Steden van het licht

Onlangs besprak “The Economist” een plan van Tarek Bin Laden, de broer van Osama, om de Rode Zee te gaan overbruggen tussen Jemen en Djibouti ter hoogte van de Bab El Mandeb-zeeëngte. Als libertariër voelde ik mij niet zozeer aangesproken tot dit project omwille van de architectonische hoogstandjes die ermee gepaard zullen gaan maar vooral met het opzet daarachter. De brug zou immers twee nieuwe tweelingsteden met elkaar moeten gaan verbinden, die samen op termijn zeven miljoen inwoners zouden moeten kunnen herbergen.
 
Dit project draagt de naam “Noor City” en is het allereerste in een lange rij van soortgelijke geplande bouwprojecten onder de noemer “Cities of Light”. Niet enkel zouden deze nieuwe steden ecologisch neutraal moeten zijn, ze zouden ook over een verregaande graad van zelfbestuur beschikken. En laat het nu net dat aspect zijn dat mij als libertariër ronduit fascineert. Jemen en Djibouti hebben elk immers een deel van hun grondgebied afgestaan aan de bouwpromotoren en zullen zich later nauwelijks moeien met de interne bestuursstructuren van deze steden, op een minimale belastingheffing na natuurlijk. Een “gated community” van zeven miljoen zielen staat dus in de steigers en libertariërs kunnen daar eigenlijk alleen maar blij om zijn.

Het was uiteindelijk de grote libertarische academicus Hans-Hermann Hoppe die al jaren geleden pleitte voor de vervanging van de huidige staatsstructuren door kleine privaat gerunde “gated communities” waarbij elk woonerf volledig autonoom zou zijn en volledig vrij in het beheer van zijn interne keuken. En doordat het bestuursniveau zich op een veel kleinere schaal zou situeren, kunnen inwoners die het niet eens zijn met de bestuurskoers eenvoudigweg verhuizen. Het principe “love it or leave it” weet u wel. En moest er geen enkel woonerf bestaan dat de structurele wensen van die persoon inwilligt, dan is hij nog steeds vrij om een eigen “gated community” te stichten. Iets wat met de huidige staatssystemen niet mogelijk is.

 Hoppe vergelijkt zijn idee met de Far West waar de lokaliteiten ook eizona 100% onafhankelijk waren in hun doen en laten. In tegenstelling tot die andere anarcho-kapitalist Patri Friedman, die met zijn “Seasteading Institute” boorplatformen aan het bouwen is in internationale wateren om daar libertarische walhalla’s te stichten, kende Hoppes ideeën tot voor kort nog geen praktische toepassingen in de wereld. Maar daar is nu dus verandering in gekomen met de bouw van de eerste volledig private steden aan de beide oevers van de “Gate of Tears” in Djibouti en Jemen.

De eerlijkheid gebiedt mij wel om te zeggen dat de motieven van de Bin Ladens niet zo libertarisch zijn als ik zou willen. Zij willen in beide steden immers de moslimwetten invoeren en deze veel strikter afdwingen dan nu het geval is in de Arabische wereld. Maar de invulling van de bestuursvrijheid is in mijn ogen ondergeschikt aan de gecreëerde mechanismen. Niemand zal immers gedwongen worden om in beide steden te gaan wonen en zich dus te onderwerpen aan de sharia-wetgeving. De inwoners zullen er vrijwillig voor gekozen hebben en dat is hun volste recht.

 Het wonen op boorplatformen of het energie steken in massale verhuiscampagnes naar bepaalde Amerikaanse staten mag misschien ook wel aanlokkelijk zijn, toch gaat er mijns inziens niets boven de bouw van eigen steden. Het enige wat libertariërs als mezelf die “liberty in our lifetime” nastreven dan ook nog rest nu, is 200 miljard USD zien te verzamelen om onze eigen libertarische tweelingsteden te kunnen bouwen. Alleen lijkt dat nog niet voor morgen te zijn.

 Ingezonden door Vincent De Roeck, beheerder van Libertarian.be