De Telegraaf.nl: “Premier verwerpt plan vrije woord“. Dit heeft natuurlijk alles te maken met het incident van Mark Rutte (VVD) afgelopen week toen deze de vrijheid van meningsuiting probeerde te verdedigen. Vrijheid van meningsuiting is de heer Balkenende en veel van de zijnen tenslotte onbekend, dus geheel verrassend was dit incident niet.
Ook niet verrassend is de standaardactie van de media om direct weer een voorbeeld als Holocaust-ontkenning te pakken en iemand die vrijheid van meningsuiting verkondigt daarmee om de oren te slaan. Ik zou het eerder typisch willen noemen. Het meest bizarre blijft echter dat men telkens in één zin “vrijheid van meningsuiting” en “het strafbaar stellen van een mening” blijft verkondigen. Dat stinkt, beste mensen.
Ome Hirsch wordt in het artikel natuurlijk ook even aan het woord gelaten als hoofd Penitiaire-Inrichting-genaamd-Nederland en stelt het zo:
“De vrijheid van meningsuiting is belangrijk, maar die moet niet zover gaan dat die grenzeloos is.”
Tja. Dat kan dus niet. Of je hebt vrijheid van meningsuiting of je hebt geen vrijheid van meningsuiting. Alles er tussenin is geen vrijheid van meningsuiting maar een zeer ongezond spanningsveld van emoties. Vrijheid van meningsuiting is per definitie grenzeloos. Alleen niet in een wereld als de onze natuurlijk, wij hebben namelijk van die helemaal zelfverzonnen creaties als religie. En vrijheid van meningsuiting is niet slechts “belangrijk” ome Hirsch; het is essentieel voor het kunnen leiden van een vrij leven.
Heiland Jan Peter zegt in zijn trademark Christen-dooddoener-stijl het volgende: “Het ontkennen van de Holocaust is een vreselijk iets.” Nou denk ik dat weinig mensen – waaronder ik – met die opmerking problemen zullen hebben. Echter, ik vind het ontkennen van over eeuwen heen vergaarde wetenschappelijke kennis en inzichten zo mogelijk nog wel vreselijker. En dat is wel exact wat onze politieke sprookjesfans tot op de dag van vandaag doen.
Ik vind het zelf één van de grootste beledigingen van menselijke potentie dat sommige mensen ervoor kiezen om hun levens te leiden volgens wat iemand anders ooit eens een keer op “heilig schrift” gezet heeft. Zwaar beledigend. Om nog maar niet te spreken van mensen die met dat heilig schrift in handen andere mensen gingen overtuigen dat dat de waarheid was. Dat dat “overtuigen” niet bepaald met de goedkeuring (of overleven) van de “bekeerlingen” ging, daar zijn onze geschiedenisboeken duidelijk over. Maar men heeft liever dat ik dat ook niet zeg, is zo kwetsend. En voor je het weet staat er dan een peloton Hirschbots voor je huis.
Nog veel vreselijker vind ik het dat diezelfde geestelijk verdwaalde mensen zelfs de kans – en steun! – krijgen hun “normen en waarden” onze strotten in te pompen. Confessioneel bijzonder onderwijs bijvoorbeeld. Hoe vreselijk polariserend, vernederend en indoctrinerend is dat wel niet?
Maar het ontkennen van wetenschappelijke bewijsvoering is natuurlijk helemaal okee en volledig geaccepteerd. En het argument dat het ontkennen van wetenschappelijke bewijsvoering – het meedoen aan georganiseerde religie – tientallen zoniet honderden miljoenen doden op haar geweten heeft, wordt op de een of andere reden door de meeste mensen ook meteen als niet relevant afgedaan. We praten liever niet over de door Christenen (en andere religieuzen) uitgevoerde genocides. Onze zelfuitgevoerde “holocausts” ontkennen we of zien we liever niet. Da’s al zo lang geleden joh. Tikkie tegenstrijdig, vindt u niet?
Kortom: wie bepaalt er nou precies wat er “vreselijk” is en wat niet in die categorie valt? Want mij zijn de specifieke grenzen absoluut niet duidelijk. Is het in de media niet noemen van correcte cijfers omtrent bijvoorbeeld burgerdoden in de Irakoorlog ook niet een vorm van ontkennen? Gaan we dat soort mediamistanden dan ook aanpakken?
