Een zoektocht naar een salonfähig synoniem
De radicale, en consequente, variant van het libertarisme staat bekend onder de naam anarchokapitalisme. Deze variant van libertarisme wordt en werd onder meer uitgedragen door mensen als Murray Rothbard, Hans-Hermann Hoppe, Stefan Molyneux, Stephan Kinsella, Lew Rockwell, Jörg Guido Hülsmann, Joseph Salerno, David Friedman en door – ik schrijf dit in alle nederigheid – ondergetekende. Gezien de connotaties die de afzonderlijke woorddelen van ‘anarcho-kapitalisme’ bij velen hebben gekregen is dit niet een al te beste term. Wat is anarchokapitalisme eigenlijk en hoe kun je als radicale libertariër op een verstandige wijze mededelen wat je anti-politieke voorkeur is?
Kapitalisme
kapitalis’me, o., het maatschappelijke stelsel en de verschijnselen van de produktiewijze die gekenmerkt worden door het privaat bezit van de produktiemiddelen, die, als kapitaal, een bron van inkomsten voor de bezitter kunnen zijn. Dat is volgens de Dikke van Dale, editie 1976, de betekenis van kapitalisme. Niets op aan te merken. Neutraal. Maar het woord kapitalisme heeft bij velen zeer negatieve connotaties gekregen, waardoor de communicatie bemoeilijkt kan worden wanneer men spreekt van kapitalisme. Veel mensen zullen, puur vanwege de bijklank van woorden en de betekenis die woorden hebben gekregen, zwarte pieten die met een pedofiel collaboreren en pakjes door de schoorsteen deporteren als veel negatiever ervaren dan pieten die samenwerken met een kindervriend en pakjes door de schoorsteen naar beneden dragen. Of het nu terecht is of niet, aan het woord kapitalisme kleven uitbuiting, fraude en verstrengeling met de overheid(corporatisme). Zeggen dat je een voorstander van kapitalisme bent kan nogal wat allergische reacties bij mensen oproepen. Vandaar dat het mijns inziens verstandig is om de inhoud van begrippen over te brengen. Kern van het kapitalisme is dat de productiemiddelen privaat bezit zijn. Privaat bezit is bezit dat in handen is van particulieren en niet in handen van een staat. Een staat is een organisatie die zich de monopolies op de ultieme jurisdictie en de initiatie van geweld aangematigd heeft. Privaat bezit is dus bezit in handen van mensen en organisaties die zich geen monopolies op de ultieme jurisdictie en de initiatie van geweld aangematigd hebben. Kortom: bij kapitalisme zijn de goederen in handen van non-agressors, werkelijk bestaande individuen(al dan niet in groepsverband). Een tegenstander van kapitalisme is derhalve iemand die er naar streeft dat de goederen die in handen van niet-agressieve mensen zijn in handen komen van een gewelddadig instituut.
Anarchisme
Bij het woord anarchisme denken veel mensen aan een toestand van chaos, wetteloosheid, brandbommen en gefrustreerde, bestudeerd onverzorgde types die oude panden bezetten om deze binnen korte tijd te veranderen in smerige bouwvallige hollen. Anarchisme had honderd jaar geleden ook geen positieve connotaties. Zowel radicale communisten als moordenaars van koningen en leden van koninklijke families, bijvoorbeeld de moordenaars van keizerin-koningin Elizabeth(Sisi) van Oostenrijk-Hongarije en van koning Umberto I van Italië, werden anarchisten genoemd. Anarchisme betekent oorspronkelijk echter de leer die streeft naar een toestand waarin er geen staat is. Een staat is, zoals reeds geschreven, een organisatie die zich de monopolies op de ultieme jurisdictie en de initiatie van geweld aangematigd heeft. Degenen die anarchisme voorstaan staan dus niet regelloosheid voor, maar betwisten enkel het met agressief geweld opleggen van regels.
Zuivere non-agressie is zuiver anarchisme en zuiver kapitalisme
Bij kapitalisme zijn de goederen in handen van non-agressors en bij anarchisme is de legitimiteit van elke agressor afwezig. Het ene gaat hand in hand met het andere. Als alle goederen in handen zijn van non-agressors, zoals bij het zuivere kapitalisme het geval is, dan bestaat de staat niet meer en is er dus sprake van anarchisme. En als er anarchisme is, dan bestaat er geen staat meer en zijn de goederen in handen van non-agressors; kapitalisme. Het gebruik van de term anarchokapitalisme is alleen opportuun wanneer je communiceert met iemand die weet wat deze term werkelijk inhoudt. Ik vind zelf non-agressie een betere term. Deze term dekt de lading van zowel kapitalisme als anarchisme en heeft, anders dan de term anarchokapitalisme, bij vrijwel niemand negatieve connotaties en is derhalve te gebruiken op feestjes zonder het verwijt te krijgen chaos en uitbuiting van kwetsbare groepen mensen voor te staan.
