We hebben in Nederland allerlei grondwettelijke vrijheden: de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid van godsdienst, onderwijs, etc.
Minister Klink maakt met zijn laatste voorstel om andersdenkende artsen te criminaliseren, duidelijk dat we in Nederland geen vrijheid van gezondheidszorg hebben.
Wanneer iemand ook maar voorstelt om te stoppen met een chemokuur, is hij/zij strafbaar. De macht van de farmaceutische industrie is ver doorgevoerd in de politiek.
Het zal Klink en zijn farmaceutische bazen een doorn in het oog moeten zijn dat burgers nog steeds de vrijheid hebben om zich niet te laten vaccineren. Zeker wanneer de uitgeloofde I-pods niet wervend genoeg blijken te zijn.
Klink kan blijkbaar wel iets anders doen: alle stemmen die opgaan tegen de farmaceutische belangen, strafbaar maken. Heel simpel eigenlijk.
Maar waar is dan de vrijheid van de burger om medische adviezen naar eigen of ander oordeel te wegen? Waar is vrijheid van mensen om andere inzichten te ontwikkelen en te uiten over gezondheid en medicatie?
Wie zelf onderzoek doet naar de vaccinatie tegen baarmoederhalskanker, komt al snel bij heel controversiële informatie terecht. Het medicijn zou erger kunnen zijn dan de kwaal die er (nog) helemaal niet is.
Is het geen publiek geheim dat artsen met kanker zich zelden laten behandelen met de medicijnen die zij hun patiënten toedienen?
Vrijheid van gezondheidszorg kan van levensbelang zijn.
Ingezonden door Sen Huwa
Dat artsen onderling niet de medicijnen gebruiken voor kanker die zij anderen voorschrijven, betwijfel ik.
Welk motief zouden zij hiervoor hebben?
hugo van reijen
Aad van der naat [9] reageerde op deze reactie.
*Zet alu-hoedje op, en leest artikel nog maar een keer*
Je mag op elk moment stoppen met je chemo-kuur en dat mag ik je ook op elk moment aanraden.
Wat niet mag is dat ik mij voordoe als een (medisch) specialist en je een andere kuur aanraden zonder dat ik getoetst heb dat die kuur ook werkt.
Het zou aan te raden zijn als alternatieve geneesheren wat meer publiceren over de resultaten van de kuur die zij voorschrijven. Bij voorkeur in een blad speciaal voor alternatieve geneeswijzen. Daarmee zou ook een groot deel van de kritiek op de methode komen te vervallen: Als de resultaten uitwijzen dat het beter werkt dan niets doen, of zelfs beter werkt dan traditionele therapieën, kan niemand het verbieden. Als het minder goed werkt moet je het als arts niet voorschrijven.
Overigens is het aangekaarte probleem (het vervolgen van alternatieve geneesheren indien de kuur zeer schadelijk is) maar van ondergeschikt belang.
De vrijheid om je eigen medisch specialist te kiezen is zeker van levensbelang. Echter, mensen maken er geen gebruik van en kiezen nog altijd voor de lokale specialist of apotheek, zonder zich te verdiepen in de kwaliteit of het aandachtsgebied van die specialist. Voor Mohs chirurgie ga ik toch echt naar Eindhoven, en niet naar b.v. het UMC. Waarom? Eindhoven heeft zich erin gespecialiseerd, met veel goede publicaties. Kinderdermatologie? Rotterdam. Oogproblemen? Oogziekenhuis. Cardiologie? Nieuwegein.
Nu is dit mijn persoonlijke opvatting die, vanwege mijn leek-zijn, zeer beperkte gelding heeft. Maar ik zou graag meer van die beperkte meningen zien.
M.i. komt het “kleven” aan het lokale ziekenhuizen door twee factoren: Ten eerste zijn mensen zich te weinig bewust van hun rol als zorgconsument. Ze denken dat het niet uitmaakt, terwijl niets minder waar is. Zonder een kritische consument kunnen de verschillen in kwaliteit, en die zijn er, niet vertaald worden in verschillen in omzet. Zonder omzet geen financieringsruimte etc etc etc. Dit geldt ook binnen het budget systeem, maar de omschakeling naar “vrije” prijzen zal het versterken.
