Als ondernemer wordt je direct beloond voor je succes en getroffen door het gebrek daaraan. Wanneer je een eigen zaak opbouwt, bestaan er geen afgesproken werktijden, ben je zuinig op je klanten en koester en verbeter je constant je producten. De relatie tussen jouw creativiteit en inspanningen en jouw inkomsten zijn heel direct voelbaar. Deze direct voelbare relatie is een enorm gezonde motivator.
De ondernemer voelt zijn verantwoordelijkheid en wordt beloond in het dragen daarvan. Een ondernemer kent ook een enorme vrijheid. Niemand vertelt hem hoe laat hij moet opstaan en wat hij vandaag moet doen. Het meest motiverend is wellicht het bouwen aan iets dat groeit. Iets van blijvende of zelfs toenemende waarde. Deze waarde biedt de ondernemer perspectief op ontspanning in de toekomst en wellicht zelfs een goede oude dag.
De motiverende factoren voor de ondernemer zijn dus:
*directe relatie tussen creativiteit en inspanning enerzijds en inkomen anderzijds;
*verantwoordelijkheid;
*vrijheid;
*creëren van waarde voor de toekomst.
Een werknemer kent deze motiverende factoren in de basis niet. Het loon komt elke maand in dezelfde mate binnen ongeacht hoe hard de werknemer werkt (of überhaupt werkt). Een werknemer heeft een specifieke functie in een bedrijf die expliciet beperkingen aan hem oplegt in de zin van verantwoordelijkheid, vrijheid en creativiteit. Een werknemer bouwt in principe ook geen waarde voor zichzelf op. Zodra hij uit dienst gaat, krijgt hij hooguit een speech en een afscheidsborrel.
/De werknemer is door zijn positie als niet-eigenaar, fundamenteel verstoken van de essentiële motiverende factoren die een ondernemer wel heeft. /
Zowel de ondernemer in de rol van werkgever als de werknemer proberen deze beperkingen te compenseren. Wanneer er in een bedrijf wordt gesproken over het bevorderen van motivatie en verantwoordelijkheid, gaat het vrijwel altijd om de werknemers. Werkgevers schakelen trainingbureau’s in en sturen managers op cursus om de fundamentele, in arbeidscontracten bezegelde beperkingen, weer te bestrijden. Werknemers moeten zich meer verantwoordelijk gaan voelen, meer initiatief nemen, meer hart voor de zaak hebben ondanks dat de zaak niet van hun is.
Werknemers krijgen in beetjes wat de ondernemer volledig heeft. De werknemer krijgt een stukje verantwoordelijkheid, een stukje vrijheid en een stukje perspectief in de vorm van een loopbaan. Waarde wordt opgebouwd in de vorm van een pensioen.
Ook de werknemer heeft methoden om het fundamentele gemis aan motiverende factoren te compenseren. Waar de ondernemer in relatie staat tot markt, staat de werknemer in relatie tot de werkgever. De werkgever en het bedrijf zijn de markt van de werknemer. Zijn leidinggevenden en collega’s zijn de klanten. Als de werknemer meer wil verdienen, zal hij harder moeten werken zodat hij een grotere bonus of een hogere functie of hoger salaris krijgt. Waar de ondernemer zijn positie op de markt probeert te verbeteren, probeert de werknemer zijn positie in het bedrijf te verbeteren.
Hoe graag werkgevers ook willen dat de scoop van de werknemer naar de markt is gericht, is deze fundamenteel gericht naar het bedrijf en wat daar te halen valt. Je kunt werknemers op honderd klantgerichtheid-cursussen sturen, maar zolang hij werknemer is, blijft het bedrijf zijn primaire economische systeem. De klanten van de ondernemer zijn niet de klanten van de werknemer en dat zullen ze nooit worden zolang hij werknemer blijft.
*iedereen ondernemer*
De meest effectieve manier om deze fundamentele beperkingen van het werknemerschap op te heffen, is het aantrekken van mede-eigenaren.
Mede-eigenaren hebben hetzelfde economische systeem als de hoofdeigenaar. De klanten van de eerste eigenaar zijn ook hun klanten.
Het succes van de onderneming is ook hun succes. De winstdeling is het salaris. Het maakt in principe niet zoveel uit of de hoofd-eigenaar aandelen (onder voorwaarden) geeft of verkoopt aan de mede-eigenaren.
Het effect is altijd dat de mede-eigenaren dezelfde motiverende factoren ervaren als de eerste eigenaar. Er zijn talloze constructies mogelijk waaronder anderen mede-eigenaar kunnen worden van de onderneming. Nieuwe mede-eigenaren kunnen aandelen en winstdeling verwerven met kapitaal of met arbeid of een combinatie.
Op deze manier gaan mensen, of zelf een onderneming starten, of een onderneming zoeken waar zij mede-eigenaar van kunnen en willen worden.
Dit maakt dat de mensen heel anders naar ondernemingen gaan kijken dan de werknemers die primair een baan en inkomenszekerheid zoeken.
