MONUMENTENTERREUR

1. En hoe zorgvuldig de gemeente zelf omgaat met monumenten is momenteel goed te zien op de Vijzelgracht waar een half blok goed onderhouden monumenten op instorten staat dankzij de aanleg van die overbodige metrolijn, zo’n andere ambtenarenhobby, daar voor de deur. Ik kwam een tijdje geleden een ander fraai voorbeeld tegen over hoe zeer de gemeente zelf schijt heeft aan de eigen monumenten regels, maar het is mij even ontschoten. Het voorbeeld is waarschijnlijk te vinden als je in de archiven van het Parool mag zoeken.

2. “De ambtenaren van monumentenbeheer”. Beheer? Beheren zij dan iets?
   Monumentenbemoeizucht, monumentenregelneverij of monumentendwingelanderij zouden namen zijn die beter omschrijven waar het hier om gaat.

3. En het wordt pas echt leuk zodra er ook ambtenaren van andere ‘diensten’ bij betrokken raken.
   Monumentenzorg: “Nee, die gevel mag u absoluut niet aanpassen”
   Bouw- en woningtoezicht: “Die gevel moet aangepast worden voor de brandveiligheid”

4. Als een gebouw als rijksmonument wordt aangewezen gebeurt dit niet plotseling en onverwacht (net zoals een dier niet opeens als bedreigd wordt gekwalificeerd). Dit laat onverlet dat iets wellicht ‘onterecht’ wordt aangewezen.

   De status van rijksmonument beperkt het gebruiksrecht waardoor wellicht de marktprijs lager wordt (gecorrigeerd voor eventuele subsidies of fiscale faciliteiten die samenhangen met de monumentale status). Feitelijk vindt deze inbreuk op eigendomsrechten ook plaats als een weiland wordt aangewezen als agrarische gebied, natuurgebied of woningbouwgebied.

   Dwingend advies over de kleur van intern schilderwerk is alleen mogelijk als dit interieur met zoveel woorden beschermd wordt in de redengevende omschrijving van de RACM. Over het algemeen zijn vooral de constructie en delen die vanaf de openbare weg zichtbaar zijn beschermd (dit is ook eenvoudiger te handhaven…).

   Veel mensen vinden het leuk om oude gebouwen te zien in het straatbeeld en willen graag dat dit zo blijft (trekt ook toerisme). Dit geldt ook voor de eigenaren van deze panden, check de prijs aan de Amsterdamse grachten of een willekeurig ander beschermd gezicht.

   Wat bedoeld wordt met het ‘afschaffen van de wet door de lokale overheid’ snap ik niet.

   Ik ben een groot fan van een terugtredende overheid en een drastische vermindering van het aantal ambtenaren, OOK op het gebied van ruimtelijke ordening, maar ik zou zeggen “pick your fight” en kijk waar de echte winst te behalen is: van sociale zekerheid tot sucessierecht, van onderwijs tot zorg etc.

5. het is een feit dat de ambtenarij en regelbrij met name in dit soort zaken een normaal mens tot wanhoop kan drijven.
   De bemoeizucht gaat vaak veel te ver.

   Maar is het rucksichtlos afschaffen van monumentenzorg wel zo’n goed idee?
   Overlaten aan de marktwerking?
   hmm….
   Zou er dan uberhaupt nog wel sprake zijn van historische panden, stadsgezichten en andere monumenten?
   Ik waag het te betwijfelen…
   De marktwerking gaat eerst voor winst dan pas voor historisch besef.
   Projectontwikkelaars staan nu niet bepaald bekend om hun liefde voor oude gebouwen…

   Ik durf te gokken dat de binnenstad van Amsterdam nu één en al moderne hoogbouw kantoorgebouwen en parkeergarages was geweest als er geen bescherming van dergelijke monumenten was geweest.
   Misschien met hier en daar een oud pandje ingeklemd door glas en beton…..

   • De essentie van het probleem is, dat de overheid de eigenaar van een pand verbiedt met zijn pand te doen wat hij wil. Hij mag dit niet doen en dat niet doen , omdat de overheid meent dat hetgeen hij wil doen of niet wil doen het inwendige of uitwendige aanzien van het pand niet ten goede komt.
     Bij alle overwegingen van de overheid wordt een zaak met opzet buiten de calculatie gehouden. Dat is de schade die de eigenaar van het pand ondervindt ten gevolge van de overheidsbeslissingen.
     De overheid neemt namelijk wel veel van dergelijke beslissingen over het aanzicht van het pand, de kleur van de deurknoppen en andere triviale en minder triviale zaken, maar laat de financiele belangen van de eigenaar geheel buiten beschouwing. De overheidsbemoeienis vormt een significante uitholling van het eigendomsrecht en menig eigenaar is reeds door dergelijke beslissingen geruineerd.
     Hoe de stad er uit zou zien zonder overheidsbemoeienis weet ik niet, maar te oordelen naar de vele lelijke gebouwen die met actieve medewerking van de overheid neergezet zijn, waarschijnlijk eerder mooier dan lelijker.
     Hugo van Reijen

6. Zo is het maar net, Hugo. Trouwens, als een eigenaar zo’n oud pand wil slopen voor nieuwbouw (of zelfs maar een onwelgevallig kleurtje wil geven) is er niets dat de tegenstanders daarvan weerhoudt zich te verenigen in een stichting ’ter behoud van’ of zo, en dat pand van die eigenaar te kopen, waarna men als nieuwe eigenaar zelf geheel vrij is om er mee te doen wat men wil.

   Maar het is natuurlijk wel weer zo gemakkelijk om een ander te vertellen wat die wel of niet met zijn eigendom mag doen. Lekker goedkoop, en toch dat fijne ‘do-gooder’ gevoel. Beuark.

   Rechten komen voort uit eigendom. Wil iemand dus bepalen hoe iets er uit dient te zien dan wel van/met welke materialen iets onderhouden dient te worden, dan zorgt men er maar eerst voor zelf eigenaar te worden.

   Voor alle duidelijkheid: dat is dus NIET de rol van de overheid. De staat heeft namelijk geen geld van zichzelf, geld dat eerlijk is verdiend. Het gaat niet aan om mensen geld af te persen voor dit soort activiteiten. Maar opvallend is dat deze activiteiten vrijwel uitsluitend plaatsvinden (mogelijk gemaakt worden door) instanties die zich gesteund weten door het geweldsmonopolie van de staat.

Comments are closed.