Ten tweede veronachtzamen veel huisartsen hun rol als doorverwijzer: Ze hebben geen belang bij het doorverwijzen naar de beste specialist en spelen daarom geen rol bij de selectie. Dat is verwijtbaar, daar juist dat effect als argument voor hun “poortwachtersfunctie” gebruikt wordt. Maar het gebrek aan belang geeft hen een prikkel om minimaal te investeren in kennis over nieuwe technologieën en de prestaties van de vele lokale en nationale specialisten.
Spy-Nose [4] reageerde op deze reactie.
Fred [5] reageerde op deze reactie.
@NvdBeek [3]:
De “zorgconsument” (wettelijk begrip) wordt wel steeds kwaliteitsbewuster en vergelijkt behandelingsmogelijkheden meer en meer via het internet. In hoeverre dat ook het door hem gewenste resultaat oplevert, is de vraag.
Door de ‘nieuwe’ WTG wordt kwaliteitsverbetering door concurrentie nagestreefd, echter of die doelstelling ook wordt bereikt, is ook maar helemaal de vraag:
Ten eerste werkt het DBC-systeem (diagnose-behandelings-combinatie) concurrentie op kwaliteit tegen, omdat men kan bezuinigen op bepaalde onderdelen, bijvoorbeeld op de diagnose. Dat neemt een patiënt soms moeilijk waar. Hij kan niet echt controleren of hij de juiste DBC krijgt.
Ten tweede heeft de overheid gekozen voor het BKZ-systeem (Budgettair Kader Zorg), waardoor een jaarlijks plafond boven de zorg hangt.
Stel, dat het plafond in september is bereikt, dan rijst de vraag welke behandelingen nog worden vergoed.
En zo zijn er nog vele soortgelijke en andere aspecten te noemen, waardoor het wemelt van onbedoelde gevolgen door de regelgeving, die men tracht met andere of nieuwe regelgeving te bestrijden.
NvdBeek [11] reageerde op deze reactie.
@NvdBeek [3]: “Wat niet mag is dat ik mij voordoe als een (medisch) specialist en je een andere kuur aanraden zonder dat ik getoetst heb dat die kuur ook werkt.”
Inderdaad, daar gaat het om. Reguliere artsen waren al strafbaar als zij zonder goede medische beweegreden of diagnose patiënten zouden aanraden te stoppen met bijvoorbeeld een chemokuur, alternatieve genezers waren dat niet. Het enige dat Klink doet is deze regel nu ook voor de alternatieven in te voeren. Gelijkheid voor de wet, heet dat. De keuzevrijheid wordt helemaal niet beperkt, men kan nog steeds naar een gewone arts gaan of naar een wichelroedeloper of kruidenvrouwtje. Alleen wordt het toezicht op de praktijken van die laatsten nu eindelijk verbeterd. En kennelijk is dat het grote probleem bij de alternatieven. (Die zich trouwens tegenwoordige ‘complementair’ noemen. Het enige dat de meesten uit dit circuit aanvullen is de inhoud van hun portemonnee. En die komt nu in gevaar.)
Als je -zoals Millecam- geen vertrouwen hebt in de gevestigde traditionele artsen dan wel chemokuren of je hebt gewoon geen zin in een chemokuur en je wilt wat anders proberen, dan wordt het voor de arts/dan wel genezer die je helpt bij zo’n andere genezing wel een beetje riskant met die nieuwe wet.
Hardere aanpak falende artsen slechts ten dele effectief
Fred [7] reageerde op deze reactie.
@Mikkel [6]: Nee. Ze zullen zorgvuldiger moeten werken en – op papier – moeten vastleggen dat bijvoorbeeld Millecamp zelf bewust gekozen had voor het stoppen met chemokuur en op zoek is gegaan naar mogelijke alternatieve behandelingen. De alternatieve genezer zal haar ook moeten wijzen op mogelijke gevolgen van het stoppen met de chemokuur en op de mogelijke negatieve effecten van het alternatief. M.a.w. ze moeten proffesioneler werken. Is dat veelgevraagd als het om een mensenleven gaat?
