Beste libertariër of op zijn minst: geïnteresseerde in het libertarisme,
Heeft u dat ook weleens? Dat men in uw omgeving vraagt waar u toch allemaal mee bezig bent op die computer? Waarom u zo vaak met uw neus in de boeken zit?Wel, troost u, want u bent niet de enige. De gemiddelde bezoeker van deze website heeft al heel wat feitenkennis voorbij zien komen. In discussies op dit forum vliegen binnen enkele minuten de citaten, actueel cijfermateriaal en geschiedenisfeiten over en weer. Hoe komen de schrijvers en reageerders toch aan al die kennis? Wel, dat moge duidelijk zijn: men leest, luistert en struint internet af op zoek naar feiten. En dat kost een hoop tijd.
Zo wordt mij weleens gevraagd waarom ik hier toch zoveel tijd aan besteed. Meestal vergezeld van de opmerking: “Je kunt het systeem toch niet veranderen”. Heeft u ook weleens dergelijke vraagstellers in uw omgeving? En hoe gaat u hiermee om? Mijn ervaringen zijn wisselend; soms een goed gesprek over vrijheid en libertarisme, soms een regelrechte opmerking of we het niet over iets anders kunnen hebben (vaak omdat de waarheid voor zulke mensen té confronterend is).
Maar wat altijd lekker “scoort” is een vergelijking te maken. Iedereen heeft wel iets waar hij/zij tijd aan besteedt. Vooral als het om centen gaat: men zoekt zich de pleuris naar informatie als men nieuwe spullen gaat kopen, want stel je toch eens voor dat je iets teveel zou betalen voor iets te weinig kwaliteit, functionaliteit of status. Zo hadden vrienden van mij een tijdje geleden nieuwe luidsprekers gekocht én in datzelfde gesprek kwam naar voren dat ze niet snapten dat ik zoveel tijd aan de Vrijspreker (en randverschijnselen) besteedde.
Toen ik vroeg hoeveel tijd zij besteed hadden aan het zoeken en kiezen van nieuwe luidsprekers à een goede € 1500,- bleek dat toch wel een paar avonden te zijn. Toen ik hun vertelde dat ik mijn tijd in “dit alles” steek om te willen weten en begrijpen wat er met die andere 50-70% van mijn inkomen gebeurt, begonnen ze het een beetje te snappen.
Begrijpt u? Mensen maken zich uren zorgen of ze voor een paar honderd euro iets wel, of niet, of beter, of anders moeten aanschaffen. Die tijd vindt men goed besteed. Maar zich eens verdiepen in waarom zij maar 30-40% van hun inkomen over mogen houden, dat “kost zoveel tijd” en daar hebben ze geen zin in. Dat bevestigt mijn “missie”: mensen wakker laten worden. Niet overtuigen, maar alleen wakker laten worden.
En ja, dat kost een hoop tijd.
Eenzelfde argument gebruik ik als men het heeft over bekeuringen vanwege bijvoorbeeld snelheid. Bijna iedereen windt zich daarover op. Men heeft er vaak moeite mee als ik dan laconiek praat over 3 – 5 honderd euro per jaar aan boetes. Dat calculeer ik in en daar doe ik vervolgens niet moeilijk over, omdat het eigenlijk peanuts zijn. Maar dat begrijpt men niet.
Ik relateer die paar honderd euro boetes dan aan de totale belasting opbrengsten die direct en indirect per jaar van mij worden afgenomen. Eerst relateer ik het aan de 5k plus die je per jaar aan accijns en wegenbelasting kwijt bent. Dan is een extra uitgave van 5 tot 10 procent van dat bedrag aan boetes om lekker door te rijden opeens al een stuk acceptabeler.
Daarna relateer ik het aan de totale belasting afdrachten die ik per jaar direct en indirect moet doen, dan worden die boetes waar iedereen zich over opwindt opeens maar iets meer dan een procentje van de afdrachten. En stel ik dat ik me liever druk maak om de andere 99 procent die van me wordt afgenomen.
Tenslotte vergelijk ik het soms met de economische waarde die een beetje ict consultant heeft, dat gaat al gauw richting de 2 ton per jaar. Uiteindelijk houden veel ict consultants in loondienst maar een procent of 15 tot 20 van hun economische waarde netto over, de rest gaat richting overheid en detacheringsorganisatie. Dan heb je het mbt de boetes maar over een paar promille per jaar. En als je het zo beschouwt zijn de bekeuringen waar iedereen zich zo over opwindt een absoluut non issue die de daadwerkelijke discussie verdoezelt.
Ik herken het gestelde in de laatste regel, men zit zo vastgeroest in het collectivistische sprookje dat toehoorders hooguit een beetje gewekt kunnen worden, om daarna weer verder te dromen. Overtuigen is zeer lastig.
Hub Jongen [2] reageerde op deze reactie.
Paul Martens [6] reageerde op deze reactie.
@HJ [1]:
“Overtuigen is zeer lastig”
Dat klopt. Als je bedenkt dat iemand ZELF overtuigd moet raken, dan is “iemand overtuigen” misschien wel onmogelijk.
Toch zijn pogingen om anderen zelf tot de overtuiging van een morele samenleving te laten komen erg belangrijk.
Het is de enige weg om onze immorele maatschappij (vol geweld, dwang en oorlog) te veranderen.
Omdat dat ook in ons eigen belang is, is het belangrijk om op zoek te blijven naar de juiste methodes.
Activiteiten die aansluiten op mijn passie en plezier, zijn tijdloos.
