Laat ik eerst en vooral duidelijk stellen: ik heb niets tegen homo’s (m/v), ook niets tegen allochtonen en zelfs niets tegen autochtonen. Zo lang ze een ander en hun omgeving maar respecteren, in waarde laten en niet belasten met hun hobby. Toch verbaasde ik mij een maand geleden, en vandaag wéér, over een nieuw fenomeen: de homoambtenaar.
Op 26 oktober las ik een stukje over een “binnenkort in Rotterdam nieuw aan te stellen gemeentefunctionaris”. Zie de eerste link onder dit artikel. De reactie op dit gelinkte artikel van But Keatrix, is trouwens ook van mijn hand, maar dat terzijde.
Dit artikel repte een maandje geleden dus over een nieuwe functie binnen de gemeente Rotterdam, die zou moeten zorgen dat de homo’s in deze stad weer een beetje leuk en veilig uit kunnen gaan. Het artikeltje citeerde: “Steeds meer homoseksuele mannen besluiten hun heil in een andere plaats te zoeken, omdat er hier in de stad te weinig uitgaansgelegenheden zijn voor deze groep.”
Nu weet ik niet hoe het orgaan COC zijn financiën binnenharkt (lidmaatschap, donaties, subsidie), maar schijnbaar werkt dit orgaan dus niet echt, of echt niet, daar in de stad van de harde no-nonsense werkmentaliteit (zo stond die stad tenminste vroeger bekend).
Verder begreep ik ook al niet waarom het UITGAAN nota bene van een minderheidsgroep mede gefinancierd moet worden uit algemene middelen, gedwongen opgehoest door de belastingbetaler. Het gaat hier over “stappen”, niet over belemmeringen om te kunnen werken of andere basis bezigheden.
Ook de PvdA wordt in dit artikel genoemd. Tja, dat wordt moeilijk hè jongens? Moet je als PvdA nu optreden tegen de knuffelallochtonen om de homo’s leuk te laten stappen? Spagaatje om de belangen voor beide minderheden te verdedigen?
En hoe zit dat in andere grote steden? Gaan dit fenomeen homoambtenaar zich straks door heel Nederland verspreiden?
Nu, inmiddels 1 maand later, lees ik het artikeltje (tweede link onder dit stukje) waarin Rotterdam op zoek is naar 3 (DRIE, TROIS, THREE, DREI, TRES) homoambassadeurs. Jawel, ik schrijf het hier nog een keertje: homoambassadeurs! Die ervoor moeten gaan zorgen dat homo’s zich veilig voelen in de Maasstad!
Halloohooo (of joehoe? Sorry maar dit item roept hierom), hebben we daar geen politie voor, normale omgangsvormen als mens en een dosis gezonde sociale controle van medeburgers (gewoon effe verbaal ingrijpen als een bontkraagje iemand loopt te sarren)?
Omdat, en ik citeer uit het artikeltje van de tweede link: “er vooral onder allochtone jongeren in Rotterdam sprake van intolerantie ten opzichte van homo’s is.” Gevalletje: integratie mislukt, dan maar weer? Weer dat spagaatje voor de minderhedenknuffelaars PvdA?
Moet er weer geld tegenaan gekwakt worden door niet alleen vergoedingen voor die homoambtenaar en zijn drie ambassadeurs, maar vast ook nog wel subsidies voor “projecten”?
En “hard maken voor een levendig en veilig uitgaanscircuit voor homo’s”?
Kom op zeg, hoe slap is het inmiddels geworden hier. Gaat het allemaal nog zó goed in Nederland dat we hier geld voor over hebben? Kunnen de betreffende groepen (homo’s, COC’s, enz.) dat niet zelf bewerkstelligen? Hoe moreel is het om zelfs het uitgaanspleziertje van een minderheidsgroep gedwongen af te wentelen op de kosten van de belastingbetaler? Wát een mietjes, daar in de Rotterdamse gemeenteraad.
http://www.inoverheid.nl/artikel/nieuws/1915947/gemeente-rotterdam-krijgt-homoambtenaar.html
Rotjeknor is toch al jaren geen leuke uitgaansstad meer? Het probleem zit eerder daar. Mijn oma (uit Amsterdam) vertelde ooit dat zij vroeger van tijd tot tijd ging stappen daar toen die stad nog niet was platgebombardeerd. Omdat het er zo gezellig was.
Dat de herwederopbouwers niet zijn uitgegaan van het oude Rotterdam maar van Oost-Berlijn… Tja, ook werk van de PVDA.
Dit homoambtenaren geldvespillend project is weer een voorbeeld van van verdere vergroting van de macht van de overheid. Verdere “ver-staat-isering”.
Het stemt homo’s gunstig om voor linkse partijen te stemmen.
Het kost per belastingbetaler slechts een relatief gering bedrag, dat te klein is om je echt druk te maken en tot een volksopstand te leiden.
