Stemmen is niet alleen de keuze voor een politicus, stemmen is vooral ook instemmen met het systeem. En dat is de voornaamste reden dat ik niet stem. Het Nederlandse democratische systeem is namelijk zo corrupt als het maar zijn kan. En u heeft, als u onlangs heeft gestemd, volop meegedaan om de corruptie in stand te houden.
Bij corruptie denken de meeste mensen aan Italiaanse toestanden, aan gewapende criminelen met regenjassen en gleufhoeden, aan schimmige bordelen waar deals gemaakt worden. Al dat soort zaken bestaan natuurlijk, maar de meeste corruptie verloopt zo openlijk dat niemand er erg in heeft.
Zo is ons Nederlandse democratische stelsel op alle mogelijke manieren corrupt, en er is niet Ć©Ć©n politieke partij die daar wat aan wil veranderen. Waarom zou je dan gaan stemmen, als je weet dat je daarmee feitelijk instemt met deze corruptie? Stel, er waren verkiezingen, en niemand ging er naartoe?
Wie met een open blik kijkt naar de politiek kan maar ƩƩn conclusie trekken: het systeem klopt niet. Er is onlangs een nieuwe tweede kamer gekozen. Nu is het vervolgens die tweede kamer, onder leiding van de Koningin (en wat heeft die met democratie te maken?) die beslist welke partijen met elkaar gaan regeren. En vervolgens is het de taak van de tweede kamer om de regering te controleren. Uiteindelijk is het dus per definitie zo dat de regering door haar eigen vriendjes wordt gecontroleerd. Een nogal vreemde situatie natuurlijk, want van echte controle is op deze wijze geen sprake meer. Ministers moeten het zo wel hƩƩl bont maken om weggestuurd te worden.
In een vrij land mag alles, tenzij het expliciet per wet is verboden. In een dictatuur geldt het omgekeerde, daar mag niets, tenzij het expliciet is toegestaan. Voor overheden is het precies andersom. Een vrij land kent een regering die niets mag, tenzij men er volgens de grondwet zeggenschap over dient te hebben. In een dictatuur mag de regering over alles waar men maar zin in heeft beslissen. DƔt is het essentiƫle verschil tussen een dictatuur en een vrij land. Het is aanzienlijk minder belangrijk hoe de leiders aan de macht komen, het gaat om de mogelijkheden die men heeft op het moment dat men aan de macht is. Zo zou onze tweede kamer geheel grondwettelijk een verbod kunnen uitvaardigen op het eten van komkommers. Of op het fietsen zonder geldig fietsbewijs. Een grondwet zou de bevolking moeten beschermen tegen politici die dit soort onzinwetten bedenken.
Helaas is onze grondwet weinig mĆ©Ć©r waard dan het papier waarop die grondwet gedrukt is. Omdat de grondwet door politici op alle manieren over-ruled mag worden. Vrijwel ieder grondwetsartikel begint met een mooi stukje tekst waarin staat dat bijvoorbeeld iedere Nederlander vrij is om alles te zeggen. Maar in de volgende zin komt het: daar staat het vermaledijde zinnetje ābehoudens in gevallen bij wet bepaaldā. Je mag dus alles zeggen, tenzij de wetgever (de politiek dus) besluit dat het niet mag. Wie is er hier vrij, de politiek of de burger?
De politici, die trouw zweren aan die grondwet, vegen er vervolgens met genoegen hun derriĆØre aan af. Door zich bijvoorbeeld te verenigen in een fractie in de tweede kamer. Mag dat dan niet? Volgens de grondwet niet nee. Daarin staat immers dat gekozen politici āzonder last of ruggespraakā moeten kunnen functioneren. Nu kun je mensen wellicht veel wijs maken, maar een besloten fractievergadering met als doel om als fractie een Ć©Ć©nduidig standpunt naar voren te kunnen brengen is toch echt niets anders dan ruggespraak. Grondwettelijk verboden, en dagelijkse praktijk in Den Haag. Even schandelijk is het natuurlijk dat het de facto de fractievoorzitters zijn die bepalend zijn. Meer dan 8 volksvertegenwoordigers hebben we niet, de rest is in de praktijk slechts beeldvulling.
Een ander punt is dat er geen enkele scheiding is tussen financiƫn en beleid. De tweede kamer kan niet alleen plannen bedenken, ze kunnen zichzelf ook aan de financiering helpen. Er is geen bedrijf waar de financiƫle topman tevens het beleid mag bepalen, zeker niet als je, zoals de overheid, jezelf onbeperkte budgetten kunt toe-eigenen. En dat vaak ook nog op kosten van volgende generaties belastingbetalers, die immers de staatsschuld mogen aflossen. Het rechtstreekse gevolg hiervan zien we maandelijks op onze loonstrook.
Dus we hebben een corrupt kiesstelsel, een financiƫle chaos en een nietszeggende grondwet waar politici zich niks van aantrekken, hoe masochistisch moet je zijn om de weg naar het stembureau nog te bewandelen? Want er is niet ƩƩn politicus die de fundamenten van onze democratie wil aanpakken. Veel verder dan een democratisch gekozen burgemeester komt men niet bij de voorstellen om Nederland democratischer te maken. Terwijl bovendien via de achterdeur reeds 70 tot 80 procent van de regelgeving in het totaal ondemocratische Brussel wordt bedacht.