De term non-agressie impliceert alles waar de consequente variant van het libertarisme voor staat. Namelijk: geen initiatie van geweld, geen staat (staat = agressor) en privaat bezit.
Voortaan zal ik mij een voorstander van non-agressie noemen.
Oscar
Met TROTS noem ik mijzelf een anarchokapitalist.
Indien dat op “feestjes” niet gewenst is na een dergelijke uitleg zoals hierboven geschreven dan wens ik mij even zeer niet meer te associëren met dergelijke types of verlaat het “feestje” als zodanig.
Men behandelt nieuwe gesprekspartners met nieuwsgierigheid en interesse.
Daarna behandel je deze mensen zoals ze jou tegemoet treden.
Never Compromise!
Een hoed is een hoed.
Tony [2] reageerde op deze reactie.
@Liberty 5-3000 [1]:
Goed stuk, al zou ik anarchie eerder “zonder heerser(s)” of “zonder overheid” benoemen.
Want immers, je hoeft geen staat te zijn om toch last te hebben van mensen of groepen die zichzelf opwerpen als leiders of heersers over een gemeenschap.
Ook is het waarschijnlijk inderdaad makkelijker om te spreken van “non-agressie” omdat dit beter klinkt, maar of de luisterende partij dan anarchie voor ogen heeft is natuurlijk een tweede. Er zijn ongetwijfeld zat mensen te vinden die allemaal voor non-agressie zijn, maar de overheid helemaal niet *zien* als een agressor.
Dus in termen van iemand overtuigen van het goede van anarcho-kapitalisme heb je dan waarschijnlijk nog niet veel bereikt.
Uiteindelijk zul je toch duidelijk moeten maken dat anarchisme hetgene is dat je bedoelt.
Tenzij je dat verborgen wilt houden en toch de waarheid wil spreken als iemand je vraagt naar je politieke ideeën. In dat geval is het inderdaad beter om van “non-agressie” te spreken.
Overigens ben ikzelf filosofisch anarchist, maar blijf ik vooralsnog niet overtuigd van de praktijk. Alleen al het verschil in inzicht tussen anarchisten over vormen van rechtspraak lijkt het punt van minarchisten te bewijzen.
Er zit bijvoorbeeld een groot verschil tussen de ideeen van Stefan Molyneux en Walter Block. Molyneux is voor volledige uitsluiting van de samenleving (ostracism) terwijl Block vindt dat een crimineel zich volledig moet onderwerpen aan de wil van het slachtoffer, zelfs als dit levenslange slavernij, de doodstraf of zelfs marteling inhoudt.
Het probleem met dit verschil van inzicht is dat *zelfs* als iedere gemeenschap zijn eigen visie op strafrecht er op na zou houden, de crimineel gewoon kan vluchten naar een gemeenschap met een voor hem zo voordelig mogelijke vorm van strafrecht.
Er moet dus een vast idee over strafrecht zijn om gerechtigheid te krijgen, en laat dat nu juist onmogelijk zijn bij anarchisten.
Nu kan men zeggen dat dit ook zou gelden bij andere zaken zoals bijvoorbeeld onderwijs, maar aangezien minarchisten alleen in het geval van strafrecht (politie, rechtbanken e.d.) vinden dat een staat nut heeft, en niet bij bijvoorbeeld onderwijs of gezondheidszorg, doet dit argument niet ter zake.
Liberty 5-3000 [3] reageerde op deze reactie.
Oscar [5] reageerde op deze reactie.
Free-M. [6] reageerde op deze reactie.
R. Hartman (NI) [19] reageerde op deze reactie.
@Tony [2]:
“Er moet dus een vast idee over strafrecht zijn om gerechtigheid te krijgen, en laat dat nu juist onmogelijk zijn bij anarchisten.”
Waarom is dit onmogelijk? Graag voorbeelden.
In een anarchokapitalistische maatschappij zijn er legio vormen denkbaar waarin de prikkel tot misdaad tot een absoluut nulpunt gebracht kan worden.
Dit in tegenstelling tot de huidige maatschappij die totaal in dienst is van de misdaad.
Omdat een gecentraliseerd idee over strafrecht tegenstrijdig is met het anarchistische principe.
Slechts als alle individuen het er mee eens zouden zijn zou er een standaard over strafrecht kunnen zijn, maar aangezien bekende anarchisten als Molyneux en Block meteen al aantonen verschillende ideeën te hebben, kun je je voorstellen hoe dat moet in een land met miljoenen anarchisten.
Een standaard zou dan ook alleen via een vorm van democratie kunnen, maar democratie en anarchie sluiten elkaar nu juist uit.
Zouden we het hebben over concurrerende vormen van strafrecht (zoals alles in de vrije markt concurreert) dan krijgen we dus dat het probleem van afspraken die wel of niet zijn gemaakt tussen alle bewoners onderling.
Stel: een crimineel berooft op gewelddadige wijze een rijke man in stad 1. Stad 1 (of slachtoffer 1, hoe je het ook wilt zien) heeft een bijzonder hard strafrecht.
