museum
Bestuurders en beheerders van musea beschikken ( soms ) over enthousiasme, artistiek inzicht, een diploma als kunsthistorica of kunsthistoricus en nog veel meer zaken en eigenschappen die hen uiterst geschikt maken voor het uitoefenen van hun taak. Er is echter één ding waarover zij, de uitzonderingen onder hen niet te na gesproken, doorgaans niet beschikken. Dat is elementair economisch  inzicht.
 
Vaak    bevinden  zich  grote aantallen door sommigen als kunst of cultuur  beschouwde  werken  onder al dan niet optimale  omstandigheden  in de kelder van een aan de kunst  gewijd gebouw. Maar niemand  bekommert  zich er om, wat de  marktwaarde  van de stukken bedraagt  en op grond daarvan  is het niet mogelijk, te bepalen,   welke   stukken op grond van een hoog prijsniveau beter verkocht  of door goedkopere   werken  vervangen   kunnen worden.

Vaak  ook heeft niemand berekend hoe de kosten van het museum zich vertalen in een kostprijs per bezoeker, noch  wat  de  kostprijs bedraagt van een vierkante meter tentoonstellingsruimte  of  muurruimte.

Kortom:  elk rudimentair inzicht in kosten en opbrengsten, waarde en winst  is  volkomen   zoek.

Wanneer  men de moeite neemt, voor een museum  uit  te rekenen  wat de kosten per museumbezoeker  bedragen  op   basis van jaarlijks door het museum te maken kosten

( maar nog niet meegerekend de waarde van de opgeslagen objecten), komt men    vaak  al op een bedrag  dat  iemand de haren te bergen doet  rijzen en   soms honderd  of meer keren  de entreeprijs  bedraagt. 

Ik heb dit  een aantal jaren een keer uitgerekend voor het postmuseum  in Den Haag en kwam toen op een bedrag van 200   euro per bezoeker.

Als dit museum nog  bestaat, neem ik aan dat het bedrag inmiddels ten minste verdubbeld is.

Ik ben bang dat  er vele musea in den lande zijn die  met soortgelijke verliezen geëxploiteerd worden. Maar omdat   kunst  kunst is,  wordt  iemand  die de exploitatie  cijfermatig  tegen  het licht houdt, al  gauw als een cultuurbarbaar beschouwd. 

Dit alles vindt vaak   zwaar gesubsidieerd plaats.   Het is uiteindelijk  de  belastingbetaler, die    het slachtoffer is.

Hugo van Reijen

8 REACTIES

  1. Ik snap die heiligverklaring van de kunst ook niet. Het heeft denk ik te maken met de opinies van een Haagse familie van uitkeringstrekkers die het wel sjiek vindt om ‘iets met kunst te doen’. Kijk maar naar de Hermitage afgelopen vrijdag.

    In een stad als Amsterdam zou kunst een toeristische trekpleister (kunnen) zijn – kijk naar de rijen voor het Van Gogh museum. In dat geval kan het plaatselijk bedrijfsleven, indien nodig, de musea subsidieren. In andere gevallen de kunst verkopen en de directie een echte baan laten zoeken.

    Dan is er ook nog wel een ethische kwestie. Zien de families Van Gogh en (Anne) Frank iets van de opbrengsten die de musea over hun familieleden opbrengen. Met die lange rijen voor de deur moet er wel winst worden gemaakt, anders een nieuwe directie aanstellen. En als er winst is, die naar de overheid gaat, dan is er wat mij betreft sprake van posthume belastingheffing.

  2. Mmh, ik ben beeldend kunstenaar …. dus ja, er is van alles te bedenken om het beter te doen; I know en sommige musea doen dat dan ook.

    Maar kunst is iets dat nu eenmaal niet in een kapitalistisch systeem zomaar kan bestaan; terwijl de kennis die hier ontstaat – hoe elitair sommige dat ook vinden – van een onschatbare waarde is.

    Sommige – de meeste mensen vinden dat kunst mooi moet zijn, of verkoopbaar en ten minste begrijpelijk.
    Een kunstenaar kan tot op zekere hoogte daar aan tegemoet komen. Maar dat is erg afhankelijk van wat een kunstenaar maakt. Soms ligt dat makkelijk bij een publiek, soms helemaal niet.

    Ik ben niet zo voor overheden, maar Nederland kent de idee van de mecenas niet erg. Iets moet er gebeuren. En dus is er subsidie nodig. Van mij mag dat strenger, strakker etc. Maar wat is de wereld zonder kunst ?

    Niet iedereen begrijpt mijn werk of vind het mooi; anderen weer wel, maar ik er niet van leven. Dus doe ik er wat naast, zoals de meeste kunstenaars.
    Maar als een werk van mij zou worden aangeschaft door een museum met subsidies ( wat vaak maar voor een deel zo is ) so what ?

    Lucebert ;’alles van waarde is weerloos.’

    hugo van reijen [3] reageerde op deze reactie.

  3. @zeno [2]:

    Als een werk door een museum wordt aangeschaft met subsidies, betekent dat, dat de belastingbetaler gedwongen wordt bij te dragen aan iets, dat op de vrije markt niet te financieren valt.

    De belastingbetaler zou liever iets anders doen met het geld.

    En dat is nu precies , waar de schoen wringt.

    hugo van reijen

  4. Dat is niet perse zo. Ik vind dat wij sowieso veel te veel geld betalen; dat vind ik niet alleen; dat is zo.

    Ik kies ook voor een hoop dingen niet, maar die worden toch gesubsidieerd omdat anderen het wel graag willen; mij best.