De oplossing ligt dus niet in het stemhokje. Tenzij er een partij gaat opstaan die daadwerkelijk met deze themaās aan de slag gaat. Dan is de logische, totaal vernieuwde indeling van het Nederlandse staatsbestel vrij eenvoudig te bedenken:
– Ministers moeten apart gekozen worden, rechtstreeks door de burger. 4 ministeries en 1 minister president is genoeg. Om het debat levendig te houden dient ieder jaar Ć©Ć©n minister verkozen te worden.
– De eerste kamer dient vervangen te worden door een financiĆ«le kamer. Deze kamer bepaalt de budgetten waar de ministers het mee moeten doen.
– De tweede kamer is verantwoordelijk voor de controle op het werk van de ministers. Men heeft het recht op het wegzenden van de minister, mits met twee-derde meerderheid.
– Alle vertegenwoordigende organen houden naar rato zetels leeg. Als 10% van de bevolking niet stemt, blijven 10% van de zetels ook echt leeg.
– De grondwet moet aangepast worden tot een absoluut en onschendbaar document.
– Er moet een belastingplafond in die grondwet komen. Een overheid mag nooit meer dan 10% van het BNP opslurpen.
Natuurlijk is hier nog het ƩƩn en ander op aan te merken. Er is nog veel meer over te zeggen. Zo moet het wetboek natuurlijk vƩƩl dunner worden. Wie als eis stelt dat de burger geacht wordt de wet te kennen dient toch minimaal te zorgen voor een wetboek waar je geen 4 jaar studie voor nodig hebt om het een klein beetje te leren kennen.
En misschien is het voor politici ook wel eens goed om te gaan beseffen dat ieder wetje of regeltje en iedere heffing of belasting gebaseerd is op geweld en intimidatie. De uiteindelijke handhaving van een wet komt namelijk altijd bij de politie terecht, die niet zal schromen een wetsovertreder op te pakken en in het cachot te gooien. Bij het maken van een wet dient iedere politicus zichzelf dan ook de vraag te stellen: āZou ik bereid zijn om geweld toe te passen tegen iemand die deze wet overtreedt?ā. Zodra het antwoord ontkennend is, zou de wet dus geen doorgang moeten vinden.
Een klein voorbeeld is de wet die het verbiedt mensen te roken in een cafƩ. De eigenaar van het etablissement, zelf roker, laat iemand een sigaretje roken. Is het rechtvaardig deze man gewelddadig tegemoet te treden? De praktijk laat zien dat men dat rechtvaardig vindt. De man krijgt een boete, indien hij deze niet betaalt, zal er uiteindelijk een politiemacht op de stoep staan, die letterlijk met het pistool in de aanslag de man zal aanpakken. Als dat recht is, dan is een banaan dat ook.
Maar ach, laten de jongens en meisjes politici de komende jaren maar weer rustig hun desastreuze āwerkā doen. Dan keert de wal het schip ongetwijfeld vanzelf.
NB: Dit is een geactualiseerde versie van een ouder artikel.
Ik had het al een tijdje geleden voorspeld, dat Nederland een bananenrepubliek zou worden. Heel eng is het dat het nu steeds vaker in de mond wordt genomen. Die term dan hĆ©? š
“Stemmen is niet alleen de keuze voor een politicus, stemmen is vooral ook instemmen met het systeem”
Belasting betalen is dan ook instemmen met het systeem? Wat een onzin!
Stemmen heeft invloed. Nu is de keuze bij ons meer betalen en nog meer betalen, maar wie regeert heeft wel degelijk invloed op hoeveel er uit mijn zak geroofd wordt.
Verder is het een beetje een grote stappen snel thuis artikel. De kritiek op ons stelsel is aardig onderbouwd, maar dan de “logische, totaal vernieuwde indeling” eigenlijk helemaal niet logisch. Waarom een directe verkozen regering beter zou zijn dan een indirecte is mij vanuit libertarisch oogpunt moeilijk te beredeneren.
En waarom men de senaat wil afschaffen en tegelijkertijd daarmee de grootste bescherming van zijn andere wens (dat de grondwet absoluut is) dus wil verwijderen, is mij ook een raadsel.
Etc etc
Armin: het verschil tussen belasting betalen en stemmen is (in NL in elk geval) dat stemmen niet verplicht is. Stemmen heeft invloed zeg je? Ja, zoals een vlinder in China hier een orkaan kan doen ontstaan. Dat wil nog niet zeggen dat de Chinezen vlinders gaan kweken als massa-vernietigingswapen tegen ons.
Natuurlijk is het soms wat kddb. Anders haken de lezers af, het blijft een column, geen boek. En het mooie is dat je daar dan vervolgens hieronder kunt discussieren.
