem te richten, wordt je reputatie niet beter.
“Als schade berokkenen een criterium is, waarop vrijheid te spreken beknot mag worden, dan gebiedt consistentie dat alle verbale uitingen die iemand schade berokkenen strafbaar zijn (inclusief: ik houd niet meer van je).”
Nee, dan heb je het stuk gemist waar ik sprak over een afdoende en noodzakelijke voorwaarde. Schade is een noodzakelijke maar niet afdoende voorwaarde.
Daarnaast heb ik juist daarom de grondslag van de vrijheid van meningsuiting aangehaald. Laster betreft per definitie een onwaarheid, kan daarom niet bijdragen aan de maatschappelijke kennis en is daarom waardeloos. Gegeven het feit dat het ook nog iemand schaadt, zie ik reden voor een verbod. Andere meningen, waarvan de boodschapper op zijn minst vermoed dat ze waar kunnen zijn, zijn potentieel waardevol en moeten daarom beschermt worden.
“Achter elke dreiging moet een grotere dreiging staan, dus staat achter elke boete staat een dreiging moord.”
Je hebt gelijk dat een dreiging geloofwaardig moet zijn. Je stelling dat iedere dreiging moord vereist is echter onjuist. Voldoende is dat compliance naar verwachting meer oplevert dan non-compliance. Zo kun jij niet voorkomen dat ik met tien man je huis kom leeghalen. (of misschien meer man, ik weet niet op welke sport jij zit). Maar er zijn situaties denkbaar voor de dood dat ik je kan prikkelen tot het betalen van een boete. Evenwel heeft het duel lang als geloofwaardig handhavingsmechanismen gediend. (Zie het artikel van Eric Posner over Radical incompetent judges.)
Gelukkig hebben we door de tijd heen een samenleving gekregen waarbinnen instituties zijn ontwikkeld zodat we niet langer met dood en verwonding hoeven te dreigen. Jij betaald je boetes wel, en anders zijn er genoeg mogelijkheden waarop die wel betaald gaat worden (beslag).
“Als A schade berokkent aan B, door te zeggen dat deze rotte vis verkoopt, dan is de oplossing niet om B met moord te dreigen. Het middel is erger dan de kwaal.” Grappige gedachte. Gaat direct over op alle andere misdrijven. Stel ik sloop je auto, moet je mij dan met moord bedreigen? Stel ik geef je een paar klappen, moet je mij dan met moord bedreigen? Klinkt allemaal nogal disproportioneel.
De crux zit hem natuurlijk in je stelling dat iedere handhaving (indirect) berust op een dreiging met de dood. Dat is in een moderne samenleving niet het geval. Voordat ik aan de dood toekom heb ik je hele huis al verkocht.
“Het logisch consistente criterium is: eigendomsrechten
Als ze geen eigendom hebben over het uitzicht, kunnen ze ook nieuwbouw daar niet verhinderen.”
Zie Calabresi en Melaned, Property Rules, Liability Rules and Inalienability: One View of the Cathedral over de verhouding tussen eigendomsrechten en aansprakelijkheidsrechten. Er bestaat ook een wiki over.
“Als je wat te zeggen wilt hebben over jouw reputatie in iemand anders hoofd, moet je die persoon maar vrijwillig overhalen, maar door een pistool op hem te richten, wordt je reputatie niet beter.”
Gaat deze discussie niet over. Het gaat hier over laster, dus het moedwillig beschadigen van andermans reputatie. Diegene die aan laster doet weet dat het niet klopt wat hij zegt, maar zegt het toch zodat de reputatie van het slachtoffer beschadigd raakt.
“Daarnaast heb ik juist daarom de grondslag van de vrijheid van meningsuiting aangehaald. Laster betreft per definitie een onwaarheid, kan daarom niet bijdragen aan de maatschappelijke kennis en is daarom waardeloos.”
Er bestaat niet zoiets als maatschappelijke kennis, net zo min als groepskennis. Individiuen hebben kennis, als je de individuen uit een groep weghaalt blijft er geen kennis over.
Bij waarde moet je altijd vragen:”voor wie ?” Laster heeft wel degelijk waarde voor degene die het uit, anders zou hij het niet doen.