Wanneer ik dingen doe, die ik eigenlijk niet wil, word ik mij bewust van tijd.
Daarom “kost” Vrijspreker mij geen tijd maar stilstaan in de file des te meer.
Paul Martens [6] reageerde op deze reactie.
“Je kunt het systeem toch niet veranderen”
Enkel een middenklasse persoon maakt zo’n opmerking. Immers men is eigenlijk wel tevreden, of in ieder geval niet bereid teveel energie te steken in wat men beter zou willen.
Daaronder heeft men wel te verliezen. En daarboven of in ieder geval mensen met de capaciteiten daar te komen, weet men dat het systeem wél aangepast kan worden. Of door zelf een machthebbende positie aan te nemen of door de eerdere groep te mobiliseren.
Niet voor niets zijn alle landen waar revoluties optraden, mensen vanuit die laatste groep, die de onderste ‘klassen’ opjutten voor eigen gewin.
In Nederland is er eigenlijk vrijwel enkel middenklasse. Zelfs de meeste SP stemmers hebben eigenlijk een goed en rijk leven. En mensen die 200.000 verdienen per jaar worden wel rijk genoemd, maar zodra ze hun baan kwijt raken is het huis, etc ook al snel in gevaar. Ze zijn iet zo rijk dat ze onafhankelijk zijn. En dus is er ook geen verzet tegen het systeem.
surfer [5] reageerde op deze reactie.
Paul Martens [6] reageerde op deze reactie.
Goed artikel Paul. Ik denk dat veel vrijsprekers je in je redenering begrijpen en dat gevoel ook ervaren en ondervinden.
@Armin [4]: Ja, middenklasse. Zo lang men kan eten wat men wil, op reis gaan af en toe, een dak boven z’n hoofd heeft, maken weinig mensen zich zorgen over het beleid. De economische crisis brengt hier verandering in. Vooral in de VS is dit proces blijkbaar het meest aan de gang: de Obama/Joker actie is daar een voorbeeld van. Daar hebben ze door dat het systeem zelf (Federal Reserve) corrupt is.
Paul Martens [6] reageerde op deze reactie.
@HJ [1]: Erg heldere relativering: bekeuringen t.o.v. “de rest van belasting/accijns/verplichtingen”. Met uw goedkeuring ga ik die nog weleens gebruiken.
@Sen Huwa [3]: Zeker, ik zie die tijd ook als nuttige en plezierige investering in mijzelf. Maar het is wel tijd, die je niet aan andere zaken kunt besteden. Dus wederom geldt: “Geen tijd is een kwestie van prioriteit”.
@Armin [4]: @surfer [5]: Zeker en vast: middenklasse!
Waar gebeurd: “Ach, we hebben het toch prima in Nederland? Ik kan m’n autootje rijden, kan lekker op vakantie, mag zeggen wat ik denk en heb op tijd mijn natje en mijn droogje.”
Een uitspraak van iemand uit mijn kennissenkring; we zijn beide lid van een zelfde vereniging. Hij is directeur van 2 basisscholen (met religieus gehandicapte achtergrond) en hij is o.a. actief als koster in de Hervormde kerk. Dan weten jullie wel uit welke hoek de wind waait.
Iemand die beroepshalve veel tijd steekt in het mishandelen van kinderbreintjes en in zijn vrije tijd meewerkt aan de instandhouding van de “hardware” van een fantasie. Schrikt zich rot van salarissen hoger dan zijn eigen 2800 netto (let wel, directeur van 2 scholen). Inderdaad: opgevoed door de staat, werkzaam voor de (semi) staat, religieus gehandicapt: middelmatig en erg “Hollands”, nietwaar?
Overigens: op zich een beste vent hoor, maar zijn denkbeelden en de mijne botsen steeds vaker. De “vriendschap” bekoelt al aardig, de laatste maanden.
Ik ben pas sinds kort geinteresseerd in het libertarisme maar merk ook heel veel weerstand in mijn omgeving. Met name als het gaat om het veranderen van het huidige monetaire systeem, terwijl voor ons het falen daarvan evident is.
Dit weekend nog uitgebreid met een seniore ING-bankier gesproken, die ik maar moeilijk aan zijn verstand kon brengen dat fractional reserve banking fraude was en de wet van de grote getallen bij het opnemen van direct opeisbaar spaargeld niet klopt. Getuige ook de terugkerende bank runs. Maar zie zo iemand maar zo ver te krijgen “Money, Bank Credit and Economic Cycles” van Jesus Huerta Desoto te lezen.
Oh ja en mensen blijven maar beweren dat we dankzij het monetaire systeem zoals het bestaat juist veel welvaart hebben gekend de laatste decennia. Klassiek geval van causaliteit en correlatie door elkaar halen. Om moedeloos van te worden, maar we strijden door.
Overtuigen kàn heel makkelijk zijn.
Op het moment dat wij kunnen aantonen dat de gemiddelde Nederlander zonder belastingen voor zijn 50ste zou kunnen gaan rentenieren, èn betere scholing voor de kinderen zou kunnen betalen en betere medische zorg zou kunnen krijgen, dan heb je een luisterend oor.
Maar daarvoor hebben we cijfers nodig, en goede argumenten, die we helder kunnen uitdragen.
Het argument dat belasting diefstal is, is overtuigend. Het argument dat we niet vrij zijn, is ook overtuigend.
De meeste mensen weten dat de overheid niet eerlijk is met geld.
Maar het concrete voordeel dat te behalen valt in een land zonder belastingen, en oplossingen voor praktische problemen die men ziet, dat ontbreekt (nog).
Comments are closed.