Llibertariërs zijn als meestal voorzichtig met het woord “plichten” omdat door kerk en staat allerlei zaken worden opgedrongen als plicht. Iets dat je dan moet doen. Voor het vaderland bij voorbeeld!
De enige “plicht” die er is, is te leven volgens het ” non-aggression” principe of volgens de missie van de Vrijspreker “De Vrijspreker streeft naar een maatschappij waarin ieder mens soeverein is: ieder mens heeft het recht zijn leven te leiden zoals hij zelf wil, zolang hij datzelfde recht van ieder ander respecteert.”
Bepaalde randgebieden zijn nuttig om te bestuderen voor beter begrip, zoals bvb verwoord in een persbericht van het liberaal Vlaams StudentenVerbond Leuven.
Consumenten hebben ook plichten
Het voorstel van Minister Q is bedoeld om de huidige situatie van overkreditering tegen te gaan, op zich een nobel doel dat de nodige aandacht verdient. De samenleving is immers niet gebaat bij een groeiende groep consumenten die hun leningen niet kunnen afbetalen. De oplossing voor deze evolutie berust op een zoveelste verstrengeling van de regels die kredietverleners moeten naleven waaronder een verbod op kredietgroepering, verhoging van de minimumboetes en een grotere informatieverplichting. Maar hierbij hanteert de minister een fout uitgangspunt, namelijk dat de kredietverstrekkers en verkopers alle schuld hebben aan deze evolutie. En de enkele maatregel die zich richt tot de consument, een waarschuwing vergelijkbaar met het etiket op een pakje sigaretten, is pure betutteling en een maat voor niets. Gisteren stelde Minister voor Ondernemen Van Quickenborne zijn twaalfpuntenplan voor dat de misbruiken door kredietverleners aan consumenten moet tegengaan. Het Liberaal Vlaams StudentenVerbond Leuven bekijkt dit voorstel met een kritische blik.
Volgens de liberale studenten legt de huidige consumentenwetgeving alle schuld bij de kredietverstrekkers terwijl de consumenten ook verantwoordelijkheden hebben in dit verhaal.
In dit hele verhaal wordt de consument nergens gewezen op zijn verantwoordelijkheid als contractspartij. Vandaag leest men nog nauwelijks wat men ondertekent, hoewel het een evidentie zou moeten zijn dat men een contract met de nodige aandacht bekijkt alvorens het aan te gaan. Uiteraard moet men bedrieglijke verkoopspraktijken aanpakken, misleiding en bedrog kunnen nooit de basis zijn voor een contract.
Maar ook de consument heeft de plicht om waakzaam te zijn en niet roekeloos kredietovereenkomsten aan te gaan.
Als men later een gevolg ondervindt van wat men heeft getekend maar niet gelezen, dan wordt er onmiddellijk met het vingertje gewezen naar de “malafide verkopers”.
Hét criterium in het hele verhaal moet de goede trouw zijn, de juridische basis voor de uitvoering van elk contract. Zowel verkoper als consument moeten hun plichten kennen en naleven in een geest van wederzijds respect. Voor de verkoper betekent dit het verschaffen van duidelijke en volledige informatie. De consument van zijn kant moet die informatie dan ook kritisch bekijken en een weloverwogen keuze maken. Dit betekent ook dat men alleen verplichtingen moet aangaan die men financieel kan nakomen.
Het is onredelijk om elk probleem van wanbetaling te wijten aan kredietverstrekkers die enkel hun juridische rechten uitoefenen. Het gaat hier om een gedeelde verantwoordelijkheid.
Het LVSV Leuven pleit voor wetgeving die een evenwicht zoekt tussen de belangen van de kredietverstrekkers en de consumenten. De huidige regels berusten te veel op een misplaatst gevoel van medelijden met de consument. Bovendien maakt deze excessieve wetgeving de consument blind voor de eigen verantwoordelijkheden. Als liberalen geloven wij in de kracht van elk individu om weloverwogen keuzes te maken en de verantwoordelijkheid te nemen voor afgesloten overeenkomsten.
De toekomst van consumentenbescherming ligt in alerte consumenten en een gebalanceerde wetgeving.
Nick Roskams
Secretaris LVSV Leuven
———————————————————–
Ik zou zeggen dat de klant zich niet druk hoeft te maken als de bank een (te??) lage rente in rekening brengt, maar wel als hij akkoord gaat met een voor hem te hoge terugbetalingsregeling. HJ