“Je stelling dat iedere dreiging moord vereist is echter onjuist. ”
waarom? Ook tegen een invasie van 10 man kan ik me indekken. Als ik me met vuurwapens bescherm, dan is de enige geloofwaardige manier om de straf uit te oefenen, dreigen met moord.
“Gelukkig hebben we door de tijd heen een samenleving gekregen waarbinnen instituties zijn ontwikkeld zodat we niet langer met dood en verwonding hoeven te dreigen. Jij betaald je boetes wel, en anders zijn er genoeg mogelijkheden waarop die wel betaald gaat worden (beslag).”
Het punt is juist dat als je een aap een gouden ring aandoet, het een lelijk ding blijft. Alle instituties in de wereld behangen met medaillies en uniformen kunnen niet de naakte waarheiud wegnemen:
het is en blijft dreiging met moord. Moord is moord is moord is moord etc. Als je in de goedheid van de golden gun blijft geloven, moet je leren leven met de consequenties:200 miljoen doden door overheden in de afgelopen 100 jaar.
“De crux zit hem natuurlijk in je stelling dat iedere handhaving (indirect) berust op een dreiging met de dood. Dat is in een moderne samenleving niet het geval. Voordat ik aan de dood toekom heb ik je hele huis al verkocht.”
Beslaglegging kan alleen als de bank die mijn kapitaal beheert met de dood bedreigt wordt, inkomstenbelasting alleen als mijn werkgever met de dood bedreigt wordt. Alle onvrijwillige akties van de overheid berusten op doodsbedreiging. Je kunt het proberen mooit aan te kleden met
woorden als:moderne samenleving en instituties, maar het blijft hetzelfde verhaal.
“Individiuen hebben kennis, als je de individuen uit een groep weghaalt blijft er geen kennis over.”
Je hebt wel een groep, maar de groep is niet meer dan de som van haar leden. Maatschappelijke kennis bestaat dus wel, maar kan de kennis van die leden niet overstijgen. Wel zal de spreiding van de kennis onder die groep veranderen: Door uitwisseling van de kennis zal de informatieset van de leden homogener worden.
“Bij waarde moet je altijd vragen:”voor wie ?” Laster heeft wel degelijk waarde voor degene die het uit, anders zou hij het niet doen.”
Zie Hirschleifer en Riley 1992 voor de waarde van informatie. Naar verwachting moet de verkrijging van de informatie leiden tot een hoger verwacht nut. In het geval van laster is de informatie waardeloos, maar de verspreiding van misinformatie waardevol.
“Als ik me met vuurwapens bescherm, dan is de enige geloofwaardige manier om de straf uit te oefenen, dreigen met moord.”
Met een tazer schakel ik je uit zonder je verder pijn te doen. Of een ander vergelijkbaar middel. Kortom, geloofwaardige dreiging vereist geen moord.
Een alternatief middel is geen zaken meer met je te doen. Dan kan de overheid b.v. doen. Ook een geloofwaardige dreiging. Er zijn echt meer bronnen van geloofwaardige dreigingen dan moord.
“Beslaglegging kan alleen als de bank die mijn kapitaal beheert met de dood bedreigt wordt, inkomstenbelasting alleen als mijn werkgever met de dood bedreigt wordt. Alle onvrijwillige akties van de overheid berusten op doodsbedreiging. Je kunt het proberen mooit aan te kleden met
woorden als:moderne samenleving en instituties, maar het blijft hetzelfde verhaal.”
Tot nu toe hebben we voor de uitvoering gelet op sticks, maar natuurlijk kan ik ook met carrots werken: Ik hoef de bank alleen maar om te kopen. Idem voor je werkgever. Rationeel gezien ben ik daartoe bereid.
“Als je in de goedheid van de golden gun blijft geloven, moet je leren leven met de consequenties:200 miljoen doden door overheden in de afgelopen 100 jaar.”
De fout van het geloven in een welwillende overheid is iets anders dan de stelling dat alle geloofwaardige dreigingen op moord berusten. Ik geloof meer in incentive analyse; iedereen doet dat wat het beste voor hem is. Door efficiente instituties kom je aan geloofwaardige dreigingen anders dan dood en mishandeling.
