Het Zuid-Cypriotische echtpaar waarmee ik gisteravond tijdens een congres in Izmir in gesprek raakte, had in een uur van Cyprus naar Izmir kunnen vliegen
vanuit het in Noord-Cyprus gelegen vliegveld Ercan.
In plaats daarvan had het echtpaar geopteerd voor een vlucht via Athene, hetgeen de reis vijf keer zo duur en vier keer zo lang maakte: dit alles op grond van afkeer om te reizen via de Turkse Republiek Noord Cyprus en wellicht ook ter vermijding van stigmatering in de door hen gefrequenteerde kringen.
Het is wonderlijk te observeren, welke enorme prijs dergelijke passagiers bereid zijn te betalen, teneinde in het juiste nationalistische vaarwater te blijven.
De enorme afkeer en haat die tussen beide partijen blijft bestaan, voorspelt weinig goeds voor de toekomst van het mooie eiland.
Hugo van Reijen
Noord-Cyprus is met geweld geannexeerd door de fascistische republiek van Turkije, geen wonder dat deze Griekstalige Cyprioten dit land mijden. Ook worden er nog steeds 1800 Griekstalige Cyprioten vermist die door het Turkse leger in 1974 zijn meegenomen. Niemand erkent Noord-Cyprus, behalve dan Turkije. Er zitten meer haken en ogen aan dit verhaal dan ‘nationalisme’. Dat zou ik toch wat meer belicht willen zien in dit kort door de bocht verhaal. Met andere woorden, hoeveel is men bereid om voor zijn of haar principes en vrijheid te betalen?
hugovanreijen [2] reageerde op deze reactie.
@Albert S. [1]:
De reactie van Albert S. is blijkbaar geinspireerd door Griekse propaganda die weinig met de werkelijkheid te maken heeft.
Sinds 1964 bezoek ik zeer geregeld beide delen van het eiland en kan Albert S. verzekeren dat het gelijk voor 95 procent aan de Turkse zijde ligt.
De Griekse propaganda strekte zich zelfs uit tot annonceringen tijdens KLM-vluchten die onder een code share door Cyprus airlines worden uitgevoerd.
Pas na een expliciete opdracht daartoe door KLM, die door mij ingelicht werd, werd deze propaganda gestopt.
Dit is niet de plaats om de details van het conflict te belichten. Dit is daarvoor te complex.
Ik kan echter iedereen aanraden , de literatuur over het conflict te raadplegen en niet alleen hetgeen van Griekse zijde geschreven wordt.
Hugo van Reijen
Albert S. [5] reageerde op deze reactie.
Hugo, volgens mij heb jij teveel Turkse boeken over het conflict gelezen.
Allereerst was Cyprus van oudsher Grieks, totdat de Turken het in 1571 veroverden van Venetië. Door stelselmatige discriminatie en import van Turken ontstond er een Turkse minderheid, zoals overal waar Turken kwamen gebeurde tenzij ze werden verjaagd (Armenië, Koerdistan, Albanië, Bosnië, Roemenië, Bulgarije en natuurlijk Turkije zelf.)
De Britten verkregen het eiland in bruikleen in 1878 (strategisch geworden door de bouw van het Suez kanaal) en annexeerden het bij het begin van de eerste wereldoorlog.
De spanningen namen toe na de onafhankelijkheid in 1960 onder president en aartsbisschop Makarios, maar werden grotendeels aangewakkerd door nationalistische regimes van zowel Griekenland en Turkije. De onafhankelijkheid zelf moest echter gewaarborgd worden door Griekenland, Turkije en het Verenigd Koninkrijk. De uitkomst van de schermutselingen tussen een meerderheid van Grieken en een minderheid van Turks-Cyprioten was voorspelbaar: de Turks-Cyprioten werden in enclaves gedreven. Zij wisten zich echter verzekerd van de steun van Turkije wat op dat moment militair vele malen sterker was dan Griekenland.
Toen in 1974 de juiste aanleiding zich aandiende (een staatsgreep door Grieks-nationalisten, die overigens faalde) begon Turkije direct met een grootschalige invasie gevolgd door schijnonderhandelingen en bezetting van 34% van het eiland.
Het Verenigd-Koninkrijk wilde ingrijpen, maar werd teruggefloten door Henry Kissinger die de Turken carte blanche gaf in ruil voor het plaatsen van kernraketten en militaire installaties (die overigens nog steeds operationeel zijn op Noord-Cyprus, zonder enige vlag of teken).