Waarom heeft men in dat circuit zo’n hekel aan elke vorm van controle of eisen aan bewijsvoering voor de werkzaamheid, terwijl elke beroepsgroep in de reguliere geneeskunde daar wel aan onderhevig is. Ik blijf die weerzin tegen controle en zelfs de minimaalste voorschriften voor de uitoefening van een beroep (dat toch gaat om belangrijke gevolgen voor een patiënt) zeer verdacht vinden.
Het hele, hele, hele grote probleem is dat ziektekostenverzekeringen verplicht zijn en daarnaast dat de meeste Nederlanders nog steeds aanhanger zijn van hysterisch humanisme.
Hiermee is een gestoorde communistische moloch gefabriceerd.
@Hugo J. van Reijen [1]:
Hun motieven? Dat ze weten dat medicijnen ook wel eens niet kunnen werken, en dat de enige werkelijk zekere methode om de tumor kwijt te raken een operatie is.
Wat een verschrikking die gezondheidszorg in Nederland (heb er jaren in gewerkt)
Wat een doodzonde van mijn premiegeld.
Maar toch: we are the best… ons mooie Hollandje en onze verworvenheden…
In welk tijdvak leven dit soort mensen?
Of ben ik zelf een beetje in de war?
@Spy-Nose [4]:
Wat wil je eigenlijk zeggen?
Zorgconsument is geen wettelijke term. Hoewel patienten wel meer informatie opzoeken over de aandoening en mogelijke behandelingen, zoekt maar een zeer beperkt deel ook naar de kwaliteit van de zorgaanbieder.
Je kritiek op het DBC systeem is onterecht. Het grootste probleem is momenteel upcoding: De zorgzwaarte wordt hoger opgegeven dan werkelijk het geval is. De diagnose is altijd dezelfde. Het DBC systeem maakt nu net concurrentie op kwaliteit mogelijk omdat per DBC kwaliteitsindicatoren gedefiniëerd kunnen worden (b.v. % vervolg-DBC’s, complicaties, gemiddelde duur van een DBC).
Het BKZ is een discussie die speelt binnen de overheidsfinanciering. De zorgverzekering is privaatrechtelijk. Er zal geen enkele behandeling wordt gestopt als het budget wordt overschreden. Zelfs als, quod non, de overheid geloofwaardig kon dreigen dat op=op.
Het probleem zit hem wat mij betreft vooral in de consument die niet kritisch is ten aanzien van de zorgaanbieder. Zelfs als we alle onnodige regelgeving in de zorg afschaffen (en dat is er nogal wat) zal er geen effectieve marktwerking mogelijk zijn omdat de consumenten niet geemancipeert zijn: Ze weten zich feitelijk geen raad met hun keuzevrijheid. Alle aandacht wordt op de aanbodzijde gericht, maar de vraagzijde moet ook in orde zijn. Internet en andere informatietechnologie biedt zo veel mogelijkheden, maar er is nog weinig van de grond gekomen, hoewel de belangen zeker niet triviaal zijn.
Spy-Nose [12] reageerde op deze reactie.
@NvdBeek [11]:
Strikt genomen heb je gelijk: in de Wet Marktordening gezondheidszorg (WMg) wordt wel “consument” gedefinieerd, niet “zorgconsument”.
“Upcoding” is het spiegelbeeld van “downtreating”. Het komt er in wezen op neer, dat het DBC-systeem niet werkt en hoe er ook aan gesleuteld wordt, nooit zal “werken”. Het kan namelijk nooit “werken”, simpelweg vanwege het dynamische karakter van medische diagnostiek en behandeling. Maar de politiek is wel de laatste die dat zal toegeven.
Neem die kwaliteitsindicatoren: die worden aan de lopende band ontwikkeld, maar eenmaal een meetmethode voor een DBC ontwikkeld en ze is al weer achterhaald.
Dat komt omdat gezondheidszorg een open systeem is. Het DBC-systeem is een gesloten systeem.
Het is daarom intrinsiek onmogelijk om patiëntgerichte behandelingen zonder ongelukken in een DBC-systeem te proppen. Men kan evenzogoed proberen de kwadratuur van de cirkel uit te vinden.
BKZ is een instrument, dat door de verzekeraars wordt uitgevoerd.
Neem de geneesmiddelenvoorziening bijvoorbeeld.
