Op de Vrijspreker zijn de afgelopen dagen een aantal artikelen verschenen die de onjuistheid van de reddingsplannen hebben beschreven. Dat levert veel vragen op in de geest van “Wat wil je dan?” Een deel van het antwoord geeft Matt Kibbe, president van Freedomworks.com in een artikel in The Washington Times. Zie: “Kibbe: Bailout brakes”
De verliezen zijn zo astronomisch dat bankroeten (what’s in a name?) de enige optie is. Als overheden de schulden overnemen van alle financiele brekebenen dan zullen staten bankroet gaan (moreel zijn zij dat al). Kijk maar naar IJsland, waar de plaatselijke politici een paar dagen geleden nog stoer loeiden dat zij niets gingen doen.
Het meest opmerkelijke is: waarom moeten banken tot -letterlijk- elke prijs worden geholpen waar ‘gewone’ bedrijven failliet moeten gaan? Niet zelden met de belastingdienst als eerste belanghebbende bij die faillissementen.
Hub Jongen reageerde op deze reactie.
@jjvandinges:
“….. gewone’ bedrijven failliet moeten gaan? …”
“gewone bedrijven” hebben meestal niet zoveel “kiezers” als een bank. En een bailout is voor de spaarders een veel prettiger oplossing.
Op de korte termijn!
Er moet een verschil gemaakt worden voor het soort instelling. Als een zakenbank klapt is het effect heel anders dan als een bank klapt waar jij en ik onze betaalrekening hebben. Een geklapte zakenband heeft geen direct effect op de reele economie. Een klappende betaalrekening is meteen een garantie voor een recessie. Geen betaalrekening is net zoiets als geen stroom. Doodgaan zullen we waarshcijnlijk niet, maar eten kopen wordt bijvoorbeeld wel al heel lastig.
Hier zie je talloze stoere bericten die zeggen dat het moreel abject is dat banken gered worden, maar inderdaad “Wat wil je dan”. Datgene wat men dan wel wil inclusief het openlijk aangeven van de consequenties is iets wat de meesten niet over de lippen krijgen.
De crisis in 1929 waar vaak naar verwezen wordt is juist begonnen omdat de FED toen inderdaad niet ingreep en men banken gewoon liet klappen. Binnen twee jaar was ongeveer 1 op de 3 banken weg in de USA. En natuurlijk heeft de staat daarna enkele dramatische maatregelen genomen die de recessie verlengt heeft (zoals een forse belastingverhoging), maar het directe begin was wel degelijk simpelweg het klappen van banken. Wellicht terrecht, maar erken dat het nu laten gaan van de banken wel een gegarandeerde recessie is voor een bepaalde periode.
Ikzelf stel mij op het standpunt dat staten zorgvuldig moeten kijken naar welke instelling je moet redden op welke manier. Betaalrekeningen moeten behouden blijven. Zakenbanken niet. Herverzekeraars zijn een twijfelgeval. Etc.
Armin reageerde op deze reactie.
@Armin: Als aanvulling, de VEB heeft een rechtzaak aangekondigd tegen de Fortis Holding omtrent de verkoop en andere gang vcan zaken. Hun standpunt is min of meer dat ze boos zijn dat de spaarders wel gered zijn, en zij niet. Welnu, behalve dat het ste,mgedrag van de aandeelhouders nu net een van de oorzaken van de ondergang van Fortis Holding is, is dat precies illustratief voor mijn punt: dalende aandelen doet pijn, heel veel pijn, maar is niet van essentieel belang voor het vooortbestaan van de economie.
Het redden van 6 miljoen bankrekeningen was dat wel.
het is dus niet zo dat banken tot elke prijs gered woprden. Nee, er worden links en rechts heel wat mensen wel degelijk geofferd.
Comments are closed.