Dit maakt ook dat ondernemers heel anders gaan kijken naar nieuwe collega’s. Een ondernemer die wil groeien, zoekt mede-eigenaren die aan deze groei kunnen en willen bijdragen en alle eigenaren leggen de winstdeling vast in een contract.
Hoe gezond zou het zijn wanneer iedereen de vreugde voelt van het dragen van eigen verantwoordelijkheid, het ontwikkelen van onbegrensde creativiteit en vrijheid en de daaruit voortvloeiende revenuen.
De maatschappij heeft dan opeens geen behoefte meer aan werknemers-verzekeringen, UWV, vakbonden, sociale partners, politieke maatregelen om werknemers te beschermen, ontslagzaken, ontslag-advocaten, motivatie-trainingen, CWI, pensioenmaatschappijen en het gehele ministerie van SoZaWe.
Ingezonden door Sen Huwa
@ Vrijspreker
Klinkt leuk maar je hebt echter een probleem bij een krimpende markt zoals nu het geval is. Je personeel ontslaan is er niet bij want dat personeel is mede-eigenaar… En met dezelfde hoeveelheid mensen uit dezelfde steeds kleiner wordende pot blijven eten is geen optie. Een keer kan de pot leeg zijn, en dan? Hoe los je dat dan op Vrijspreker? Ben benieuwd naar je antwoord…
Hub Jongen [2] reageerde op deze reactie.
Polity [4] reageerde op deze reactie.
@Scepticus [1]:
Een interessant probleem. Daar is echter geen algemeen recept voor. Hangt af van allerlei omstandigheden waarvan de overeenkomst met je personeel/mede-eigenaar.
Je zit allemaal dan in dezelfde boot.
Een onmiddellijk voordeel met mede-eigenaren kan zijn dat je zelf geen verplichtingen hebt aan loon, en de sociale lasten.
Bij nul inkomsten heb je allemaal niets en moet je iets nieuws verzinnen.
Sen Huwa [3] reageerde op deze reactie.
@Hub Jongen [2]:
Ik sluit graag aan op het antwoord van Hub.
Je zit als eigenaren in hetzelfde schuitje. Wanneer je personeel hebt, ontstaan er veel grotere problemen. Personeel wil constant betaald worden ook wanneer er geen winst is. Dus moet je denken aan ontslag met alle sociale onrust van dien.
Ook bij economische teruggang zou de focus naar de markt gericht moeten zijn. Waar liggen nieuwe kansen? Wat kunnen we oppakken? Personeel zal zich echter weer richten op het bedrijf. Houd ik mijn baan wel? Ik wil geen salaris inleveren! Ik wil een goed sociale plan etc. etc.
Mijn stelling is dat een bedrijf van mede-eigenaren veel sneller energie, aandacht en ideeën op nieuwe markt-mogelijkheden zal richten dan een bedrijf met personeel.
Liberty 5-3000 [10] reageerde op deze reactie.
@Scepticus [1]:
Je personeel ontslaan is er niet bij want dat personeel is mede-eigenaar
Hoezo niet? als je personeel mede eigenaar is, geeft hen dat recht tot inspraak, maar geen veto recht (tenzij dat zo is opgenomen uiteraard). Daarom kan er altijd nog in bijv. een aandeelhouders vergadering besloten worden bepaald personeel (mede eigenaar of niet) te ontslaan.
Scepticus [5] reageerde op deze reactie.
@Polity [4]: Een weinig libertarische redenering want democratisch… Dus je kunt nog zo’n geweldige aandeelhouder zijn, het beschermt je niet tegen ontslag! Als dat zo is, waarom zou je dan überhaupt aandeelhouder willen worden. Tenzij je aandeelhouder kunt zijn zonder personeelslid te zijn…
Polity [7] reageerde op deze reactie.
De begrippen ‘Volkseigener Betrieb’ (VEB) en ‘Deutsche Demokratische Republik’ (DDR), komen bij mij boven.
Herr Flick [8] reageerde op deze reactie.
@Scepticus [5]:
Libertarisme is niet zozeer tegen democratie, zolang deze maar op vrijwillige basis gebeurd. Nu wil je natuurlijk niet ontslagen worden maar om reëel te blijven is dit soms gewoon noodzakelijk. Het belangrijke hier om duidelijk te hebben is dat jij je vrijwillig hebt ‘aangemeld’. Dit is uiteraard anders dan politieke democratie waar men besluiten neemt over je leven zonder dat jij daar enig echte inspraak in hebt.
Zoals jij al aangaf, wat doe je in mindere tijden wanneer je als bedrijf niet meer voor de kosten kan opkomen, Vegen in het personeel is een veelgebruikte handeling.
Daarnaast, je wordt meestal aandeelhouder van het bedrijf omdat jij in het bedrijf geloofd en dan val je al snel bij die set aan entousiaste werknemers die als vitaal voor het bedrijf worden gezien. Daarnaast kan je baan weg worden genomen maar niet direct je aandeel (mits hier speciale regelingen voor zijn gemaakt). Je blijft dus inspraak hebben binnen het bedrijf, evenals de eventuele winsten en verliezen.