Zie de aanbevelingen van het rapport: “Een helder recept, advies van de commissie de Vries” van 25 okt. 1999 (Hoofdstuk 3) inzake het geneesmiddelenbeleid.
http://www.minvws.nl/rapporten/gmt/1999/een-helder-recept-advies-van-de-commissie-de-vries.asp
De verzekeraars worden genoopt op de stoel van de zorgaanbieders te kruipen. De patiënt wordt voor zijn behandeling steeds afhankelijker van zijn verzekeraar.
Patienten en zorgaanbieders worden steeds verder gekneveld:
-Aanbeveling 5: Overweeg op langere termijn een verdere inperking van het basispakket
-Aanbeveling 6: Geef verzekeraars meer ruimte om te sturen op distributiekosten
-Aanbeveling 7: Geef verzekeraars meer ruimte om het voorschrijfgedrag te beïnvloeden
-Aanbeveling 8: Creëer de noodzakelijke wet- en regelgeving.
Hoe je het ook wendt of keert, dit beleid kan bijgevolg alleen maar ten koste gaan van de kwaliteit van de geneesmiddelenvoorziening.
Wie zich enigszins heeft verdiept in de WMg en de WTG Expres zal concluderen, dat er geen sprake kan zijn van “gereguleerde marktwerking”, want er is geen sprake van een “markt”. Het geweldsmonopolie heeft alles willen regelen, inclusief de vrijheid van de stakeholders.
Tony [13] reageerde op deze reactie.
NvdBeek [15] reageerde op deze reactie.
@Spy-Nose [12]:
Spy-nose,
Even een off topic vraagje. Hoe krijg je die quotes waarop je reageert achter die grijze strepen? Ik vind dat veel overzichtelijker dan het gebruiken van aanhalingstekens.
Spy-Nose [14] reageerde op deze reactie.
@Tony [13]:
blockquote en /blockquote (tussen “kleiner dan”- en “groter dan” -haken)
Ik was nog wat aan het editen. Maar nu stop ik.
Welterusten.
@Spy-Nose [12]:
@ DBC systeem
Upcoding is geen onoverkoombaar probleem, het vraagt enkel wat meer materiële controle. Verzekeraars kunnen daartoe overgaan, maar vinden het probleem blijkbaar niet zo groot dat de kosten van dat instrument tegen besparingen opwegen.
Er is ook vergelijkbaar gedrag op andere markten: Hoe vaak worden we niet spullen aangeraden / aangesmeerd die eigenlijk veel meer kunnen dan dat we nodig hebben?
@ BKZ
De uitvoering door private partijen maakt het nog geen privaatrecht. De inhouding van de loonbelasting en omzetbelasting geschiedt ook door private partijen (werkgevers en handel), maar je wilt toch niet betogen dat belastingen privaatrecht zijn?
@ Geneesmiddelenmarkt
Het gevecht dat zich daar afspeelt en blijft afspelen is er vooral een van kartels: de apothekers, industrie en zorgverzekeraars vechten allemaal om de macht op het vlak van het aanbod. De uitkomst van de machtsstrijd uit zich in de regulering (b.v. de vergoeding van generieke geneesmiddelen).
@ zorgmarkt
Breder bekeken zie je dat de aanbodzijde steeds meer op marktwerking gericht is. De toelating van rechtsvormen die winst nastreven, de aanbestedingen, de opkomst van de ZBC’s, de transparantie die het DBC systeem introduceert en de vrij onderhandelbare prijzen zijn daar allemaal voorbeelden van.
Tegelijkertijd zie je dat er van concurrentie toch relatief weinig sprake is, althans minder dan dat je zou verwachten. Aan de ene kant komt veroorzaakt de langzame overgang in de cure naar de vrije prijzen voor valse concurrentie. Zo kennen academische ziekenhuizen nog steeds een opslag, terwijl daar feitelijk door de grootschalige inzet van co’ers minder kwaliteit geleverd wordt.
Maar zelfs die subsidiëring zorgt niet voor een marktverstoring omdat de patiënt niet kiest. Zolang postcode de meest nauwkeurige voorspeller voor de keuze van een patiënt voor een zorgverlener is, zal alle moeite aan de aanbodzijde ter vergeefs zijn.
