Als honderd aspecten besproken zijn van liberalisatie van drugs, heeft mijn opponent doorgaans nog een keihard argument dat plotseling van onder de toonbank te voorschijn komt. Het is het argument over zijn jongere broer, zijn pas geboren kind of zijn schoonzuster dat dan plotseling als een konijn uit de hoed komt.
Wat is er dan met deze dierbare familieleden aan de hand ?
Natuurlijk is opponent het geheel met mij eens : het beste kunnen vanaf morgenochtend alle drugs vrij gegeven worden, ware het niet dat hij of zij een familielid heeft dat ongetwijfeld ten slachtoffer zal vallen aan deze liberalisering.
Dit gekoesterde familielid, zo loopt de redenering, zal meteen aan de drugs gaan, als de prohibitie opgeheven wordt.
Bij wat doorvragen komt er dan uit, dat het om een normaal persoon gaat, die regelmatig belasting ontduikt, zonder achterlicht rijdt of de vuilniszak soms een half uur te vroeg op straat zet.
Bepalingen op dit stuk worden regelmatig overtreden, maar om mysterieuze redenen zullen verbodsbepalingen welke verband houden met drugs door de betreffende persoon nauwkeurig bestudeerd en tot de laatste paragraaf nageleefd worden.
Ten gerieve van deze potentiële drugsgebruiker dient het hele prohibitiebouwwerk overeind te blijven , want stel je voor dat dit famlielid straks ten gevolge van een door hem genomen verkeerde beslissing straks in de goot zijn roes ligt uit te slapen!
Dit dient – desnoods onder opoffering van miljarden euro’s- voorkomen te worden, ook al moeten verbalisanten , officieren van justitie , cipiers en andere functionarissen van de antidrugslobby dagelijks op kosten van de belastingbetaler overuren draaien.
Lang leve de drugsbestrijdingsindustrie !
Hugo van Reijen
De Opponent weet natuurlijk vast ook te melden dat dankzij het overheidsverbod, niemand in Nederland nog drugs gebruikt of verhandelt… Net als men straks sigaretten wil gaan verbieden.
De meeste Nederlanders zijn al verslaafd; niet aan drugs maar aan de overheid. Gisteren zag ik een nieuwtje dat ‘de Nederlander’ wil dat de overheid zorgt dat er alleen nog maar “milieuvriendelijke” spullen in de winkel te koop zijn. Zelf een beetje onderzoek en moeite doen is blijkbaar te veel gevraagd.
Overigens wordt mij nooit dit soort vragen gesteld. Ik ken ook niemand bij wie het wel gebeurt. Een van jullie?
Ik wou dat mijn broer eens aan de drugs ging…
Hij is tamelijk saai, wordt tijd dat hij ook eens wat beleeft in zijn leven.
Ik denk dat ik hem maar eens een zakje pilletjes geef voor zijn verjaardag.
Ja, verslaafd aan de overheid!
Deze verslaving aan de overheid is zo algemeen dat wij vaak tenderen deze te vergeten.
De schadelijke gevolgen van deze verslaving zijn van zodanige omvang dat de gehele samenleving hierdoor vergiftigd en ontwricht is geraakt.
Wat eveneens uiterst ontwrichtend werkt is de belastingwetgeving.
Miljoenen immers stemmen hun gedrag dagelijks af op de fiscale consequenties hiervan.
Dit heeft geleid tot een ontwrichting van de markt, die in de geschiedeis der mensheid zijn weerga niet kent.
hugo van reijen
HOMO EST QUOD EST
Dit betekent niet zoals de moderne humanistische theorie verkondigt DE MENS IS WAT HIJ IS. Het tweede EST is namelijk een samentrekking van EDEST en HOMO EST QUOD EST betekent dus DE MENS IS WAT HIJ EET.
Helaas levert de overheid nogal wat van dit geestelijk voedsel aan en dit overheidsvoedsel heeft allemaal een ding gemeen : het is zwaar vergiftgd.
De grootste vergiftiger van de mensheid is daarom de overheid zelve.
