Ik kom wat geld tekort, dus u leent mij een tientje. Dat tientje heeft u eigenlijk niet, maar u belooft dat ik het binnenkort ga krijgen. Nu ben ik dus virtueel een toekomstig tientje rijker. En weet u wat, aangezien ik toch binnenkort een tientje ga krijgen, ga ik dat nu alvast aan u uitlenen, want u had een tientje nodig om aan mij uit te kunnen lenen, weet u nog?
Omdat ik ergens een vergunning heb, mag ik mijzelf bank noemen. Dus dat tientje dat ik van u ga krijgen, mag ik vervolgens ook weer aan 10 mensen uitlenen.
Snapt u het nog? En denkt u dat zo’n systeem lang vol te houden is? In feite is bovenstaande precies wat er nu met ING en de overheid gebeurt. De overheid pompt 10 miljard in ING, en gaat daartoe een staatslening uitschrijven. Vervolgens kan ING die staatsobligaties kopen met de 10 miljard die nu, dankzij de overheid, op de balans staat. Het gevolg is dat de ING, dankzij fractioneel bankieren, nu dus opeens 10 miljard aan ‘waardevaste staatsobligaties’ op de balans heeft staan. En daardoor die 10 miljard weer tot 10 keer toe aan allerlei andere mensen kan uitlenen.
Doe dit op grote schaal, en je snapt snel genoeg hoe het allemaal fout heeft kunnen gaan. Dan kun je zo veel ambtenaren de boel laten controleren als je wilt, een fout systeem is een fout systeem. Daar helpt geen AFM tegen. Dat het bankwezen ten onder gaat aan een ‘gebrek aan vertrouwen’ is dus logisch, dat vertrouwen is immers nergens op gebaseerd. Net zoals het vertrouwen in ‘de overheid’ nergens op gestoeld is.
Uiteindelijk is de enige oplossing om de markt vrij te geven. Laat banken zelf uitzoeken wat voor geld ze op de markt brengen, hoe ze het noemen, en welke dekking ze daarbij willen toepassen. Dan zal snel genoeg blijken hoeveel Rabo’s één ABN waard is. Gaat één van de twee dan fractioneel bankieren, zal de koersverhouding snel veranderen, wat boze klanten tot gevolg heeft. De markt zal zichzelf zo makkelijk kunnen corrigeren. Zonder bemoeienis van al die ambtenaren.
Heel mooi to the point stukje!
Analyse is goed maar de oplossing is m.i. maar zo-zo.
Een wildgroei aan verschillende geldsystemen lijkt me nou ook niet echt bevordelijk voor de transparantie (en daarmee voorkomen van fraude) en daarmee het vertrouwen.
Waarom niet gewoon 2 geldsystemen naast elkaar?
Dan denk ik aan een nationale door goud/zilver gedekte munt voor de burger en enkele wereldmunten (één per werelddeel) voor de wereldhandel.
De één zorgt voor financieele discipline van de ander. De werknemer kan bij zijn werkgever aangeven in welke munteenheid hij wil worden uitbetaald (wettelijk vastgelegd) en daar ten alle tijden in switchen. Ongedekt bijdrukken wordt meteen afgestraft!
Daarnaast mis ik één heel belangrijk punt in je betoog; repressie.
Ook in jouw systeem zal fraude lonen. Is een kwestie van calculeren en dat kunnen bankjongens wel
Net zo goed als een dief die je huis leeghaalt moet ook een CEO of Centrale Bankdirecteur bestraft wordt als hij de samenleving besteeld door valsmunterij.
De bak in (langdurig!) met criminelen is het eerste wat moet gebeuren wil de gewone burgerij weer vertrouwen krijgen. En vertrouwen=herstel.
Hub Jongen reageerde op deze reactie.
Maar als dit zo door gaat ,..en de staat blijft ook nog doorgaan met overmatig gelddrukken uit de pers kan ik met een tientje van Lieftink zeker weer opnieuw een bedrijf beginnen. …
OMDAT de staat geweld(initiering) GARANDEERD (bv. deurwaarders)
,kan de staat ook staatsobligaties GARANDEREN v. belastingroof geld.
