Nederland “rechtsstaat”? Vergeet het maar

Je kunt hoogstens van een “wetboekstaat” spreken omdat alles volgens de lettertjes zou moeten lopen. En die dikke boeken met lettertjes geven niet eens een sluitend verhaal waardoor er weer gemanipuleerd kan worden.

Op 7 juli 2008 publiceerden we een artikel over de aangifte  van ir. A.H. (Arend) Lammertink,  wegens Landverraad van Jan Peter Balkenende en meer politici door het ratificeren van het Verdrag (verraad) van Lissabon.

Hier volgt het trieste verslag over wat er daarna (niet) gebeurde.
 
——————————————————————

Ir Arend Lammertink:

Goor – Beroepstukker, ossenhoornblazer en software engineer Arend Lammertink heeft een “programmeerfoutje” blootgelegd in het Nederlandse justitiële apparaat. Hij had een paar weken geleden een wettelijke verplichte aangifte gedaan tegen de regering inzake de ratificatie van het zogenaamde Lissabonverdrag, maar er blijkt niemand te zijn die van plan is naar de inhoud van zijn aangifte te kijken.

Volgens Lammertink een typisch voorbeeld van een veel voorkomende fout in computerprogramma’s: een “unhandled exception”, een uitzonderingssituatie die niet wordt afgehandeld, waardoor de zaak stokt en er niets meer gebeurt. 

In het geval van de bewuste aangifte heeft de Hoge Raad inmiddels in een officiële brief aan de heer Lammertink uitspraak gedaan. De uitsprak komt neer op: “ik ben niet bevoegd”. De Minister van Justitie heeft gereageerd met: “Als Minister van Justitie treed ik in de regel niet in individuele (straf)zaken.” De rechter constateert dus dat hij niet bevoegd is in deze specifieke uitzonderingssituatie en de wetgever, de programmeur, heeft onvoldoende voorzieningen getroffen om adequaat op deze uitzonderingsituatie te kunnen reageren. 

“Dat is altijd de ellende met exception handling, en helemaal wanneer je gebruik maakt van programmatuur die door iemand anders is geschreven. Als je als programmeur dan niet exact weet welke uitzonderingen die bibliotheek kan rapporteren of hij ziet er één over het hoofd, dan steekt zo’n uitzondering vroeg of laat de kop op en je programma houdt er mee op. Met als gevolg dat de eindgebruiker met de gebakken peren zit. Als de eindgebruiker vervolgens niet klaagt bij de programmeur, kan zo’n fout jaren blijven zitten”, aldus Lammertink.

“In dit geval wordt de plichtsgetrouwe burger geconfronteerd met een foutmelding, ‘ik ben niet bevoegd’ of iets in die richting, en er gebeurt verder niets meer.”

 Een interessant detail is dat de bewuste uitzonderingsituatie in het justitiële apparaat zijn oorsprong blijkt te vinden in een wet uit 1855. Kennelijk heeft zich gedurende 153 jaar niemand afgevraagd hoe het toch kan dat, voor zover bekend, nog nooit een Minister of Kamerlid zich bij de Hoge Raad heeft moeten verantwoorden vanwege vermeende ambtsmisdrijven. Zijn onze politici dan allemaal zo eerlijk, of is er ergens iets fout?

 Lammertink: “Over de eerlijkheid van politici kan ik me niet uitspreken, daar zijn rechters en kiezers voor. Maar er zit wel ergens iets fout, en die fout bestaat er uit dat aanklachten en/of aangiften tegen de regering en/of Kamerleden vanwege ambtsmisdrijven niet door de rechtsprekende macht in behandeling kunnen worden genomen omdat zij daartoe niet bevoegd is en de politiek de behandeling niet overneemt, omdat ze meent dat zij zich niet met de rechtspraak mag bemoeien. Dat laatste is normaal gesproken ook zo omdat we er voor gekozen hebben met drie gescheiden machten te werken (wetgevende macht, rechtsprekende macht, uitvoerende macht) die onafhankelijk dienen te zijn, maar daarop is één uitzondering gemaakt: ambtsmisdrijven begaan door leden van de regering of de kamer. Anders zou de rechtsprekende macht zich immers zo maar met de politiek (wetgevende macht) kunnen bemoeien en dat wilden we nu net niet hebben.” 

De politiek wordt dus verondersteld zelfreinigend te zijn en dient dan ook zelf te beslissen óf er in voorkomende gevallen sprake is van (een vermoeden tot) een ambtsmisdrijf of niet. Wat er daarom volgens Lammertink zou moeten gebeuren is dat de Hoge Raad de regering en de kamer op de hoogte stelt wanneer men constateert dat men over informatie beschikt waaruit mogelijk strafbare ambtsmisdrijven naar voren kunnen komen waar men niets mee kan omdat men daartoe niet bevoegd is. Vervolgens zouden regering en/of kamer kennis moeten nemen van die informatie en op basis daarvan een besluit moeten nemen over het nemen van eventuele verdere stappen, zoals het instellen van een nader (parlementair) onderzoek of de Hoge Raad opdracht te geven de zaak te behandelen.

