Solomon Eilanden versus Vanuatu:

Op minder dan twee uur afstand van  het welvarende Vanuatu  bevindt zich een andere  republiek die qua  natuurschoon, vergezichten en potentieel niet onderdoet voor het rijkere buurland.  Dit is  een van de landen waar reeds  jaren geklaagd wordt over onafhankelijkheid en  ontwikkelingshulp. 

Het is een uur   in de nacht  op een vrijdagavond   in Honiara,   hoofdstad  van de  Solomon eilanden, qua grootte een fractie van de gemeente Amstelveen.

Op  het terras van het Kitano Mendana Hotel  amuseren  de feestgangers zich en het einde is nog niet in zicht. 

Een door drank en muziek gevoede roes houdt  hier avond aan avond  de zingende   en dansende upper  five hunderd van het land in haar greep:  een roes, welker intensiteit  helaas  omgekeerd evenredig  is aan  het succes  van een  snel gerealiseerde maar  rampspoed  brengende   onafhankelijkheid die een aantal mensen in het water gegooid heeft die  niet kunnen zwemmen.

De  vliegtuigen zitten vol.   Ontwikkelingswerkers  vliegen af  en aan met steeds nieuwe projecten die  in de hoofden van de  ontwikkelende instanties  opkomen, tuk  als zij zijn op steeds meer en steeds grotere zegenrijke en zakkenvullende  projecten. 

Toen ik  ruim 25 jaar geleden mijn  eerste bezoek aan dit land bracht, zat ik in het vliegtuig naast een Nederlander die een nieuwe verkeerstoren kwam neerzetten  die destijds zeven miljoen  gulden kostte.  Op kosten van  wie valt gemakkelijk te raden. 

Projecten voor wegen,  waterzuivering, gezondheidszorg,  onderwijs,  bankaire systemen,  tourisme,   bos- en mijnbouw, scheepvaart  en handel, het is er allemaal. Steeds nieuwe ontwikkelaars, adviseurs  en deskundigen van velerlei  pluimage, landen  en vertrekken. Het vliegveld  met uitgang  nummer   een  en  straks zelfs nummer twee  is als een duiventil  met steeds toenemende populariteit.

 Na enkele decaden  onafhankelijkheid beschikt het land niet over een boekwinkel. Een  winkel waar  veelbelovend  opstaat:  “ books  wholesale, retail “   verkoopt  pennen , zaklantaarns  en opschrijfboekjes.

De cassiere van mijn hotel  is noch met noch zonder  calculator in staat om  zelfs de meest eenvoudige berekeningen  te maken binnen een normale tijd. 

Men  kan de overhead  een drang tot zuiverheid en transparantie niet  ontzeggen: opschriften  die   aanmanen niet aan corruptie te doen, zijn in overvloed aanwezig.   

Monetair en economisch inzicht  zijn ook bij de elite niet in overmaat aanwezig.  Het is bij bij wet verboden  een bedrag van meer dan  dertig dollar in lokale valuta het land uit te brengen. 

Een uitputtende burgeroorlog  tussen de bewoners van twee eilanden die plaatsvond tussen 1998 en 2003 heeft  het land  miljarden gekost. 

Zelfs voor de grootste optimist is het  moeilijk, een   gunstige prognose te stellen: 

01.De burgeroorlog  kan weer  uitbreken, als sluimerende gevoelens van onbehagen een uitweg zoeken

02.De  ontwikkelingshulp  zal voortgaan, de  economie te ontwrichten en het land in een  permanente  staat van afhankelijkheid te houden 

03.Verbetering in de situatie valt niet te voorzien:  te veel  partijen hebben belang  bij het handhaven van de status quo  

Voor  de hierboven genoemde upper five hundred is er echter een troost:  de  winkelcentra van Brisbane lonken op een afstand  van  een uur en  vijfenveertig minuten ; voor de armen is er de  kerk. 

 Lezers van dit stukje die over een gezonde baatzucht  beschikken, kan ik het advies geven zo snel mogelijk in de ontwikkelingshulp te gaan: de goudmijn van nu, de goudwaterval  van de toekomst.

Hugo van Reijen