De crimineel vertrekt naar stad 2 omdat stad 2 een ietwat prettiger strafrecht heeft. Misschien heeft stad 2 wel een bijzonder liberaal strafrecht dat zich focust op rehabilitatie onder uiterst prettige omstandigheden.
Hoe krijgt het slachtoffer zijn gerechtigheid?
Nu kun je stellen dat stad 2 bereid zou kunnen zijn de crimineel aan stad 1/slachtoffer uit te leveren, maar wie garandeert dat? Wat als stad 2 geen criminelen uitlevert omdat men het niet eens is met het harde strafrecht waaraan de crimineel zou worden onderworpen?
Ter paard en te zwaard?
En zo ja, is dat dan geen agressie jegens de stad die de crimineel weigert uit te leveren?
Als ieder individu er zijn eigen visie op strafrecht op nahoudt en daaraan voldaan moet worden, moeten er tussen ALLE individuen onderling van tevoren afspraken gemaakt worden om allerlei geschillen over strafrecht te voorkomen. Niet tussen “leiders” want anarchisme heeft geen leiders. Niet volgens een standaard want anarchisten hebben geen gemeenschappelijke standaard.
Het strafrecht, en daarmee gerechtigheid voor slachtoffers van de enige wet die anarchisten hebben (het non-agressie axiom), zal een oneindige discussie en overleg ondergaan zonder garantie op overeenkomsten.
Nu hebben afzonderlijk anarchisten soms best goede ideeën voor strafrecht. Het idee van Molyneux bijvoorbeeld bekoort me wel. Maar ze gaan voorbij aan hun eigen logische contradictie. Wat zij zien of presenteren als goed idee is slechts individueel, en kan afgewezen worden door alle andere individuen. Ik en Molyneux zijn misschien wel de enigen die zijn visie op strafrecht een goed idee vinden. Hoe dit dan ooit te implementeren?
Mijn inziens ontkom je er gewoon niet aan dat als het non-agressie axiom nageleefd moet worden met een vorm van strafrecht voor overtreders, dat er een soort standaard moet zijn die boven al het individuele geneuzel staat.
Anders kom je terecht in eindeloos geouwehoer, overleg, geruzie en mogelijk zelfs strijd voordat slachtoffers gerechtigheid krijgen.
@Tony [2]:
Een samenleving die lief is voor criminelen zou, in een situatie waarin agressiemonopolisten hebben opgehouden te bestaan, zichzelf verzwakken. De concurrentie zou zich dus toespitsen op het zo efficient mogelijk laten uitvoeren van dwangarbeid.
Vergeet niet dat staten er belang bij kunnen hebben om elke gevangene van een luxe cel met een plasma-TV te voorzien, maar voor een veiligheidsagentschap ligt dat anders.
@Tony [2]:
“Overigens ben ikzelf filosofisch anarchist, maar blijf ik vooralsnog niet overtuigd van de praktijk. Alleen al het verschil in inzicht tussen anarchisten over vormen van rechtspraak lijkt het punt van minarchisten te bewijzen.”
“Het probleem met dit verschil van inzicht is dat *zelfs* als iedere gemeenschap zijn eigen visie op strafrecht er op na zou houden, de crimineel gewoon kan vluchten naar een gemeenschap met een voor hem zo voordelig mogelijke vorm van strafrecht.”
Goed punt.
Criminelen kunnen inderdaad vluchten naar een betere omgeving. Alleen is mijn vraag of het minarchisme dit punt oplost? Immers een crimineel kan onder het minarchisme nog steeds vluchten van de ene samenleving naar een andere samenleving. Minarchisme lost dit probleem niet op. Dit punt kan alleen maar worden opgelost met een ‘one world government’. Alleen daarmee hebben criminelen overal ter wereld te maken met dezelfde regels.
“Er moet dus een vast idee over strafrecht zijn om gerechtigheid te krijgen, en laat dat nu juist onmogelijk zijn bij anarchisten.
Nu kan men zeggen dat dit ook zou gelden bij andere zaken zoals bijvoorbeeld onderwijs, maar aangezien minarchisten alleen in het geval van strafrecht (politie, rechtbanken e.d.) vinden dat een staat nut heeft, en niet bij bijvoorbeeld onderwijs of gezondheidszorg, doet dit argument niet ter zake. “
Waarom is het onmogelijk om een vast idee te krijgen over strafrecht tussen anarchisten? En waarom is dit wel mogelijk tussen minarchisten?
Is een minarchistische staat zelf wel gerechtvaardigd? Ik denk dat dit een belangrijke vraag is om te beantwoorden, voordat er überhaupt wordt gesproken over gerechtigheid binnen een minarchistische samenleving.
Oscar [7] reageerde op deze reactie.
Tony [9] reageerde op deze reactie.
R. Hartman (NI) [18] reageerde op deze reactie.
@Free-M. [6]:
“Immers een crimineel kan onder het minarchisme nog steeds vluchten van de ene samenleving naar een andere samenleving. Minarchisme lost dit probleem niet op.”
