Vorige week was er één van herinnering, met o.a. ’s maandags de jaarlijkse herdenking van de gruwe-lijke Reichskristallnacht die dit jaar jammer genoeg de duimen moest leggen voor de alomgevierde en geteleviseerde herdenking van de val van de Berlijnse Muur, en ook deze week gaat het verder.
Twintig jaar geleden werd in Praag immers de aanzet gegeven tot de fluwelen revolutie die een einde maakte aan het communistische bewind in Tsjechoslowakije. Natuurlijk kunnen Eurofederalisten dit soort historische verjaardagen niet onopgemerkt voorbij laten gaan zonder het eerst voor hun eigen zaak gerecupereerd te hebben. En zo geschiedde het ditmaal natuurlijk ook.
De stad Elsene en de Europese Unie hebben kosten noch moeite gespaard om Brussel en de EU in de verf te zetten als de positieve gevolgen van de Europese éénmaking en de opening naar het Oostblok na 1989.
Op de Place de Luxembourg werd een levensgrote kopie van “Checkpoint Charlie” nagebouwd en op de trappen van het Europees Parlement vormden authentieke stukken van de Berlijnse Muur een erehaag. Vorige week vonden er dagelijks ook – zwaar gesubsidieerde – activiteiten plaats op en rond deze gedenktekens. Onze “Jef”, de “Jonge Europese Federalisten”, de Sturmabteilung van Herman Van Rompuy en consorten, haalden maandag symbolisch een muur neer in Brussel om hun eis voor “méér integratie” kracht bij te zetten. Of zij überhaupt wel weten welke kant twintig jaar geleden gewonnen heeft, is mij tot op heden niet zo duidelijk. De Sovjet-Unie, de ideologische voorloper van de EUSSR die onze “Jef” zo verheerlijken, verloor haar strijd tegen decentralisatie, vrijheid, democratie en kapitalisme.
De gewezen Tsjechoslowaakse president Vaclav Havel, horresco referens, mocht vorige week woensdag zelfs een exclusieve fototentoonstelling in het Europees Parlement komen inhuldigen, die dus enkel maar bekeken zal kunnen worden door het legioen Eurocraten en haar handlangers zelf… Als welgemeende fuck you naar de gewone Europeaan kan dat natuurlijk tellen, maar toch was er geen haan die er vorige week naar kraaide.
Dat soort praktijken is in Brussel immers al lang schering en inslag. De gewone burger is in de spleetogen van de Europese Mandarijnen enkel maar nuttig als hij tevredenheid neemt met een ontzegd referendum, een genegeerd stemresultaat of verdere Europese integratie, heimelijk langs achterpoorten of zelfs gewoon en plein public, of als de burger weer maar eens met zijn zuurverdiende spaarcenten mag opdraaien voor alweer het één of ander megalomaan Europees egoproject.
Ingezonden door Vincent De Roeck , beheerder van Libertarian.be en voorzitter van de Mises Youth Club in Brussel