@GB:
“….mis ik één heel belangrijk punt in je betoog; repressie…”
Natuurlijk gaan we in de vrije (libertarische) wereld niet iedereen zo maar op zijn blauwe ogen vertrouwen.
Er zullen daar zeker controle systemen of keurmerken of verzekeringen ontstaan die je meer zekerheid geven.
Maar die controle moet zeker NIET bij de onbekwame monopolistische overheid liggen. Er is ook nu toch weer gebleken dat die niet te vertrouwen is.
Dit is een afzonderlijk onderwerp dat nog wel meer uitgediept kan worden.
GB reageerde op deze reactie.
Staatsschuld
De huidige situatie is dat banken geld mogen scheppen uit het niets en ingelegde gelden de facto multipliceren. Voor een lening hoeven ze slechts 3 % van het uitgeleende bedrag te dekken. Er hoeft nauwelijks nog maar één geldbiljet gedrukt te worden; 95% van het geld is inmiddels giraal. De goudstandaard zorgde nog enigszins voor een dekking van het geld in circulatie, maar sinds het loslaten ervan is de weg vrij voor ongelimiteerde geldschepperij. Op bankpapier is deze belofte in de vorm van een opschrift daarmee tevens verdwenen – op de EURO staat ook niets – en worden valuta”s steeds meer een abstractie. Continue stijging van de geldhoeveelheid is inherent aan dit systeem en daarmee een belangrijke oorzaak van inflatie, zodat er weer meer geleend moet worden. De banken houden de inflatie op een “beschaafd” peil zodat het vertrouwen in hun geldstelsel gehandhaafd blijft. Eigenlijk vormen de regeringen met hun financieringsbehoeften (is hetzelfde als die van bedrijven) de grondslag en de garantie / vertrouwensbasis van de internationale kapitaalmarkt. De handel in staatsobligaties en schatkistpapier, met een dagelijkse omzet van honderden miljarden dollars, staat als het ware in hart van het stelsel.
De EMU-landen hebben zich nu een maximale nationale schuldquote (25) van 60 % ten doel gesteld. De schuldquote van b.v. de VS ligt nu boven de 85 %; haar staatsschuld is $ 6 triljoen. (26) Opgeteld was de schuldquote van alle landen in de wereld in 1994 76 % ! In concreto gaat dit geldsysteem er vanuit dat belastingbetalers opdraaien voor de uitgaven van regeringen, alsook hun leningen. Deze staatsleningen zijn zo de beloften van de belastingbetalers om te betalen, verzekerd door een eerste retentierecht op al de onroerende en roerende goederen van een land en het nationale inkomen. Zo worden beloften van regeringen omgezet in betalingsverplichtingen door private personen. (27) Het is dan ook geen toeval dat gelijktijdig met het ontstaan van de FR het inkomstenbelastingstelsel in de VS werd ingevoerd. (28) Zo fungeert dit – en andere (overmatige) belastingen – als de melkkoe van dergelijke geldsystemen.
De DNB is door de wijziging van de Bankwet in 1998 formeel geheel onafhankelijk geworden van de staat. Deze wijziging was noodzakelijk opdat de DNB toe kon treden tot het stelsel van de Europese Centrale Banken. Feitelijk, en gezien het bovenstaande, betekent het de volledige overdracht aan de Europese Centrale Bank van het soevereine recht van de EMU-landen om zelf de gelduitgifte te regelen. Artikel 104 van het Verdrag van Maastricht 1992 bepaalt daarnaast ondubbelzinnig: “De centrale bank is in het geheel niet gehouden om de regering van krediet te voorzien, de centrale bank kan niet gedwongen worden zulk een krediet te verschaffen”. (29) Daardoor moeten regeringen primair via de reguliere banken zorgen voor financiering. Dit én de soevereiniteitsoverdracht betekent formeel een complete uitsluiting voor een land om schuldloos zijn eigen economie met zijn eigen geld te voorzien en zelf de geldhoeveelheid en waarde te regelen, b.v. à la Lincoln (feitelijk is de ECB zo een kopie geworden van de Federal Reserve). Zo zijn de staatsschuld en het belastingstelsel, aangedreven door een constante inflatie, bij uitstek middelen ter effectuering van arbeidsdwang, in handen van internationale bankiers. De Euro lijkt zo op het eerste gezicht een kostenbesparing en een welkome telg in een hoogst intelligent financieel systeem, maar nader bekeken eerder een verdere bezegeling van malafide praktijken in een geldsysteem met valsmunterij als basis.
