In het juninummer van Management Scope stond in de rubriek “De Scopist” een artikel van Mark Koster die een lans brak voor de “gratis” kinderopvang en stukje statistiek ten beste gaf dat Sharon Dijksma ammunitie zou moeten geven om bij Wouterje de instandhouding van die “gratis” opvang toch maar door te drukken. Hij becijferde wat die werkende vrouwen zouden bijdragen aan het BNP en wat de kosten zouden zijn die daar voor de staat tegenover stonden, en kwam op een zeer rooskleurig plaatje. Uiteraard ging hij voorbij aan het feit dat de baten bij een heel andere groep terechtkomen dan de lasten, en dat dit dus misbruik van statistiek is. Ik stuurde een pissige reactie, waarbij ik aangaf dat deze gepubliceerd mocht worden, maar dat ik niet verwachtte dat dat zou gebeuren. De volgende dag reeds kreeg ik een nette antwoord-mail, en het resultaat van de correspondentie was dat de reactie in (door mij goedgekeurde) ingekorte vorm inderdaad door het blad in het julinummer is geplaatst.
REACTIE
Scopist: Kinderopvang motor van de economie (juni 2008)
Carrière maken is een keuze. Kinderen maken ook. Dat betekent verantwoordelijkheid nemen, en niet die verantwoordelijkheid uitbesteden aan derden, om daarna te gaan klagen dat die ‘derden’ het niet goed gedaan hebben. Uw artikel verheerlijkt het socialistische beginsel van Pikken van de Ander; er is zelfs een partij naar vernoemd.
Die geweldige carrièrevrouw van u die zo trots is op haar baan en op hoe geweldig ze die kan combineren met de kinderopvang wil wel graag haar salaris ontvangen, maar is te beroerd om zelf dan ook de kosten van die kinderopvang op te hoesten. Die kosten moeten maar betaald worden door anderen, anderen die wel bewust de keuze tussen carrière en kinderen maken of gemaakt hebben, anderen die bewust niet voor kinderen kiezen en anderen die wel zelf de kosten van opvang gedragen hebben en nu ‘uit de kinderen’ zijn.
Al deze mensen, die niet van kinderopvang gebruikmaken, worden afgeperst ten behoeve van deze carrièretypes. Zou zo’n type zich zelf in de buurt melden om middels bedreiging en intimidatie de benodigde gelden te innen, dan was hij of zij kansloos. Dus besteden ze die inning uit aan de staat, die middels haar machts- en geweldsmonopolie de burger dat geld wel afhandig maakt, ten behoeve van haar linkse hobby’s.
Daarnaast wordt ‘de maatschappij’ dus ook nog opgezadeld met de verloedering door een nieuwe generatie van liefdeloos opgegroeide kinderen. Een verval dat onder dwang door diezelfde maatschappij is betaald. Een verval dat bijvoorbeeld zichtbaar is in de bijna wekelijks vernielde bushokjes in den lande.
Een vrije ondernemer is de natuurlijke vijand van elke staat. Een blad dat afpersing door de staat propageert door volstrekt onvergelijkbare financiële grootheden onder één noemer te brengen (misbruik van statistiek noem ik dat), is dus een vijand van de vrije ondernemer. Daarom moet ik u met klem verzoeken ervoor te zorgen dat ik uw blad nooit meer op mijn deurmat zal aantreffen.
R. Hartman
Ik heb het julinummer, conform mijn verzoek, inderdaad niet meer ontvangen, maar dat mijn betoog is geplaatst werd duidelijk toen ik daar een (zeer korte) reactie op mocht ontvangen, waar ik in een volgend artikel aandacht aan zal besteden.
Persoonlijk vermijd ik liever kwalificaties als ‘linkse (hobby’s)’ in discussies; rechtse regeringen doen vergelijkbare dingen omwille van hun eigen hobbies en die vind ik even verwerpelijk. Mensen hier nemen dingen nogal persoonlijk op dus als ik ze ergens van wil overtuigen maak ik het alleen persoonlijk als ik dat echt nodig acht. Met je reactie ben ik het wel eens. En de ondernemersbladen deugen van geen kant. Op een enkel goed artikel na is ‘Sprout’ ook al zo’n baggerblad. Een van de Elsevier columnisten schreef een aardig stukje over de stijl van discussie hier, tot dusver komt het aardig overeen met mijn ervaringen.