180.000 Grieks Cyprioten verloren hun land, en 50.000 Turks Cyprioten werden eveneens min of meer gedwongen te vertrekken. Tot vandaag de dag zijn er 1500 personen vermist.
Hugo, je moet je ogen wel dicht hebben als je de verschillen niet ziet tussen hoe de Turken omgaan met Griekse bezittingen,en hoe de Grieken omgaan met Turkse bezittingen.
Op het Griekse deel barst het van de verlaten huizen – bezit van Turks-Cyprioten onder curatele van de Cypriotische overheid. Moskees worden onderhouden, niet vernield. Omgekeerd worden kerken in het bezette noorden vernield of mogen ze niet worden gerepareerd (zelfs niet het heiligdom van de apostol Andreas.)Tegelijkertijd barst het er van de nieuwgebouwde moskees vol Turkse vlaggen (nationalisme en islam gaan hand in hand.)
De Turks-Cyprioten kwamen er echter het beroerdst vanaf: in plaats van zelfbeschikking worden ze nu bestuurd vanuit Ankara. De bezittingen van Grieks-Cyprioten worden weggegeven aan Anatoliërs die vervolgens rondrijden in gloednieuwe mercedessen. De Turks-Cyprioten zijn wester, hoofddoekloos, drinkend en varkensvlees etend. De Anatoliërs zijn religieuze achterlijke boeren. Vraag een Turks-Cyprioot hoe hij denkt over Turken, en grote kans dat je een tirade krijgt waar zelfs Geert Wilders bleek van wordt.
Turks-Cyprioten die zich uitspreken tegen Turkije worden mishandeld en opgesloten.
Maar wie goed kijkt naar de oorzaken en de aanleidingen van het conflict, ziet dat het merendeel van de Grieks-Cyprioten en de Turks-Cyprioten hier nooit om heeft gevraagd. Er is een vuil politiek spel over hun hoofd gespeeld met als resultaat een verdeeld en verbitterd eiland. En als je de schuld ergens wilt leggen, dan vooral bij Turkije, de Griekse Kolonels, de machtsbeluste Makarios en Henry Kissinger (die een jaar later een nog veel grotere slachting goedkeurde op Oost-Timor)
hugovanreijen [4] reageerde op deze reactie.
@Marnix [3]:
Onze interpretatie van de feiten loopt blijkbaar uiteen.
Ik loop blijkbaar met mijn ogen dicht, maar mijn oren staan toch wel open , want ik spreek zowel Grieks als Turks.
Over de gehele wereld ken ik geen engere en meer verwrongen standpunten dan die van Cypriotische Grieken, of het moest gaan om het vreemde Griekse standpunt op het stuk van de naam Macedonie.
Makarios zag de mensen in het noorden niet als zijn landgenoten , hij wilde ze op een zeker moment zelfs bombarderen.
Wanneer ik land in Larnaca , is daar tot op heden een toeristische informatiestand waar kaarten worden uitgedeeld , waarop het noordelijk deel geheel blank is.
In deze stand wordt het bezoekende publiek nog steeds angst aangejaagd voor een bezoek aan “de bezette gebieden” en van taxichauffeurs krijg ik regelmatig een hele tirade te horen over het “gevaarlijke noorden.”
Hugo van Reijen, Kalkan, Turkije
@hugovanreijen [2]: Ongeacht de Turkse propaganda die Hugo hier spuit is het zo dat in 1974 de fascistische regering van Turkije een invasie van Cyprus organiseerde. Nogmaals, waar zijn de 1800 mensen gebleven? Ik ben zelf ook diverse keren in Cyprus geweest en daar kun je rustig naar Noord-Cyprus rijden, dat was geen probleem. Dat wilden Grieks-Cyprioten namelijk doen voor ons, dus dat is ook een onwaarheid die hier wordt geuit. Ik vrees dat Hugo te veel met een roze bril naar Turkije kijkt en niet de ellende van hun dictatoriale regeringen wil doorzien.
hugovanreijen [7] reageerde op deze reactie.
Die landkaarten met blanke gebieden vindt je aan beide zijden. Ik kan je zo een scan sturen.
En als we onze visie over een heel volk baseren op de mening van taxi-chauffeurs dan is Nederland in de ogen van buitenlanders een verschrikkelijk land.
