Als de overheid het leven van de burgers makkelijker en goedkoper wil maken, moet je op je tellen passen. Ten eerste zal het de overheid over het algemeen een worst zijn of het leven van de burger moeilijk of duur is. Ten tweede worden de zogenaamde voordelen maar al te vaak gebruikt om andere motieven te verbloemen.
Â
Er zijn talloze voorbeelden van giftige spaarlampen tot privacy-schendende energiemeters waarbij de motieven van de overheid op zijn minst dubieus zijn.Â
Nu is er een nieuwe die nog niet zoveel aandacht heeft gekregen:
Digitaal Factureren.
 De overheid vindt het belangrijk dat er digitaal wordt gefactureerd. Dat zou het bedrijfsleven miljoenen kunnen schelen. Meteen rijst de vraag sinds wanneer de overheid zich bekommert om de kosten van het bedrijfsleven. Met zoiets als de verpakkingsbelasting laat de overheid juist zien dat deze het bedrijfsleven probleemloos durft op te zadelen met heel veel extra werk en kosten. Voor het milieu uiteraard.Â
Digitaal factureren is ook goed voor het milieu. Als ik echter in mijn brievenbus kijk, dan ligt deze vol met stapels reclamefolders en huis-aan-huis-blaadjes die ook voor 90% uit reclame bestaan, en een enkele factuur. Als je dus het milieu wilt sparen, kun je beter iets doen aan die stapels knalroodgele reclamefolders dan aan die enkele factuur.
Waarom moeten juist de facturen digitaal worden verzonden en mag de berg reclameonzin dagelijks in je brievenbus worden gestort? Facturen gaan over geldstromen en belastbaar inkomen. Wanneer alle facturen digitaal worden verstuurd, en alle providers verplicht zijn al het dataverkeer op te slaan, ontstaat een veel beter zicht op de inkomsten van bedrijven.
Ik pleit er niet voor dat bedrijven hun inkomsten verzwijgen. Ik zie slechts dat de controle van overheid op ons doen en laten verder wordt verscherpt.
 Onder het motto van gemak, kostenbesparing en milieu uiteraard. En dat geeft een heel onprettig gevoel.
Ingezonden door Sen Huwa
Het gaat niet zozeer om de facturen die consumenten ontvangen, maar de facturen die bedrijven elkaar sturen. Die moesten tot nu toe altijd van papier zijn, en met digitaal factureren volstaat ook een pdf’je.
Als kleine zelfstandige zie ik het voordeel van digitaal factureren ook niet echt. Via de elektronische snelweg is de kans op fouten, fraude of kwijtraken (juist vanwege dit medium) zeker niet kleiner dan met de conventionele post.
Omdat iedereen computers gebruikt, liggen de meeste zaken gewoon vast, dus nog iets “in de marge van de wet” uitvogelen is heel erg moeilijk geworden. Daar zit dus ook de verbetering niet.
Nee, eigenlijk vind ik elektronisch factureren maar helemaal niets. Ik vind er teveel nadelen aan kleven:
– Kans op fraude, fouten, kwijtraken vanwege het gebruikte medium is groter, zoals al geschreven.
– Het is een vluchtig medium, waardoor je zelf sneller fouten maakt. Op een papieren factuur vind je gemakkelijker je fouten. Hoe vaak verstuur je al een e-mail, terwijl je bij nalezen achteraf nog knoeperts van fouten ziet?
– Ik zou elektronische facturen alsnog printen voor mijn administratie, dus papier schelen doet het niet.
– Die postbodes moeten toch ook nog wat te doen hebben?
Hiermee omzeilt de overheid heel gemakkelijk het briefgeheim. Dat geldt namelijk niet voor email. Dus een provider kan dat heel makkelijk doorsluizen naar de overheid, als daar een deal over komt.
Het enige wat je zou kunnen aanvoeren, om je factuur te beschermen, is je auteursrecht.
Slimme zet van de overheid.
Wie verder doordenkt, ziet natuurlijk dat dit slechts de eerste stap is uit een verborgen agenda: nadat digitaal factureren gemeengoed geworden zal zijn, zal men aandringen op digitaal betalen. En dit richt zich vooral tegen mensen met zwart geld waarmee ze contant betalen (desnoods door het van hun offshore rekening te pinnen om vervolgens contant in de winkel uit te geven). Naarmate men stapsgewijs cashbetalingen kan terugdringen, kan men mensen hun zwart geld nutteloos maken tot het de facto geen waarde meer heeft en ook niet meer aantrekkelijk zal zijn om nog zwart te verdienen waardoor deze lieden noodgedwongen belastingen zullen gaan betalen over toekomstige inkomsten. Dit deze maatregel is dus niet gericht tegen het verkopende bedrijf doch vooral tegen de kopende klant (met een niet aangegeven erfenis in Liechtenstein).
Sen Huwa [5] reageerde op deze reactie.
@Scrutinizer [4]:
Dat is denk ik juist gezien. Al het contante geld zal verdwijnen. Dit geeft de overheid een enorme macht en controle over alle geldstromen.
Zoals ik het begrepen had waren bedrijven altijd verplicht op papier te factureren ivm de bewijslast die de belastingdienst van hen verlangd.
Zover heb ik alleen nog gehoord dat de overheid digitale facturen (pdf) ook wil gaan accepteren en daarmee het hele digitale factureren mogelijk zou maken.
Over een verplichting heb ik nog niks gehoord.
Jammer vanwege al die achterdocht. En wat folders te maken hebben met facturen zo kunnen voor alles wel een redenering gaan ophangen. Sinds 9 februari is de fiscale regelgeving sterk eenvoudiger geworden en mag je dus nu gewoon electronisch factureren van de fiscus. Nog mooier wordt het wanneer de computer ook nog gelijk de factuur kan interpreteren en klaarzetten bij de bank. Scheelt weer een hoop werk van een dure boekhouder of accountant. Kijk op www e-factureren.info voor meer informatie.
De overheid wordt hier duidelijk niet als vriend gezien als ik de reacties zo lees. Daarnaast constateer ik voorzichtig dat er een hoop achterdocht is. Dat wil niet zeggen dat e-factureren er niet komt. Het is voor een groot deel de wens van het bedrijfsleven zelf om met e-facturering te mogen werken. De staatssecretaris heeft dit nu toegestaan en daar zijn heel wat ondernemers blij mee. Dat de digitalisering als maar verder gaat onderschrijf ik, maar dat is een technologische ontwikkeling. Met meer grip van de overheid op ons leven heeft dit niet zo veel te maken. Laat natuurlijk onverlet dat we de overheid kritisch dienen te bevragen op haar omgaan met digitale wereld. Dat is een democratisch grondrecht dat nog altijd gewaarborgd is doordat u zich een maal in de vier jaar mag uitspreken tijdens de tweede kamer verkiezingen.
Comments are closed.