Minister Verhagen toog onlangs naar Algerije om daar te praten over gasleveringen. Opdat ‘wij’ niet langer 
afhankelijk zouden zijn van de grillen van Rusland. Deze afhankelijkheid is overigens door onze overheid zelf gecreeerd, maar goed. Opmerkelijk is dat beide landen zich laten kenmerken als een militaire dictatuur. De een met een hang naar zijn rol als voormalig communistische grootmacht, de ander als een socialistische islamstaat. Overigens streeft het militaire regime in Algiers sinds de val van de muur meer naar een islamitische dan naar een socialistische heilstaat. Zou minister Verhagen, als bekend voorvechter van de mensenrechten, de Algerijnse romancier Boualem Sansal kennen ?
Het laatste boek van Boualem Sansal is zijn essay ‘Postlagernd: Algier’. Hij beschrijft hierin de meningen van zijn Algerijnse landgenoten over het militaire regime. In Algerije is zijn boek verboden en al zijn eerder uitgegeven werk is uit de boekhandels gehaald. Desondanks blijft Boualem Sansal in Algerije wonen en emigreert niet zoals talloze intellectuelen wel deden. Sansal schrijft in zijn boeken over het inperken van vrije gedachten en het dom houden en knechten van de bevolking middels godsdienst. De hoofdpersonen in zijn werk verwerken met sarcasme en spot de dagelijkse ellende.
In Algerije heeft het militaire regime gebruik gemaakt van de burgeroorlog (1992-2002) om de bevolking te onderdrukken. De ingredienten zijn als gebruikelijk: een eenpartijsysteem, militairisering van het land, hersenspoeling en propaganda, geschiedvervalsing, ophemelen van ras en godsdienst (islam) en het cultiveren van complottheorieen tegen de staat (met als vijanden Israel, Amerika, Frankrijk en af en toe Marokko). De islam wordt als nuttig instrument gebruikt om de bevolking onder de duim te houden. De op twee na grootste moskee moet in Algiers gaan verrijzen. In Algerije moeten kinderen verplicht Arabisch leren op school terwijl niemand die taal oorspronkelijk spreekt. En er zijn meer minaretten dan scholen. De verregaande arabisering en islamisering zijn ideologische machtsinstrumenten om de heersende klasse in het zadel te houden.
De militaire machthebbers zien de komende gascontracten vanuit Nederland handenwrijvend tegemoet. Het is weer tekenend voor het gelieg en gedraai van politici: ‘We zijn erg bezorgd over de mensenrechten en zullen dat aan de orde stellen.’ Maar eerst even orders plaatsen bij een dictatuur met belastinggeld.
Sansal neemt geen blad voor de mond, bespot de machtsbeluste politieke leiders, verafschuwt de fundamentalisten, verwoordt de angst van de burger en verbeeldt de chaos waarin zijn vaderland is beland.
Men kan niet anders dan grote achting en bewondering hebben voor mensen als Boualem Sansal, die de moed hebben de dictatuur van een militair regime aan de kaak te stellen.
Verhagen een voorvechter van mensenrechten? Is dat soms cynisch bedoelt?
Comments are closed.