Het gaat hier naar mijn mening helemaal niet om vrijheid van meningsuiting, het gaat hier om politieke correctheid. Een van onze andere vreselijke uitvindingen. In het kader van het beschermen van andermans gevoelens moeten bepaalde onderwerpen vermeden worden of in sommige gevallen zelfs als misdaad bestempeld worden. En voor diegenen die de illusie hebben dat politieke correctheid ons op de een of andere manier aangeboren is: helaas. De term zelfs is pas sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw bekend geworden.
Politieke correctheid is altijd extreem tijds- en cultuursgebonden en kan daarom nooit als een basis voor welke wetgeving dan ook genomen worden. Dat is simpelweg belachelijk. Culturen smelten steeds meer samen en wat op dit moment nog wel kan of niet kan, kan morgen ineens niet meer of juist wel. In sommige landen is het politiek zeer incorrect om spottende cartoons betreffende een bepaald religieus figuur te vervaardigen of verspreiden. Zo incorrect zelfs dat je er dood van kunt gaan. Dat vinden wij hier niet kunnen en dat is precies mijn punt: politiek correct bestaat niet. Het kan alleen bestaan in de breinen van hen die schijnbaar extreem veel waarde hechten aan dingen die sowieso niet bestaan.
Een andersoortig voorbeeld: stel dat de politieke (wereld)top het jarenlange internetgezeik omtrent 9/11 nu echt helemaal zat is en besluit dat het politiek incorrect is om te suggeren dat zo’n walgelijk iets door bijvoorbeeld de amerikaanse overheid zelf uitgevoerd zou zijn. Dat is tenslotte wel heel incorrect richting de nabestaanden van de slachtoffers van deze ramp. Ofzoiets. Misschien een wat vergezocht voorbeeld maar dat bent u wel van mij gewend. Maar wat zouden we in zo’n geval gaan doen? Alle ontkenners-van-het-werkelijke-verhaal-omtrent-911 vervolgen? Dan krijgen ome Hirsch en zijn inquisitie het nog verdomde druk.
Vrijheid van meningsuiting is het altijd kunnen zeggen van alles dat je zou willen zeggen, hoe pijnlijk het ook zou kunnen zijn voor een ander persoon. Voordat u boos wordt, aan het einde van het artikel zeg ik nog iets over gekwetst zijn. Hou alstublieft nog even vol. Heel veel mensen zullen moeite hebben met mijn stelling doordat het politiek correct denken echt heel diep in onze breinen is ingeprent maar je kunt simpelweg geen vrijheid van meningsuiting hebben als je toch bepaalde uitingen verbiedt. Onmogelijk.
Ik wil u, geachte lezer, nog even de vraag voorleggen wat nou precies de grootste problemen en frictie met de vrijheid van meningsuiting oplevert. Ik kan zelf niet anders concluderen dan dat het in bijna alle gevallen weer dat eeuwige relgieuze gewauwel in de marge betreft. Zelfs in het geval van de Holocaust geldt: zonder het Joodse label was het “slechts” een grote groep mensen geweest. Het hele religieuze tintje heeft deze walgelijke slachting verheven tot iets heiligs; iets waar niet kritisch over gesproken mag worden. Waar kennen we dat nou nog meer van binnen deze tak van sport?
Als ik morgen besluit bijvoorbeeld de dood van bijna 77 miljoen Chinezen te gaan ontkennen, hoeveel problemen denkt u dat ik daarmee ga krijgen? Ik denk zelf dat het erg meevalt. Het is de religieuze bijsmaak die mensen elke vorm van relativeringsvermogen doet vergeten. Alle mensen die dood zijn gegaan in oorlogen zijn walgelijke verliezen. Chinezen die doodgaan, Duitsers die doodgaan, Joden die doodgaan, Irakezen die doodgaan, het is allemaal verschrikkelijk. En dan één bepaalde groep om religieuze politieke correctheid een uitzonderingspositie geven, dat is belachelijk. We moeten zorgen dat doden helemaal niet ontkend kunnen worden omdat er simpelweg geen doden vallen. Hoe logisch kan het zijn.