“Met een tazer schakel ik je uit zonder je verder pijn te doen. Of een ander vergelijkbaar middel. Kortom, geloofwaardige dreiging vereist geen moord.”
Die agent met die tazer dar wordt ik niet bang van, ik heb een uzi op zak, zodra hij het ding op mij richt, schiet ik hem in zijn benen. Hoe gaat het verhaal nu verder?
“Ik geloof meer in incentive analyse”
Houdt het vooral bij geloven. Als je naar waarheid zoekt, moet je alleen geloven aan de kant gooien. Maar als ik zie hoe je om de dreiging met moord heendraait, weet ik al hoe de vlag hangt. Waar is al dat ontkennen van de moordadigheid van de overheid goed voor? bang voor de waarheid ?
Ui de Belgische wetgeving:
Het Strafwetboek (artikel 443-453) spreekt van aanranding van de eer of de goede naam van personen. In de praktijk wordt meestal gesproken over laster en eerroof. Iemand wordt kwaadwillig een feit ten laste gelegd, dat zijn eer kan krenken of hem aan de openbare verachting kan blootstellen. Dat is laster als het bewijs niet geleverd wordt; dat is eerroof wanneer de wet dit bewijs niet toelaat.
Daaruit concludeer ik dat laster en eerroof een vorm van fraude zijn. Terecht strafbaar dus.
Jaren geleden las ik het artikeltje van Block ook al en dacht ook toen dat er iets mee schortte.
Ok Bud! Eeen spelletje spelen?
Ik zeg nu:’Bud maakt plannen om de Bank van België te beroven’
Of “Bud heeft door fraude de Bank voor minimaal 3 miljoen euro bedrogen”
Dit is m.i. zeker laster! Al heb ik het uit een geheime bron die ik nooit zal verraden!
Probeer nu eens mij voor het gerecht te slepen!
En zou dat terecht zijn? Het zal immers zeker: jouw “eer krenken of aan de openbare verachting kan blootstellen”.
Het lijkt mij dat er, om van laster te kunnen spreken, sprake moet zijn van schade, bijvoorbeeld aan een reputatie. Het is mi onzinnig om te zeggen dat een reputatie niks fysieks is, dùs niet bezeten kan worden, en dùs beschadigd mag worden. Ik Heb zo’n hoge pet niet op van Walter Block in het algemeen en vind ‘m intellectueel niet zo denderend.
Een reputatie beschadigen levert wel degelijk schade op voor de persoon in kwestie en als er sprake is van een opzet om schade te berokkenen en men slaagt er ook in om schade te berokkenen, is er sprake van aggressie en kan dat evt. strafbaar zijn, indien aan voldoende criteria is voldaan zoals (maar ik ben geen rechter en dit lijstje is misschien niet compleet):
kwaad opzet bewezen.
leugenachtigheid van de beweringen aantoonbaar.
personage van de lasteraar voldoende geloofwaardig om schade te kunnen berokkenen.
aard vd laster voldoende geloofwaardig om schade te berokkenen.
Schaal vd laster voldoende groot…
Schade aantoonbaar.
…
“Een reputatie beschadigen levert wel degelijk schade op voor de persoon in kwestie”
“Ik heb een ander schat” levert ook wel degelijk schade op. Vervolgen ?
Is het waarheid? Daar gaat het om.
Laster is per definitie een leugen.
De waarheid over moraal, niet over de laster. Het antwoord op de vraag:Is het dreigen met moord moreel te rechtvaardigen als iemand je vals beschuldigt?
Kan pcrs alleen maar denken in termen van ‘moord’?
gevalletje projectie, ik noem dingen alleen maar wat ze zijn.
En daar is de one-issue-amateur’psycholoog’ weer, met z’n projector.
Projectie van een projectie, zou ik willen constateren, want zaken als moord interesseren mij geen bal en maken geen onderdeel uit van mijn interesses.
Precies.
Als men van publiekelijk wordt beschuldigd van duistere zaken waar men part noch deel aan heeft gehad, is het een goede zaak dat men naar de rechter kan stappen, teneinde de beschuldigers te dwingen hun laster publiekelijk in te trekken.
Maar heeft Walter Block hier niet gelijk door te stellen dat dit soort aantijgingen alleen maar geloofd worden OMDAT het strafbaar is?
