Mensenrechten. Volgens de media en de NGO’s zijn mensenrechten amnestyposterondeelbaar. Dat wil zeggen dat economische, sociale en culturele rechten net als het recht op een leefbaar bestaan en het recht op sociale zekerheid niet verschillen van klassieke vrijheidsrechten als vrijheid van meningsuiting en habeas corpus.  Deze vermenging van zeer verschillende ‘rechten’ is puur bedrog. Geen enkele Westerse staat heeft haar welvaart namelijk te danken aan sociale grondrechten.

Integendeel, onze welvaart hebben we te danken aan individuele vrijheidsrechten die ons beschermen tegen willekeurig en autoritair overheidsingrijpen. De zogenaamde ondeelbaarheid van mensenrechten onthult ook een opvallend politiek vooroordeel. Veel literatuur, studie en jurisprudentie over sociale rechten benadrukken de belangrijkheid van staatsbemoeienis in de economie. En daarmee het, continue, verhogen van overheidsuitgaven en de beperking, of zelfs afschaffing, van vrije markt initiatieven.

Een voorbeeld is het ‘oplossen’ van armoede. Ook dit wordt als een mensenrechtenkwestie gezien die op een bepaalde manier moet worden aangepakt. Via de politiek en de media worden dit soort meningen als moreel en juridisch wenselijk gepropageerd.

Beijveraars voor sociale rechten streven naar een maatschappij die gebaseerd is op een specifieke politieke agenda. Deze sluit politieke verscheidenheid uit en ondermijnt de wet en de scheiding der machten. Erger nog, in plaats van de overheidsmacht te beperken, eisen mensenrechtenactivisten van overheden dat ze verantwoordelijkheid nemen voor grote delen van het menselijk leven dat anders aan het individue wordt overgelaten. Waar dat toe leidt, heeft o.a. het communisme effectief laten zien.

Uiteindelijk bedreigen sociale rechten de vrijheid die gegarandeerd wordt door vrijheidsrechten die hard bevochten zijn. Een dergelijke ontwikkeling is een grote stap achteruit. Het is hoog tijd dat de strijders voor mensenrechten hun politieke motieven opzij zetten en zich focussen op het recht voor iedereen om in vrijheid te leven.

7 REACTIES

  1. Positief recht: Een recht om iets van anderen te ontvangen, bijvoorbeeld het recht op onderwijs of medische zorg. Dan heeft men dus ergens recht op, waar ‘de samenleving’ of ‘de overheid’ voor moet zorgen.

    Negatief recht: Men heeft het recht onbelemmerd zijn gang te gaan, bijvoorbeeld, de vrijheid van meningsuiting, religie, drukpers, en dergelijke.

    Positieve rechten gaan meestal ten kosten negatieve rechten. In de huidige westerse samenlevingen lijken positieve rechten constant te groeien, wat waarschijnlijk negatieve rechten uiteindelijk zo goed als nutteloos maakt.

    http://nl.wikipedia.org/wiki/Positief_recht

    Hub Jongen [2] reageerde op deze reactie.

  2. Zoals ik al aangaf in mijn artikeltje Verklaring van onafhankelijkheid, deel 2 ( http://www.vrijspreker.nl/wp/2009/05/verklaring-van-onafhankelijkheid-deel-2/ ) is er voor de overheid een groot verschil tussen “mens” en “persoon”.

    “Mens” ben je (in de ogen van de overheid) tot het moment dat je bij de gemeente aangegeven wordt door je ouders. Vanaf dat moment ben je een “persoon”; een juridische entiteit (natuurlijk persoon, naast een bedrijf of instantie, dat een rechtspersoon is). De gevolgen van het “persoon” worden hoef ik hier waarschijnlijk niet verder uit te leggen.

    Misschien muggenzifterij, misschien een dooddoener of misschien zie ik het helemaal verkeerd. Maar volgens mij kan elke overheid zoveel waarde aan mensenrechten hechten als ze willen, zolang ze maar personen hebben om financieel uit te knijpen. Daarmee is die waarde voor mensenrechten verworden tot “nul en generlei waarden”.

    Als wij ons namelijk niet als personen zouden hoeven beschouwen, dan zou mijn queeste naar “afscheiding van de staat” en stuk simpeler zijn.

    Als ik dit verkeerd zie, sta ik zeker open voor verbetering en tips die mijn voornoemde queeste vergemakkelijken.

    Spy-Nose [5] reageerde op deze reactie.

  3. Slap gelul, die ene ongelimiteerde God maakt natuurlijk de dienst uit en iedereen geniet en lijdt volgens zijn of heur individuele karma’s.

    Al die westers communistische crap, wel lachu maar ook zeau flapdrollerig.

  4. @Paul Martens [3]:
    “Maar volgens mij kan elke overheid zoveel waarde aan mensenrechten hechten als ze willen, zolang ze maar personen hebben om financieel uit te knijpen. Daarmee is die waarde voor mensenrechten verworden tot “nul en generlei waarden”.”

    Mensen worden door het statisme beschouwd als vee en gemeenschappen als veestapels. Alleen inzoverre “mensenrechten” -economisch gezien- meer productiviteit opleveren, wordt er rekening mee gehouden, anders niet.

    http://www.youtube.com/watch?v=P772Eb63qIY

  5. Er komt een tijd dat we gaan terugverlangen naar die overheid die ons slechts als een administratief persoon beschouwt.
    Want zodra die overheid ons ook als mens wil gaan beschouwen, zal nog grotere bemoeizorg achter uw voordeur het gevolg zijn.
    Gebrek aan fijnafstemming kan leiden tot overheidsbenaderingen die niet geheel met uw persoonlijke situatie corresponderen. En aldus in persoonlijke ogen ‘onrechtvaardig’ kunnen schijnen.

    Maar… besef: grotere fijnafstemming vanwege de overheid leidt tot de noodzaak nog veel meer van u als individu te weten te komen.
    Aldus kan iets dat ‘rechtvaardiger’ lijkt, tot nog veel meer persoonlijke controle leiden.

    Regelmatig ben ik blij met de grove benadering: hoef ik niet al te veel details omtrent mijn situatie aan de overheid prijs te geven.
    En in geval van echt groot onrecht is er altijd nog de rechter die men een zaak kan voorleggen.

  6. De bemoeizorg achter de voordeur gaat erg ver in Nederland. Een kwart van de Nederlanders heeft al te maken met GGZ-hulpverleners en dat is niet vrijblijvend. De invulling van een huwelijk door een echtpaar is niet meer vrij, zodra GGZ-hulpverleners een echtpaar tot hun prooi hebben gemaakt. Het is zelfs zo bizar dat verpleegsters een academisch geschoold echtpaar ongevraagd adviseren om hun huwelijk te ontbinden, zodat de echtelieden advocatenkosten moeten maken om de GGZ-verpleegsters buiten hun huwelijk te houden.

Comments are closed.