Natuurlijk zullen minarchistische-en anarchistische samenlevingen er naar streven criminaliteit zo efficient mogelijk te bestrijden. Stel dat de wereld zou bestaan uit tienduizenden Monaco’s, Liechtensteins, San Marino’s en Andorra’s, zoals Hans-Hermann Hoppe voor stelt, dan zal een staat zich niet kunnen veroorloven om 1) de belastingen hoog te houden 2) strenge regels op te leggen 3) criminelen in de watten te leggen. Er zou namelijk een grote concurrentie zijn en een ministaat die criminelen in de watten wil leggen, wat ten koste zal gaan van het compenseren van de slachtoffers van criminelen, zou de belastingen moeten verhogen en dus twee redenen hebben waarom het meest productieve deel van de bevolking het land verlaat.
Oscar [8] reageerde op deze reactie.
Tony [10] reageerde op deze reactie.
@Oscar [7]:
Dit voorbeeld is extrapoleerbaar naar een situatie waarin er geen ministaatjes, maar enkel particuliere beveiligingsagentschappen bestaan. Zulk een agentschap kan zich niet veroorloven criminelen in de watten te leggen, want dan zal het de premies dienen te verhogen en om minstens twee redenen veel klanten verliezen.
@Free-M. [6]:
Dat klopt, maar we kunnen ons nu eenmaal niet bemoeien met andere staten. Dat is een gegeven. Echter binnen een staat betekent dit niet dat we dezelfde situatie onder anarchie op kleinere schaal zouden moeten bepleiten en introduceren. Dit zijn problemen waarop we juist een antwoord zouden moeten hebben of vinden.
Omdat het irreëel is dat alle individuen exact hetzelfde idee hebben over strafrecht (strafvorm en maat e.d.)
Bij minarchisme zou er een gemiddelde (via democratie) worden genomen.
Ik ben me terdege bewust van de inherente logische contradicties die daarvan uit gaan en juist daarom noem ik mezelf ook “filosofisch anarchist”.
Ik ZIE ook geen logische of morele rechtvaardiging van een staat, hoe klein ook. Maar in dit geval zie ik in anarchie een potentiele situatie die in de praktijk mogelijk nog erger is, en dat is mijn probleem.
Het is de praktijk van de anarchie met betrekking tot het strafrecht en rechtvaardigheid voor slachtoffers dat me ervan weerhoudt anarchie een betere oplossing te vinden.
En als het non-agressie axiom niet adequaat en tot algehele tevredenheid kan worden gehandhaafd binnen anarchie, wordt het een holle frase.
@Oscar [7]:
Je gaat voorbij aan de aanwezigheid van idealisten, die bereid zijn uit altruïsme te betalen (boeten?) voor een gemeenschap waarbinnen criminelen met fluwelen handschoenen worden aangepakt.
Het is naar dit soort communes dat criminelen zouden kunnen uitwijken.
Dat gaat dan wel ten koste van deze communes op de lange duur, maar dat zou ze ten eerste niet veel hoeven interesseren, en ten tweede krijgt het originele slachtoffer nog steeds zijn gerechtigheid niet.
En het gaat er natuurlijk om dat slachtoffers gerechtigheid krijgen. Niet dat idealistische communes een lesje geleerd wordt.
Oscar [11] reageerde op deze reactie.
Oscar [12] reageerde op deze reactie.
@Tony [10]:
Dat soort communes zouden alleen kunnen overleven aan de randen van grote lappendekens van ministaatjes en de kans dat deze communes grenzen aan staatjes voor wie criminaliteitsbestrijding wel een ernstige zaak is, is uiterst klein. Ik sluit zeker niet uit dat er in vrije samenleving zulke communes met idealisten zullen ontstaan, hoewel ik dit soort criminelenknuffelarij voornamelijk zie als een statistische, cultuur-marxistische, uitwas blijven sommige mensen nou eenmaal hardleers en moeilijk verbeterlijk, zo niet onverbeterlijk.
Degenen die belang hebben bij het in de watten leggen van criminelen zijn degenen die de boel willen ondermijnen, vandaar dat ik denk dat het aantal crimineelknuffelaars in een vrije samenleving uiterst klein zal zijn. Er valt immers niets meer te ondermijnen.
De rechtsgebieden die aan zulk een commune met criminelenknuffelaars grenzen zullen het zich niet kunnen veroorloven om zelf ook criminelenknuffelaar te worden en dus streng dienen op te treden en de commune van criminelenknuffelaars te boycotten. De commune van criminelenknuffelaars zou in dit isolement niet als commune kunnen overleven en strenger dienen te worden óf een roversnest. In beide gevallen zal het criminaliteitsprobleem worden opgelost. In het eerste geval omdat onder ‘buitenlandse druk’ de criminaliteitsbestrijding weer tot speerpunt is gemaakt en in het tweede geval omdat een economisch zwak roversnest dat wordt omringt met kapitaalkrachtige gemeenschappen voor wie het ernst is met criminaliteitsbestrijding het niet lang uit zal houden, zich verder zou verzwakken door binnen de eigen gemeenschap te roven, terwijl expansie naar buiten toe regelrechte zelfmoord is.
