Draagvlak!

Dat woord wordt door politici, vakbonden en andere aan de overheid gelieerde of door de overheid gesubsidieerde organisaties te pas en te onpas gebruikt.

Meestal wordt het woord draagvlak gebruikt, om controversiële beslissingen toch door te drukken.

Hier volgt een voorbeeld.

EU-landen doen nieuwe beloftes ontwikkelingshulp.

De landen van de Europese Unie hebben elkaar dinsdag opnieuw beloofd dat ze de uitgaven voor ontwikkelingshulp zullen verhogen, naar 0.56 procent van het bruto binnenlands product in 2010 en 0.7 procent in 2015.

Daarover zijn “dwingender afspraken” gemaakt dan voorheen het geval was, zei minister van ontwikkelingssamenwerking Bert Koenders na overleg in Brussel met zijn EU-collega’s.

Hij sprak van “een echte doorbraak”.

Ontwikkelingssamenwerking staat onder druk, onder meer door een gebrek aan effectiviteit en door de huidige internationale financiële crisis.

Koenders meent dat de ontwikkelingssamenwerking nu “belangrijker is dan ooit”.

Hij voelde zich tegenover de Nederlandse belastingbetaler verplicht om andere EU-landen aan te sporen meer te doen. Nederland besteedt al jaren 0.8 procent van het bruto binnenlands product aan ontwikkelingshulp.

Maar als landen zich niet aan de afspraken houden kan Brussels ze geen sancties opleggen.

Koenders beseft dat, maar ziet de afspraken van dinsdag toch als het “vlees op de botten” van eerdere beloften.

Koenders denkt niet dat het draagvlak voor ontwikkelingshulp in Nederland is verzwakt door recente aanvallen van VVD en PVV in de tweede kamer. “Het draagvlak onder de bevolking loopt niet terug”, aldus de PvdA-minister.

Tot zover de media.

Wat altijd weer opvalt, is de bloemrijke taal van politici om de eigen belangrijkheid (onmisbaarheid!) aan te tonen.

Er zijn ” dwingender afspraken” gemaakt, maar als landen zich niet aan de afspraak houden kan Brussel ze geen sancties opleggen. En dat wordt ook nog “een echte doorbraak” genoemd.

Koenders had net zo goed kunnen zeggen: “ik zie wel wat het wordt”.

Ook meent Koenders dat ontwikkelingssamenwerking nu “belangrijker is dan ooit”.

Waarom en voor wie, dat vermeldt hij gemakshalve maar niet.

Dat de ontwikkelingssamenwerking onder druk staat door een gebrek aan effectiviteit, is een juiste waarneming van Koenders en op deze website treft u genoeg artikelen aan die uitleggen waarom.

“Het draagvlak onder de bevolking loopt niet terug”, aldus de PvdA-minister.

Ik heb geen idee op welke gronden hij dit zo stellig kan beweren. Waarschijnlijk neemt hij de totale tweede Kamerzetels en trekt daar de zetels van de VVD in de PVV af en komt dan tot de conclusie dat “het draagvlak onder de bevolking niet terugloopt”.

In mijn directe omgeving (ook onder de PvdA aanhangers) wordt naar aanleiding van de Unicef actie “schoon drinkwater voor iedereen in de ontwikkelingslanden” juist de effectiviteit van de decennia lange ontwikkelingshulp in twijfel getrokken.

De meeste reacties die ik hoorde zijn: Maar dat was 20 tot 30 jaar geleden ook al een speerpunt, waar zijn al die miljarden gebleven?

Hier wordt door Koenders het woordje “draagvlak” gebruikt om zijn eigen of de politieke ambities van anderen te verwezenlijken.

Als draagvlak zo belangrijk is voor politici, en de basis vormt voor hun politieke beslissingen, dan begrijp ik nog steeds niet waarom de politici de” EU-grondwet” hebben geratificeerd.

Het draagvlak, in de vorm van een referendum, was duidelijk nee.

Maar die uitslag was een verkeerde inschatting van de politici en geldt daarom niet.