Recent las ik French Kiss, van Eric Lustbader. De romans van Lustbader spelen zich voor een groot deel, en soms zelfs geheel, in Azië af, daarbij op een fascinerende manier fictie en werkelijkheid combinerend, met zeer veel kennis van de Aziatische culturen. Daarbij komt goed naar voren hoe westerse opvattingen kunnen botsen met die van anderen, en hoe overtuigd de westerling er van is dat iedereen op deze aardbol graag volgens deze opvattingen zou willen leven. De westerse levensstijl is immers het hoogst bereikbare?

Veel westerlingen laten hun handelen, bewust of onbewust, door deze overtuiging leiden en hebben dan ook van nature de drang om anderen te helpen deze levensstijl ook te bereiken. Het grote probleem daarbij is dat men die ander niet vraagt of die dat überhaupt wel wil, maar klakkeloos vanuit de eigen aanname opereert. En dat is dan ook waar het misgaat. Een passage uit French Kiss demonstreert dit op onnavolgbare wijze.

Onze hoofdpersoon (v.w.b. deze passage) is op de Shan hoogvlakte in Birma gevangen genomen door een opium-Warlord, maar (nog maar net) in leven gelaten. Tijdens zijn herstel in gevangenschap raakt hij bevriend met een aan opium verslaafde 13-jarige jongen, die voor hem zorgt, en hem leert over het leven op het Shan plateau. Als tegenprestatie onderwijst hij de jongen over moraal en de wet. Deze gesprekken zijn het enige dat hij heeft en hij verheugt zich er dan ook steeds op, maar tegelijkertijd vervult het hem met droefenis te zien hoe het enorme potentieel van deze 13-jarige verspild wordt, en verloren gaat door zijn opiumverslaving.

Hij beraamt een plan om te ontsnappen aan de Warlord, en tevens de jongen te redden. Als hij de jongen oppakt om te vertrekken wordt deze wakker en vraagt wat hij doet. Onze hoofdpersoon legt uit wat hij van plan is en heeft het volgende moment een jaap van zijn oor tot aan zijn keel te pakken: de knul had een mes onder zijn matras en kon daar uitstekend mee overweg. Hij had absoluut geen behoefte om ‘gered’ te worden. Dan verschijnt de Warlord ten tonele, en terwijl zijn mensen de wond verzorgen vertelt hij waarom hij onze hoofdpersoon heeft laten leven:

“Now you know why I haven’t killed you. That would have been too easy. You want to leave and take the boy with you. Because you believe in your arrogance that you know what’s best for him. You believe that you know what he needs and what he is. But, barbarian that you are, you know nothing. And now you understand that you know nothing.”

Deze passage is verschrikkelijk illustratief voor het do-gooderism van onze linkse medemens. Zij verklaart ook de steeds verder toenemende problemen met onze immigranten, de islam-kolonisten. De socialisten zijn gewoon niet in staat het concept achter deze passage te bevatten, ze kunnen zich absoluut niet voorstellen dat er mensen zijn met andere opvattingen dan zijzelf. Iedereen moet geholpen worden, of ze dat nu willen of niet.

Die arme rif-bewoners moeten ook de gelegenheid krijgen een luxe, westers leven te leiden, want wie wil dat nu niet? En als die rif-bewoners niet willen integreren dan komt dat omdat ze niet genoeg vertroeteld worden, en omdat ze het nog niet helemaal snappen hoe het hier werkt. Natuurlijk moet je die mensen hun gebruiken laten behouden, anders voelen ze zich zo ontheemd, maar iedereen heeft toch recht op onze welvaart?

In hun arrogantie laten ze wel anderen betalen voor hun hobby’s die uitsluitend dienen om hen zichzelf goed te laten voelen. En het zijn dan ook vooral zijzelf die er beter van worden, vrijwel ieder ander gaat er op achteruit. Maar inzien dat men op de verkeerde weg zit? Dat anderen best eens andere opvattingen zouden kunnen hebben? Dat anderen misschien graag hun eigen leven zouden willen leiden, zonder de misselijk makende jaloezie en betweterigheid van het socialisme? Daartoe is men niet in staat. Hun arrogantie verbiedt hen te overwegen dat zij misschien wel helemaal niet zo superieur zijn.

Maar socialisme is dan ook een ernstige hersenafwijking. Men zegt dat pedofilie een genetisch defect in de hersenen is, dat medisch is aan te tonen. Ik vraag me wel eens af of dat ook voor socialisme geldt.