R. Hartman (NI) [13] reageerde op deze reactie.
Tony [32] reageerde op deze reactie.
@Tony [10]:
“Je gaat voorbij aan de aanwezigheid van idealisten, die bereid zijn uit altruïsme te betalen (boeten?) voor een gemeenschap waarbinnen criminelen met fluwelen handschoenen worden aangepakt.”
Er zijn een aantal historische voorbeelden wat dit betreft. In de Middeleeuwen leverde de kerk vaak criminelen, net als (vermeende) ketters en (vermeende) heksen, zonder pardon uit aan de autoriteiten (of de kerk zei eenvoudigweg niets met bepaalde mensen te kunnen waardoor de seculiere autoriteiten eenvoudigweg wisten wat hen te doen stond met dieven en andere oproerkraaiers; de kerk zelf vergoot geen bloed), maar in Engeland konden berouwvolle rovers vaker hun toevlucht zoeken in kerken en kloosters. Deze vorm van clementie was echter alleen te doen wanneer de rovers in het zweet hunner aanschijns werkten. Feitelijk als gevangene. Schuld en boete.
De gemeenschappen die criminelen met fluwelen handschoenen zullen aanpakken zullen de waarde “wees lief voor criminelen” moeten laten prevaleren boven waarden als gezonde buitenlandse handel, lage belastingsdruk en het vasthouden van het productieve deel der bevolking. Wil men het Grote Ideaal criminelen te pamperen gestand doen dan zal men moeten accepteren dat omringende rechtsgebieden de commune boycotten en het productieve deel der bevolking emigreert. Doordat de ‘buitenlandse handel’ stil is komen te liggen zullen de idealistische achterblijvers zich uit de naad moeten werken om de sauna’s en fitnessruimtes van criminelen te bekostigen, terwijl hun eigen kinderen ondervoed zijn. Hoewel zulk een geestesgesteldheid immer destructief is, ben ik er van overtuigd dat aan deze waanzin eerder een einde kan worden gemaakt in een vrije samenleving, minarchisme of anarchokapitalisme, dan in een statistische samenleving.
@Oscar [11]: En vlak daarbij ook de ‘aanzuigende werking’ van het knuffelen van criminelen niet uit, zodat de knuffelaars aan hun eigen succes ten onder zullen gaan.
Praktijkvoorbeeld is de huidige koers van Nederland, waar iedereen geknuffeld wordt behalve degenen die de economie op gang houden.
Overigens had jij nog een ‘goede’ Van Dale; in 1976 was die kennelijk nog objectief. Net even de twaalfde druk erop nageslagen (1992) en toen al had de ‘versocialistisering’ van naslagwerken toegeslagen. De uitleg van kapitalisme is nog iedentiek aan jouw citaat, er staat echter cursief achter: men moet het kapitalisme omarmen en daarmee de hoop op een betere wereld opgeven.(Hellema)
Die toevoeging heeft niets met het begrip ‘kapitalisme’ van doen en is dus zuivere propaganda, van de soort waar Goebbels zich van bediende, om toch nog even een negatieve lading aan te brengen.
Pislink kan ik worden van dit soort manipulatieve konkelarijen. Naslagwerken behoren neutraal te zijn.
Saillant detail is dat het kennelijke citaat via Google niet te vinden is. De ervoor verantwoordelijk gestelde Hellema dus ook niet. Het zou om Duco Hellema kunnen gaan, maar vaststellen kan ik dat niet.
Oscar [14] reageerde op deze reactie.
Oscar [15] reageerde op deze reactie.
@R. Hartman (NI) [13]:
Ja, schokkend. Net of de keuze voor een agressor zorgt voor een betere wereld en net of je niet naar een betere wereld zou kunnen streven wanneer je af ziet van de initiatie van geweld. Hele kwalijke propaganda. En het is juist door deze propaganda waardoor het woord kapitalisme besmet is.
In de vijftiende druk van het Koenen handwoordenboek, uit 1926, staat bij kapitalisme reeds als bijbetekenis: ongunstig: de [over]macht van het geld in het economische leven. En bij Kapitalist:
(man van veel geld), m. -en; het kapitalisme voorstaande; door de belangen van het kapitaal beheerscht), bn. en bw.: de -e staat; de -e maatschappij.
Probeer dan maar eens uit te leggen dat Shell, heel veel minder kapitalistisch is dan het Leger des Heils.
@R. Hartman (NI) [13]:
“Saillant detail is dat het kennelijke citaat via Google niet te vinden is. De ervoor verantwoordelijk gestelde Hellema dus ook niet. Het zou om Duco Hellema kunnen gaan, maar vaststellen kan ik dat niet.”
