Voor politici is de crisis een welkom argument, of smoes, voor meer nationalisaties. Stappen in die richting hoor je in allerlei toonaarden bij uitlatingen van politici. En dat niet eens alleen in Nederland, maar wereldwijd.Â
Â
Wouter Bos sprak kortgeleden over het opzetten van “Veilige Banken”. Banken die alleen in veilige projecten beleggen. Nu dacht ik dat alle banken er waren om jouw geld veilig te beleggen. De uitspraak van Bos lijkt echter te gaan in de richting van staatsbanken, of banken met volledige staatsgarantie.
Dat wil zeggen garantie van de belastingbetalers, of waar de belastingbetaler voor opdraait.
Maar ook in bvb Amerika hoort men steeds vaker uitspraken die vragen om meer nationalisatie. En meer controles, die in feite hetzelfde effect hebben. Niet alleen van de kant van de Democraten (socialisten) maar ook van de kant van de Republikeinen (conservatieven).
Om het meer acceptabel te maken, praat men veel over “tijdelijke nationalisatie”. De vraag is echter wat dan “tijdelijk” is.
Een andere vraag is of nationalisatie nu nog wel te stoppen is. Er zijn al zulke grote bedragen van de staat in de banken gestopt, dat ze al afhankelijk van die staat geworden zijn
Over Amerika zie ook Financial Times:
“Bank nationalisation gains ground with republicans”
Ook dit past in een beleid van angst zaaien en telkens weer de staat als ‘oplossing’. De falende grote banken hadden failliet moeten gaan en doorstarten waar mogelijk. Liever een tijdelijke verstoring van het betalingsverkeer dan tijdelijk communisme. Maar elke staatsbank levert natuurlijk wel weer goed betaalde (boven Balkenende norm) banen op voor PVDA leden en hun vrienden.
De overheid is zoals gebruikelijk het probleem, niet de oplossing van de economische crisis. Het is mij nog steeds een raadsel waarom in tijden van crisis de overheid extra veel geld in bouwprojecten zou moeten steken (volgens de Keynes lovers). Zijn alle werklozen dan bouwvakkers soms?
Afhankelijk van de staat…Het lijkt een horrorscenario, maar wordt steeds meer realiteit. En dan te bedenken dat de crisis of hoe het monster ook maar mag heten nog maar net is begonnen en zie hoe in zo´n korte tijd al zoveel is veranderd…Hoeveel zal er dan veranderen in jaren??…Eén ding kan de overheid heel goed en dat is namelijk mensen die afhankelijk worden van de staat behandelen als stront!….. http://www.wuz.nl/artikel/19563.Werkloos!%20De%20terreur%20van%20de%20samenleving..html
Al het artikel van Elma Drayer in Trouw van 19.2 gelezen over het advocatencollectief van het nazibeest Britta Böhler, waarvan kornuit Pestman(!) in Cambodja een massamoordenaar meent te moeten verdedigen en klaagt dat dit linkse zwijn wel eens veroordeeld kan worden. Tracteer het kantoor, waarvoor democratie slechts een hindernis op weg naar de Socialistische Heilstaat is, op uw welgemeende teleoongesprek (020-3446200) en bombardeer ze met een Email: info@bfkw.nl, want deze linkse zwijnen parasiteren ook nog op onze centen! Zeg het voort!
Voor een email voorbeeld: jip.gulzen2chello.nl
Tot een jaar terug was het van ” privatiseren,privatiseren,privatiseren “.
Nu hebben ze zich bedacht, het wordt ” nationaliseren,nationalisern,nationaliseren “.
R. Hartman (NI) [5] reageerde op deze reactie.
@Sven [4]: Same difference… Nu proberen ze alleen de schijn niet eens meer op te houden.
Hallo Vrijspreker, het linkje globalisatie op uw site verwijst naar gezondheid. Svp herstel.
On topic: Wat is erger, in dienst van een grote leider of in dienst van een handvol multinationals ? Terug naar het “oude” uit 2008 hoeft voor mij ook niet. Werken tot je erbij neervalt en eind van de maand 4 tientjes over. Of is dat ook de schuld van de overheid ? Laat beide maar weg.