Resultaat: weer meer staatsmacht, weer minder persoonlijke vrijheid.
Zie ook: Waarom speelt de vreedzame meerderheid geen rol?”
http://www.vrijspreker.nl/wp/2009/11/waarom-spelt-de-vreedzame-meerderheid-geen-rol/#more-66998
Ook de KNMV betoont zich niet vies van subsidie door de Staat. Eurlings geeft alvast het KM-heffingsgeld weer uit: http://www.telegraaf.nl/binnenland/5427151/__Motorrijder_op_cursus__.html
Misschien een idee voor motorrijders die lid zijn van de KNMV dat lidmaatschap nog maar eens te heroverwegen?
Ik zou de schrijver graag willen vragen uit te leggen wat hij in de eerste alinea nu precies bedoelt met “Zo lang ze een ander en hun omgeving maar respecteren, in waarde laten en niet belasten met hun hobby.”
Ik ga er voor het gemak van uit dat de schrijver onder hobby homosexualiteit verstaat, en niet bijvoorbeeld vliegeren, of fietsen of lezen.
Uitleg graag.
Paul Martens [5] reageerde op deze reactie.
@Egor [4]: Precies wat er staat. Of je nu allochtoon, autochtoon en wel of geen homo bent, religieus of niet, alternatief of niet, bruin, wit, zwart, geel, van mijn part groen: leef je leven zoals je wilt, zonder anderen daarmee te belemmeren, te dwingen of lastig te vallen.
Eigenlijk niets anders dan een vrije interpretatie van de Vrijspreker boodschap rechtsboven aan deze pagina.
Is het uit dit artikel niet duidelijk, dat ik het wel erg van de zotte vind, dat de gemeenschap weer (met de nadruk op “weer”) op mag draaien voor de hobby van een minderheidsgroep? Namelijk het uitgaan/stappen van homo’s? Dat daar een homoambtenaar voor gezocht wordt en drie homoambassadeurs?
Het gaat verdorie over een pleziertje van een bepaalde groep. Wederom het creëeren van een vangnetje voor “slachtoffers”.
Maar mag ik u dan vragen: vanwaar uw vraag? Is dat uit uw interesse wat ik als hobby zie, moet ik dit in een wat groter verband zien of voelt u zich aangevallen/geïrriteerd door mijn woorden?
Zolang wij het woord “homo” blijven gebruiken is er geen acceptatie en blijft het “probleem” bestaan, omdat “we” het zelf in stand houden. Er is niets ( zoals altijd) aan de hand, behalve als we het zelf creëren.
Paul Martens [7] reageerde op deze reactie.
@Marc [6]: Dat is de mooiste oplossing: laten we iedereen mensen noemen, okay?
Ik begrijp uw opmerking niet helemaal. Slaat dit op de naamgeving door de overheid in de aangehaalde 2 artikelen?
Mogen we dan nog wel onderscheid maken in mannen en vrouwen? En kinderen en volwassenen? Of heeft u dat liever ook niet? Het eerste onderscheid wegnemen zou namelijk direct een einde maken aan alles dat met emancipatie te maken heeft, het tweede neemt de bescherming van kinderarbeid weg en nog duizenden regels en wetten die op leeftijd gebaseerd zijn.
Maar in principe ben ik het met u eens, ondanks het niet goed begrijpen van uw opmerking. Dat zou namelijk heel veel problemen (en kosten) doen verdwijnen. Geen aparte voorzieningen en vangnetjes voor allochtonen (want we zijn allemaal eenduidig mensen), geen aparte voorzieningen en vangnetjes voor bejaarden. Moet ik nog even doorgaan: werklozen, gehandicapten, bijstandsmoeders, gesubsidieerde kunstenaars, AMBTENAREN!!!
Ik vind dit een prima beginsel: iedereen weer uit al die gecreëerde hokjes halen en meteen alle voorzieningen van die hokjes ongedaan maken. Wat zullen we opeens een hoop geld overhouden.
En dan kunnen we met dat extra geld MENSEN gaan helpen in onze omgeving die hulp nodig hebben, in plaats van door procedures ingevulde hokjes gaan zitten financieren waar geld weggegooid wordt door overmatige inefficiëntie.
Zo! En dan nu weer even realistisch verdergaan? Wat is er mis om iemand die een seksuele voorkeur heeft voor het eigen geslacht een homo te noemen? Wat is daar de belemmering voor acceptatie? Is het niet zo, dat de groeperingen (en niet alleen homo’s) zelf debet zijn aan wel of geen acceptatie?
Met die groeperingen bedoel ik ook andere mensen, dus niet alleen homo’s. Aan wie ligt het, dat er een bijsmaak is ontstaan aan het benoemen van iemand uit Turkije als Turk? Ligt dat aan het woord “Turk” of aan de ervaringen met mensen die toevallig uit Turkije komen? Of uit andere landen, ik noem Turk alleen als voorbeeld. Marokkanen, Polen, Engelsen, Duitsers: overal zit wel een vooroordeel aan vast. Terwijl het niets anders is als mensen met een woord verbinden dat aangeeft waar ze vandaan komen.