De verzetstrijder Lex van Praag schreef onder het pseudoniem Hellema. Aangezien er geen voornaam staat is de kans groot dat het om deze Hellema gaat.
http://www.absolutefacts.nl/literatuur/actueel/actueel031.htm
http://nl.wikipedia.org/wiki/Hellema
R. Hartman (NI) [16] reageerde op deze reactie.
@Oscar [15]: Dank je. Had deze Hellema ook gevonden maar geen enkele referentie naar politieke ideologie. En gezien het feit dat hij als verzetsstrijder tegen de anti-kapitalisten van het Nazisme streed leek mij dit anti-kapitalistische citaat ook niet geheel in lijn. Tenzij ik dat citaat verkeerd interpreteer omdat het volledig zonder context is weergegeven.
Overigens: Je moet ook oppassen met jezelf een ‘voorstander van non-agressie’ te noemen. Hoewel ‘veiliger’ dan ‘anarcho-kapitalist’ zet men je zomaar in de hoek van de pacifisten. En daar wil je niet bijhoren…
Oscar [17] reageerde op deze reactie.
@R. Hartman (NI) [16]:
Dat nazi’s anti-kapitalistisch waren is iets dat internationale socialisten ontkennen, verzwijgen of niet benoemen. Heel veel bestrijders van het nationaal-socialisme waren dat vanwege de concurrentie op het anti-kapitalistische vlak.
Vandaar ook non-AGRESSIE. Pacifisten zijn ook tegen geweld als middel om je te verdedigen. En inderdaad, daar wil je niet bijhoren. Als je daar bij hoort dan ken je jezelf en de ander geen eens bestaansrecht toe. In de praktijk zijn die pacifisten verwende westerlingen. Vandaar dat ik pacifisme zie als één van de loten aan de stam van het cultuur-marxisme.
@Free-M. [6]: Minarchisme is aan de oppervlakte een goed streven, maar inherent inconsistent. Ayn Rand, ook een minarchist, placht te stellen dat tegenstrijdigheden niet bestaan. Kom je er toch een tegen, dan is er iets mis met je uitgangspunten.
Roy Childs was zo brutaal haar in een Open Brief te attenderen op de inherente inconsistentie in het minarchisme en dat werd hem niet in dank afgenomen.
De Open Letter legt echter perfect uit wat het probleem is met minarchisme.
R. Hartman (NI) [19] reageerde op deze reactie.
Tony [21] reageerde op deze reactie.
@R. Hartman (NI) [18]:
Sorry, Free M., bovenstaand was een reactie op Tony [2].
Uit de brief van Roy Childs:
pcrs [20] reageerde op deze reactie.
@R. Hartman (NI) [19]:
zie ook het debat tussen Molyneux en Jan Helfeld over minarchisme/anarchisme
http://www.youtube.com/watch?v=2gK2xB9F9Ag
Geluid is wel erg slecht
Tony [22] reageerde op deze reactie.
@R. Hartman (NI) [18]:
Ik ken het artikel, Hartman.
Het is 1 van de artikelen waardoor ik inderdaad wist dat een minarchie niet op basis van logica te verdedigen valt.
Ik ben dan ook “filosofisch anarchist”, zoals ik al zei, oftewel in moreel opzicht zie ik geen legitimatie / rechtvaardiging van de staat. (Uiteraard houd ik me aan de wet maar dat is uit eigenbelang. Niet omdat ik de wet respecteer).
Ik kom morgen misschien met een variatie op het probleem dat ik eerder in de discussie aanhaalde, want ik ben van mening dat logica niet alles kan drijven. De mensheid is immers irrationeel en emotioneel en trekt zich doorgaans niets aan van logica, en dat noopt me mezelf af te vragen waartoe een op logica gebaseerd anarchisme zou kunnen leiden. Ik denk dus ook aan de menselijke aard en welke impact dit heeft op het nastreven van het non-agressie axiom bij afwezigheid van een duidelijke en vaste rechtspraak die boven alle mogelijke verschillen van inzicht staat.
@pcrs [20]:
Het probleem met Molyneux is dat hij teveel leutert over verbeelding. Hij wil niet concreet worden als antwoord op Helfeld’s voorbeelden en vind Helfeld te weinig verbeelding hebben om zelf de juiste oplossingen te zien.
Maar dit lijkt me toch echt een probleem dat Molyneux met alle niet-anarchisten zal hebben. Anders waren ze wel anarchist geweest.
Als hij dus iemand die zijn twijfels bij anarchisme heeft wil overtuigen zal hij toch echt duidelijk moeten maken waarom de voorbeelden van Helfeld niet kloppen.
Een ander probleem met Molyneux is dat hij de politiek per definitie afwijst. Ook als middel om naar anarchie toe te werken. Hij generaliseert over alle “statists”. Of je minarchist bent of totalitair, het is hem om het even. Statist is statist. De logica is bij hem groter dan de realiteitszin waar de menselijke aard ook bij hoort.