Het komt bij onze beperking van vrijheid van meningsuiting telkens neer op het niet mogen kwetsen van mensen. Ik ben echter van overtuiging dat dat kwetsen telkens voornamelijk dezelfde groep betreft: de religieuze medemens. En als je je leven baseert op een van de vele verhalenbundels die onze soort heeft achtergelaten, dan lijkt me dat niet een actie die getuigt van zelfverzekerd zijn. En niet zelfverzekerd zijn resulteert uiteindelijk in gevoelens van angst. Die je dus vrijwillig je hele leven met je mee blijft dragen. En waarmee je je dus enorm kwetsbaar opstelt.
Daarbij wil ik nog een dingetje opmerken over kwetsen op andere vlakken dan religieus niveau. Als blogger-met-vrij-uitgesproken-mening heb ik best wat ervaring met het fenomeen “kwetsen” of gekwetst worden. En als ik heel eerlijk mag zijn, ben ik het gevoel van gekwetst zijn gaan beschouwen als een zwakte bij mezelf. Zodra ik die zwakte heb aangepakt is het daarna onmogelijk om weer gekwetst te worden. Dat noemt men volgens mij leren. Het leven is tenslotte een leerproces: pijn en gekwetst worden horen daar onvermijdelijk bij. Daar worden we slimmer van.
Willen we onszelf als soort ooit een keer serieus kunnen nemen dan moeten we ons naar mijn mening gaan beseffen dat het vastklampen aan religie en het in stand houden van dit fenomeen door politieke correctheid en het onderdrukken van de vrijheid van meningsuiting, alleen maar vernietigend werken. Het in leven houden van polarisatie om fictieve geestescreaties te beschermen, dat kan echt niet meer in de wereld waarin wij nu leven.
Sterkte, Mark.
Zeer verhelderend stuk. Als iedereen dit zou lezen en begrijpen! ( daar gaat nogal eens wat mis ). Dan zou dat een hoop problemen voorkomen en oplossen. De politici zouden een hoop tijd over houden. Als ze deze tijd dan maar niet gaan gebruiken om nog meer onzinregels te bedenken en de wereld in te slingeren.
Je hoeft het niet altijd eens te zijn met een ander maar m.i. heeft iedereen het recht om te zeggen wat-ie denkt. Met wat je zegt kun je niemand beledigen. Hooguit kan iemand zich beledigd voelen… en dat is iets heel anders!
bill [9] reageerde op deze reactie.
Goed stuk en dat 9/11 voorbeeld is helemaal niet vergezocht.
Als het aan de VS overheid lag zouden ze dit net zoals de holocaust ontkenning het liefst strafbaar maken. Daar ben ik stellig van overtuigd.
Belediging is een puur persoonlijk iets en een echt vrije samenleving heeft de discipline en flexibiliteit om daar mee om te gaan.
Voor de een is de holocaustontkenning of belediging van religies verwerpelijk.
Voor de ander is de opmerking dat ongelovigen niet kunnen functioneren of homo’s minderwaardig zijn verwerpelijk.
Dit moet allemaal kunnen.
De grens is geweld en zelfs die grens heeft een grijs gebied.
Mark Rutte heeft met het aanzwengelen van deze discussie voor mij punten gescoord. Dat het voltallige kabinet en linkse oppositie over hem heen viel geeft aan dat we op een totaal verkeerde weg zitten.
Daar komt nog bij dat een statement alleen als belediging opgevat kan worden als deze waar is, terwijl de ontvanger van het statement eigenlijk zou willen dat het niet waar is, maar diep in zijn hart wel weet hoe het werkelijk zit. Een waarheid die je liever niet wilt horen.
Als ik mijn buurman een vuile banaan, gescheiden man, of een drinkbeker noem, kan dit onmogelijk beledigend zijn omdat het simpelweg niet waar is.
Als ik mijn buurman een blanke Hollander, of 40-jarige loodgieter noem, kan dit onmogelijk beledigend zijn omdat het simpelweg overduidelijk waar is.
Als ik zometeen een voorbijgaande kerkganger een hypocriet, fantast en sprookjesaanbidder noem voelen we wel aan waarom deze man zich beledigd gaat voelen, en dat is niet omdat het overduidelijk waar, of overduidelijk niet waar is…..
R. Hartman (NI) [10] reageerde op deze reactie.
Anarchiel begrijpt waarschijnlijk z n eigen standpunt niet.
