Utopia versus Vrijheid

Regelmatig vragen bezoekers in de commentaren wat nu het nut is van het uitdragen van de door velen als utopisch geziene Missie van de Vrijspreker, en hoe dit de maatschappij gaat verbeteren. Hoewel het niet eenvoudig is om zonder geweldsinitiatie tot een betere samenleving te komen is tegenwicht bieden aan de staatspropaganda een belangrijke manier om bewustwording van hoe de Staat werkelijk in elkaar steekt te bevorderen een erg belangrijk aspect. Vandaar dat de Vrijspreker schrijvers, en vele anderen, het de moeite waard vinden daar hun energie in te steken. Zo ook Thomas Sowell.

“Eeuwige waakzaamheid de prijs is van vrijheid.” We hebben dat al vele malen gehoord. Wat ook de prijs van vrijheid is, is de tolerantie van onvolkomenheden. Als alles dat er mis is met de wereld een reden is om meer macht over te dragen aan een aantal politieke verlossers, dan zal vrijheid zeer snel uitgehold worden, terwijl wij hersenloos meelallen met de waan van de dag, “change”, “universele gezondheidszorg” of “sociale rechtvaardigheid”.

Als we ons zo gemakkelijk laten overdonderen door retoriek die noch de overheid noch het Congres de moeite nam om te lezen, laat staan te analyseren, wetten makend die grootschalige veranderingen in de medische zorg teweegbrengen, wees dan niet verbaasd wanneer (beslissingen over) uw leven en dood worden overgedragen aan de bureaucraten van de Staat. Zonder medezeggenschap van u, of van uw arts.

Even terug naar af. Het heelal voldoet niet aan onze specificaties. De mens evenmin. Het is dus niet zo verwonderlijk dat wij regelmatig niet tevreden zijn met veel dingen. De grote vraag is of we bereid zijn elke politicus die beweert onze “problemen” te kunnen “oplossen” te volgen.

Als we dat zijn, dan ontstaat een nooit eindigende reeks van “oplossingen”, die steeds nieuwe problemen veroorzaken die op hun beurt om nog meer “oplossingen” vragen. Zo kost een nooit eindigende zoektocht steeds maar toenemende hoeveelheden geld van de belastingbetaler en – nog belangrijker – steeds grotere verliezen van de vrijheid je eigen leven te leven zoals je goeddunkt, in plaats van zoals gedicteerd door arrogante elites.

Uiteindelijk is onze keuze die tussen het opgeven van ons utopische streven of opgeven van onze vrijheid. Dit wordt al enkele eeuwen erkend, maar velen hebben deze realiteit nog niet verwerkt, zelfs vandaag de dag nog niet. Als u denkt dat de overheid “iets” moet doen aan alles waaraan u zich stoort, of aan wat u wilt maar niet heeft, dan heeft u uw keuze tussen utopie en vrijheid al gemaakt.

In de 18e eeuw zei Edmund Burke: “Het is een niet onaanzienlijk deel van de wijsheid, te weten welk deel van het kwaad moet worden getolereerd” en “Ik moet met onvolkomenheden leven totdat ze in misdaden ontaarden.”

Maar de op kruistocht zijnde Zeloten zijn niet van plan kwaden of onvolkomenheden te tolereren. Als verzekeraars zich niet gedragen op de manier waarop sommige mensen denken dat ze zouden moeten is hun antwoord een overheidsinstantie op te richten om deze verzekeringsmaatschappijen te controleren of te vervangen.

Als artsen, ziekenhuizen en farmaceutische bedrijven meer kosten dan sommige mensen vinden dan zij zouden moeten betalen, dan is het antwoord prijscontrole. De werkelijke, historische prestaties van de politiek, overheidsbureaucratieën of prijscontrole speelt geen rol voor diegenen die op deze manier denken.

Politici zijn zelf een van de belangrijkste redenen waarom medische verzekering zo duur is. Verzekering is bedoeld ter dekking van risico’s, maar politici zijn werkzaam in de distributie van vrijgevigheid. Niets is gemakkelijker voor politici dan een mandaat afgeven van dingen die verzekeringsmaatschappijen moeten dekken, zonder de minste aandacht voor hoe een dergelijke aanvullende dekking de kosten van de verzekering beïnvloedt.

Als verzekeringen alleen die dingen zouden dekken waar de meeste mensen het meest bezorgd over zijn – de hoge kosten van een grote medische ingreep – dan zou de prijs zou veel lager zijn dan nu het geval is, met politici die mandaat op mandaat stapelen.

Omdat een verzekering risico’s behoort te dekken is er geen enkele reden om jaarlijkse controles te vergoeden, want het is van tevoren bekend dat een jaarlijkse controle eenmaal per jaar plaatsvindt. Autoverzekeringen bieden ook geen dekking tegen de jaarlijkse APK en service beurten. Dit zijn vaste, regelmatig terugkomende werkzaamheden, geen risico’s.

Maar politici, werkzaam in de distributie van vrijgevigheid – vooral met andermans geld – kunnen geen weerstand bieden aan de verleiding om middels wetten zaken toe te voegen aan de verzekeringsdekking. Velen die aandringen op meer betrokkenheid van de overheid in de medische zorg zijn al bezig over de uitbreiding van dekking tot “geestelijke gezondheid” – wat wil zeggen dat psychiaters en hypochonders straks een blanco check kunnen trekken op de schatkist.

Er zijn nog een aantal gezond-verstand stemmen, die echoën wat Edmund Burke lang geleden zei. “De studie van de menselijke instellingen is altijd een zoektocht naar de meest aanvaardbare onvolkomenheden”, aldus prof. Richard Epstein van de Universiteit van Chicago. Als je onvolkomenheden niet kunt tolereren, moet je bereid zijn je vrijheid ten afscheid te kussen.

Dit stuk is, behoudens de introductie, een vertaling van Utopia Versus Freedom van Thomas Sowell, zoals dat op 4 augustus 2009 verscheen op Capitalism Magazine.