Een arm Grieks echtpaar loopt eind december langs de Europese hoofdsteden. Ze waren gevlucht voor de stijgende temperaturen die er volgens hun regering toe zouden leiden dat hun eiland onder water kwam te staan. Hoewel ‘de mens’ niet eens treinen op tijd kon laten rijden, hebben diezelfde overheden wel de euvele moed om af te kondigen dat zij er voor zullen zorgen dat de temperatuur op aarde niet meer dan 2 % zal stijgen.Omdat ze op het stabiliteitpact van Europa hadden gerekend, zijn hun schamele Euro spaarcentjes sterk in waarde aan het dalen, en kunnen zij zich geen hotel veroorloven. Wat jammer toch dat ze er vanuit waren gegaan dat contracten en overheidsafspraken, door politici nageleefd zouden worden: 

Hun reserves waren in aandelen Fortis belegd, want ze dachten dat de overheid daar wel goed op controleerde. 

Het vakantiehuisje dat ze vooruit gehuurd hadden, was inmiddels onder overheidsdwang afgebroken: er bleek iemand permanent in gewoond te hebben! 

Laat staan geld voor benzine voor hun achtste hands Lada, want die is vanwege Europese accijnzen, milieuheffingen, plus het tijdelijke kwartje van Kok, 6 keer zo duur als in Griekenland en moest weg vanwege de slooppremie.

Ze wilden eerst verder met de trein, maar ja het sneeuwde en net als elk overheidsbedrijf is dan het streven om maar geen klanten te hebben, die zijn alleen maar belemmerend om de doelstellingen te bereiken.

Dus toch maar doorgesjokt op de ezel. Letterlijk vol verwachting klopten zij aan bij een ziekenhuis om de zwangerschap te laten controleren.

Echter vanwege budgetbeperkingen, vakgroepoverleg, ontplooingstijdvergoeding, resocialiserings cursussen, overdracht vergadering, fusie besprekingen en bestuurslaagtoevoeging,  bleef de deur voor hen gesloten. Die dag, en de rest van het jaar vanwege budget overschrijding. 

Ze zochten een agent die hen misschien verder de weg kon wijzen. Helaas, was er geen te vinden, gezien VUT, pre-pensioen en nog wat cursussen ‘hoe blijf ik uit de buurt van een winkeldief’, was de enige wijkagent niet beschikbaar en de andere 80% van de politiemensen zat al standaard op het bureau, het werk te verdelen, te coördineren en in te plannen. 

Gelukkig kon een werkloze projectonwikkelaar (de markt was in elkaar gezakt door de Bibob wet en plotsklaps met terugwerkende kracht, een heel ander belastingregiem op hypotheken en rente, ongeacht 30 jarige contracten) het stel doorverwijzen naar een Zeeuwse fruitteler: in de Hedwige polder met een lege schuur, waar ze de nacht konden doorbrengen.

En ook al had Baltasende van alles beloofd, het land moest toch onder water gezet worden vanwege een roomser dan de gevallen Paus toegepast EU regeltje. 

Zijn schuur was leeg vanwege verhoogde milieu -eisen, waardoor hij zijn gewas niet had kunnen beschermen en daardoor was zijn oogst mislukt. Want nieuwe bestrijdingsmiddelen worden al jaren niet meer goedgekeurd door Brussel.

Als alternatief had hij gelukkig nog wat bij kunnen verdienen met de kweek van nertsen. Maar die waren door het gesubsidieerde dierenbevrijdingsfront vrijgelaten. Net terwijl de nieuwe kooien volgens weer nieuwe eisen, besteld en betaald waren en ze ook nog hadden gehoord dat de Tweede Kamer alsnog een fokverbod wilde.

Trouwens zijn schuur en boerderij waren toch al onverkoopbaar, want hij had geen energielabel.

Dus was er plek zat, ook voor de ezel, maar niet voor de geit, die was al plat gespoten. 

Uit dankbaarheid voor de overnachtingplaats bood de aanstaande Griekse vader een sigaretje aan. Daar schrok de teler enorm van: hij kon toch zeker niet op een (lege) werkplek roken? 

Door af te spreken dat de Griek onbetaald zou klussen en de teler voor wat voedsel zou zorgen, werd het zelfrespect van beiden, nog enigszins behouden. Zij het dat de vrouw van de teler wel vroeg of de schuur verduisterd kon blijven, want er werd steeds meer gebruik gemaakt van de sociale fraude klik-lijn. 

Op vrijdagavond  kwamen er nog wat ondernemers bij, in de schuur. De meesten waren failliet en hoefden na 17 punt 00 uur niet meer bij het UWV in de lege kaartenbakken te neuzen. Trouwens door de vele fusies, extra regels, aanpassingen op aanpassingen in de uitkeringsregels, werkten de computerprogramma’s voor die kaartenbakken nog steeds niet.

Gelukkig brachten ze allemaal wat mee voor het Griekse stel:

–         een voormalig apotheker bracht wat zalf, die vanwege het nieuwe geneesmiddelenbesluit, chemische middelen registratie en etiketteringregels van de markt gehaald moest worden,  ook al was  het een volkomen natuurlijk goedje. Dit zorgde voor verlichting. Hij was juist de homeopathie ingegaan omdat de bouw van zijn nieuwe magazijn 4 jaar langer had geduurd om er een bouw- en milieuvergunning voor te krijgen. En toen hoefde het niet meer.