15 REACTIES

  1. Een klassiek liberale interpretatie van de passage leert dat je veranderingen veelal niet door geweld kunt bereiken, maar enkel door debat. Als het hoofdpersonage had getracht de jongen ervan te overtuigen dat hij beter ergens anders kon leven, zou hij mogelijk hebben meegewerkt.

    Maar goed, het betrof vooral een jongen van 13, die door de daarbij horende gebrekkige ontwikkeling (afgezien van de verslaving aan opiaten) die hem al niet meer laat voldoen aan het voor het liberalisme noodzakelijke rationale mensbeeld.

    Dan terug naar het thema van de verschillende leefstijlen: In On Liberty formuleert J.S. Mill de gedachte dat, zolang je anderen niet schaadt, je vrij moet zijn om je leven te leiden zoals je wilt. Niemand weet namelijk wat de beste manier van leven is. Dat is de “hersenafwijking” van socialisten, conservatieven en religieuzen: ze denken de absolute kennis te hebben over hoe je behoort te leven. [Je observatie gaat voor meer mensen op dan dat je in eerste instantie bedacht hebt] Een tweede aspect is de vrijheid van meningsuiting; zo kunnen we onze ervaringen delen.

    Het is ook uit de overtuiging van het bezit van de absolute kennis dat men de rechtvaardiging haalt om dwingend op te treden. Los of het gaat om de kerk (verbod op koopzondag, besnijdenis), conservatieven (dwingend vasthouden aan tradities) of progressieven (inkomensherverdeling).

    Maar het is nogal wat om te beseffen dat we meer niet weten dan wel. Agnosticisme dreigt, en over het algemeen maakt het mensen onzeker. Dat is m.i. één van de grote opgaven van het klassiek liberalisme / libertarisme: Mensen leren dat we niet alles weten en dat het goed is.

  2. @ffi:

    Ik vind het altijd prachtig om iemand te horen vertellen dat dieren ‘humaan’ behandeld moeten worden. 😉

  3. De psyche van de Socialistische Mens is zowiezo een paar artikelen waard.

    Mijn ervaring en waarneming tot dusver is dat de so-mens diep van binnen ontevreden is met zichzelf, dit wordt overigens meestal gecamoufleerd maar als ikeen beetje in debat gaat proef ik het vaak. “Er is wat mis in de wereld en dat komt door ‘ons’ (zondige leven)”. In veel gevallen meer dan ontevreden; een laag gevoel van eigenwaarde; in plaats van trots, schaamte over eigen prestaties en talent; weinig vertrouwen in het goede in de mens (behalve so-mensen); een sombere visie op het leven als geheel en de planeet Aarde; zelfhaat; culturele zelfhaat; plaatsvervangend schuldgevoel over daden uit het verleden begaan door andere mensen; dwangmatige behoefte om andemans ‘gids in het leven’ te zijn… de lijst is nog veel langer te maken.

    Op collectief niveau is er collectieve zelfhaat; een cultureel minderwaardigheidscomplex en onderdanig gedrag (onduidelijk waarom) naar volgelingen van vijandige vechtculturen. Inderdaad voer voor psychiaters en genetisch onderzoekers. Maar dominant in de politiek is het zeer gevaarlijk voor de mensen die nog wel snappen wat goed en kwaad is.

    Last but nog least; hoe zou het komen dat onderstaand ziektebeeld wel gedefinieerd is in Amerika en nauwelijks in Europa? Socialisme?
    http://en.wikipedia.org/wiki/Codependence

    PS De psyche van de fatsoensrakkerige rechtsmens is ook de moeite van onderzoek waard.
    Fred reageerde op deze reactie.

  4. Correctie:
    “als ikeen beetje in debat gaat proef ik het vaak.”
    moet zijn:
    “als ik een beetje in debat ga proef ik het vaak.”

  5. Mensen met een bepaalde politieke opvatting psychiatriseren is op zich een supersocialistische sovjet praktijk.

    verder zou dan de overgrote meerderheid van de mensen “lijden” aan een dergelijke “afwijking”. De meeste mensen zijn namelijk voor dwang om anderen op het “juiste pad” te houden, niet alleen socialisten. Ik denk maar aan conservatieven en de vele religieus geïnsprireerden.

    In vrijwel alle landen, democratisch of niet, bestaan er vele wetten die zaken strafbaar stellen waar geen slachtoffers bij vallen. Socialisten, conservatieven en zelfs zich liberaal noemenden zijn voor een verbod op drugs, voor beperking van het contractrecht, voor het strafbaar stellen van sommige meningen.

