Af en toe komen we een goed artikel tegen over kunst in deze irrationele wereld. Om dat het zo zeldzaam is, is het soms moeilijk te volgen; we worden zo erg verzopen in de irrationaliteit dat we zelf wel wat moeite mee hebben. [kunst_denker]
Dit komt te meer omdat er karrenvrachten belastinggeld naar zogenaamde “kunst”toegaan, die helemaal geen kunst is. Uiteraard komt dit mede om dat geen enkele van de subsidie-uitdelers weet: “Wat Kunst IS”.
Een helder en interessant stukje kwam van Manfred Sschnieder dat we u van harte aanbevelen en vragen om er commentaar op te leveren.
Zie: Art and Evolution by Manfred F. Schieder
Achter de link vind ik alleen maar een korte biografie van de schrijver. Dus hier mijn ’twee centen’:
Wat mij betreft is kunst een economische activiteit en kan de markt uitstekend bepalen wat (amateur-) kunst is en wat niet.
Als hobby van de elite (regenten, kooplieden, kerk) staat kunst voor veel meer dan een economische activiteit. Het is dan een statussymbool dat de goede smaak en status van de koper, maecenas moet verbeelden – letterlijk. Tot dat Adolf Hitler in NL de kunstsubsidies invoerde (dat las ik ergens, ik hoop dat het waar is, gewoon te mooi) was kunstaankopen en -verzamelen een prive aangelegenheid.
In de laatste decennia is NL (ik beperk mij daartoe) de ambtenarij gaan hobbyen met kunst. Geeft ze een baan en zo kunnen zij bijvoorbeeld leuk rotondes volplempen met ‘kunst’ of kunstpooier worden bij de gemeentelijke broedplaatsen (begunstigde kunstenaars staan half onder curatele van die ambtenaren). En doen alsof ze heel goed bezig zijn. Op andermans kosten uiteraard. Dat verschilt hemelsbreed met landen waar kunst nog steeds een prive aangelegenheid is en waar de discussie een andere zal zijn, en de kwaliteit van de kunst doorgaans veel beter. Vergelijk Nederland met bijvoorbeeld de Verenigde Staten.
Qua inhoud valt de kunst gewoon onder de vrijheid van meningsuiting. Als een rancunueze liberarier een werk van Damien Hirst om van te kotsen vind (kan ik mij voorstelen), dan gaat hij toch niet naar het museum of galerie? Niemand vraagt hem om te gaan (behalve misschien een bekende). Op een rotonde vind je DH’s werk niet. Is miljoenen waard, dit in tegenstelling tot het spul op de NL rotondes.
cor [4] reageerde op deze reactie.
http://rebirthofreason.com/Articles/Schieder/Art_and_Evolution.shtml
Spy-Nose [3] reageerde op deze reactie.
@gerard [2]:
Dank gerard.
Kunst is bij uitstek een individuele uiting gebonden aan de persoonlijke ontwikkeling en gevoelens van de kunstenaar.
Als uiting is kunst een persoonlijk communicatiemiddel tussen de maker (zender) en de individuele ontvanger.
Het kan aan mij liggen, maar ik vind de ratio van het artikel wat vaag en vergezocht.
“Painting and sculpture clearly depict and describe mankind’s painful growth to what nature’s evolution itself automatically designed it to be: beings characterized by the faculty of reason, a faculty whose development itself history has shown to be a stumbling, hesitant progress toward the goal of total fulfillment.”
“Art does not only “paint” the intellectual spirit of a given era. Its path along the arrow of time allows us also to visualize it as forecasting the coming mental revival. Viewed in this way, it renders a rock solid ground for hope because the artists of reality, of which I particularly pointed out Edward Hopper, inaugurated the coming of the Romantic Realists, whose works are inspired by Objectivism, the philosophy fully deduced from reality by philosopher Ayn Rand. They proudly announce and describe the victory of reason as man’s characteristic.”
Alsof kunst alleen kunst zou zijn, wanneer het object of de performance een objectivistisch doel dient. Dat zou kunnen, maar dat lijkt me wel een erg beperkte opvatting over kunst.
Wat zou de auteur van het artikel bijvoorbeeld zeggen van muzikale composities en uitvoeringen van Bachs werk, van Bruckners en Beethovens Symfonieen, van Haydns of Mozarts Strijkkwartetten, van Chopins pianoliteratuur en van werken van vele andere klassieke en moderne componisten, die een menselijk individu direct in het hart kunnen treffen?
Fred [5] reageerde op deze reactie.
@jjvandinges [1]:
ja ja, en alles wat je ziet is waar.
@Spy-Nose [3]: Mooie reactie Spynose. (We zijn het de laatste tijd wel erg vaak met elkaar eens, valt mij opeens op).
Het interessante van kunst is, dat het zich aan geen enkel doel of nut hoeft te houden. Het is wat mij betreft aan geen enkele definitie, doel of opdracht gebonden. Daarmee onderscheidt het zich van de twee andere manieren om zicht te krijgen op de werkelijkheid, namelijk religie en wetenschap.
