Weinig zaken hebben op mij als schooljongen zo’n grote indruk gemaakt als de zaak van het Goede Heertje. rooseveltlaan

De zaak vermocht zelfs dermate mijn interesse te wekken, dat ik aan de Prinsengracht in Amsterdam zijn rechtszaak bijwoonde.

Het speelde zich af omstreeks 1955. Zijn naam was Van Harreveld en hij woonde in een flat aan de Rooseveltlaan vlakbij het Victorieplein.

Van Harreveld werkte als boekhouder bij een firma die handelde in schatkistpapier . Deze firma maakte zoveel winst, dat het niet opviel dat er een paar miljoen verdween: een ideale betrekking voor Van Harreveld, die kans zag een bedrag van circa twee miljoen gulden te verduisteren. Dit was voor die tijd een bedrag van ongelofelijke properties.

Van Harreveld wandelde iedere dag naar de taxistandplaats aan het Victorieplein en liet zich dan naar zijn firma rijden, die gevestigd was op een van de grachten. De ritprijs bedroeg circa twee gulden, maar de chauffeur ontving altijd een tientje.

Toen een firmant dit een keer zag, vertelde deze Van Harreveld dat hij niet zulke grote fooien moest geven.

Deze firmant had niet het flauwste vermoeden , dat Van Harreveld het geld uit de firma lichtte.

Hij kon dit doen, doordat er bij deze firma geen behoorlijke functiescheiding bestond en doordat hij nooit met vacantie hoefde, zodat hij het hele jaar door de handgeschreven boekhouding kon manipuleren en vervalsen.

Het geld dat Van Harreveld verduisterde, ging allemaal naar sympathieke doelen. Met Kerstmis huurde hij een grote taxi, laadde deze vol met dekens en deelde deze uit in de Jordaan.

Was er een voetbalwedstrijd in Hamburg, dan vroeg hij in zijn stamcafé : “Jongens, wie vliegt er morgen met mij mee om de wedstrijd te zien ? “

Het Goede Heertje was de goedgeefsheid en royaliteit in persoon en werd overal op handen gedragen. Toen het eenmal afgelopen was ,heerste er in zijn stamcafé een rouwstemming.

Aangezien de benadeelden alleen de schatrijke schatpapierhandelaar en de fiscus waren, was Van Harreveld in de publieke opinie eigenlijk meer een handige jongen dan een crimineel. Hij kreeg naar ik meen vier jaar, waarvan een derde wel geschonken zal zijn geworden. Dat was toen de maximumstraf voor zoiets.

Opmerkelijk vond ik het, dat de psychiater die hem onderzocht aan de rechtbank rapporteerde, dat verdachte nog steeds binnenpretjes had over zijn leven als het Goede Heertje. Ik vond het verbazend dat de psychiater dit interessant vond, want zou het niet vreemd geweest zijn, als verdachte dergelijke binnenpretjes niet had gehad?

Na zijn veroordeling heb ik nooit mee iets over het Goede Heertje vernomen, maar altijd als ik over de Rooseveltlaan loop, moet ik aan hem denken.

Hugo van Reijen

4 REACTIES

  1. Precies ! Verschil is dat de een voor vier jaar de bak indraait en de ander zich op de borst klopt en graag voor vier jaar bijtekent.

  2. Fijn artikel… droomde zowat zo’n zwartwit foto in! Heerlijk 🙂

  3. Was dit nu geld ter vernietiging of nieuw gecreeerd geld?

    En hoe is die papierhandelaar zo schatrijk geworden?

    @Hub Jongen [1]:

    Die Politici zullen door niemand het goede heertje genoemd worden hoeveel belastinggeld ze ook uitdelen aan hun vriendjes zakkenvullers en bankiers.

Comments are closed.