    Ik heb geen harde cijfers, maar ik weet zeker dat de overgrote meerderheid van de mensen in het “Westen” behept is met de “afwijking”. Hou maar eens een enquete in de VS, in Spanje of in Duitsland of men voor het stoppen van de War on Drugs is, een “oorlog” immers die is bedoeld om mensen te dwingen een bepaalde levensstijl niet aan te nemen.

  6. “Mensen met een bepaalde politieke opvatting psychiatriseren is op zich een supersocialistische sovjet praktijk.”

    Daar ben ik het mee eens. In een dictatuur met wat-dan-ook-voor-absolute ideologie zullen anderen die bezwaar hebben tegen de moraalmonopolie van het regime inderdaad in de problemen, gevangenis of gesticht kunnen komen.

    Dan is de echte wortel van het kwaad niet eens zo zeer politieke of religieuze doctrine maar de hoeveelheid macht en invloed die staat en politici bezitten en gehoorzaamheid over kunnen afdwingen… Als politici slechts beperkte macht hebben (afgedwongen door een goede grondwet) dan is ideologie van ondergeschikt belang; en boeit het ook minder waar de ideologie vandaan komt.
    Marcellus reageerde op deze reactie.

  7. ‘Maar socialisme is dan ook een ernstige hersenafwijking. Men zegt dat pedofilie een genetisch defect in de hersenen is, dat medisch is aan te tonen. Ik vraag me wel eens af of dat ook voor socialisme geldt.

    amerikaans onderzoek onlangs in het nieuws geweest:
    http://ipsnews.be/index.php?id=35&no_cache=0&tx_uwnews_pi4%5Bart_id%5D=22484
    Laat, met enige voorzichtigheid, het verschil zien in lichamelijke reacties tussen ‘conservatieven’ en ‘progressieven’. Op zich ben ik dan wel weer benieuwd hoe de conclussie zou zijn als er een catagorie ‘vrijdenker’ toegevoegt zou worden

  8. @jjvandinges:
    ‘Als politici slechts beperkte macht hebben (afgedwongen door een goede grondwet) dan is ideologie van ondergeschikt belang; en boeit het ook minder waar de ideologie vandaan komt.’
    klinkt eigenlijk wel als een waarheid, maar … op een bepaald moment zullen de soosjalisten toch hun eigen macht gaan vergroten. Eerst zal er de dreiging met geweld zijn en daarna zal er daadwerkelijk geweld bij gebruikt gaan worden. Soosjalisten kunnen niet vertrouwt worden. Soosjalisme dient derhalve ten alle tijden bestreden te worden.

  9. hartman: “”Maar socialisme is dan ook een ernstige hersenafwijking. Men zegt dat pedofilie een genetisch defect in de hersenen is, dat medisch is aan te tonen. Ik vraag me wel eens af of dat ook voor socialisme geldt.””

    KL: ” Mensen met een bepaalde politieke opvatting psychiatriseren is op zich een supersocialistische sovjet praktijk.””

    O.o
    Valt het iemand diagnosticeren met een hersenafwijking ook onder psychiatriseren?

    Boer op Klompen reageerde op deze reactie.

  10. @jjvandinges: Een aardige opsomming, maar misschien is het veel simpeler (ik hanteer Ockhams scheermes). Wereldverbeteraars kenmerken zich doordat ze iedereen gelijk willen maken. Kennelijk kunnen ze het idee dat er mensen zijn die anders leven en daar soms zeer gelukkig mee zijn, niet uitstaan. Hun eigen leventje krijgt pas waarde als iedereen dat leventje leidt. Of lijdt. Zolang er anderen zijn, blijven ze onrustig en wijten ze hun eigen tekortkomingen en tegenslagen aan die anderen.

    En voor Hartman: Mijn aversie tegen dogooders kreeg ik dankzij Komrij die al in de jaren ’70 met veel venijn de Volkskrant-elite fileerde. Nog steeds ben ik blij dat ik al op m’n 17e Komrij begon te lezen.

    jjvandinges reageerde op deze reactie.

  11. @Fred:
    Wereldverbeteraars? Wie weet… dat verklaart goed waarom linksen zo’n afkeer hebben van voedselbanken (particulier initiatief) die gratis voedsel uitdelen aan de armen.

    In elk geval is het een leuke provocerende gedachte om politieke ideologie te koppelen aan (persoonlijke, collectieve) geestelijke gesteldheid. Leuke gespreksstof voor in de kring mensen om mij heen die voor 90% Linksch is…

Comments are closed.