Alvorens zich met allerlei milieuzaken te bemoeien zou de overheid er goed aan doen, eerst eens een blik te werpen op haar eigen giftige geestelijke goederen en waarden, waarvan er dagelijks op kosten van de belastingbetaler tonnen over de bevolking uitgestort worden. Met deze stinkende troep kunnen dagelijks talloze beerputten gevuld worden. De uitstorting van de heilige geest is er niets bij.
hugo van reijen
De redenering van de opponent is incompleet. Feit is dat niet iedere burger alle kennis heeft, of zozeer alle kennis serieus neemt. De redenering verbied drugs stoelt op het gegeven dat mensen van een lager kennisniveau misschien niet alles weten, maar wél autoriteit hechten aan de wet. De autoriteit van de wet is een argument om geen drugs te gebruiken. Goed, werkt niet bij iedereen. Maar iedereen kent wel het verschil tussen goed en slecht. Een verbod op diefstal heeft er toch ook niet voor gezorgd dat er nooit meer wordt ingebroken.
Hoe gaat het libertarisme om met de gevolgen van drugsgebruik? Ofwel wie betaalt de opvang van een drugsverslaafde die niet meer in staat is zichzelf te bedruipen?
Misschien moet je je eerst eens afvragen wat de oorzaak is van het feit dat sommige drugsgebruikers niet meer voor zichzelf kunnen zorgen, ziek zijn of aan het stelen en beroven slaan. Wordt dit gedrag veroorzaakt door het middel zelf of juist door het verbod op het gebruik van dat middel?
Hier haak ik toch even in. Drugs zijn verslavend. Eens? Drugs tasten hersens aan. Ook mee eens? Door drugs ga je dus uiteindelijk slechter functioneren. Ok stelen e.d. zal dan minder worden, maar de afkickcentra zullen gaan uitpuilen.
Alcohol is verslavend, en tast de hersenen aan. Zullen we dat ook gaan verbieden? Niets geleerd van de drooglegging en Al Capone plus vriendjes?
Afkickcentra puilen nu uit met alcoholverslaafden?
Overigens gaat het libertarisme uit van dat men zelf verantwoordelijk is voor zijn of haar eigen leven. Je bent dus zelf verantwoordelijk voor jouw eigen acties, en je moet de consequenties dan ook zelf accepteren. Of niet. Maar je mag anderen niet dwingen om voor je te zorgen. In principe kent de libertarische wereld dus geen automatische verzorging. Wel vinden mensen hulp verlenen erg belangrijk blijkbaar (want iedereen komt met dat argument) dus vrijwillige hulp zal wel op gang komen. Of niet, maar dan wordt dat dus blijkbaar door de meerderheid ondersteund, dus er is dan sowieso geen democratisch draagvlak.
“In principe kent de libertarische wereld dus geen automatische verzorging.”
Precies! Maar aangezien libertarisme uitgaat van moreel gezond eigenbelang (jawel, egoïsme) zal men bereid zijn anderen te helpen, al zou het alleen maar zijn omdat men zelf ook graag geholpen wil worden als dat nodig mocht worden.
Bij gevallen van duidelijke ‘eigen schuld, dikke bult’ zal die hulpverlening echter niet vanzelfsprekend zijn. En bij herhaling van het ‘domme’ gedrag zeker niet. Zelfs een ezel…, en zo.
Verslaafd raken is (vrijwel altijd) een keuze. Verslaafd blijven ook. En in een libertarische wereld zal er weinig tot geen ruimte zijn voor slachtofferisme, zelfredzaamheid zal de norm zijn.
Wie niet bij de pakken neer gaat zitten en de zielepoot uit wil hangen, maar oprecht probeert uit het dal te komen zal ongetwijfeld merken dat hem of haar de helpende hand wordt toegestoken, daar ben ik van overtuigd.
Een soort van pay it forward, zal ik maar zeggen.
Overigens lijkt mij de combinatie van “libertarische wereld” en “democratisch draagvlak” een contradictie ;-).
Hallo Wim,
Ik ben blij dat je het vraagt. Het zou erger zijn al zou niemand er zich om bekommeren, mocht het dan gaan over drugsgebruikers of over bijvoorbeeld straatarme burgers. Een libertarische samenleving is een vrije samenleving. Dit betekend niet dat deze vrij is van leed, maar het betekend dat de samenleving vrij is van dwang. Omdat het een vrije samenleving is kun je allerlei acties uitvoeren om dit soort doelgroepen op te vangen. Mijn vraag is daarom ook of jij je zou inzetten voor de opvang van drugsverslaafde en zo ja hoe? Daarom heb ik je vraag als volgt geformuleerd:
Hoe zou jij omgaan met de gevolgen van drugsgebruik? Zou jij betalen voor de opvang van een drugsverslaafde die niet meer in staat is zichzelf te bedruipen?
