Na de uitspraak van het Amsterdamse gerechtshof tegen Wilders vond gisteren tijdens het vragenuurtje van de Tweede Kamer een debatje plaats over de vrijheid van meningsuiting. Reeds een week eerder had de PVV van Wilders in een debat over hetzelfde onderwerp ervoor gepleit de vrijheid van meningsuiting uit te breiden. De door de PVV daartoe strekkende motie vond echter nauwelijks steun, zelfs niet van VVD-zijde.
Nu Wilders verdacht wordt van haatzaaien komt Rutten (VVD) plotsklaps zelf aandragen met een soortgelijk voorstel als de PVV onder het voorwendsel, dat het hier gaat om een hoeksteen van de Nederlandse samenleving. Zijn optreden werd door de meerderheid van kamerleden echter weggehoond.
Echter, zijn argument is op zichzelf volstrekt juist, maar werd uitgesproken namens een van die volstrekt ongeloofwaardige partijen (i.c. de VVD) op een “ongelukkig” moment zo kort na het vorige debat, waarin die partij nog een praktisch tegenovergesteld standpunt innam.
Sterker nog, de gang van zaken brengt duidelijk aan het licht, dat de meeste andere partijen op dit moment niet koud of warm worden van dit onderwerp. De gekozen volksvertegenwoordigers hebben helemaal geen behoefte aan vrijheid van meningsuiting. Die hebben ze zelf niet eens.
Waarom zouden zij aan het volk vrijheden toestaan die ze zelf terwille van hun politieke carriere hebben verkwanseld? Zij laten zich immers de wet door hun respectieve ongekozen partijbesturen/-bureaucraten voorschrijven. Daar zitten de echte wetgevers.
Een duidelijker blijk van de feitelijke politieke machtsstructuur en van de verhouding tussen parlement en regering is nauwelijks denkbaar.
Een opmerkelijke scene speelde zich afgelopen zondag voor de TV-camera van Buitenhof af. Plasterk (Min. v. onderwijs, PvdA) versprak zich door te spreken over het Parlement als MEDE-wetgever, waarna hij zichzelf onmiddellijk corrigeerde en het Parlement als WETgever aanduidde. Voor de goede verstaander een veelzeggende verspreking.
De nederlandse staatsvorm kent invloed toe aan het hele voik op de regering; ‘Democratie’ geheten. De juridische weg bewandelen is een van de manieren waarop het volk hetzij geheel hetzij gedeeltelijk en niet noodzakelijkerwijze kiesgerechtigde zijnd, deze invloed middels het uidrukken van meningen in een rechtzaak naar voren kan brengen.,
Dit ook ten aanzien van politici, zoals de heer Wilders en diens op geloofsovertuiging, religieus aard zijnd en/of anderzijds, berustende meningen.
Een der middelen van inzet van Burgerlijk Ongehoorzaamheid. Het naar geloofsovertuigingen religieus en anderzijds handelen van politici op allerlei gebieden, kunnen via de rechtsgangs aan de kaak gesteld worden.
Biedt mogelijkheden.
een vertegenwoordiger in stofzuigers, verkoopt stofzuigers, een vertegenwoordiger in encyclopedieen verkoopt encyclopedieen en een volksvertegenwoordiger verkoopt het volk.
Comments are closed.