Of, andersom, als patiënten gaan selecteren op kwaliteit kan geen regulering de overleving van inefficiënte artsen garanderen. Een korte toepassing op de geneesmiddelenmarkt: Als een groep patiënten echt de beste geneesmiddelen wil, gaat uiteindelijk iedere verzekeraar overstag. Ze kunnen, dankzij het nieuwe stelsel, het zich niet permitteren om als zorgminimalisator te boek te staan. Maar het moet dan echt vanuit de patiënt gaan komen.
Spy-Nose [16] reageerde op deze reactie.
@NvdBeek [15]:
NvdBeek:
Dat is het punt niet. Het punt is de vraag of ’t DBC-systeem doet, wat het wordt verondersteld te doen, d.w.z. bijdraagt aan de klassieke doelstellingen van de Wet Tarieven Gezondheidszorg (WTG), t.w.:
1. scheppen van uniforme procedures,
2. totstandbrengen van evenwichtig stelsel van tarieven,
3. het doelmatig functioneren van de gezondheidszorg bevordert,
4. bijdraagt aan de kostenbeheersing.
In de praktijk blijken de doelstellingen 3 en 4 sowieso niet bereikt te worden; sterker nog, er is sprake van aantoonbare toename van de administratieve lasten, terwijl de doelstelling van de kostenbeheersing evenmin wordt gehaald als je kijkt naar de premielast.
Doelstelling 1 (uniforme procedures) is alleen haalbaar als het relatief simpele procedures betreft. Maar dan nog heb je een ruwe graadmeter, over het nut waarvan stakeholders onderling eindeloos kunnen steggelen.
Doelstelling 2: wat is een “evenwichtig stelsel van tarieven”? Dat is een vage politieke kreet, volkomen afhankelijk van opportunistische opvattingen.
Nu denkt het geweldsmonopolie, dat deze gebreken in de WTG met nieuwe wet- en regelgeving kunnen worden gerepareerd. Maar ondanks invoering van de zorgverzekeringswet (Zvw), de WTG Expres en de WMg is er nog lang geen sprake van aantoonbare vermindering van de administratieve lastendruk en kostenbeheersing, integendeel.
De vaagheid en de complexiteit van de wetgeving in de zorgsector heeft dan ook geleid tot een waterval van procedures, waarvan het eind nog lang niet in zicht is, die heeft geleid en leidt tot verslechtering van de werkrelaties en -omstandigheden en waarvan alleen de juristerij beter wordt.
NvdBeek:
Dat onderscheid heb jij gemaakt, maar is i.c. irrelevant. Deze draad en deze discussie gaat, dacht ik, om de vrijheid van de gezondheidszorg. Ik probeer alleen aan te tonen, dat met (de) nieuwe wet- en regelgeving de beoogde sociaal-economische doelstellingen “gereguleerde marktwerking” en een “betaalbare gezondheidszorg voor iedereen” niet worden bereikt, terwijl er heel veel persoonlijke vrijheid wordt opgeofferd.
Je gaat niet in op mijn voorbeeld uit het rapport van de Commissie de Vries, dat de mindset en de plannen van het geweldsmonopolie onthult en precies aangeeft wat tegenwoordig in de praktijk gebeurt.
De “machtsstrijd” zoals jij het noemt, wordt op lokaal niveau simpelweg beslecht door het geweldsmonopolie, i.c. de zorgautoriteit (NZa). Dat heeft niets met marktwerking te maken, alleen met dwang. Dat wordt heel aardig gesymboliseerd door hun logo, dat je op hun site aantreft.
Er is geen sprake van zogenaamde vrij onderhandelbare prijzen. Zorgaanbieders (en verzekeraars) moeten eerst goedkeuring krijgen van hun prestatiebeschrijving, tarieven en tariefsoorten voor ze een prestatie mogen leveren en declareren.
Zelfs als organen van gezondheidszorg (zorgaanbieders) overeenstemming bereikt hebben met verzekeraars behoeven ze eerst goedkeuring van de NZa.
Bovendien is er alleen sprake van concurrentie tussen zorgaanbieders onderling, maar niet of nauwelijks tussen verzekeraars, die inmiddels NL in regio’s hebben opgedeeld en uit elkaars werkgebied vandaan blijven. Wat dat betreft is er -mede door de grote fusies- sprake van aanmerkelijke marktmacht (amm), waar de NZa of de NMa niets aan doen.