Als het niet strafbaar was, zou iedereen toch veel meer geneigd zijn om te zeggen: “He, bewijs dat nu eerst maar eens.
Nu, stellen wij ons de situatie voor waarin er geen strafbaarheid bestaat.
Publiekelijk wordt men beschuldigd van diefstal b.v.
In een krant, of op de tulleviesie.
Wat dan? Voor eigen parochie preken in een andere krant?
Wie voornamelijk voor zichzelf moet spreken wordt argwanend bekenen, immers, hij is de betrokken beswchuldigde, en dus zeer subjectief aan het spreken.
Voor de toeschouwer is het de 1 liegt, of de ander liegt.
Intussen zit men onschuldig aan een publieke schandpaal.
En heeft men laster aan de broek die men moeilijk meer kwijtraakt.
Het publiek zal meer waarde hechten aan een uitspraak van iemand die geen partij is, en wel de competenties heeft om over de zaak een oordeel uit te spreken. Die tevens bevoegdheid heeft een sanctie uit te spreken over degene die met de onterechte beschuldigingen kwam.
Zo’n sanctie voorkomt het al te goedkoop belasteren van iemand.
De situatie zoals men die hier op de Vrijspreker aantreft, waar men regelmatig van van alles en nog wat wordt beschuldigd, zou ik in de publieke realiteit niet wensen.
Daar reputaties gemakkelijker worden geschonden dan opgebouwd.
Misschien zit op den duur iedereen opgescheept met een bepaalde laster, en zal de laster niet meer erg serieus worden genomen.
Kan men kiezen uit de laster die aan iemand hangt. Ongeacht de juistheid ervan.
Lijkt mij een slechte zaak, immers met al die laster wordt ook de waarheid geweld aangedaan.
Immers, de doorsnee mens zal zich niet bijzonder verdiepen in een ander leven, en neemt van alles gemakkelijk zomaar aan.
Om die reden haat ik die roddelbladen, die van mij zoveel mogelijk voor de rechter mogen worden gesleept.
Je kan de zaak aan een onafhankelijke arbiter voorleggen. Vrijwillig gekozen door beide partijen om de zaak te beslissen. Omdat die partij voor zijn business afhankelijk is van een onpartijdige en goede reputatie, zal hij nagenoeg niet corrumpeerbaar zijn. Hij zal waken over zijn reputatie als betrouwbare arbiter zoals AH over de kwaliteit van het voedsel. Een slechte naam is einde klantenbestand. De klanten zijn namelijk vrij een andere arbiter te kiezen. Hij kan ze niet tot klant dwingen met geweld.
Niet zo als bij de rechtbank dus, daar kunnen ze de raarste uitspraken doen gebaseerd op alle tegenstrijdige wetten die er zijn. Als ze tenminste niet overladen zijn met bolletjesslikkers en parkeer en snelheidsovertredingen om aan andere dingen te werken.
De meeste bedrijven spreken vandaag de dag al een arbiter af bij het sluiten van een contract. Dit omdat ze weten dat de staatsrechtbank niet werkt, net zoals alle andere dingen die onder dreiging van geweld aan de man gebracht worden.
Kan die arbiter sancties opleggen? Want dat werd hier im frage gesteld: de strafbaarheid van de laster.
Die straf kan uiteraard ook bestaan uit een afgedwongen publiekelijk rectificeren van de eerder uitgesproken laster.
Die arbiter heeft geen geweldsmonopolie. Maar zijn woord legt natuurlijk wel gewicht in de schaal. Als hij zegt dat B uit zijn nekharen kletst, dan is A zijn repuatie al grotendeels hersteld.
De arbiters die momenteel in het bedrijfsleven gebruikt worden, kunnen geen straffen opleggen. Toch zal geen bedrijf het in zijn hoofd halen om de uitspraak van een arbiter waar ze op voorhand zelf mee akkoord zijn gegaan naast zich neer te leggen. Daarna zal namelijk niemand nog een contract met ze af willen sluiten, met als beveiling uitspraak door de arbiter.
