Vorige week schreef ik over een artikel in Management Scope en mijn in het blad gepubliceerde reactie daarop. Als gevolg van die publicatie ontving ik een reactie van een Hoofd Automatisering van een waterschap, R., en (vermoedelijk) zijn partner, S. Hierna volgt de reactie, en mijn antwoord daarop.
Van: S. en R.
Naar aanleiding van uw reactie in management scope juli 2008
Ik verzoek u met klem om met ons geen contact op te nemen. Een opdracht van ons is bij deze uitgesloten. De reactie is ongenuanceerd en zelfs dom. Wie gaat jouw pensioen betalen als er geen kinderen opgevoed worden?
Met vriendelijke groeten,
R. (+ functie)
——————————
Beste S. en R.,
Dank voor uw reactie. Uiteraard weet ik niet met zekerheid welke one-liner van wie komt maar ik gok dat de eerste (zwart) van R. is en de tweede (blauw) van S., vermoedelijk R.’s partner.
De verontwaardiging die uit uw reacties blijkt doet vermoeden dat u mijn betoog niet gelezen heeft, of in ieder geval niet begrepen. Ik zie dan ook geen kans een inhoudelijke link te ontdekken tussen mijn betoog en uw reacties erop.R.,
Uw reactie toont aan dat het niet verstandig is impulsief te reageren. Ik hoop dan ook dat uw beslissingen op automatiseringsgebied aanmerkelijk beter doordacht zijn dan deze reactie. Tenslotte is het mijn belastinggeld dat u uitgeeft. Wat geeft u het idee dat ik een opdracht voor de staat zou willen aannemen? Deed mijn betoog dat ook maar ergens vermoeden? Had mijn betoog daar überhaupt iets mee te maken?
Het enige verleidelijke aan een opdracht voor de staat is dat ik een deel van het eerder door die staat van mij afgeperste belastinggeld zou kunnen terughalen, maar vervolgens zou ik het grootste deel daarvan weer moeten teruggeven. Dat schiet dus niet op.
Ik heb geen enkele behoefte mee te werken aan de ontwikkeling en implementatie van systemen die uitsluitend tot doel hebben mijn individuele en economische vrijheden nog verder te beperken, mijn privacy te schenden en de welvaart schade toe te brengen. Ik stel mijn kwaliteiten liever ter beschikking van het private bedrijfsleven, waar zij zeer wel op waarde geschat worden. U hoeft dan ook niet te vrezen mij ooit af te moeten wijzen.
Voor alle duidelijkheid: waterschappen zijn (net als bv. vuilophaaldiensten) wel degelijk nuttige instanties, maar er is geen enkele reden waarom deze instanties onder de staat zouden moeten ressorteren. Door het ontbreken van concurrentie is een staatsdienst altijd te duur in relatie tot de kwaliteit die ze levert. Er is immers een schier onuitputtelijke bron van middelen: de belastingbetaler. En: nee, dat bent u niet. U pompt slechts andermans belastingen rond. “De staat creëert geen welvaart, zij confisqueert ze slechts.” (Ronald Reagan).
S.,
U tutoyeert mij, u kent mij niet. Dat is minimaal onwellevend. Uw reactie deed mij aanvankelijk versteld staan, totdat ik besefte dat deze zeer waarschijnlijk afkomstig was van iemand die door het staatsinfuus gevoed wordt en derhalve een dusdanige verslaving daaraan heeft gekweekt dat kritisch nadenken over die staat tot de onmogelijkheden is gaan behoren, onder het motto “Don’t bite the hand that feeds”.
Ik was namelijk in de veronderstelling dat in Nederland de slavenarbeid was afgeschaft. Uiteraard ben ik me ervan bewust zelf ook slaaf van de staat te zijn daar ik mij niet kan verzetten tegen de onrechtmatige afpersing van de vruchten van mijn arbeid op straffe van gewelddadige ontvoering en aansluitende opsluiting, maar uw onomwonden stelling dat de kinderen van nu opgevoed moeten worden omdat zij mijn pensioen zouden moeten betalen is toch wel een gotspe. Overigens is mijn punt juist dat die kinderen NIET meer worden opgevoed, maar dat heeft u dus niet begrepen. Grootbrengen en opvoeden zijn twee geheel verschillende zaken, die met bijbrengen van moreel besef te maken hebben.
