Alarm!

De afkeer van Eurocraten en Eurofielen voor kritische weblogs en onafhankelijke journalistiek bereikt stilaan haar kookpunt. Eergisteren werd een Eurosceptische blog verboden en gisteren behandelde het Europees Parlement een voorstel van Euroknuffelend links tot regulering van weblogs. 
 
Gisteren stond het voorstel van het sociaal-democratische Estse EP-lid Marianne Mikko over de regulering van weblogs op de agenda van het Europees Parlement. En eergisteren viel zelfs al het eerste slachtoffer van deze nieuwe op til zijnde pan-Europese heksenjacht op critici van het regime. Als anticipatie op Mikko’s voorstel kan het Führersbefehl van de secretaris-generaal van het Europarlement tegen “England Expects”, de weblog van een parlementair medewerker, eigenlijk wel tellen. 

Het voorliggende voorstel van Mikko mag dan al wel geen juridische waarde op zich hebben – zelfs niet indien goedgekeurd omdat het Europarlement nu eenmaal nauwelijks beslissingsbevoegdheden heeft – toch is het niet geheel ongevaarlijk. Dit soort voorstellen reflecteert immers de toenemende bezorgdheid van vele Eurocraten over de negatieve attitude tegenover de EU in de blogosfeer en geeft aan dat men in Brussel al enige tijd met deze reguleringsidee aan het spelen is. Het latente gebrek aan demos in de Europese Unie kennende en het schaamteloze disrespect van de EP-leden voor de eigen regels of de democratische keuzes van de burgers in beschouwing nemende, twijfel ik er niet aan dat ook in deze materie de regelneverij van de EUSSR zal zegevieren over de fundamentele rechten en vrijheden van haar onderdanen.

Volgens Marianne Mikko zijn ongereguleerde weblogs “gevaarlijk”, wordt de blogosfeer gedomineerd door “kwade intenties en verborgen agenda’s” en zouden het gros van de bloggers “nauwelijks principes” hebben. Vandaar haar voorstel om anoniem bloggen aan banden te leggen – ook al is dat volgens de “Electronic Frontier Foundation” en haar “Blue Ribbon Campaign” net een fundamenteel e-recht – en weblogs te verplichten om via een missieverklaring hun échte agenda openbaar te maken. Mikko verhult de totalitaire trekjes van haar voorstel andermaal achter de “bescherming van de surfer” die nu bij gebrek aan kwaliteitslabels en informatie over de auteurs onderhevig zou zijn aan foutieve en al te gekleurde artikelen. 

Of bureaucraten überhaupt beter geplaatst zijn om daarover te oordelen dan de individuele lezers is natuurlijk een vraag die Marianne Mikko zich niet durft te stellen, hoe pertinent de uitkomst van zo’n vraag ook mag zijn. En het blijft natuurlijk lekker ironisch dat Mikko sommige blogs verwijt er een geheime agenda op na te houden, terwijl ze zelf deel uitmaakt van de instelling die via een speciale commissie momenteel bezig is met de officiële invoering van de EU-vlag en EU-hymne, ook al vinden beide hun wettige oorsprong uitsluitend maar in de afgeschoten Europese Grondwet en het Verdrag van Lissabon. Daniel Hannan kondigde deze week op zijn blog alvast aan dat hij de opvoering van de “Ode to Joy” in het EP in volleerde Casablanca-stijl met het “God Save the Queen” zal trachten te overstemmen.

Hannans collega in het Europees Parlement Chris Heaton-Harris ontpopte zich de voorbije dagen in de Britse pers trouwens als voorman van het verzet tegen het blogvoorstel van Marianne Mikko. Volgens hem gaat het hier niet zozeer om een actie tegen amateuristische blogs maar wel om een poging van de Eurocraten “om kritische en onafhankelijke journalistiek” aan banden te leggen. In een opiniestuk in “The Daily Telegraph” eerder deze week wond Heaton-Harris er ook geen doekjes om: “Mevrouw Mikko begrijpt blijkbaar niet dat weblogs tot het levensbloed van een bruisende democratie verworden zijn en dat ikzelf, samen met honderden andere Europese politici, van harte hoop dat haar voorstel zonder meer van tafel geveegd wordt.” 