Toch kun je ook wel iets met sancties verzinnen zonder morele uitzonderingsposities voor godmensen met petten en togas. Stefan Molyneux heeft hierover geschreven. Hij noemt het Dispute Resolution Organisations (DRO). Iedereen kan een DRO oprichten, je kunt lid worden van welke je maar wilt. Om een succesvolle DRO te beginnen, moet je natuurlijk wel verstand van zaken hebben, net zoals bij andere ondernemingen.
Bij een DRO kun je je verzekeren tegen laster. Daar rekenen ze een bepaalde premie voor en de vrije markt gaat aan het werk om de meest efficiente methode te verzinnen om jou tegen laster te beschermen. De verzekering bestaat eruit dat bij laster, de DRO onderzoekt of het klopt en je indien dit het geval is schadeloos stelt. De DRO zal afspraken maken met andere DROs over laster en de schade proberen te verhalen op de DRO van de lasteraar.
Om een hypotheek te krijgen, een baan een ziekteverzekering of een contract van enige omvang zal de andere partij eisen dat je van een DRO lid bent. Misschien zelfs van 1 van de 5 grote DRO’s en niet van een obscuur klein DROtje zonder contracten met andere DROs.
Er is dus grote motivatie om lid te zijn van een DRO (hoewel het niet verplicht is). Je DRO staat garant voor je en zal misschien eisen dat je cursus anger management volgt, of in therapie gaat als je een probleem geval bent. Een DRO is niet verplicht door een golden gun van een godsmens een seriemoordenaar of fraudeur als klant aan te nemen. Die fraudeur krijgt zo direct terugkoppeling van zijn fraude.
De motivatie van de DRO is geld verdienen. Ze moeten de premies laag houden ivm concurrentie van andere DROs. Daardoor moeten ze rigoreus in de kosten snijden, maar tegelijkertijd effecient laster bestrijden. Statistische onderzoek wijst bijv. uit dat een alcoholische vader het grootste risico is voor een laster jongere. De DRO rekent uit dat het bestrijden van de negatieve gevolgen daarvan gedaan kan worden de jongere van deze vaders een 2 weekeinden per maand een korfbalkamp onder leiding van 2 ervaren medewerksters aan te bieden. Daar leren ze hoe je goed met elkaar omgaat en wat de negatieve gevolgen van laster zijn voor je eigen reputatie.
De DRO gaat daar niet zo ver in als de WAO waar een miljoen mensen in zitten. Als ze dat zouden doen, waren ze zo failliet. Hun klanten zouden door premiestijging naar een efficientere concurrent gaan.
Precies.
Als men publiekelijk wordt beschuldigd van duistere zaken waar men part noch deel aan heeft gehad, is het een goede zaak dat men naar de rechter kan stappen, teneinde de beschuldigers te dwingen hun laster publiekelijk in te trekken.
Overigens is laster niet zomaar vanzelf strafbaar.
Er dient een aanklacht te worden ingediend.
En op grond van de aanklacht kan al of niet tot sanctie worden besloten.
Iedereen is vrij om geen aanklacht in te dienen, en de zaak op andere wijze op te lossen, dan wel op z’n beloop te laten.
Niettemin is het een goede zaak, dat er altijd een mogelijkheid bestaat zich tot een onpartijdig rechter te wenden om de lasteraar zijn woorden te laten hernemen, waarna
leugen m.b.t. een persoon niet langer als waarheid wordt verkondigd.
Als de combinatie “het berokkent schade” en “leugen” vervolgt moet worden, dan is er geen godsdienstvrijheid mogelijk. Van alle monotheistische godsdiensten kan er hoogstens 1 gelijk hebben, dus de anderen zijn leugenaars en berokkenen schade.
Die moeten dus vervolgd worden volgens jou.
Daarom is er ook de vrijheid van godsdienst: Bepaalde handelingen die anders strafbaar zouden zijn, worden niet afgedwongen omdat het hier om een religie gaat. Kijk maar naar Van Dijk met zijn anti-homo uitspraken. Uiterst dubieus natuurlijk. Atheisten worden zo stelselmatig benadeeld.
Je kunt wel wat wetten en regels aan elkaar breien en er wat rechtvaardigingen bij verzinnen, maar elk irrationeel gedachtengoed leidt tot een totalitair regime. Logische tegenstrijdigheden vragen om uitbuiting door kwade geesten. Zodra je iemand een morele uitzonderingspositie geeft en zegt dat hij iets wel mag, wat anderen niet mogen, zit er binnen no time een slechterik op die stoel.