Zoals een pedofiel iemand is, die immorele seksuele handelingen met kinderen verricht. Verzin er een ander woord voor, en binnen “no time” heeft dat woord dezelfde uitwerking in de maatschappij als het oude woord.
Gaat het niet om menselijke ervaringen, in plaats van naamgeving? Voor de een is “hond” een scheldwoord, voor de hondenliefhebber een woord dat trouw, knuffelen en onvoorwaardelijke liefde inhoudt.
Perceptie van een woord is iets heel anders dan de werkelijke betekenis, lijkt mij. Ik wacht met spanning af of u een oplossing heeft om mensen die een seksuele voorkeur voor het eigen geslacht hebben, te onderscheiden van de mensen die een seksuele voorkeur voor het andere geslacht hebben. Of misschien vindt u dat onderscheid helemaal niet nodig (waarbij mijn argument van het stoppen van voorzieningen voor bepaalde groeperingen meteen geldig is)? Of heeft u een alternatief woord voor homo/homoseksueel? Hoe noemen homo’s zichzelf als ze zich willen “onderscheiden” van hetero’s?
Marc [8] reageerde op deze reactie.
@Paul Martens [7]: Complimenten voor uw schrijven! Echter bedoelde ik aan te geven dat er in mijn visie er geen probleem is. Behalve wanneer we deze zelf creëren. Het is niet belangrijk wie met wie leeft en hoe. Wel is het belangrijk hoe “wij” als maatschappij op reageren. Daar gaat het volgens mij mis. Het is zot voor woorden dat er nu die ambtenaren moeten komen voor dit “probleem”. Als een ieder een ieder nu eens in zijn/haar waarde laat is er niets aan de hand.
Nogmaals complimenten voor uw schrijven…werkelijk subliem!
Paul Martens [9] reageerde op deze reactie.
@Marc [8]: Okay Marc, bedankt voor de uitleg en complimenten. Ik was even in de veronderstelling dat we niet op 1 lijn zaten (wat op zich helemaal niet erg is, natuurlijk, daar is dit blog juist voor), maar dat zitten we blijkbaar wel.
Helemaal duidelijk zoals u het stelt. We creëeren inderdaad juist problemen door onze reacties en percepties. Het in hokjes plaatsen van mensen of groepen mensen is op zich niet het grootste probleem: we zijn veel te ver doorgeslagen in de “bescherming” van welke groepen mensen dan ook.
Als voorbeeld: ik ben redelijk begaan met gehandicapten, vanwege ervaringen dicht rondom in mijn privéleven. Als ik zie hoe de iets zwakker begaafden in verzorgingscentra/dagverblijven in de watten gelegd worden… ongelooflijk. Zodra er een verzorger in de buurt is, kunnen ze zogenaamd niets meer. Maar die zwakker begaafden kunnen zelfstandig best hun eigen koffie uit de keuken halen en ook een doekje als ze iets morsen op de vloer. Als je hen daarop aanspreekt, doen ze dat ook. Met achteraf nog een trots gevoel van eigenwaarde ook!!!
Totdat de verzorgster weer binnenkomt, dan gedragen ze zich weer als een nietskunnend kasplantje.
Ik kan het de zwakbegaafden niet kwalijk nemen: ik laat mij ook graag door iemand verwennen 😉 . Maar het “systeem” maakt deze mensen veel afhankelijker dan nodig. De echt “zware” gevallen uitgezonderd, natuurlijk. En maar klagen dat er niet genoeg zorg is? Nee, besteed die zorg dan ook waar het echt nodig is en iets minder waar het minder nodig is. Efficiënter werken in plaats van procedures en werkprocessen volgen die door kantoormensen in Den Haag zijn opgelegd.
Afijn, iedereen kent dergelijke voorbeelden wel, ook buiten de zorg.
Groet,
Paul.
De veiligheid waarborgen bij het uitgaan is een verantwoordelijkheid van de politie. De stad aantrekkelijker maken voor een speciale groep w.b.t horeca is een taak van de horeca. En er zijn trouwens enkele gemeentelijke diensten die zich bezig houden met economische innovatie en investeringen.
Overigens is Rotterdam volgens mij een stad die bij veel homo’s juist zeer aantrekkelijk is. Vooral bij de groep die niet zozeer op zoek is naar directe seks – daar is Amsterdam voor – maar gewoon met een groepje mensen leuk uit willen. Dansen, flirten, versieren en – als ’t meezit – een partner voor langere tijd hopen te vinden.
Laat ik het zo stellen: in Rotterdam vind je de homo die een ‘burgerlijk’ leven op prijs stelt, Amsterdam trekt de ‘relnicht’.
Comments are closed.