Helaas denken veel mensen democratisch: beslag leggen op de portemonnee van de ander (PvdA) en daarmee allerlei idealen bekostigen. Zelf betalen? Liever het geld van een ander!
Als ik nu morgen de atoombom in mijn schuurtje zou uitvinden, mag ik hem dan houden? Mag ik hem vrijelijk verhandelen? Ik heb hem alleen bedacht om mezelf en mijn kinderen te kunnen beschermen tegen een mogelijke aanval uit Iran.
Moeten we een stof als arcenicum legaliseren en vrij verhandelbaar maken? Bij AH? In zeer kleine miniscule hoeveelheden kun je daar kennelijk mee genezen, maar een tikkie te veel en je sterft. Als je morst je omgeving ook.
GHB ook legaliseren? In een automaat in de discotheek hangen?
Er worden heel wat mensen doodgetrapt in Nederland. Wil je schoenen gaan verbieden? Glazen ruiten verbieden, want die zorgen ook voor slachtoffers. Elke brandbare stof verbieden, zie het brandwondencentrum. Wil je van heel Nederland een wattenkamer maken, waar je je nooit kan stoten? Moeten we elke Nederlander beschermen tegen het Kwaad, zoals Slechte Woorden, Gevaarlijke Stoffen, Onreine Ideeën?
Maar geef eens een antwoord op mijn vragen. Ik was eerst.
Ik verwacht niet dat jij een atoombom kunt maken, maar als je dat doet dan is er op zich geen probleem. Natuurlijk bedreig jij je omgeving wel, en die mogen zich tegen die bedreiging beschermen.
Er is geen reden om arsenicum te verbieden. Natuurlijk is het gevaarlijk, net als zoveel andere produkten die we ook niet verbieden. Als AH er een markt in ziet (wat ik me niet kan voorstellen) dan mogen ze dat uiteraard verkopen. Als er een dode valt door een produkt van de AH, dan zullen ze door marktwerking flinke schade ondervinden (denk aan Iglo). Dus AH zal wel link uitkijken.
Een discotheek kan GHB wel aanbieden via een automaat, maar ik denk niet dat er veel dames zullen komen. Ook hier zal de imagoschade die discotheek ten gronde richten. Zo kende ik een lokale discotheek die (onterecht) beschuldigd werd van discriminatie. Nu staat er een supermarkt.
FrenkelFrank gaf antwoord op je vragen. Met tegenvragen, die je zelf zouden moeten laten nadenken.
@ R. Hartman: tegenvraag of niet. Een vraag is geen antwoord, het zijn slechts meer vragen.
@ Frenkelfrank: ‘Ik verwacht niet dat jij een atoombom kunt maken, maar als je dat doet dan is er op zich geen probleem. Natuurlijk bedreig jij je omgeving wel, en die mogen zich tegen die bedreiging beschermen’.
Hoe dan? Door me de bom af te pakken? Door me een mes in de rug te steken? Door het auteursrecht van de bom af te pakken? Door er zelf een te maken? Iedereen zijn eigen nucleaire bom in de schuur en op zolder? En dat is dan libertarisch? Dus verklaar s.v.p.
@ Frenkelfrank: ‘Er is geen reden om arsenicum te verbieden’.
Gezien dat arcenicum geheel niet of slechts bijzonder moeilijk traceerbaar is in het menselijk lichaam na overlijden: denk je dat na het vrijgeven van de markt de gemiddelde levensverwachting van de burger er op vooruit zal gaan of niet? Wat betekent dit dan voor jou vrijheid?
@ Frenkelfrank: ‘Een discotheek kan GHB wel aanbieden via een automaat, maar ik denk niet dat er veel dames zullen komen’.
Maar de heren kunnen het spul dan wel weer meenemen naar de volgende discotheek?
Hallicunerende middelen zijn een extreem grote bedreiging in het verkeer. Gebruik tast dus mijn individuele veiligheid buitensporig aan. Ook hoop ik nooit in een lijnvliegtuig met hallicunerende piloot te hoeven vliegen. Teveel aan pepmiddelen maakt bijzonder agressief, zeker in combinatie met andere middelen. Medeburgers met een verhoogde agressiviteit tasten mijn persoonlijke individuele vrijheid verhoogd aan. Bovendien verdwijnt een aanzienlijk deel van de reststoffen van deze producten uiteindelijk in de gemeenschappelijke waterhuishouding, (dus in ALLE overige voedingsmiddelen) en daar heb ik al helemaal niet om gevraagd.
