Goed nieuws!

Ja hoor, een positief nieuwtje! Heel vaak komt dat – helaas – niet voor maar vandaag was het dan eindelijk weer eens zover: de Telegraaf wint opnieuw in het AIVD-afluisterschandaal. Vandaag besliste het hof dat het afluisteren, volgen en observeren van verslaggevers en leden van de hoofdredactie volstrekt onrechtmatig verklaard dient te worden. En dat stemt mij optimistisch.

Laat ons voor de feel-good-factor eens een blik werpen op het artikel, dat meteen lekker uit de startblokken schiet:

De AIVD en de Staat der Nederlanden hebben volgens het hof op geen enkele wijze kunnen aantonen dat de staatsveiligheid of het functioneren van de inlichtingendienst in gevaar is gebracht door de publicatie van ‘staatsgeheime’ informatie in De Telegraaf.

Feel-good of niet, ik heb meteen een vraag, Als er achteraf op geen enkele manier aangetoond kan worden dat de staatsveiligheid of het functioneren van de inlichtingendienst in gevaar is gebracht, waarom is er dan sowieso in eerste instantie opgetreden tegen de Telegraaf-medewerkers? Ik neem toch aan dat er van enig bewijsmateriaal of in ieder geval een duidelijk aantoonbaar vermoeden sprake moet zijn voordat men begint aan afluisteren? Nee dus. De AIVD doet blijkbaar gewoon waar zij zin in heeft. Geruststellend gevoel *kucht*.

We lezen, nog enigszins opgewekt fluitend, verder:

Hoofdredacteur Sjuul Paradijs in een reactie: “Dit is een zeer belangrijke uitspraak voor de persvrijheid in Nederland. Het gerechtshof veegt de vloer aan met afluisterminister Ter Horst. Zij moet nu maar eens op het matje worden geroepen door de Tweede Kamer.”

Dapper en optimistisch ingestelde opmerking van de heer Paradijs maar ik verwacht er zelf nog niet zo heel erg veel van. Zo werkt het namelijk niet op politiek niveau, dat weten we ondertussen allemaal maar al te goed. Kijk naar het voorbeeld van bijvoorbeeld Piet Hein D.: al komt het dan uiteindelijk zover dat je moet aftreden – in Piets geval na het in ontvangst nemen van een vernietigend rapport omtrent de Schipholbrand – dan redt het old-boys-netwerk je wel en ben je een krappe vijf maanden later minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Kun je daar de boel fijn op stelten gaan zetten.

Dus beste Sjuul, verwacht niet teveel van dat op het matje roepen. Guusje Ter H. heeft zichzelf al legendarisch belachelijk gemaakt door met voorstellen voor bijvoorbeeld een alcoholtest voor voetgangers te komen, terwijl madame zelf alles op alles zette om haar eigen alcoholmisbruik te verdoezelen. Maar heeft zij daar voor moeten lijden? Nee. Burgers worden immers tot vervelens toe om minuscule “misstappen” aangepakt, politici komen daarentegen overal mee weg en worden in uiterste gevallen gewoon van positie verhuisd. Dat is inderdaad compleet krankzinnig maar zolang de burgers zich als deurmat blijven laten gebruiken, zal de B.V. Nederland helaas niet meer dan een doorgeslagen gekkenhuis blijven. Daarover straks nog wat meer. Nu eerst nog wat tekst uit het artikel:

Om een lek binnen de eigen dienst op te sporen, besloot de AIVD verslaggevers Jolande van der Graaf en Joost de Haas af te luisteren en te volgen. Ook de telefoon van hoofdredacteur Paradijs werd getapt. De journalisten werd conspiratief gedrag en heimelijk taalgebruik verweten. Het gerechtshof acht het echter volstrekt normaal dat journalisten in hun omgang met vertrouwelijke bronnen dergelijke voorzorgsmaatregelen treffen.

Let u even op: je gaat dus een lek binnen je eigen dienst op sporen door externe verslaggevers af te luisteren en verwijt deze journalisten daarna “conspiratief en heimelijk taalgebruik”. Poeh. Ten eerste: als je een lek in je eigen organisatie gaat proberen op te sporen dan lijkt mij de logische gang van zaken dat je mensen uit je eigen organisatie gaat afluisteren. Daar zit het lek tenslotte. En let ook op de chronologie: de AIVD besluit de journalisten af te gaan luisteren en verwijt ze daarna conspiratief en heimelijk taalgebruik. Ook nog eens een totaal nietszeggend verwijt, aangezien volgens mij ongeveer alles onder conspiratief en heimelijk kan vallen. Tijdens een telefoongesprek een verrassing als een verjaardagscadeau geheim houden is volgens mij ook heel conspiratief en heimelijk. Maar als dat voldoende reden is voor de AIVD om te gaan afluisteren – en dat is het blijkbaar – dan heeft dit niets maar dan ook niets met die zogenaamde veiligheid van burgers of staatsgeheime zaken te maken. Dit is puur en alleen ongegronde bemoeizucht van een paar gekken die leiden aan grootheidswaanzin.

Het artikel sluit af met:

Eerder bepaalde de voorzieningenrechter in Amsterdam al dat de AIVD moest stoppen met afluisteren. De Staat tekende daarop beroep aan bij het hof.