“Wat is erger, in dienst van een grote leider of in dienst van een handvol multinationals ?”
In dienst van een grote leider.
Van multinationals krijg je geld voor je dienst.
Aan een grote leider moet je geld geven voor je dienst.
“Werken tot je erbij neervalt en eind van de maand 4 tientjes over. Of is dat ook de schuld van de overheid ?”
Irrelevant. De vraag is of het de *verantwoordelijkheid* van de overheid (lees: organisatie die belasting bij burgers uitknijpt en naar eigen goeddunk uitgeeft) is om het op te lossen.
Verder: als het niet door de bemoeienissen van de overheid is (dus als het voortkomt uit een vrije markt situatie), staat het je vrij een andere werkgever op te zoeken die beter betaalt. Als die niet te vinden is, kun je je afvragen of je wel meer dan netto 4 tientjes per maand verdient voor je productiviteit.
Maar naar alle waarschijnlijkheid is het niet mogelijk gewoon omdat de markt allang verziekt is door overheidsinmengingen. Multinationals krijgen hun positie namelijk vaak dankzij deze overheidsinmengingen, door de markt zodanig te reguleren dat potentiele concurrenten het niet de moeite waard vinden hun eigen bedrijf op te starten.
Niet voor niets vinden veel politici hun weg naar deze multinationals. Zo hebben bijvoorbeeld Wouter Bos en Wim Kok heel veel met Shell. Denk je nu werkelijk dat multinationals zitten te wachten of dergelijke figuren met socialistische denkbeelden, tenzij deze multinationals deze gebruiken voor eigen profijt?
Lees dit maar eens:
“The most thorough exposition of the origins of State monopoly capitalism, or what he calls “political capitalism,” in the U.S. is found in the brilliant work of Dr. Gabriel Kolko. In his Triumph of Conservatism, Kolko traces the origins of political capitalism in the “reforms” of the Progressive Era. Orthodox historians have always treated the Progressive period (roughly 1900-1916) as a time when free-market capitalism was becoming increasingly “monopolistic”; in reaction to this reign of monopoly and big business, so the story runs, altruistic intellectuals and far-seeing politicians turned to intervention by the government to reform and regulate these evils. Kolko’s great work demonstrates that the reality was almost precisely the opposite of this myth. Despite the wave of mergers and trusts formed around the turn of the century, Kolko reveals, the forces of competition on the free market rapidly vitiated and dissolved these attempts at stabilizing and perpetuating the economic power of big business interests. It was precisely in reaction to their impending defeat at the hands of the competitive storms of the market that business turned, increasingly after the 1900’s, to the federal government for aid and protection. In short, the intervention by the federal government was designed, not to curb big business monopoly for the sake of the public weal, but to create monopolies that big business (as well as trade associations smaller business) had not been able to establish amidst the competitive gales of the free market. Both Left and Right have been persistently misled by the notion that intervention by the government is ipso facto leftish and anti-business.”
http://www.lewrockwell.com/rothbard/rothbard16.html
Zonder grote leider waarschijnlijk geen monopolistische multinationals. Multinationals hebben op een vrije markt met loodzware competitie te maken en zouden nooit zoveel macht kunnen krijgen. Ze zijn gebaat met steeds zwaardere regulering door de ‘grote leider’.
Dat is waarom echt vrije markt-kapitalisme helemaal niet bestaat op dit moment. In Amerika bestaat het al niet meer sinds het begin van de 20e eeuw. Wat we nu hier en daar zien is “crony capitalism”. Oftewel handjeklap tussen de politiek en big business.
“As would happen more dramatically in European Fascism, each economic interest group was being cartellized and monopolized and fitted into its privileged niche in a hierarchically-ordered socio-economic structure. Particularly influential were the views of Arthur Jerome Eddy, an eminent corporation lawyer who specialized in forming trade associations and who helped to father the Federal Trade Commission. In his magnum opus fiercely denouncing competition in business and calling for governmentally controlled and protected industrial “cooperation,” Eddy trumpeted that “Competition is War, and ‘War is Hell.'”
Comments are closed.