http://www.elsevier.nl/opinie/weblog/asp/artnr/212667/weblogid/81/index.html
De columnist schrijft heel raak, wat in Nederland naar mijn ervaring wordt doodgezwegen of al een taboe is. Veel Nederlanders gaan ervan uit, dat Nederland het mondiale centrum is van wijsheid, van democratie, van beschaving en van het grootste gelijk. Die gaan er vanuit, dat buitenlanders in het algemeen dommer zijn, want Nederland loopt voorop als het gaat om progressiviteit, vrijheid en welvaart. Dat schijnen ze te denken tenminste. Kijk maar, hoe Nederland voorop loopt in wetgeving inz. drugs, abortus en euthanasie, zeggen ze. Als je daar vraagtekens bij zet, mag je “blij” zijn, wanneer je niet uitgekakt wordt.
Die Nederlanders worden in hun zienswijze ondersteund door de “vrije” pers. Immers die vrije pers stelt in de praktijk maar bitter weinig voor, zoals regelmatig in de Vrijspreker wordt aangetoond.
Al te vaak worden geinterviewden -ook en vooral (?) bij interessante uiteenzettingen- zonder enige vorm van excuus in de rede gevallen door gelijkhebberige zeurende zjoernalisten en/of overbetaalde TV-presentatoren. Owee, als er maar niet hoeft te worden nagedacht, want dat zou maar kijkcijfers kunnen kosten. Direct zal Jan de Rapper een nummertje laten horen en die mag niet gehinderd worden.
De onderhavige column in Elsevier is dan ook een grote uitzondering. Het zou een aanmoediging kunnen inhouden voor die Nederlanders, inclusief veel media, om eens wat kritischer naar zichzelf te kijken.
Het artikel in Scope is een schoolvoorbeeld van de collectivistische mentaliteit.
Los ervan hoe het technisch in elkaar zit, (dat heeft R.Hartman al uitstekend gekraakt) wil men aantonen dat er mensen zijn economisch voordeel kunnen kirijgen als je anderen maar laat betalen of investeren.
Net als belasting betalen van A, best voordelig kan zijn voor B.
Probleem in mijn optiek is dat men bij ons te vaak redeneert vanuit wat iemand zou ‘moeten’ krijgen. Ofwel die persoon heeft recht op een betaalbare zorg, die zou niet zoveel moeten hoeven betalen voor kinderopvang. Verder wordt niet nagedacht en ook niet doorgevraagd (in de media).
Omdat vanzelf zoiets niet gebeurd moet het dus via de staat en moet het dus via herverdeling. Inmiddels wil volgens mij best een groot deel van de bevolking minder betalen en minder overheid, maar diezelfde groepen willen nog steeds vanalles wat enkel kan met meer belasting en meer regulering.
En zo houden we elkaar in de tang.
Maar mensen hebben ook recht op zorg (Alleen de eerste regels van de grondwet, bekijk de artikels voor de hele tekst):
Artikel 19
Bevordering van voldoende werkgelegenheid is voorwerp van zorg der overheid.
Artikel 20
De bestaanszekerheid der bevolking en spreiding van welvaart zijn voorwerp van zorg der overheid.
Artikel 21
De zorg van de overheid is gericht op de bewoonbaarheid van het land en de bescherming en verbetering van het leefmilieu.
Artikel 22
De overheid treft maatregelen ter bevordering van de volksgezondheid.
Bevordering van voldoende woongelegenheid is voorwerp van zorg der overheid.
Zij schept voorwaarden voor maatschappelijke en culturele ontplooiing en voor vrijetijdsbesteding.
Artikel 23
Het onderwijs is een voorwerp van de aanhoudende zorg der regering.
Kortom: Socialisme zit gewoon verwerkt in de grondwet, en daarom hebben mensen inderdaad recht op het geld van hun buurman. Mijn inziens een goed voorbeeld waarom een grondwet geen rechten moet geven maar de overheid moet limiteren.
Ik kan wel begrijpen waarom kinderopvang gratis zou kunnen worden. Zoals al gezegd werd wilt de carrierevrouw niet voor de kosten opdraaien. Als ze dus een goedbetaalde carriere heeft moet ze meer belasting betalen. Daar zullen bepaalde mensen heel erg blij mee zijn.
Comments are closed.