Conclusie: Sommige zaken kunnen niet zonder regelgeving, en drugs is er een van. Wel zo min mogelijk. Ik zou me daarom weer wel kunnen vinden in een afzonderlijke beoordeling van verschillende ‘drugs’ producten.
Zo min mogelijk overheid? Ja. Rijzen de kosten de pan uit aangaande het verbod op drugs? Ja. Maar er zijn zaken die het argument ‘kosten’ niet in euro’s laat vertalen!
Ik ga hier niet het libertarisme uitleggen, daarvoor zijn meer dan genoeg plekken op het internet te vinden (zolang het nog niet verboden is).
Als we weer even op het onderwerp drugs terugkomen: Natuurlijk zijn bepaalde middelen gevaarlijk als men zware apparaten bedient. Alcohol, cocaïne, heroïne, slaappillen, misschien zelfs een flinke hoeveelheid paracetemol of andere medicijnen. Die worden dan ook door de eigenaar van de weg, of de eigenaar van het vliegtuig, simpelweg verboden.
GHB is ongetwijfeld niet toegestaan in een hoop discotheken in een libertarische samenleving. Die zullen dus flink controleren. Dat kunnen ze ook laten, dan nemen de dames zelf een risico, of ze komen niet. Overigens wordt er door bepaalde dames maar wat graag (achteraf) geroepen dat er “iets” in het drankje werd gedaan.
Kosten zijn wel degelijk in euro’s uit te drukken. Een mensenleven heeft gewoon een kostprijs, hoe hard het ook klinkt. Er rijden een minimale hoeveelheid ambulances in Nederland, anders kost het teveel. Alle hulpdiensten zitten aan een quotum in euro’s vast. Natuurlijk niet een quotum die jij en ik individueel mogen bepalen, maar die collectief besloten worden (of beter gezegd; door een vaste overheid besloten worden).
Denk je dat we uiteindelijk goedkoper af zullen zijn zonder restricties op het gebruik van drugs? De drugsverslaafde zal ongetwijfeld moeite hebben met het bekostigen van zijn addictie. Wellicht gaat hij/zij stelen loopt tegen de lamp en wordt in het gevang gesmeten. Nu worden de kosten van justitie, leger en politie ook in een maatschappij gestoeld op libertarische principes nog altijd door de belastingbetaler gedragen. Ofwel onze drugsverslaafde wordt alsnog gefinancierd door de belastingbetaler. Verder kan ik me zo voorstellen dat toch een groter percentage van onze medebewoners in Nederland aan het experimenteren slaat, het vlees is immers zwak. Dus nogmaals de vraag denk je dat we als geheel goedkoper uit zullen zijn zonder restricties?
Denk je dat we uiteindelijk goedkoper af zullen zijn zonder restricties op het gebruik van drugs? De drugsverslaafde zal ongetwijfeld moeite hebben met het bekostigen van zijn addictie.
Het volgende argument van Walter Block uit “Defending the Undefendable” is zeer verhelderend:
1. Door het verbod op sommige drugs loopt een handelaar het risico om voor lange tijd in de gevangenis te komen. Ook zal de handelaar kosten moeten maken om douane en politie ambtenaren om te kopen.
2. Om dit risico af te dekken en kosten te compenseren, zal de handelaar een grote winstmarge hanteren. Dit loopt in de praktijk op tot een factor van 10 tot 100 (besef dat de grondstoffen van de meeste drugs niet zeldzaam zijn, de productiemethoden niet moeilijk en ook geen speciaal transport nodig is, kortom, een gemiddelde “shot drugs” hoeft in een vrije markt niet meer te kosten dan een aspirientje).
3. Door deze hoge prijzen zal de (verslaafde) gebruiker in de meeste gevallen failliet raken en aan het stelen slaan.
4. De gestolen waar moet nu aan helers verkocht worden op de zwarte markt, waardoor de verslaafde maar 20% van de werkelijke waarde ontvangt van de spullen. Hierdoor moet de verslaafde 5 X zo veel stelen als dat hij werkelijk nodig zou hebben om die drugs te kopen.
Dit argument laat zien dat de (puur economische) maatschappelijke schade als gevolg van het verbod op drugs een factor 50 tot 500 (!!) is van de werkelijke kosten voor productie en vervoer van die drugs. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de kosten van het hele justitie en politie apparaat, over de emotionele schade voor gezinnen als pa/ma van hun eigen partner en kinderen stelen of in de gevangenis komen omdat ze handelen in drugs.