Niemand, behalve ikzelf, hoeft voor mijn pensioen te zorgen, want dat is mijn verantwoordelijkheid, niet die van een ander. Wie ervoor kiest om geen pensioen op te bouwen moet maar blijven werken. (Consequenties van) Iemand’s individuele keuzes mogen nooit op een ander worden afgewenteld. Dat geldt dus ook voor de keuze voor kinderen. In deze socialistische heilstaat is dit vloeken in de kerk, en het verklaart uw reactie.
Slotwoord
Gaarne geef ik u in overweging om eens iets van Ayn Rand te lezen (Atlas Shrugged is een aanrader), of op economisch gebied de werken van Ludwig von Mises en Milton Friedman eens door te nemen. Als u daarna de smaak te pakken hebt gekregen is Murray Rothbard ook een aanrader. Qua onontkoombaar eindstation van de parlementaire ‘democratie’ (ook wel aangeduid als MPP: Monarchie en Politieke Pachters) kan ik u het boek The Road to Serfdom van Friedrich A. Hayek aanbevelen. Interessante en vooral zeer leerzame literatuur.
Als u het tot hier heeft kunnen volhouden dank ik u voor uw tijd en aandacht, en hoop oprecht dat u nog eens tot het inzicht mag komen hoe de staat werkelijk in elkaar steekt, en wat daar mis mee is.
Libertarische groeten,
R. Hartman
Ik denk niet dat ze die boeken gaan lezen.
“the ethics of liberty” van Rothbard kan er ook nog bij.
en als ze er he geld niet voor hebben
“on truth”, “universally preferable behavior, a rational proof of secular ethics”, “everyday anarchy”, “practical anarchy” van Stefan Molyneux zijn gratis te downloaden en van topkwaliteit.
‘een opdracht is bij deze uitgesloten’
hadden we nou net juist een aanbestedingswet in de maak waarbij vriendjes- en vijandpolitiek moest worden uitgesloten?
Mooi voorbeeld van hoe het echt werkt!
Overigens geeft dat aan dat politieke mening in het bedrijfsleven wel degelijk een rol speelt. Misschien/waarshcijnlijk minder in privaat vs privaat, maar deze ambtenaar (die zich waarschijnlijk ziet als een werknemer in een private sector) besluit omwille van zijn persoonlijke politieke voorkeuren Hartman geen opdracht te geven (los van het hilarische feit dat Hartman hier niet eens om vroeg). De vraag is of zijn directe leidinggevende het wel zo prettig zou vinden om dit te weten, want wellicht had Hartman in dit dus hypothetische geval wel de juiste prijs/kwaliteit.
Uit de reactie van S&R zou men moeten concluderen, dat men verplicht kinderen moet nemen, die niet het land uit mogen, voor ze het ouderpensioen hebben betaald.
Dat is niets anders dan je reinste dictatuur.
Een schoolvoorbeeld van zelfincriminatie.
Die reactie van wie ‘mijn’ pensioen gaat betalen is er een die je vaak hoort. Je hoort hem vaak ook bij kinderbijslag, zaken als kinderkorting en de discussie waarom alleenstaanden meer belasting betalen bij een gelijk inkomen. De achtergrond is altijd het vergoeilijken van een gezin dat ze geld krijgen enkel omdat ze een kind hebben.
Immers een kind geeft veel vreugde, maar kost uiteraard veel. Gedurende de eerste 18 of meer jaar zul jij als ouders moeten zorgen voor het levensonderhoud. Dat is een enorme kostenpost.
Juist omdat wij zo veel belasting betalen is dat voor een modaal gezin vrijwel niet op te brengen zonder qua welvaart terug te zakken tot een bijstandsniveau. Je zou maar eens de medische kosten, onderwijs, etc allemaal zelf moeten betalen.
Daarom hebben wij een rijk subsidiesysteem als compensatie. Deels terrecht, want zo’n gezin krijgt deels gewoon haar eigen belastinggeld terug. Maar zelfs dan is het nemen van kinderen een aanslag op de financien en een terugval in welvaart. Met name voor mensen met een wat kleinere beurs. Minder op vakantie, kleiner huis en zeker niet zo’n dure auto.
Dat wil niemand, en dus is al dat extra geld erg prettig.