Als ik bovenstaand stukje lees, dan gaan mijn nekharen direct rechtovereind staan. Want wat staat hier nou precies? Een rechtbank bepaalt dat de AIVD moet stoppen maar tegen die uitspraak gaat de Staat vervolgens in beroep. Ziet u hoe verschrikkelijk gestoord dit is? “De Staat” (lees: een kleine elite die het voor het zeggen heeft) gaat in beroep tegen een uitspraak van het hof omdat ze haar zin niet krijgt. Wat denkt u, zou dit in beroep gaan in het belang van de burgers zijn of juist in het belang van die kleine elite? Als u zich beseft dat de AIVD hier burgers bespiedt, lijkt het antwoord me duidelijk.

En dit gebeurt natuurlijk veel vaker. Ik beschreef in een artikel begin september al dat justitie bij het bedrijf TLS probeerde afname van paspoortfoto’s verplicht te stellen, van de rechter haar zin niet kreeg en vervolgens in hoger beroep ging om alsnog deze onrechtmatige eis opgedrongen te krijgen. Geen burger die dit wenst, geen bedrijf dat er aan mee wenst mee te werken maar de elite wil het wel en dus zal het er komen. Of het nou digitale pasfoto’s op de OV-chipkaart betreft of een kleinigheidje als een “nee” tegen de Europese grondwet, de mening van de burger telt niet mee.

En met dit alles is eens te meer aangetoond dat Nederland helemaal geen burgers en overheid kent maar dat Nederland daadwerkelijk niets meer is dan een bedrijf. Een bedrijf met aan het hoofd Bea die voor directeur speelt, leden van de raad van bestuur – ook wel ministers genoemd -, een ondernemingsraad in de vorm van de Tweede Kamer en burgemeesters als individuele afdelingshoofden. En u, lieve lezer, als werknemer.

U leeft niet in Nederland, u werkt voor de B.V. Nederland. Er is geen goedbedoelende overheid die het beste met u voor heeft, u heeft te maken met bedrijfsleiders die graag winst maken om zodoende het bedrijf te verrijken en daarmee zichzelf naar hogere posities te doen stijgen, wat uiteraard resulteert in meer macht en geld voor de bedrijfsleiders zelf. De enige reden dat u (nog) enkele vrijheden geniet is puur en alleen omdat ongelukkige werknemers (ook wel “vee” genaamd) nou eenmaal totaal niet productief zijn.

Dus houdt het bedrijf u in de waan dat u iets kunt inbrengen dat de bedrijfscultuur en richting zal doen veranderen. En om het vee tevreden te houden zal de bedrijfsleiding na een gevalletje van “inspraak” zo heel af en toe een bonusje, kleine koerswijziging of minuscule meevaller uitdelen. Het bedrijf regelt zaken als gezondheidszorg maar zal – zoals het een “goed” bedrijf betaamt – niet schuwen om financiële middelen die bedoeld waren voor de werknemers in te zetten voor hele andere, zelfzuchtige, doeleinden. Business as usual.

En als er dan eens echt hele vervelende werknemers zijn, dan maakt de bedrijfsleiding net zo lang de gang naar de rechtbank tot de werknemer in zijn of haar ongelijk gesteld wordt, of simpelweg door uitputting – in welke vorm dan ook – het bijltje erbij neer gooit.

Als de bedrijfsleiding beslist dat er vingerafdrukken afgenomen moeten worden om mogelijk toekomstig criminele werknemers waar dan ook op het bedrijfsterrein op te kunnen sporen, dan gebeurt dat. Als de bedrijfsleiding besluit dat het beter is voor het bedrijf om een internationale samenwerking met andere bedrijven aan te gaan in de vorm van bijvoorbeeld de EU, dan kunnen de werknemers zo hard schreeuwen als ze willen zonder dat het ook maar enig nut zal hebben. In bedrijven bepaalt uiteindelijk de top wat er gebeurt en wat de koers van het bedrijf zal zijn, de werknemer heeft helemaal niets in te brengen. Wederom: business as usual.

En wat begon als een uiterst positief ingestoken post is uiteindelijk vervallen tot een ouderwets ontluisterend zuur verhaal. Maar niet getreurd! Het komt volgens mij namelijk helemaal goed. Onze bedrijfsleiders laten namelijk steeds meer steken vallen en de werknemers krijgen steeds meer inzicht in de totale incompetentie van hun leiders. Daarbij zijn de bedrijfsleiders ondertussen duidelijk in het nauw gedreven – hoe verklaart u anders hun extreme bemoeizucht en controledrang? – en beginnen de werknemers steeds meer te morren (zie als voorbeeld het hier aangehaalde Telegraaf-voorbeeld).

En wat gebeurt er als werknemers het uiteindelijk niet meer pikken? Dan staakt men. Waardoor het bedrijf in dit geval direct failliet gaat, de bedrijfsleiding de rechtmatige behandeling kan krijgen die zij verdient (eindelijk!) en de werknemers eindelijk eens helemaal opnieuw kunnen beginnen, in een andere rol dan die van “werknemer”, namelijk die van “mens”.