    Zolang de marktwerking dominant is op de schaal zoals dat nu is en alleen maar groter word; zonder alternatief, wat wat mij betreft niet de staat hoeft te zijn; moet er iets zijn voor die zaken die een markteconomie niet erg verder helpt.

    Er zijn wel kunstenaars die mega rijk worden. Dat vind ik best; maar dat heeft bijlange na niet altijd met kwaliteit te maken. En dat is het ding; de vrije markt garandeert helemaal geen kwaliteit perse.

    De vrije markt bepaald nu al mijn levensbestemming op een manier die ik niet begrijp.
    Ik ben kunstenaar en onder een marktwerking kan ik niet bestaan.
    Ik kan het deels en ben allang blij als ik weer geld heb verdient om een werk te maken.

    Dus voordat de markt overal de baas in is, wil ik een mogelijkheid voor die mensen en beroepen die los staan van die markt; zonder die markt te willen afschaffen.

    Ieder z’n ding. Niet iedereen en alles de markt op; want de logica van geld heeft geen ruk van doen met de logica van kunst; moet kunst dan maar louter in de marge blijven?

    Ik heb geen direct goed antwoord. De hekel die ik aan de Staat heb is groot; dus ja, ik zit hier heel raar in.

    Ratio [5] reageerde op deze reactie.

  5. @zeno [4]:
    “Ik kies ook voor een hoop dingen niet, maar die worden toch gesubsidieerd omdat anderen het wel graag willen; mij best.”
    Dat vind ik ietwat raar. Je vind het prima dat je moet betalen voor dingen die je niet wilt/hoeft?

    Als jij je kunst niet kunt verkopen omdat mensen het niet hoeven, kun je ze niet dwingen om er toch voor te betalen. Als jij in een vrije markt je kunst niet kunt verkopen, is dat omdat mensen je kunst niet (genoeg) waarderen. Echter als mensen er behoefte aan hebben, kopen ze je kunst wel.

    “ik zit hier heel raar in.”
    Dat is omdat je opportunistisch bent ingesteld en geen waarde hecht aan objectiviteit: “Ik heb een hekel aan de staat maar zonder die staat kan ik geen geld verdienen met wat ik graag doe(kunst), dus eigenlijk wil ik de staat niet kwijt.” Als (bijna) iedereen op deze manier zou denken, zou een vrije maatschappij niet mogelijk zijn(is misschien al zo op dit moment).

    Deze instelling is inherent aan de natuur van de mens en niet alleen de mens. Gelukkig hebben wij in tegenstelling tot ordinaire beesten de mogelijkheid tot rationaliteit, en kunnen we van deze beestachtige instelling afkomen.

    Excuses als dit ietwat melodramatisch overkwam.

  6. God weet hoeveel kunst ikzelf had kunnen kopen zonder dat het geld ervoor van me afgejat werdt en de staat het voor me doet
    Net als bij al die andere miljoenen mensen
    Had je misschien als kunstenaar misschien helemaal niet hoefen aan te kloppen bij de staat om rond te komen met je (on)begrepen kunstjes
    Kunst met de grote K staat in dit systeem voor “Kut”
    Staatskunst uiteindelijk !
    Socialisme = Paard achter de kar spannen en water naar de zee dragen

  7. Zelf werk ik, als vrijwilliger, voor een klein museum in een kleine kust-
    plaats. Ons museum wordt o.a. in stand gehouden met giften ( b.v.van de
    plaatselijke ondernemers en de roterieclub ) en subsidie.
    Ook wordt er € 3,– entree gevraagd. Verder hebben wij circa drie duizend leden die elk jaar € 12,50 bijdragen.
    Volgens mij is het niet altijd gewenst om een museum volgens het vrije
    markt meganisme te runnen. Er speelt ook nog zoiets als het overbrengen
    van een erfgoed op de volgende generaties. Ook het “nut” van een
    museum is niet altijd in geld uit te drukken. Hetzelfde geldt voor veel
    dingen in onze wereld. Wat is het nut ( of de prijs ) van een mooie boom,
    bloem of vrouw ? ( Smaken kunnen verschillen ).
    Bovendien blijkt een museum vaak onbewust beter te renderen dan je zou
    verwachten. Wat zijn de schilderijen in het Van Gogh museum inmiddels
    waard ? En de Nachtwacht in het Rijksmuseum ? Zelfs ons museum(pje)
    heeft door schenkingen waardevolle zaken in bezit.

  8. Het ding is dat ik niet voor subsidies ben, maar dat de ‘vrije markt’ een concurrerende dynamiek is.
    Kunst zit ook in die dynamiek; maar dat is niet eigen aan kunst. Kunst functioneert helemaal niet zo.

    Dus, wat ik bedoel is dat ik niet zomaar kan zeggen; subsidie is slecht, wat kunst betreft. Ook sommig wetenschappelijk onderzoek moet niet louter uitkomsten zijn voor de markt. Sommige zaken hebben tijd nodig en zijn deel van de menselijke ontwikkeling die niet in de geld dynamiek passen.

    Daarom is de vrije markt niet altijd het antwoord tegen socialisme. Vooral niet omdat kapitalisme vaak eindigt in een raar socialisme; een paar bedrijven die alle andere kapot geconcurreerd hebben en daarna met z’n vieren ofzo afspraken maken. In samenwerking met de Overheid natuurlijk.

    So, wat is het antwoord van het liberalisme op die zaken die geld en concurrentie niet kennen?

    Mijn ( grond ) idee is; voor ieder die de ‘ratrace ‘ in willen, omdat het bij hen hoort, go ahead !
    Maar laat hen die daar niet in passen niet afhankelijk zijn van die concurrerende levensstijl.

Comments are closed.