De echte vraag is natuurlijk of kunst – hoe dan ook gedefinieerd – door het Rijk uit belastinggeld gesubisidieerd moet worden. Bijna alle politieke partijen zeggen hierop volmondig ‘ja’ en discussieren vooral over wat kunst is en welke uitingen subsidie verdienen. Daarmee is er uiteindelijk weinig verschil met discussies op andere departementen. Moeten we de visserij steunen of juist de ecologische veehouderij, om maar een voorbeeld te noemen?
Elk jaar of in aparte gevallen zoals bij theatergroepen om de zoveel jaar, is er weer de rituele stoelendans van allerlei gezelschappen, instellingen e.d. om de miljoenen. De adviezen komen meestal van andere kunstenaars of zelfbenoemde kunstpauzen zoals theater- en museadirecteuren die soms een vriendje willen helpen, soms nog een appeltje hebben te schillen met een ander. Kunstenaars zijn uiteindelijk ook maar gewone mensen.
In ‘De Klaagcultuur’ (1993) beschreef Robert Hughes o.a. wat de vele subsidies voor Nederlandse beeldende kunstenaars tot gevolg heeft gehad: tientallen kelders volgepropt met rotzooi. Juist sinds het begin van de grote subsidies in de jaren zeventig, speelt Nederland internationaal gezien geen enkele rol meer in de beeldende kunst. Het enige onderdeel waar Nederland goed mee scoort is de ’toegepaste ‘kunst van design en grafische vormgeving. Juist de sector waar geen cent subsidie naar toe gaat. Dat zou te denken moeten geven.
Ik ben beeldend kunstenaar. Ik weet wel een beetje hoe subsidies werken; er zitten belangrijke voordelen aan en nadelen.
Het geld voor subsidies is een schijntje; dus kunnen we het eigenlijk meteen een principekwestie noemen.
Als kunst moet concureren onderling en met de ‘vakantieboeken-nieuweauto-hypotheek-alles word steeds duurder- ‘ … Dan kan er bijna niemand zijn oevre zonder subsidie opbouwen. Een kleine 5% van de kunstenaars in Nederland kan er van leven.
Toch is Kunst deel van de ontwikkeling. Ook zonder subsidies.
In een wereld van keihard geld is kunst iets van de elite, maar dat is het met subsidie ook; de ellende is, kunstenaars zijn inderdaad ook maar mensen en zitten dus met die elite opgescheept; kritische houdingen zijn vereist in de kunst, maar tot op zekere hoogte dank u wel alstublieft en zo is kunst gevangen. Al eeuwen eigenlijk.
Wat te doen? Ik weet het niet. Want de ‘gewone man’ valt voor ‘middelmatige kunst’ . Dat is nu eenmaal zo.
Mijn werk vereist wel kennis; wat ik maak kan stomweg niet bekeken en begrepen worden door iedereen. Tegelijkertijd wil de kunst vaak een soort toegankelijkheid zijn/presenteren voor iedereen; heel democratisch. Maar democratie is niet altijd de weg om iets voor te stellen; wetenschap word ook niet door iedereen altijd maar begrepen; so what ! Ik ervaar mijn zogenaamde elitaire onnavolgbaarheid niet als ‘beter’ dan iemand die liever naar een musical gaat; maar er is wel een verschil; het een gaat dieper dan het ander. Maar dat geeft geen macht of recht op zich, voor welke kunstvorm dan ook.
Wat mij betreft is kunst – ondanks een aantal raakvlakken – het tegendeel van wetenschap; beide zijn zoektochten naar de werkelijkheid, maar doen dat op volstrekt verschillende wijze.
Kunst laat de subjectiviteit juist toe; benoemt, paradoxaal genoeg – het onbenoembare, terwijl wetenschap uit is op meetbare feiten.
Het leven is niet louter benoembaar en classificeerbaar; de taak van de Kunst is om dat aspect in ons bewustzijn te behouden en als betekenisvol te laten gelden; het houdt de deur open om geen cijfer te worden/te zijn.
Ook is het niet zo dat kunstenaars alleen maar op hun eigen gevoel varen; het is vaak juist ‘een gevoelen’ dat hen in staat stelt dit om te zetten in beeld. Dat heet sensitiviteit, en is iets dat niet alleen voorbehouden is voor kunstenaars. Degene die kunst bekijkt maar het niet maakt, heeft evengoed inzicht in processen. Tussen deze persoon en de kunstenaar is dus een gesprek mogelijk. Een gesprek over de Niet-Meetbare dingen van het leven.
Eigenlijk – wat academisch gesteld – is Kunst onmogelijk. Want het eist alle vrijheid; die niet bestaat. Of het nu is omdat er subsidie word gegeven, of juist omdat er geen subsidie is en alles van de ‘vrije markt’ af hangt.
Kunst laat dus vooral de spanning zien tussen Macht en creatie. Deze botsen en dat is iets dat te weinig kunstenaars zich beseffen. En dat is waarom deze discussie nooit goed gevoerd kan worden.
beek [7] reageerde op deze reactie.
@spooky [6]:
Eigenlijk zeg je dus: kunst is een uiting van de VRIJE onafhankelijke geest?
Dat zou libertariers moeten aanspreken.
Maar merkwaardig genoeg laten sommigen zich binden door doestellingen van mevrouw Rand t.a.v. de kunsten.
Maar geldt tevens niet, als er geld mee moet worden verdiend: kunst is ook wat de gek ervoor wil geven?
Comments are closed.