De mens is juist diepreligieus – en pas daarná gaat ie het verstandelijk onderbouwen.
Dat geldt net zo goed voor Groenlinksers als anarchisten als creationisten – t is alles éerst religie, overtuiging.
Of de onderbouwingen kloppen, is vers twee.
En dat de mens overtuigingen misbrúikt om zo anderen de eigen wíl op te leggen, is ook duidelijk.
Dit hele gedram over die holocaust is geen kwestie van “vrije meningsuiting of niet “-
het gaat erom, dat er expres toegewerkt wordt ( door alle verwarring ) naar “geen mening whatsoever “!!
DAT is de juiste manier, om zombies te kweken, en te regeren.
En dat die holocaust daar voor gebruikt wordt, is omdat t alles in de eerste plaats een geestelijk chantagemiddel is tegen het Christendom ( wat heel iets anders is dan ggristelijk ! ) en gebruikt wordt door dezelfde Cult,
die er baat bij heeft dat Nederland ( cq het Westen ) een gebied wordt met ongevaarlijke Ikea zombies
Michel [8] reageerde op deze reactie.
Iemand die de holocaust onderzoekt, uitmaken voor een antisemiet is populair, goedkoop, kort door de bocht en feitelijk onjuist. Ten eerste is onderzoek altijd gerechtvaardigd en ten tweede wordt het begrip antisemitisme volledig verkeerd gebruikt.
Noach had drie zonen: Shem, Ham, and Japheth. Abraham (2167 B.C.) is de negende generatie na Shem. Abraham had twee zonen: Isaac and Ishmael. Uit Ishmael ontstond het Arabische volk. Isaac kreeg Jacob en die kreeg 12 zonen waaruit de stammen van Israël ontstonden. Zowel de oorsponkelijke Israëlieten als de Arabieren zijn dus Semieten.
Het uithongeren en uitmoorden van Palestijnse burgers met een overmacht aan wapens is mijns inziens een sterk voorbeeld van antisemitisme. De Khazaren (een mix van diverse (Kaukasische) volkeren) die zichzelf later om politieke redenen Joodse namen zijn gaan geven en zich Semieten gingen noemen, zijn geen oorspronkelijke Semieten. Er wonen thans in Israël nauwelijks oorspronkelijke Semitische Israëlieten. Er wonen wel veel Khazaren.
Wat je in geen enkel geschiedenisboek zal lezen, is de achtergrond van de Khazaren. Wie ze zijn, wat ze deden en waar ze nu wonen.
Ik zie het zo:
Je kan het beste eerst de spelregels afspreken, en dan gaan voetballen, in plaats van voetballen en achteraf bespreken wat de regels zijn.
Eerst goed plannen en dan een gebouw bouwen, in plaats van gaan bouwen en tijdens de bouw kijken of het allemaal wel kan.
Zo ook met de vrijheid van meningsuiting: Eerst moet een 100% duidelijke regel zijn wat je allemaal niet mag zeggen, en dan pas het spreken toestaan, in plaats van iemand laten spreken en achteraf door een rechter laten vaststellen of dat wel gezegd mocht worden.
Zolang die 100% duidelijke regel er niet is (en die kan er niet komen), zijn er maar twee mogelijkheden: absolute vrijheid van meningsuiting of absolute beperking van meningsuiting. Waar kiezen we voor, mensen?
R. Hartman (NI) [10] reageerde op deze reactie.
@Lone [5]:
“De mens is juist diepreligieus – en pas daarná gaat ie het verstandelijk onderbouwen.
Dat geldt net zo goed voor Groenlinksers als anarchisten als creationisten – t is alles éerst religie, overtuiging.
Of de onderbouwingen kloppen, is vers twee.”
Ik denk dat je hier best een goed punt hebt. Ik denk ook dat veel mensen op een ideologie komen door het imago van deze ideologie. Daarna wordt er gekeken naar de aspecten die positief overkomen op de persoon, en als de persoon zich geïdentificeerd heeft met de ideologie, wordt vaak(niet altijd) het negatieve aspect in een kartonnen doos gestopt, om er maar niet te vaak naar te hoeven kijken.