Als je een pedofiel een mijter opzet en hem priester noemt, verandert dat niets aan de realiteit. Als je een huurmoordenaar een uniform aantrekt en een pet en medaille geeft, blijft het een huurmoordenaar. Geef een persoon een rechterstoga of zet hem een pruik op, en het maakt geen barst uit voor zijn morele natuur. Het blijft een moordenaar of dreiger met moord.
Sterker nog:zodra je zo’n pruik, medaille, toga of pet ziet, wees op je hoede. Iemand probeert je wijs te maken dat hij morele superrechten heeft. Net zoals dat grote standbeeld van Lincoln je gelijk aangeeft dat er wat mis met hem is. Een kroon, een ring, allemaal hetzelfde doel. Lord of the ring => Tolkien was een anarchist, niemand kan de verleiding van de power van de ring aan, hij moet in mount doom gegooid worden.
Wie verspreidt de leugens, is dan de vraag.
Je reageert als een moslimfundamentalist, die de uitspraak van een overtuigd christen dat die islam een valse godsdienst is, als pure laster al beschouwen.
Maar, WAAR is de arbiter/rechter die hier het laatste woord kan spreken?
Zulken hebben wij niet, althans naar wereldse maatstaven.
Maar het zal niet voor het eerst zijn dat christenen voor rechtbanken moeten verschijnen om veroordeeld te worden wegens het verspreiden van ‘leugens’.
Bij gewone alledaagse laster met betrekking tot een persoon, wordt die persoon vals beschuldigd, en dient hij een mogelijkheid te hebben de valse beschuldiger d.m.v. een onpartijdige rechter, te dwingen zijn beschuldigingen in het openbaar in te trekken of te rectificeren.
Dat men dit niet kan inzien, vind ik nogal verontrustend.
Bestaat dat nu ook al; een *valse* godsdienst?
Hou eens even op, zouden er gradaties bestaan in bovennatuurlijke kletskoek?
Langs welke meetlat wou jij het bovennatuurlijke leggen?
Welzeker. Lees die bijbel maar.
Je geeft alleen maar ‘antwoord’ op mijn eerste vraag 🙂
Nou, ik heb ‘m uit.
Jesus, wat een flauwekul.
Ik lees nooit romannetjes en ik weet nu weer waarom.
Ga je mijn tweede en derde vraag nog beantwoorden?
In de bijbel staat dat homofielen, ongelovigen en echtbrekers gedood moeten worden. Dat zou ik als laster kunnen opvatten. Mag ik je dwingen openbaar de bijbel te verloochenen?
Als pcrs zijn plaatselijke kerk beschuldigt van voornoemde delicten, terwijl hij weet dat niemand zich schuldig maakt aan die delicten, is er sprake van laster in de zin van de Nederlandse wet.
Want het gaat erom dat men moedwillig onterecht een ander publiekelijk misdaden toedicht.
Overigens geloven veel christenen dat Christus die dood voor de zondaars op Zich heeft genomen, plaatsvervangend.
Dus je mag het wel opschrijven en prediken, dan is het nog geen laster? Pas als je aan het moorden slaat is het laster?
Ja hoor, pas al je aan het moorden slaat (alweer dat moorden, dat voor pcrs steeds het ultieme resultaat van wetgeving schijnt te zijn) is het laster. Blij nu?
Je weet duidelijk niet wat de wet verstaat onder laster.
Er is wat filosofisch begrip voor nodig
-dingen binnen je hoofd zijn persoonlijk (ik houd van vanille ijs, jij van chocolade)
-dingen buiten je hoofd, zijn zo als ze zijn. Of de rode auto rijdt door de straat of hij rijdt niet door de straat, maar niet: voor mij rijdt hij door de straat en voor jou niet. De realiteit is wat het is.