Dus hij wijst het gebruiken van politiek af, en wil liever niet concreet worden om twijfels over anarchisme weg te nemen.
Nou, veel succes met het bereiken van die anarchie, zou ik dan tegen hem zeggen.
Andre [23] reageerde op deze reactie.
pcrs [27] reageerde op deze reactie.
@Tony [22]:
Stef (typt wat makkelijker, vandaar) diskwalificeert de politiek als middel om mensen van ak-argumenten te overtuigen. Ik denk daarover inmiddels net als Murray Rothbard, die in feite zoveel zegt als dat je élke mogelijkheid aan moet grijpen om de Titanic in de richting te laten varen die jíj wilt. Dat houdt dus ook in, dat het wellicht verstandig is om te gaan stemmen voor diegene (of datgene) die/dat de libertarische zaak zo dicht mogelijk benadert, waarbij ik ook meen dat daarbij het kies-systeem in de overweging mee genomen dient te worden (m.a.w. wat er bijvoorbeeld met blanco stemmen gebeurt etc.).
Soms vraag ik me wel eens af, in hoeverre Stef met beide benen op de grond staat. Met name het dissen van een man als Ron Paul is naar mijn smaak nogal kunstmatig. Wat mij betreft is iedereen die de ak-zaak voor een groot deel onderschrijft, mijn vriend. Dat geldt wat mij betreft voor zowel RP als Stef.
Net als andere libertariërs heeft hij heeft goede- en minder goede ideeën, en iedereen doet er goed aan om die ideeën voor zichzelf te toetsen, net zoals dat dat geldt voor alle andern (mij uitgezonderd uiteraard 😉 ) (not).
Andre [24] reageerde op deze reactie.
Tony [25] reageerde op deze reactie.
@Andre [23]:
“Wat mij betreft is iedereen die de ak-zaak voor een groot deel onderschrijft, mijn vriend.”
Dat houdt onder andere ook in, dat ik bij voorbaat zaken doe met libertariërs. Niet alleen omdat de kans dat ik genaaid wordt kleiner is, maar ook in de hoop dat mijn voorbeeld anderen doet volgen.
@Andre [23]:
Andre, hij serveert Ron Paul duidelijk af door te stellen dat hij niets bereikt heeft bij de verkiezingen, en impliceert als ik het me herinner dat het hem (RP) vooral om financieel gewin gaat.
Ook stelt hij dat Paul een fundamentalistische Christen is, wat ik een extreme overdrijving vindt. Als Ron Paul al een fundamentalist is, wat is dan een echte fundamentalist?
Het is gewoon een rant tegen politieke participatie, en ik weet dan ook vrij zeker dat Stef in dromenland leeft als het gaat om het bereiken van een dergelijke samenleving via andere manieren. Misschien wil ie het bereiken door iedereen te vertellen banden met vrienden en familie te breken als zij er niet dezelfde rigide ideeën op nahouden. Doen cult leiders dat ook niet?
Hij schijnt ook een derde boek te hebben willen schrijven na Everyday Anarchy en Practical Anarchy. Een boek dat zou omschrijven hoe anarchie te bereiken maar dat boek is nu afgeblazen omdat hij het te druk zou hebben.
“Ja, ja” zou ik zeggen.
Molyneux zegt veel nuttige dingen. Maar het is een dogmatist die – ik zou zeggen – Randiaans iedereen die niet in zijn nauwe hokje past van vanalles en nog wat beticht zonder zelf met concrete voorstellen te komen over alternatieven. Ik heb eigenlijk een beetje genoeg van dat zelfmanifesterende gezwam. Vooral na zijn laatste video over ‘gebrek aan verbeelding’ bij zij (zoals Helfeld) die hun vraagtekens zetten bij zijn ideeën.
Een dooddoener, wordt dat geloof ik genoemd.
R. Hartman (NI) [26] reageerde op deze reactie.
@Tony [25]: “Molyneux zegt veel nuttige dingen. Maar het is een dogmatist die – ik zou zeggen – Randiaans iedereen die niet in zijn nauwe hokje past van vanalles en nog wat beticht zonder zelf met concrete voorstellen te komen over alternatieven.”
Exact. Vooral zijn herhaalde oproep aan iedereen die het niet met hem eens is hoe het libertarisme uitgedragen dient te worden vooral zijn mond te houden omdat zij het libertarisme zouden schaden vind ik nogal megalomaan.
Natuurlijk heeft hij een punt dat Paul inconsequent is als hij roept dat alles geprivatiseerd moet worden omdat concurrentie welvaartsverhogend en daarmee vrijheidsverhogend werkt, om dan meteen daarna te roepen dat het leger van de staat moet blijven, daarmee het machts- en geweldsmonopolie verdedigend.
Maar mensen die nog tot libertarische inzichten moeten komen zal deze inconsequentie niet eens opvallen, en de minarchistische boodschap is nu eenmaal een stuk acceptabeler voor hen die erover willen nadenken dan de anarchistische. Dus misschien moet je wel concluderen dat het uiteindelijk Molyneux is die het libertarisme schaadt.