Het communisme of de Islam hebben beide grote aanspraak op de ‘morele’ aspecten van de mensheid gehad. Die miljoenen communisten hadden echt niet het idee om zo’n 200 miljoen mensen wereldwijd te vermoorden. De ideologie is best nobel te noemen. Alleen strookt deze niet met de werkelijkheid van menselijk gedrag. Dit betekend natuurlijk niet dat de onderliggende goede bedoelingen er niet zijn.
Daarom vind ik het belangrijk altijd kritisch te blijven kijken naar een ideologie en deze open voor discussie te houden. Zo gauw daar geen ruimte meer voor is, dan begeef je je op een exponentieel hellend vlak.
@Ernest [2]:
Inderdaad kan niemand verantwoordelijk zijn voor de emoties van een ander. Rekening houden met elkaar vind ik toch een noodzaak. Waar de grens ligt is volgens mij aan een ieder zelf om te bepalen.
Dhr. Balkenende heeft bij mij weinig geloofwaardigheid meer over, hij spreekt heel vaak over normen en waarden en probeert vervolgens mensen met andere gedachten de mond te snoeren of te bestraffen met het ‘lik op stuk’ beleid. De redelijkheid is zoek bij hem en de overige politiekers denk ik dan maar.
Voor wat betreft het niet geloven in de Holocaust is het goed zich te realiseren dat er veel machtigen zijn in diverse landen die de publicaties over de Holocaust sturen. Meerdere ‘waakhonden’ zijn wereldwijd actief om de Joodse zaak te beschermen:
“The mission of ADL today is, as it has been in the past, to expose and combat the purveyors of hatred in our midst, responding to whatever new challenges may arise. Where once we protested admissions quotas at leading graduate schools, today we expose Internet sites devoted to Holocaust denial and white-supremacist propaganda.”
http://www.adl.org/ADLHistory/intro.asp
Echter, ook voor hen geldt dat ze recht op een vrije meningsuiting mogen hebben dunkt me.
En wat te denken over deze meneer;
http://brabosh.com/2009/04/08/braziliaanse-aartsbisschop-de-joden-controleren-de-wereldmedia/
“En als ik heel eerlijk mag zijn, ben ik het gevoel van gekwetst zijn gaan beschouwen als een zwakte bij mezelf.”
Precies. Gekwetst (of beledigd) zijn is een keuze.
@nathan [4]: 10 punten…
@Frenkelfrank [7]: “Zolang die 100% duidelijke regel er niet is (en die kan er niet komen)…”
Precies; òf je bent vrij te zeggen wat je wilt, òf niet. Woorden zijn nu eenmaal slechts dat: woorden. Woorden verwonden niet fysiek, en mentaal slechts voorzover je dat zelf toestaat. Alle beperkingen zijn arbitrair, want ontsproten aan willekeur. Je kunt ook niet ‘een beetje’ zwanger zijn…
‘En voor diegenen die de illusie hebben dat politieke correctheid ons op de een of andere manier aangeboren is: helaas. De term zelfs is pas sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw bekend geworden.’
Dat klopt niet, politieke correctheid bestond al bij de Romeinen die fulmineerden regen de teloorgang van de toga ten opzichte van de Keltiche brucca.
Politieke correctheid verandert dan ook fors van inhoud zo over de jaren heen. In de Romeinse tijd was het traditionalisme correct, hoewel niemand zich er inhoudelijk aan stoorde. Tijdens de 19e eeuw kenden we de burgerlijke politieke correctheid, waar communisten en socialisten zich niet aan wensten te houden.
Tijdens de Koude Oorlog kwam in het Westen de zgn linkse politieke correctheid, waar nu zoveel over te doen is, maar die sinds 2002 toch is ingeruild voor alweer een nieuwe poltieke correctheid.
Die is tegenwoordig namelijk populistisch rechts geworden. Zelfs mensen die helemaal niet geloven dat buitenlanders voor problemen zorgen, worden in het publieke domein hiertoe ‘gedwongen’. Zo zijn er opeens scholen zonder buitenlanders die opeens gaan doen aan beleid tegen hoofddoekjes en andere vormen van ‘islamisering’. Niet omdat er praktisch iets aan de hand is, maar uit politieke correctheid.
Politieke correctheid ontstaat uit de behoefte van karakterlozen om zich aan te sluiten bij de sterkste. Als de mode links is, is de correctheid dat ook, en het omgekeerde geldt ook.
Comments are closed.