De senaat afschaffen kan zodra de grondwet keihard verankerd is, eventueel aanvullen met een Constitutioneel hof (zou niet verkeerd zijn imho).
De direct gekozen minister zal ten eerste zich minder aan hoeven te trekken van coalitie-vorming, en kan daadwerkelijk afgerekend worden op zijn daden door het volk. Wat bovendien waarschijnlijk betere kandidaten zal kiezen als, noem eens, Ella Vogelaar, Hanja Maij-Weggen en dat soort types.
Stemmen heeft wel wat meer invloed dan een orkaan vai een vlinder. We hoeven maar te kijken naar dit recente kabinet.Het verschil tussen ‘gewone’ belastingverhogingen en extra veel. Mischien dat jij voor 5% inkomensderving niet een 30 min per 3 a 4 jaar wilt besteden, maar ik vind dat wel de moeite waard. Probleem is namelijk dat zij die jou en mij geld uit de zak willen halen wel stemmen.
Zonder senaat kan de grondwet niet verankerd worden. Immers hoe zou je dat moeten doen? In de grondwet zetten? š Elk partlement kan immers elke grondwet wijzigen, ook als er in staat dat het niet kan.
Dirercte verkiezingen is nog meer dan nu verkiezing door de meerderheid. Hoogstens zou een een verbetering zijn als het via districten gaat zodat een grote groep in A’dam niet de stem van een minderheid in Drente kan overheersen en de kandidaat van dat district in ieder geval direct hun belangen vertegenwoordigd ipv een vaak partijbelang.
Nee, ik vind je stellingen zo kddb, dat ze soms onjuist zijn š
Gaat de Libertarische partij weer meedoen de volgende verkiezingen? Ga ik ook eens een keer stemmen.
Uitstekend stuk Kim.
Over enkele puntjes valt natuurlijk te discussieren, maar de kern is geweldig.
Ik zou het graag nog aanvullen met :
–een soort “Bill of Rights”
–een “No-No-statuut” waarin vastgelegd alle terreinen waarop de overheid zeker NIETS mag doen.
Goed stuk alleen gaat het in werkelijkheid zo veel verder; corruptie is overal, de ministeries, de provincies, de gemeenten enz.enz.
Het is haast onbegonnen werk hier wat aan te doen. Wat wel typerend is, is dat er grote overeenkomst bestaat tussen het volk wat zich opwerpt om “iets” te mogen besturen of een vinger in de pap te krijgen. Zeggenschap krijgen over veel mensen, met enorme bedragen werken zonder dat binnen een kader te moeten doen zoals in een bedrijf. Laat daar maar eens een team van psychiaters op los, dan zul je wat beleven.
De geesten met deze ambities zijn namelijk niet de meest gezonde en dat is nu het hele probleem.
“Helaas is onze grondwet weinig mĆ©Ć©r waard dan het papier waarop die grondwet gedrukt is.”
Die grondwet is een uitstekend voorbeeld van hoe men van iets waardevols (papier) iets waardeloos kan maken (door het te bedrukken).
Leeg papier is niet bijzonder waardevol, Hartman. Kost ook weinig.
Een vrijmarktdenker als Hartman zou dat moeten weten.
Over ’t algemeen is de bedrukte staat meer waard.
De inhoud van het druksel schijnt daar de bepalende factor te zijn.
Als een complete regering durft te zweren bij zo’n grondwet, moet het beslist iets waardevols zijn.
Zelfs Hartman kan dat niet ontkennen. De waarde van het bedrukte papier wordt immers vastgesteld door mensen? Niet door een goddelijke ingreep, of een natuurwet.
De bepaling ‘zonder last of ruggespraak’ is in 1983 uit de grondwet geschrapt.
Sindsdien wordt het aan de partijen overgelaten hoe zij hier willen handelen.
Kim hangt het vod-zijn van dat document hieraan op.
Wat daarmee in de lucht hangt.
Deert Hartman geenszins, die blaat gewoon mee.
Terwijl die grondwet de gewijzigde inzichten reflecteert, wat wel zo eerlijk is.
Als Hartman een grondwet verlangt die a.h.w. ‘eeuwig’ vaststaat en in rotsen is gehouwen, kent hij de geschiedenis slecht.
Zelfs de wetten van de Meden en de Perzen, bleken wankelbaar.
Ik beveel Hartman daarom de in rotsen gehouwen 10 geboden aan.
Die staan wel voor eeuwig vast, omdat zij werden gegeven door een bovenmenselijke instantie met alle recht van spreken en handelen.
En zoals H. J. Menken zegt. Het is prettig dat het er maar 10 zijn.
Of ze echter voor eeuwig vaststaan weten ‘we’ niet omdat een bovenmenselijke instantie niet valt te controleren en die instantie het over een tijd misschien anders ‘wil’.
Je weet ’t nie.
NL Grondwet artikel 67 lid 3:
Leden stemmen zonder last.
Het ‘of ruggespraak’ werd dus geschrapt.
Zonder last houdt de vrijheid van het kamerlid in.
Die dus de vrijheid heeft wel te gehoorzamen aan de partijdiscipline, of niet.
Comments are closed.