–         De voormalig middenstander had nog wat diepgevroren soesjes. Omdat zijn vloer geribbeld moest zijn en omdat zijn vloer gedeeltelijk niet-geribbeld was, moest hij zijn bedrijf sluiten van de arbeidsinspectie vanwege uitglijdingsgevaar en van de milieu inspectie vanwege de niet-hygiëne van een geribbelde vloer. Of was het andersom?

–         Een voormalig financieel planner bracht wat kilo’s suiker mee. Die kwamen uit verre landen waar met Europese ontwikkelingshulp, goede suiker plantages waren ontwikkeld. Maar door een Europees importtarief van vele honderden procenten, konden de boeren de suiker niet uit de douane-loods verkopen en was de suiker blijven liggen.

–         Warme kleding kwam er van de gesloten kledingzaak, het verhoogde minimumloon maakte het onmogelijk om nog personeel aan te nemen en tegelijk inkoop, verkoop, voorkoming van diefstal en de administratie te doen.

–         Een ex bankier had nog wat over van zijn Kerst Bolus, had hij van de voedsel Bank gekregen. Hij was ontslagen omdat hij op last van de regelgeving geen risico’s met beleggingen mocht nemen en prompt werd aangeklaagd omdat het pensioenfonds nu te weinig rendement maakte.

–         Een fysiotherapeut die geen verzekerings contract had gekregen, maar desondanks niet zelf zijn tarieven mocht bepalen, had nu dus alle tijd om bij de bevalling samen met de huisarts te assisteren.

–         Laura, zeilde ook nog even voorbij, zij had aan den lijve ondervonden wat het betekent als een overheidsinstantie (Jeugdzorg) zich eenmaal met je bemoeit en alles volgens de regels doet, je per definitie wordt gemangeld. Gezien de sneeuw en de kou, had Laura liever haar eigen gang gegaan en lekker in het Caribische gebied gaan zeilen.

En ondanks dat vanwege de goed geregelde overheids-gezondheidszorg de Nederlandse zuigelingen sterfte 2 keer zo hoog was als in de omliggende landen, ging het goed met moeder en kind. 

Alle bezoekers kregen tegenwoordig (steeds minder) overheids bijstand. Ze vroegen zich wel af waarom zij steeds minder kregen, terwijl ze in het verleden veel meer en hogere premies hadden betaald. En deze gereserveerde? bedragen, plus de toekomstige verdiensten van hun kinderen, werden net zo makkelijk in duizendvoudige hoeveelheden van hun bijstand, wel aan failliete banken uitgedeeld. Of dat nu zo productief was vroegen ze zich af, want ooit zou er toch uit productie, wat verdiend moeten worden om al die schulden weer teug te verdienen? Daar helpt toch geen WW uitkering of nog meer mensen in de bijstand tegen? 

Er kwamen al snel 3 heersers uit het westen:

Zij deden hun best om het kind zoveel mogelijk gelijk of identiek te maken aan ieder ander kind:

–         Baltas-ende, maakte het kind tot een echt persoon en bracht een SOFI nummer, zodat zijn toekomst ( die van Baltasende) zeker was (wel zou komende week nog even de SOFI chip definitief blijvend onderhuids bij de hiel worden geplaatst ( dit vanwege het gevaar dat het kind misschien anders kwijt kon raken, wat voor een overheid vervelend is). Een eigen kind dossier was al geopend voor dat Baltasende op weg ging.

–         Plaschior regelde dat het kind zeer binnenkort in de overheids educatie terecht kwam, het moest toch maar zo snel mogelijk leren dat het niet uniek was en dat de overheid veel beter weet wat goed voor je is. Ongeacht dat zijn ministerie van onderwijs zijn eigen zaakjes al lang niet op orde had.

–         Bosper, gaf hem het recht op erfzonde, wat inhield  dat het wurm zijn persoonlijke verplichting van de huidige staats-schuld, nu dus 28.000 €, als schuld kreeg . Voor Bosper was dat nog lang niet genoeg, alleen al voor een ABN Bank trok hij de schuld met € 2000 pp op. Voor onze Grieken was dat geen probleem, die waren al failliet.

De naburige boer, die zijn melk vanwege de gesubsidieerde melkplas en weer een wijziging in de regels voor melkquota toch niet meer kon verkopen, zorgde voor gezonde melk voor moeder en kind. 

En iedereen was in die tochtige schuur gelukkig en dacht na over het leven en de bureaucratie die hen na 17 punt 00 uur vrijdags, even niet, direct, lastig viel met formulieren, verplichte enquêtes, reglementen of wijzigingen op Nadere Regelgeving.

Zij het dat er wel wat twijfel was over de goede bedoelingen van de wijzen uit het westen.

En PLOTS 

Scheen er een heldere ster door een gat in het dak en de gereguleerde CO2 laag.

En alle aanwezigen kregen dezelfde heldere ingeving: 

We gaan met z’n allen naar Griekenland !