Een $700 miljard hedge fund?

Het afgelopen jaar hebben de centrale planners van de Fed en Financiën geclaimd dat zij de kredietcrisis zullen stoppen met een nooit eerder vertoonde dictatoriale interventie bij Bear Stearns, later bij Fannie en Freddie, nog later bij AIG. Nu offreren zij ons weer een nieuwe ‘magic bullet’: een $700 miljard check van de belastingbetaler aan Hank Paulson, die zoveel financiële instituten zal ‘redden’ als hij nodig acht, eenzelfde actie als de €200 miljard euro check waar Wouter Bos goede sier mee maakt.

Deze socialistische machtsgreep wordt, net als eerdere, verkocht als een noodzakelijke, eenmalige “noodmaatregel”. Maar in werkelijkheid zijn deze maatregelen meer van hetzelfde, van het gif dat de problemen in de eerste plaats veroorzaakt heeft: overheidsmanipulatie van de huizen- en financiële markten.

Staatsmanipulator nummer één was de Fed, die kunstmatig lage rentestanden dicteerde, inflatie creërend om de illusie van economische groei te wekken. Dit leidde tot een leen-hausse bij de banken, die niet-bestaand kapitaal uitleenden aan huizenkopers, die collectief de huizenmarkt-zeepbel voedden die op haar beurt de hypotheek-zeepbel voedde. Fannie en Freddie droegen dramatisch bij aan het aantal onverantwoorde leningen onder de vlag van “betaalbaar wonen”, gebruikmakend van de impliciete garantiestelling door de staat. Zij leenden voor triljoenen aan mensen die anders nooit een lening gekregen zouden hebben. En er waren tientallen andere van overheidswege gecreëerde marktverstoringen, van “rating-agencies” tot aan de “te groot om om te vallen” politiek.

Veel private bankiers en leners namen ondoordachte beslissingen: ze zouden hebben moeten weten dat huizenprijzen niet eeuwig kunnen blijven stijgen. Maar de huidige crisis had nog geen fractie van haar omvang kunnen bereiken zonder de macht van de staat om de realiteit van ‘lenen’ te perverteren in naam van iets onbenoembaars (en onbestaanbaars) als “het algemeen belang”. De kern van de oplossing is derhalve het geheel verwijderen van elke staatsinvloed uit de financiële en huizenmarkt. Dat betekent om te beginnen het aan de Fed ontnemen van de macht om rentestanden te manipuleren, hat laten dalen van huizenprijzen tot marktconforme waarden, het ontmantelen van staats’banken’ als Freddie en Fannie en het stoppen van ‘reddings’beloften.

Het ontrafelen van deze overheidsellende is geen sinecure; het is zelfs niet geheel duidelijk wat de beste manier is om dit te doen. Het is voorstelbaar dat er tijdelijke financiële assistentie vanuit de overheid nodig is om allesomvattende rampen te vermijden teneinde deze vernietigende invloed uit te filteren. Maar de huidige maatregelen zijn niet gericht op het ontmantelen van overheidsinvloed, maar in tegendeel juist om deze uit te breiden. De verklaringen die Bush en Bos gaven voor het ontstaan van de crisis noemden niet eens de centrale banken, de rol van Financiën en, in haar verlengde, Freddie en Fannie. Maar in alle ‘oplossingen’ worden deze instituten wèl genoemd, hetgeen een gotspe genoemd mag worden. Zo krijgen de veroorzakers van de ellende dictatoriale macht over de financiële markten.

Om Amerikaanse (of Nederlandse) belastingbetalers te dwingen $700 miljard (of €200 miljard) op te hoesten om de financiële markten nog verder te nationaliseren is een aanfluiting, een grove schande. Het congres (of de Tweede Kamer) zou de regering geen stuiver moeten geven, zoals ook door Ron Paul bepleit. En we zouden met zijn allen moeten eisen dat de staat eindelijk eens met zijn fikken van de economie afblijft.

Bron: Alex Epstein