De overheid dringt zich steeds meer op en lijdt aan een opgeklopt probleemfetishmaakbaarheidsideaal. Dit gulzige bestuur zit de burger te dicht op de huid en schendt de rechten van dezelfde burger. Die conclusie trekt hoogleraar bestuurskunde Willem Trommel in zijn oratie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Volgens Trommel is het natuurlijke gezag van de overheid verdampt en is de samenhang in de maatschappij verminderd.  Om dit tij te keren, gaat de overheid voortvarend de boer op met haar ‘activerende arbeidsmarktbeleid’, het ontwikkelen van gemeenschapszin (opgedrongen naastenliefde volgens Trommel)  en prestatiecontracten bij de politie en de universiteit. Het gezag moet terugverdiend worden met meetbare prestaties (bonnetjes schrijven).

In Rotterdam zijn interventieteams bezig die onaangekondigd woningen binnenvallen op een razzia-achtige manier. Dat optreden is in veel gevallen onrechtmatig, oordeelde de Nationale Ombudsman.  Verder vertrouwt de overheid er niet meer op dat de politieman of wetenschapper uit zichzelf zijn werk goed doet. Daar moeten systemen voor worden ontwikkeld die geevalueerd moeten worden. Dat ontspoort in ondoorzichtige management-constructies.

Trommel’s vrees is dat mensen ‘een project’ worden dat ‘op kosten en baten’ wordt beoordeeld. ‘Nu hebben we het nog over sociale interventies. Maar hoe lang zal het duren voor we technologie in ons lichaam krijgen waardoor koppeling van databestanden over onze handel en wandel mogelijk wordt ? Dat gaat richting Big Brother.’

Het lijkt er op dat de dames en heren ambtenaren en politici een kaste van regelnichten en probleemfetisjisten geworden zijn. Zolang zij deze hobby in de privésfeer uitoefenen, heb ik daar geen probleem mee. Maar helaas betreffen hun preoccupaties onze maatschappij. Dat leidt onherroepelijk tot bureaucratische bastions, een vernietiging van onze burgerrechten en een enorme verspilling van afgedwongen gemeenschapsgeld.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

4 REACTIES

  2. Ik vind opmerkelijk dat de “overheid” de lagere ambtenaren niet (meer) lijkt te vertrouwen. Dus veel en meer controle wil. Dat bevestigt het beeld van een cultuur van een stel narcistische dokterandussen die los zijn geraakt van de realiteit.

    Laat ze liever een staatsgreep plegen, dan weten wij tenminste waar wij precies aan toe zijn. Zou het leger bereid zijn om dan diens nek uit te steken voor de hebzucht en privileges van deze kliek?
    .M [3] reageerde op deze reactie.

  4. @.M [3]: Het is in de regel niet de ‘bende huurlingen’ maar een generaal aan wie deze huurlingen blind gehoorzamen die een coup pleegt. Zo bewaakt in Turkije het leger de seculariteit van de staat. Dan rijst de vraag: is het Turkse leger een privé instantie? Was het Chileense leger een privé instantie?

Comments are closed.