 Immuun
Als dit niet gebeurt, dan zijn leden van de regering en de kamers in de praktijk immuun voor rechtsvervolging, zoals ook blijkt uit jurisprudentie als in de zaak tegen Verdonk en Donner rond de schipholbrand. Ook hier is er een aanklacht geweest die nooit door iemand inhoudelijk is behandeld. Dat is echter nooit de bedoeling geweest. Het was de bedoeling om de rechtsprekende macht er van te weerhouden zich met politieke aangelegenheden te bemoeien en niet om de politieke immuniteit te verschaffen. Het woord is dan ook aan de politiek om een oplossing tot stand te brengen voor het hiaat dat er in de uitvoering van de wet is geslopen.

 Tot het zo ver is, wordt de plichtsgetrouwe burger geconfronteerd met een “unhandled exception” van 153 jaar oud. Daar kan Microsoft nog een puntje aan zuigen… 

===================================================
Nadere Informatie
=================================================== 
E-mail aan de voorzitters van de vaste Kamercommissies voor Binnenlandse Zaken, Europese Zaken, Justitie en voor Verzoekschriften en Burgerinitiatieven:

 Geachte voorzitter, 

Op 7 juli 2008 heb ik u middels een e-mail mijn aangifte tegen de regering inzake de ratificatie van het zogenaamde Lissabonverdrag doen toekomen. Tot op heden heb ik van u nog geen antwoord noch een ontvangstbevestiging ontvangen.

 Ik heb inmiddels wel een antwoord ontvangen van de Hoge Raad der Nederlanden en van de Minister van Justitie, waarvan u een tweetal kopieën als bijlagen aantreft. Ook heb ik een antwoord ontvangen van de Minister President op mijn eerdere brieven aan Hare Majesteit de Koningin, waarvan ik tevens een kopie heb bijgesloten.

 De Hoge Raad der Nederlanden schrijft dat zij niet bevoegd is om een onderzoek in te stellen naar eventueel door leden van het kabinet of van de Tweede kamer begane strafbare feiten, tenzij zij daartoe opdracht krijgt van de Tweede Kamer der Staten Generaal in het geval het leden van de regering betreft. Zij kan dus mijn aangifte niet in behandeling nemen, omdat zij daartoe niet bevoegd is zonder opdracht daartoe door uw Kamer. Dit blijkt ook uit de door de Hoge Raad meegezonde jurisprudentie.

 De Minister van Justitie schrijft dat hij niet veel voor mij kan betekenen, omdat hij “in de regel” niet in individuele (straf)zaken treedt.

 Dat betekent dat mijn aangifte door niemand inhoudelijk behandeld zal worden als uw Kamer daartoe niet het initiatief neemt. Dat is in dit geval een uiterst onbevredigende constatering. U als medewetgever heeft mij als burger de verplichting opgelegd om aangifte te doen in het geval ik kennis heb van bepaalde (vermeende) misdrijven, maar niemand zal daar iets mee doen. Tenzij uw Kamer hierover een beslissing neemt, hetzij door mijn aangifte zelf inhoudelijk te behandelen, hetzij door de Hoge Raad opdracht te geven mijn aangifte in behandeling te nemen.

 Wanneer uw Kamer hieromtrent geen beslissing neemt, dan dient u zich te realiseren dat u daarmee in feite de regering immuun maakt voor vervolging vanwege ambtsmisdrijven en dat is mijns inziens nooit de bedoeling geweest van de door de Hoge Raad genoemde uitzondering. Die uitzondering is er om de rechtsprekende macht er van te weerhouden zich met de politiek te bemoeien, maar niet om leden van regering en/of de beide Kamers der Staten Generaal immuniteit te verschaffen voor rechtsvervolging. Dit is dan ook een belangrijk principieel punt dat kennelijk al 153 jaar onopgemerkt is gebleven, waardoor er voor zover mij bekend nog nooit een lid van regering en/of één der beide Kamers der Staten Generaal terecht heeft gestaan vanwege (vermeende) ambtsmisdrijven.

 Het is mijns inziens dan ook van groot belang dat uw Kamer zich in ieder geval over dit principiële punt uitspreekt en ik verzoek u dan ook ofwel mijn aangifte in uw Kamer inhoudelijk te behandelen, danwel de Hoge Raad der Nederlanden hiertoe opdracht te geven.

 Ik verzoek u tevens mij (per e-mail) een ontvangstbevestiging te sturen en mij mede te delen of u voornemens bent mijn aangifte in uw commissie te behandelen.

 Met vriendelijke groet,
Ir. Arend Lammertink,

====================================================
De eerdere aangifte met bijbehorende bijlage:
  http://www.tuks.nl/docs/Aangifte.pdf 
  http://www.tuks.nl/docs/Bijlage_aangifte.pdf

Eerdere brieven:
 Een tweetal open brieven aan H.M. De Koningin:
  http://www.tuks.nl/docs/Open_Brief_HM_Koningin.pdf 
  http://www.tuks.nl/docs/Open_Brief_HM_Koningin_2.pdf

  Achtergrondartikel “Europa: Geen democratie als zodanig”:  http://www.tuks.nl/docs/Geen_Democratie_als_zodanig.pdf