Journalist Bruno Waterfield citeerde deze week op zijn blog ook uit een drie weken geleden uitgelekt intern rapport van de Europese Commissie over de anti-Europese sentimenten in de blogosfeer als achterliggende reden om plots “out of the blue” blogs te beginnen reguleren. Volgens Waterfield zou de conclusie van dat rapport de volgende zijn: “De ingesteldheid en schrijversactiviteit van bloggers ten overstaande de Europese instellingen blijft overweldigend negatief: de Europese Unie is de strijd voor de harten en geesten op het internet aan het verliezen.” Is dit allemaal nog wel toeval? De vraag stellen is ze beantwoorden.

Maar dit voorstel is niet de enige bedreiging voor de vrijheid van meningsuiting en de openbaarheid van het bestuur. Gisteren werd Gawain Towler door de secretaris-generaal van het Europees Parlement immers gesommeerd om zijn weblog “England Expects” stop te zetten. Towler is een jonge libertariër die als woordvoerder van de UKIP en de IND/DEM-groep in vast dienstverband voor het Europees Parlement werkt en dus onderhevig is aan het interne reglement van die instelling. Dat verbiedt immers negatieve berichten van medewerkers over de gang van zaken in de EU, ongeacht of het nu om geklassifieerde of openbare informatie gaat. 

Towler is niet enkel een persoonlijke vriend van mij maar ook een in wol geverfde schrijver die naast zijn eigen weblog ook als “Elaib Harvey” op “The Brussels Journal” en als “UKIPWebmaster” op YouTube actief is. Zijn merites binnen de libertarische (Towler noemt zichzelf een “anarcho-monarchist”) en Eurosceptische beweging hebben hem alvast geen windeieren gelegd: voor de EP-verkiezingen van juni 2009 kreeg hij een verkiesbare plaats van de UKIP aangeboden. We zijn dus zeker nog niet van hem af, internetcensuur of niet!

Stuart Parr van “Bloggers 4 UKIP” analyseerde het als volgt: It’s no secret that Federal Europe hates blogs – they don’t like the idea of a source of topical information and commentary that they can’t control. Hence their calls for regulation of blogs. (…) Sadly, they have found a way of silencing Gawain Towler, the author of England Expects. Gawain works for the IND/DEM group in the EU Parliament and is bound by their rules which says he isn’t allowed to do anything that brings Federal Europe into disrepute or otherwise gives the impression that the undemocratic, corrupt EU is anything other than the best thing since sliced bread. I’m paraphrasing here but you get the picture.

 Op de blog “England Expects” bekent Gawain Towler schuld en geeft hij aan goed gevolg te geven aan de eis van de secretaris-generaal. The upshot is that I have a formal warning and, if I continue to blog then ‘sanctions’ may be applied. Given that the sanctions amount to upwards of a four month docking of wages, I really cannot afford to continue. (…) Now I do not say that I am not in breech of the staff regulations, I am. But it is odd when one considers that I employed to be the Press officer of the UK delegation to the Ind/Dem Group, which is the UK Independence Party. My job is to bring the institutions into disrepute, which I am doing, well if I am any good I should be doing.

 En voor de liefhebbers: Gawain Towler komt nu maandagavond trouwens in Brussel voor de “Mises Youth Club” spreken. Alleen jammer dat hij zich bij de eis van het secretariaat-generaal heeft neergelegd. Maar ja, met een sanctie van vier maanden wedde en het verlies van alle extra’s, voordelen en speciale posities binnen de parlementaire administratie boven het hoofd, kunnen we hem dat gebrek aan moed en doorzettingsvermogen natuurlijk maar moeilijk aanwrijven. Of toch?

———————————————-
Ingezonden door Vincent De Roeck