Dus of de wet moord is, is niet een kwestie van een mening die in mijn hoofd zit en in jouw hoofd anders is. Het is een observeerbare realiteit. We kunnen de hypothese of de wet moord is, objectief wetenschappelijk te testen. Je negeert de belastingwet lang genoeg, negeert alle dwangbevelen en verdedigt je tegen indringers en je wordt vermoord. Dan kun je wel met veel dedain mij proberen neer te knuppelen en indirect tegen mij te praten (“dat voor pcrs …”), maar dat verandert ook niets aan de realiteit. Je schrikt je natuurlijk de blubber van de wetenschap dat de wet dreiging met moord is en probeert dat gevoel weg te werken door te ontwijken, belachelijk te maken en irritatie op te wekken en daarmee een aanval, maar je gevoel wegwerken is niet de oplossing. Moord blijft moord en diefstal blijft diefstal, of je het nu een politiepet een toga of een uniform aantrekt, het blijft immoreel en de slechte gevolgen ervan zullen komen zo zeker als de nacht op de dag volgt.
De boodschapper proberen neer te schieten is een zeer korte termijn oplossing die eventjes opluchting geeft, zoals een sigaret bij een roker.
Pcrs mag brommen als hij z’n belasting niet betaalt. Vermoord zal hij niet worden. Maar het is z’n obsessie, dat blijkt steeds weer, en ook weer in deze reactie.
Wees niet bang, pcrs, men zal u niet proberen neer te schieten. Daarvoor bent u vermoedelijk te onbeduidend.
Die mening zit overduidelijk in jouwe eigene koppie.
De doodstraf is NIET het laatste woord van de Nederlandse wet.
En dat, pcrs, is een feit, een observeerbaar feit.
Jouw conclusies zijn echter in dit Lage Land niet te observeren.
“Pcrs mag brommen als hij z’n belasting niet betaalt. Vermoord zal hij niet worden.”
Van elke 2 dagen van mijn werkzame leven, nemen ze er 1. Die ene dag sta ik alleen af, omdat ze er anders 2 dreigen te nemen.
In onze zogenaamde rechtsstaat zijn er allerlei beperkingen aan de vrijheid van meningsuiting. Zo is smaad en laster strafbaar, vooral als het een fictief opperwezen of zijn profeet betreft. Volgens velen is dat terecht, andermans reputatie bezoedelen kan immers vervelende consequenties hebben.
Aan de andere kant kun je natuurlijk stellen dat de vrijheid van meningsuiting de meest essentiële vrijheid is die een mens kan hebben (naast vrijheid van bezit, uiteraard). En dat er geen enkele reden kan of mag zijn om die vrijheid in te perken. Maar hoe zit het dan met de lasteraar? Moet die ongestraft zijn gang kunnen gaan?
Ja, is het simpele antwoord. Ten eerste omdat de lasteraar zichzelf ook bezoedelt. Denk bijvoorbeeld aan simpele blaadjes als Privé, Story, Weekend en al die andere roddelbladen. Iedereen weet dat de helft van die blaadjes gevuld zijn met onzin, roddels en vage geruchten. Geen zinnig mens die deze bladen dan ook serieus neemt. Ook al zou men nu een goed gedocumenteerd verslag publiceren rondom één of ander heikel zedenschandaal rondom Ad Melkert of Joris Demmink(*), dan nog zou niemand het geloven.
Kortom: de lasteraar wordt al snel niet meer serieus genomen. De meeste mensen hebben ook wel zo’n collega op het werk, aan wie je weet dat je niets moet vertellen, omdat hij/zij alles direct aan een ieder die het (niet) horen wil doorvertelt. De lasteraar belastert met zijn gedrag vooral zichzelf.
Ook grote organisaties kunnen daarvan de dupe zijn. Denk aan de wijze waarop Greenpeace bakzeil haalde met haar protesten tegen Shell en het laten afzinken van de Brent Spar. Toen uiteindelijk bleek dat Greenpeace Shell ten onrechte had beschuldigd, zegden talloze mensen hun lidmaatschap op.
(*) Deze namen zijn uiteraard volledig willekeurig gekozen. Beide heren hebben niets te maken met sex- en/of zedenschandalen danwel SM-feesten, kinderverkrachtingen of jongensprostitutie.
mooi gesproken, alhoewel ik Ad Melkert laatst meende te zien op een SM feest. Ik had eerst niet door dat ik hem onder mijn zweep had, omdat hij zo’n leren kap over zijn hoofd had. Toen ik die pruillip zag, wist ik het echter zeker.
Comments are closed.