http://www.volkskrantblog.nl/bericht/210898
GB reageerde op deze reactie.
@Hub Jongen:
Ik wil er nog wel een schepje bovenop doen; JUIST in een vrije libertarische maatschappij is sterke repressie tov mensen die de verantwoordelijkheid misbruiken meer nodig dan ooit!! Repressie en libertarisme lijken elkaars tegengestelden omdat de eerste een dwangmaatregel is maar ze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
@Johnny:
Goed artikel en dat nog wel uit de volkskrant 😉 !!
Op een dag verscheen er een man in een dorp. Hij verklaarde eikels te willen kopen en wilde daar één Euro per stuk voor betalen. Omdat er veel eikenbomen in het dorp stonden, begonnen de dorpsgenoten snel eikels te verzamelen. De man kocht een week later duizenden eikels voor een Euro per stuk.
De man verklaarde dat hij een week later zou terugkomen en twee Euro per stuk zou betalen per eikel. Opnieuw begonnen de dorpsgenoten eikels te verzamelen, alhoewel er veel minder eikels over waren. De man verscheen een week later, betaalde twee Euro per stuk en verklaarde een week later opnieuw te verschijnen en vijf Euro per eikel te betalen.
De voorraad eikels was vrijwel opgeraakt en de dorpsbewoners zetten alles op alles om maar nieuwe eikels te vinden. Ze vonden er toch nog een paar. De man verscheen precies op tijd een week later, betaalde vijf Euro per eikel en verklaarde een week later terug te komen en twintig Euro per eikel te betalen.
De dorpsbewoners konden echter geen eikels meer vinden. Toen verscheen er een dag later een tweede man met een grote zak eikels op zijn rug. De dorpsbewoners vroegen of ze de eikels van de man konden kopen, maar de man vroeg er 15 Euro per stuk voor. De dorpsbewoners verzamelden al het geld wat ze konden vinden. Al het spaargeld wat ze hadden legden ze bij elkaar en ze kochten de grote zak eikels. Een week later verscheen de man echter niet meer. Ze zagen de man nooit meer. Ze waren al hun geld kwijt en het enige wat er achter bleef was een grote hoeveelheid eikels.
En zo dames en heren, werkt de aandelenmarkt.
jjvandinges [8] reageerde op deze reactie.
@J Mesman [7]:
Een echte aandelenmarkt verkoopt aandelen in (delen van) bomen. Een goede investeerder plant eikels in de grond en kijkt elk jaar hoe zijn bomen groter groeien en meer eikels produceren. En denkt op langere termijn.
Jouw beschrijving past het beste bij korte termijn speculanten. Zoals sukkels die huizen kopen, gokken op dubbele verkoopwaarde, en bij de eerste prijsdaling in de markt janken dat de overheid hun winst ‘moet’ beschermen.
Wat ontbreekt in je sprookje is de konig die met een wetgeving en ambtenaren de eikelhandel reguleert.
Interessante leestip voor vandaag:
http://www.amazon.com/Millionaire-Next-Door-Thomas-Stanley/dp/0671015206/ref=pd_bbs_sr_1?ie=UTF8&s=books&qid=1228380625&sr=8-1
Stelletje eikels…
Wat een kulverhalen allemaal zeg. Ik vraag me af waarom iedereen zo graag mee wil praten over zaken waar ze toeten noch blazen van weten. Neem eens even wat lesjes monetaire economie, dan praten we verder.
Comments are closed.