@Tony [22]:
Ik ben het ook niet altijd met SM eens, maar hij heeft wel degelijk praktische alternatieven gegeven. Hij heeft alleen al een boek ‘practical anarchy’ geschreven en in zijn podcasts zit ook genoeg.
Hij is inderdaad van mening dat morele argumenten sterker zijn dan praktische. Dat ben ik met hem eens. Je kunt aan de praktische kant 100 voorbeelden geven en ze komen gewoon met probleem 101. Het is een never ending story. Op principes werken is veel efficienter.
Als je ook kijkt naar succesvolle ideologien als communisme en religie, dan moet je toch toegeven dat die op praktische zaken geen antwoorden hadden, maar hun succes (in aantal volgelingen) alleen danken aan de morele argumenten die ze gebruikten (kapitalisten zijn dieven, respectievelijk je bent een oerzondaar en kunt bij ons vergeving krijgen)
Marx kon zelfs Mises niet eens uitleggen hoe je rationeel produktie kon plannen zonder prijzen. Dat stond het succes van communisme niet in de weg.
Op mises.org staat al supergoed uitgelegd waarom vrijheid superieur is, je kunt niet meer volgelingen krijgen door het NOG beter uit te leggen mi.
Oscar [28] reageerde op deze reactie.
Tony [30] reageerde op deze reactie.
@pcrs [27]:
“Marx kon zelfs Mises niet eens uitleggen hoe je rationeel produktie kon plannen zonder prijzen.”
Ik wist niet dat Karl Marx en Ludwig von Mises elkaar persoonlijk gekend hebben. Tja, hoe leg je dat nou aan een peuter uit. Of bedoelt u dit overdrachtelijk?
Wat minarchisten dienen uit te leggen is wat de meerwaarde is van een agressiemonopolist. Is een organisatie die het alleenrecht heeft om geweld te mogen initiëren per definitie krachtiger of rechtvaardiger?
beek [29] reageerde op deze reactie.
pcrs [37] reageerde op deze reactie.
@Oscar [28]:
Als een land er meerdere legers, en vooral meerdere justitieapparaten op na houdt, impliceert dat, dat zo’n land ook meerdere en verschillende wetsstelsels heeft.
Een land dat er 2, 3 of meer wetsstelsels op na houdt, dat kan de gemiddelde burger domweg niet verteren.
Want het betekent dat de wet niet alszodanig bestaat.
Dat sancties op overtredingen hun basis kwijt raken.
Want op welke wet zou de sanctie gebaseerd moeten worden?
Een staat houdt op een staat te zijn, als er meerdere wetsstelsels naast elkaar zouden bestaan.
Zoals de wereld ook niet 1 staat is: die wereld hanteert immers volstrekt van elkaar verschillende wetsstelsels.
Een minarchist dient uit te leggen waarom hij voorstander is van (grote of kleine) bestuurseenheden, genaamd staten.
beek [31] reageerde op deze reactie.
@pcrs [27]:
Ik heb “practical anarchy” gelezen.
Dat zijn voorbeelden van hoe het eruit zou “kunnen” zien als het eenmaal zover is. Ik heb al eerder aangegeven dat zijn visie me wel bekoort op dat vlak.
De vraag aan Stef is: Hoe komen we van hier naar daar zonder gebruik van politiek? Hoe gaan we de Bush of Obama stemmer meekrijgen om zijn “kamp” te verlaten, als de manier om anarchie te bewerkstelligen geen politieke is?
Aangezien jij beter lijkt te weten dan ik welke praktische alternatieven hij heeft i.p.v. de politiek, om anarchie te bewerkstelligen vanuit de huidige collectivistische situatie, kun je me dat vast even uitleggen.
Ron Paul gebruikt de politiek om dingen te veranderen, dat vindt Stef verkeerd.
Ik zou zeggen: Leg uit. Hoe bereiken we Stef’s ideaal zonder gebruik van politiek.
Overigens, communisme en religie zijn d.m.v. geweld voortgekomen, geen “morele argumenten”.
De Oktober revolutie was geen discussie met morele argumenten. De kerk heeft zijn macht niet d.m.v. vriendelijke argumenten gekregen.
Wat hebben de morele argumenten bewerkstelligd tegen de communisten en de Nazi’s?
Het was het “morele argument” met achter de hand het “praktische” geweld.
Marx kon Mises niet overtuigen maar kon Mises Marx wel overtuigen? Je denkt dat je zonder gebruik van politiek de massa naar het anarchisme kan bekeren met “morele argumenten”?
Als iemand dat dan toch had moeten kunnen was het Mises wel. En wat zagen we gebeuren? Wie heeft er gewonnen?
Maar goed, ik kijk vooruit naar wat jij denkt dat het alternatief is voor politieke participatie.
pcrs [37] reageerde op deze reactie.
Comments are closed.