In de Verenigde Staten van Amerika belooft Obama gezondheidszorg voor meer mensen. 
Het van de ene dag op de andere beloven van allerlei zaken door overheden en politici is over de gehele wereld schering en inslag.
Soms gaat het on onderwijs, soms om ziekenhuizen, medische zorg, psychiatrische hulp en dikwijls gaat het alleen om geld.
Waar plotseling van de ene dag op de andere de extra capaciteit vandaan moet komen is meestal volslagen onduidelijk
Het is realiter onmogelijk om voor de verschaffing van bepaalde producten , zoals onderwijs, psychiatrische zorg en de meeste andere producten met de bestaande capaciteit ineens veel meer te gaan leveren onder handhaving van dezelfde kwaliteit. Hiervoor dienen immers eerst grote aantallen mensen opgeleid te worden en dat is meestal een proces van een aantal jaren.
Maar zoals het verhaal uit de bijbel, waar uit een mand met brood oneindige hoeveelheden te voorschijn komen, zo is het ook met verhalen van overheden en politici: ze worden door velen geloofd.
Het gemakkelijkst is nog het leveren van meer geld: dat het geld in evenredigheid met de in omloop gebrachte hoeveelheid zijn waarde verliest , zal de overheid een zorg zijn.
Hoe het mogelijk is dat een kritiekloze massa dergelijke zaken meestal niet doorziet , is een raadsel. Als men zich in een zaak of fabriek bevindt,begrijpt men toch ook, dat de uitbater of fabrikant niet plotseling door het omdraaien van een knop met het bestaande productieapparaat de capaciteit naar willekeur kan opschroeven? He kan de psychiater ineens 80 uur per week gaan draaien in plaats van 40 uur en hoe kan de koekjesfabrikant ineens twee milljoen in plaats van 1 miljoen koekjes per dag afleveren?
Alleen de bankbiljettenfabriek kan ongelimiteerd de geldproductie verhogen door op de biljetten wat nullen bij te drukken.
Hugo van Reijen
Beste Meneer Van Rijen,
Oplossing in de zorg is er niet een van simpel extra artsen opleiden. Hiermee blijft u eigenlijk steken in het denken in de zin van het oude systeem van capaciteitslimieten. Het efficiënter worden van de gezondheidszorg heeft niks met extra artsen te maken maar met de manier hoe we een gezondheidszorgstelsel opzetten. Als men dan naar het Amerikaanse stelsel van gezondheidszorg kijkt, valt er nog veel in te halen.
Het sterfte cijfer van Canada en de VS is bijvoorbeeld ongeveer gelijk, terwijl canada veel minder uit geeft aan de gezondheidszorg (% van BNP). Percentueel gezien geeft de VS sowieso het meeste uit aan gezondheidszorg terwijl het juist niet gezondheidszorg voor iedereen belooft.
Om daarin een verandering te brengen probeert men nu de gezondheid om te schoppen tot een systeem waarin efficiënter word om gesprongen met de zorg. Het is dus niet een kwestie van zomaar artsen bij ‘printen’ zoals u suggereert maar een kwestie van kritisch bekijken van hoe je een gezondheid stelsel opzet.
In het Amerikaanse stelsel is het momenteel zo dat men vaak kiest voor een ingreep die erg kostbaar is en waarvan de opbrengsten in QALY’s (qualative adjusted life years) erg marginaal zijn. Daarnaast worden vaak ingrepen die weinig kosten en toch veel opbrengen vaak niet gegeven*.
Hier valt dus nog het een en het ander te bereiken. Men kan dus stellen, dat men met de huidige uitgaven aan de gezondheidszorg, meer zorg kan verlenen als men nu doet. De stelling dat er capaciteit uit de lucht moet vallen is daarom naar mijn mening onjuist.
Simon
*zie: Weinstein (2005): http://www-cpr.maxwell.syr.edu/pbriefs/pb30.pdf (aanrader!)
Naar verluidt is Obama een Venus project adept en gelooft hij niet in schaartse en daarom dat hij alles voor iedereen meent te kunnen verschaffen 😉
Rothschild [3] reageerde op deze reactie.
@Scrutinizer [2]:
mmm, je doet niet een Venus project(fresco toch?) erbij, maar je doet het onder alle randvoorwaarden van het systeem wat het dan ook mogen zijn.
Comments are closed.