Misschien is er noge en case te maken dat iemand later tijdens zijn leven die kosten terugbetaald, dat je kinderen maximaal onderwijs wilt geven zodat die kinderen later meer belastinggeld opbrengen, je medische kosten voor kinderen niet wilt laten afhangen van de draagkracht van ouders, etc maar dat zijn allemaal zaken beredeneerd vanuit het belang van het kind of lange termijn. Het idee echter dat jij ‘recht’ hebt op welvaartbehoud ondanks jouw keuze kinderen te nemen is ridicuul.
Dat weten de meeste ouders ook wel. Dus dan komt de verdediging – die ze vaak ook met diepe emotionele verontwaardiging oprecht zijn gaan geloven – dat zij er ‘recht’ op hebben want anderen hebben voordeel van hun keuze.
Dit argument lijkt overigens een behoorlijk goed argument. Het is het niet, maar je moet oppassen niet in de valkuil te vallen.
Immers er is een financiele kant en een ‘handjes’ kant. Financieel is het makkelijk te verdedigen zoals Hartman ook doet, dat iemand zelf moet sparen. Sterker nog, een getrouwd stel dat hun hele leven beide werkt draagt enorm veel meer aan belastinggeld en BNP bij dan een gezin met kinderen wat die 2 full-time banen zonder onderbreking niet haalt. Als er minder werkenden zonder kinderen waren was er juist minder geld voor die ouders met kinderen. Financieel is het argument dus makkelijk te weerleggen.
Lastiger wordt het argument dat zonder kinderen er geen generatie is en er dus niemand is als ik oud en hulpbehoevend is mij te verzorgen, mij de producten te verkopen etc. Dat is evident waar, maar de vraag is dan of er meer kinderen komen indien men de ouders welvaartbehoud geeft. Komen er geen kinderen als men de ouders niets geeft? Het antwoor dis evident, er komen nog steeds kinderen en voor zover er al een verband is tussen inkomen en aantal kinderen is dat eerder omgekeerd. Men krijgt nu doorgaans minder kinderen naarmate men rijker en hoger opgeleid is.
De case dat er geen ‘handjes’ zullen zijn als er geen welvaartbehoud of zelfs subsidie is, is dus niet te maken.
Tenslotte, er is zelfs een case te maken dat minder kinderen in een land als Nederland best wel eens welvaart of in ieder geval welzijnstijging zou geven. Less is more …
Meeeer dan duidelijk dat de uiterst geesteszwakke APPARATCHIKS …. denken … inmiddels het APPARAAT zelve te zijn (dat op hete lucht draait). Wat ik overigens werkelijk uit hun reactie haal is dat zij werkelluk dooooodsbenauwd zijn om … NIET aan HUN pensoentjes toe te komen … Beroerste is dat volgens mij hun houding inmiddels gemeengoed is in Nederland ….
Je pensioen laten betalen door een ander? dat moet alleen in een loonslaven/ambtenaren situatie waarin men zo wordt gekortwiekt dat er geen geld overblijft voor de oude dag,aldus is de reactie van de ambtenaar er een van afhankelijksdenken.
Ikzelf ben ondernemer en spaar voor mijn oude dag ,en dat is mogelijk,niemand hoeft voor mijn pensioen te betalen.ook al zou die AOW afgeschaft worden dan nog redt ik het,de waarheid is dat al wat men nu aan pensioen premies inbrengt via volksverzekeringen gewoon wordt gebruikt voor bullshit en ambtenaren salarissen.En zodoende is het onvoorstelbaar voor een belastingafhankelijke dat iemand dus geen premie wil betalen en er naar uitziet dat kinderen de premie ophoestten voor hun eigen pensioen,sterker nog ,als ik klaar ben met wat ik doe dan kunnen mijn kids met pensioen van wat ik heb gerealiseerd,(erfenissen) wat een contrast met dat parasiteren uit andermans zak met nietszeggende van de belastingbetaler afhankelijke baantjes.Idem voor pensioenfondsen ,die zijn gewoon kut en zijn eigenlijk een soort van bank die je maar minimaal teruggeven ,maar goed de inleg is ook erg weinig,kan je ook niet als loonslaaf,alles gaat grotendeels naar andere zooi toe.
Comments are closed.