Na 500 jaar oorlog met de Turken is het overigens niet zo gek dat veel Grieken zijn doorgeschoten. Vergeet niet, 500 jaar terug was heel Turkije Grieks. De laatste Grieken zijn in de jaren ’50 pas verjaagd uit Istanbul (http://en.wikipedia.org/wiki/Istanbul_pogroms)
Ik begrijp dat wanneer je in Turkije woont het lastig is om een objectief beeld te vormen hierover. Enige zelfkennis heb ik nooit bij turken kunnen bespeuren.
Anke [8] reageerde op deze reactie.
@ Albert S. [5]:
Dat moeiteloos rijden naar de Turkse Republiek Noord-Cyprus kan pas sinds een paar jaar!
Daarvoor was het zelfs een moeizame exercitie om, vanuit het zuiden komend, bij vijandige ambtenaren een vergunning te krijgen, om in de TRNC de nacht door te brengen.
Deze vergunning werd vaak zelfs geweigerd, niet van de zijde van de TRNC ( daar was helemaal geen vergunning nodig), maar van de Griekse zijde.
Men kon dan toch wel oversteken, (zogenaamd voor een dagbezoek, aan het einde waarvan personen die in de TRNC gewinkeld hadden, getreiterd werden), maar als men dan via Ercan (de luchthaven in het noorden) naar Istanbul ontsnapte en niet meer terugkeerde, werd je paspoort geregistreerd en kreeg je moeilijkheden, als je weer in Larnaca landde.
Reizigers die in hun pasooort een stempel van de TRNC hadden, werden gedurende een zekere periode zelfs niet in Griekenland toegelaten en Engelse postambtenaren van Griekse origine saboteerden post die aan het noorden geadresseerd was)
Er was altijd een lichtpuntje : de Griekse zijde had de TRNC zo lief, dat op het zuidelijke bankpapier ( dat in het noorden niet gebruikt werd) , naast een Griekse en Engelse tekst eveneens een Turkse tekst gedrukt was!
Zoals hierboven reeds opgemerkt: de zaak is zeer gecompliceerd en leent zich eigenlijk niet voor een discussie in kort bestek.
Hugo van Reijen
@Marnix [6]:
Feiten gebruiken uit de geschiedenis als “Vergeet niet, 500 jaar terug was heel Turkije Grieks” is een slimme manier om de indruk te wekken dat u gelijk heeft. U probeert hiermee duidelijk te maken dat Cyprus eigenlijk van de Grieken is. Maar meestal is het ook zo dat mensen die zulke feiten gebruiken er dan niet bij zeggen wat er daarvoor of daarna is gebeurd, of waarom dat zo was in die tijd. Dat daarna heel Griekenland eeuwenlang Turks was, vertelt u niet. In de geschiedenis is het nu eenmaal zo dat grote rijken elkaar afwisselden en daar mag geen enkel land nu nog aanspraak op maken. Of vindt u dat Limburg eigenlijk Italiaans zou moeten zijn, omdat de Romijnen daar ooit zijn geweest?
Een historische feit rechtvaardigt meestal geen claim op een land, net zomin als de Romeinen Limburg kunnen claimen. Het is een verklaring voor de anti-Turkse sentimenten die heersen bij Grieken na 500 jaar oorlog en vervolging met de Turken. En niet alleen bij Grieken; Bulgaren, Roemenen, Russen, Armeniërs, Koerden, zelfs Arabieren: Turken hebben zich gehaat gemaakt bij ieder buurland, omdat ze al hun buurlanden ooit of nog steeds overheersen, onderdrukken, uitmoorden. Nergens ter wereld vind je een oorlogszuchtiger volk.
@ Hugo: het Zuiden heeft de afspraken van 1960 zoveel mogelijk geprobeerd te eerbiedigen, inclusief de drietaligheid: sinds de toetreding tot de EU staan er waarschuwingen op pakjes sigaretten, in het Grieks, Engels en Turks.
De moeilijkheden die je ondervond bij de grens heeft te maken met het feit dat het Noorden nog altijd bezet is door het Turkse leger: 45.000 man. probeer de grens bij Abchazië over te gaan en je zal waarschijnlijk met dezelfde problemen te maken krijgen. Veel van de soldaten en ambtenaren aan Griekse zijde zijn persoonlijk verbonden met het conflict, terwijl aan de andere kant zulk belangrijk werk voornamelijk door Turkse Turken wordt vervuld. (Turks Cyprioten hebben totaal geen invloed)
In ’93 werden overigens nog een tweetal Griekse demonstranten die een Turkse vlag wilden stelen neergeschoten en doodgeschopt door een Turkse menigte (onder toeziend oog van de VN.) Ook dat heeft de gemoederen geen goed gedaan.
Comments are closed.