@Anton [6]:
Mensch noch ‘mal, das waren noch Zeiten !!
http://de.wikipedia.org/wiki/Volkseigener_Betrieb
Sen Huwa [9] reageerde op deze reactie.
@Herr Flick [8]:
Ik heb de link gevolgd en e.e.a. gelezen.
“Formaljuristisch befanden sie sich in Volkseigentum und unterlagen der DDR-Staats- und Parteiführung. Ihr Verkauf an Privatpersonen war verboten.”
Dat is zeker niet wat in gedachten heb.
@Sen Huwa [3]:
“Mijn stelling is dat een bedrijf van mede-eigenaren veel sneller energie, aandacht en ideeën op nieuwe markt-mogelijkheden zal richten dan een bedrijf met personeel.”
Ooit een bedrijf gehad met meerdere eigenaren?
Zo’n bedrijf is onbestuurbaar en gaat of snel op de fles of wordt door 1 van de eigenaren overgenomen.
Ik spreek uit ervaring.
Scepticus [11] reageerde op deze reactie.
Polity [12] reageerde op deze reactie.
Sen Huwa [14] reageerde op deze reactie.
Ratio [16] reageerde op deze reactie.
@Liberty 5-3000 [10]: Eens… Da’s in feite wat je krijgt als personeel niet te ontslaan is en ook stemrecht krijgt.
Polity [12] reageerde op deze reactie.
@Liberty 5-3000 [10]:
Dat zit hem kompleet in de uitvoering. Heb je een redelijk lopend BVtje en je besluit om 10% aan aandelen vrij te geven aan de personeels leden die het echt vedient hebben en vitaal zijn voor het bedrijf, zal je zien dat het zeker veel positieve effecten met zich mee brengt zonder dat je, je zorgen hoeft te maken dat 1 medewerker de boel overneemt.
@Scepticus [11]:
Weer, hoezo is JE personeel niet te ontslaan? neem bovenstaande, als jij het bedrijf hebt opgestart bezit je al snel nogsteeds een groot deel vd aandelen waarmee je eigen stem dus nogsteeds zeer veel waard is.
@Sen Huwa [9]:
“Formaljuristisch” Een ‘formaliteit’ juridisch van aard. Kortom, wat geconceptualiseer.
Het volk of de prive personen zijn in wezen nog immer dezelfde personen. Hooguit juridische conceptuele varianten van groepsvorming.
Conceptualiserende taalfunctie wordt ook in het concept ‘economie’ toegepast. De ‘producenten’ zijn optimistisch en de ‘consumenten’ zijn pessimistisch. Van nature zijn ‘producenten’, natuurlijke personen en dus ook ‘consumenten’.
Concepten genoeg.
@Liberty 5-3000 [10]:
Mijn stelling is dat eigenaren sneller naar de markt kijken dan werknemers. Indien de eigenaren vervolgens verschil van inzicht blijken te hebben, en 1 van hen neemt het over, is dat een hele legitieme gang van zaken.
Het bedrijf heeft dan in ieder geval niet geleden onder sociale plannen, vakbonden, ontslagregelingen, ontslag-aanvragen, advocaatkosten etc. alvorens naar de markt te kunnen kijken.
Ik heb al jaren een VOF met een zakenpartner. We hebben echter nog nooit in economisch zwaar weer gezeten, dus ik weet ook niet hoe dit bij ons zou lopen. Het ligt denk ik ook erg sterk aan de persoonlijkheden van de eigenaren hoe deze met crises omgaan.
@Anton [13]:
Als ik e.e.a. goed heb gelezen, dient de Volkseigene Betrieb gezien te worden in de context van het communisme.
In het communisme is ideologisch gezien iedereen eigenaar maar heeft elk individu de vrijheid van 1 gedeeld door het totaal.
In dat geval is er mijns inziens meer sprake van pseudo-eigendom.
@Liberty 5-3000 [10]:
Anekdotische argumentatie.
“Er is ingebroken bij Jan en de fiets van Klaas is laatst nog gestolen, er is dus heel veel criminaliteit.”
Het is bij jou gebeurd. Dat betekent echter nog niet dat het altijd of überhaupt heel vaak gebeurt.
@Sen Huwa [15]:
Concepten genoeg. Het ‘geloven’ erin is voldoende.
Zo is er in het Nederlands, het concept ‘vaststoffen’. Er is ook geloof dat er vastestoffen zijn.
Ook al geeft de wetenschap aan dat zulks niet het geval is.
Is er echter het geloof dat het zo is, dat er vaststoffen zijn, zijn er ook vaststoffen werkelijkheids ervaringen. Misleidend/pseudo?
Ja, twijfeloos, maar dit weerhoudt niet, dat er aan het concept van ‘vaststoffen’, het geloof in het idee, en dus navenante werkelijkheden, wordt vastgehouden.
.
Het is natuurlijk ook nog de manier om onder het rookverbod uit te komen voorlopig 😀
Comments are closed.