En waarom denk je dat men massaal aan het experimenteren slaat als drugs niet meer verboden zouden zijn? In de VS, waar marihuana verboden is in de meeste staten, wordt aanzienlijk meer geconsumeerd dan in Nederland. In Nederland is de consumptie van marihuana na invoering van het gedoogbeleid niet of nauwelijks toegenomen.
Kortom, er is nog nooit een verband aangetoond tussen het verbod op drugs en de mate van consumptie. Daarentegen zijn er overduidelijke (oorzakelijke) verbanden tussen het verbod op drugs en allerlei maatschappelijke problemen zoals hierboven genoemd.
Goede argumenten, ik had de veel lagere kostprijs nog niet in overweging genomen. Ik denk dat we idd veel goedkoper uit zullen zijn.
Kosten zijn zeer zeker niet altijd in euro’s uit te drukken. Indien je dit niet begrijpt spijt me dat oprecht, maar dit zal vermoedelijk slechts aan een weinig ervaren leeftijd zijn te wijten. Maar wellicht vergis ik me, maar dan begrijp ik niet hoe je dit kunt zeggen.
Het bezit van 1 miljoen euro krijgt immers een totaal andere waarde (en werkelijkheid) op het moment dat je jongste kind van (bijvoorbeeld) 15 jaar is overleden. Of is vermoord door een ontsnapte TBS’er. Een miljoen euro krijgt ook een totaal andere waarde als je morgen hoort dat je nog 2 weken te leven hebt. Enz. enz.
“Iemans is zo rijk als hij zich voelt”, toch? En hoe rijker hoe meer vrijheid. Maar die rijkdom (en absoluut zonder zweverig te worden) heeft beslist niet alles met euro’s van doen.
Mensen zijn nu eenmaal geen machines. Als dat zo was konden we ze beter uitroeien toch? Want uiteindelijk kan een machine alles toch doelmatiger en efficienter, en zijn de financiele kosten altijd de financiele kosten. Andere kosten kent de machine niet. Sterker nog: de machine eist geen individuele vrijheid.
“Het bezit van 1 miljoen euro krijgt immers een totaal andere waarde (en werkelijkheid) op het moment dat je jongste kind van (bijvoorbeeld) 15 jaar is overleden.”
Hoezeer ik ook begrijp wat je bedoelt is emotionele waarde persoonsgebonden en niet relevant in het dagelijkse verkeer. De objectieve waarde van 1 miljoen euro is gewoon 1 miljoen euro. OP de Groene Rekenkamer stond ooit een zeer verhelderend artikel over “de waarde van een mensenleven”, in relatie tot (collectieve) ziektenkostenverzekeringen. Helaas wordt de site verbouwd en is de link dood.
Maar ik denk dat je in de context je er wel een beeld bij kunt vormen. Als het redden van één leven niet aan een kostengrens gebonden is zal verzekeren niet meer mogelijk zijn, simpelweg omdat de premies te hoog worden.
Hoezeer ik ook begrijp wat je bedoelt is emotionele waarde persoonsgebonden en niet r’elevant in het dagelijkse verkeer.’
Niet helemaal juist. (Alhoewel je gelukkig begrijpt wat ik bedoel) Indien ik zojuist te horen heb gekregen dat ik nog maar 2 weken heb te leven, dan zal ik er wellicht voor kiezen geen wereldcruise te gaan maken, maar het geld aan de Libertarische partij te schenken. ‘Mijn gevoel’ zegt dus alles over de waarde van ‘mijn’ miljoen. Ergo: ‘economie’ (vandaag weer het sterk ingezakte consumentenvertrouwen) is niet anders BEHALVE gevoel. Koersen schommelen. (de waarde van de munt) En daar gaat ‘gevoel’ aan vooraf.
Ook hier, waar je op een andere vorm van ‘emotie’ doelt, begrijp ik wat je bedoelt. Maar kennelijk was ik niet duidelijk in mijn onderbouwing dat objectief gezien dat miljoen gewoon een miljoen is (even los van de discussie over fiat-geld). Nog een poging.
De emotie die de economie beïnvloedt (zal ik het nu uitgeven of laat ik het nog wat langer op de bank staan?) is een andere dan die bij ingrijpende gebeurtenissen in de persoonlijke levenssfeer (waar geld geen gezondheid kan kopen). De economische waarde van dat miljoen (op enig moment) is niet persoonsgebonden. En dat is m.i. de waarde in het dagelijks verkeer.
Comments are closed.