Dialoog met een politicus – deel 4

> Ik wou het vandaag met u over geld hebben.

 

< Ah, geld. Daarvan hebben we altijd te kort.

 

> Ja, maar ik wil het niet over het begrotingstekort hebben, maar over hoe de overheid aan geld komt.

 

< Solidariteit! De sterkste lasten voor de zwaarste schouders.

 

> Pardon?

 

< Eh, de zwaarste lasten voor de sterkste schouders!

 

> Klinkt allemaal heel mooi en rechtvaardig als je de mechanismen die er achter schuil gaan niet kent, maar wat houdt het concreet in? Wees eerlijk!

 

< Ok, eerlijk. Leuker kunnen we het niet maken. We eisen een deel van het loon van de burgers op.

> En als die burgers weigeren?

< Dat kunnen ze niet. Het is immers de wet.

 

> Maar als ze dan toch weigeren te betalen? Wees eerlijk!

 

< Dan worden ze door een gewapende groep, die voor ten minste 15% bestaat uit vrouwen en niet-westerse allochtonen, opgepakt en opgesloten in een penitentiaire inrichting.

 

> Alwaar ze verkracht worden door moordenaars en roofovervallers.

 

< Ja, maar dat zijn geen ambtenaren.

 

> Ja, maar men wordt er wel aan blootgesteld.

 

< Ja, maar daar kunnen ze als elke burger een aanklacht tegen indienen. Ook gevangenen hebben rechten.

 

> Maar die gevangenen die, nadat ze in de gevangenis door een mede-gevangene verkracht zijn in de gevangenis, een aanklacht indienen tekenen min of meer hun doodvonnis.

 

< Nee hoor, want gevangenen hebben ook het recht om beschermd te worden.

> Dat zal best, maar blijkt dat ook uit de praktijk?

 

< Nou, er worden nauwelijks aanklachten wegens verkrachting ingediend in de gevangenis, dus blijkbaar is de bescherming door onze mensen afdoende.

 

> Ik geef net aan dat zulk een aanklacht min of meer een doodvonnis inhoudt.

 

< Dat zijn uw woorden. Dat blijkt niet uit onderzoeken.

 

> Wat blijkt dan wel uit onderzoeken?

 

< Er zijn geen onderzoeken naar gedaan. Dus het blijkt niet uit onderzoeken. Maar ikzelf zie geen enkele reden waarom een gevangene geen melding zou maken van verkrachting of mishandeling bij één van de bewaarders.

 

> Ik wel. Verklikkers staan in gevangenissen in bijna net zo laag aanzien als kinderverkrachters.

 

< Dat maakt niets uit. Ook kinderverkrachters in de gevangenissen worden beschermt. Zo ook de verklikkers.

 

> Maar als die verklikkers nou op een dag dood worden aangetroffen met een wond aan de slaap of een scherp voorwerp in de buik…

 

< Ach, hoe vaak gebeurt dat nou. Heeft u de statistieken?

 

> Nee.

 

< Nou, dan! Ik geloof dat het allemaal maar meevalt en dat als je naar alle gevangenen een enquête-formulier zou sturen of ze gevangen zitten omdat ze geen belasting wilden betalen en of ze ooit door een medegevangene verkracht zijn dat je geen enkel formulier met twee bevestigingen terug krijgt.

 

> Dat zou zomaar kunnen, maar dat neemt niet weg dat de uiterste consequentie van het niet betalen van inkomstenbelastingen is dat je gevangenen wordt gezet en in gevangenschap verkracht wordt.

 

< Tja, dan had je je maar aan de wet moeten houden, hè. Maar eh, ik moet zo gaan.

 

> Naar een vergadering met uw collega-politici?

 

< Nee, deze keer betreft het een nevenfunctie. Ik zet mij in voor een mensenrechtenorganisatie.

 

> Ach, u doet vrijwilligerswerk?

 

< Niet helemaal. Ik ontvang er een kleine vergoeding voor.

 

> Hoeveel?

 

< Daar doe ik geen uitspraken over. Maar ik moet nu echt gaan. Ik moet uitleggen dat er geen sprake is van belangenverstrengeling aangezien we als mensenrechtenorganisatie nu actie gaan voeren tegen de overheid, terwijl ik zelf van de overheid ben.

 

> Een actie van een mensenrechtenorganisatie tegen de overheid. Interessant. Ik ben benieuwd. Waar gaat de actie over. Waar gaan jullie je voor inzetten?

 

< Voor nieuwe fitnesstoestellen voor een penitentiaire inrichting voor langdurig gestraften.

 

> Ah, de oude fitnesstoestellen waren kapot?

 

< Nee, dat niet. En ook niet oud te noemen, maar gewoon niet meer van deze tijd.

(Wordt vervolgd)

 

Oscar