Zie verder mijn opmerking bij het vorige punt.
NvdBeek:
Ik heb het gevoel, dat je jezelf tegenspreekt: Je zegt, dat de patiënt niet kiest, maar dat zelfs de subsidiëring [van AZ’en] de markt niet verstoort. M.a.w. er zou nu een vrije markt zijn, terwijl je laatste opmerking erop duidt, dat die markt in de praktijk faalt.
Hier loop je schijnbaar op tegen het “ought to”-probleem.
Maar intussen wordt de markt -aan het eind van de dag- op een onaanvaardbare wijze door het geweldsmonopolie verstoord, nl. via wet- en regelgeving (NZa) en de zorgverzekeraars.
Als gevolg van deze ontoelaatbare interventie is er sprake van duurzaam ernstig verstoorde verhoudingen tussen de stakeholders in de zorgsector. Dat is niet alleen in strijd met het individuele patiëntenbelang, maar ook met de volksgezondheid.
Was het niet zo dat bij de praktijk van Daniël den Hoed de politie voor de deur stond en iedereen die er uit kwam werd opgepakt. Naar binnen gaan mocht wel. Via een achterdeur moesten mensen de praktijk verlaten. Volgens de wet was het strafbaar wat Daniël den Hoed deed maar mensen ontvangen mag iedereen. Heden ten dage is Daniël den Hoed de naam di op de gevel prijkt van een groot gebouw in Rotterdam wat bekend staat als reguliere zorg. Anders denkenden kwamen vroeger aan het kruis te hangen. Ook de aarde was ooit plat en de mensen die anders dachten werden verbrand. Vele dogma’s, kruisigingen en brandstapels verder is er wezenlijk nog weinig veranderd. Anno 2009 is er nog steeds een orgaan wat zichzelf de macht toebedeeld om te bepalen wat de mens wil.
@Wad Jinn [17]:
“Anno 2009 is er nog steeds een orgaan wat zichzelf de macht toebedeeld om te bepalen wat de mens wil.”
Zolang die mens het denken over zijn toekomst uitbesteedt en niet zelf nadenkt, zal dat orgaan zijn (zullen die organen hun) macht verder uitbreiden.
@Forecast, serieus reageren is aan jou niet besteed. De Vereniging voor Kwakzalverij gooit alles op een hoop, van tenenlezen tot Chinese Geneeskunde en van koffiedikkijken tot accupunctuur. Programma als Uitgedokterd van de NCRV wordt uitgekotst en de kritiek die ze erop hebben is mager, gelukkig hebben zij de procedures verloren. In Doetinchem is wil het Slingeland ziekenhuis beginnen met accupunctuur en Chinese kruidenleer, maar uiteraard weer kritiek van bovengenoemde club, waar halen ze het lef vandaan, op machtsbeluste arrogante kwallen zijn het.
Beste lezers,
Wat mij verbaast is dat er zo weinig geneesmiddelen zijn.
Er zijn heel veel medicijnen die klachten onderdrukken. Waar bljft de industrie met geneesmiddelen? Een middel wat een ziekte geneest in plaats van een klacht onderdrukt.
De Vereniging voor Kwakzalverij een groot voorstander van het onderdrukken van klachten en anders denkende heeft nota bene een voorzitter die dankzij de alternatieve geneeskunde kon promoveren. Iedereen die niet wil onderdrukken wordt kaltgestellt.
Moeten wij ons als slachtoffers laten behandelen in Nederland en slikken of stikken? Ons tot het graf laten behandelen?
Zolang er aan ons biljoenen kan worden verdient waarom iemand genezen?
Ik denk dat het tijd wordt om innovatief onderzoek te starten gericht op genezen.
@Annemarie [19]:
De Vereniging voor Kwakzalverij bestaat niet. Accupunctuur = accu’s lek prikken.
@stuart [20]:
Hoezo “zo weinig geneesmiddelen”?
Wat mij zo verbaast is, dat er nog steeds zoveel mensen rondlopen, die -ondanks alle voorlichting- blijk geven geen flauw idee te hebben van ziekte en gezondheid, van diagnose en therapie.
Comments are closed.