Regelmatige bezoekers van deze site weten dat ik graag de artikelen van Mark Steyn lees. Los van de inhoud van zijn schrijfsels is zijn onnavolgbare schrijfstijl een lust voor de geest. Ook wijlen Pamela Hemelrijk kon zo pakkend schrijven. Maar de inhoud is ook niet onbelangrijk, en die is bij Steyn dik voor elkaar. Zo kwam kwam ik recent een uitstekend artikel van hem tegen dat uitlegt hoe (zoals altijd bij socialisten/communisten) de politieke correctheid meer slachtoffers eist dan datgene wat de Cultureel Marxisten proberen te onderdrukken. Hieronder een korte impressie.
Steyn kreeg van de Canadese “mensenrechten” commissie het verwijt dat hij voorstander zou zijn van absolute vrijheid van meningsuiting, terwijl de geschiedenis bewezen zou hebben dat ‘hateful words’ soms tot ‘hurtful actions’ leiden waarbij ‘unspeakable crimes’ het gevolg zijn geweest. Zo was het misschien beter geweest om de publicatie van Mein Kampf te verbieden. Daarom voeren Canada en de meeste andere democratieën wetgeving in die uitdrukkingen van haat aan banden moeten leggen.
Zoals Steyn opmerkt: “Dat klinkt alsof het zou moeten kloppen.” Het probleem is alleen dat de Weimar Republiek zijn eigen versies had van anti-haat wetten, en dat er 200 keer vervolging tegen de Nazi’s is ingesteld wegens anti-semitische uitingen. Op zeker moment had de staat Beieren zelfs een verbod op spreken in het openbaar tegen Hitler ingesteld.
Nou, en dat heeft geholpen, zeg!
Toch echoot nog steeds dat oude refrein door de wandelgangen van de machthebbers: volledige vrijheid van meningsuiting leidt tot massamoord tenzij we ze inperken tot arbitraire “redelijke grenzen”.
In werkelijkheid is het tegenovergestelde waar: een beperkt en gereguleerd beleid afgedwongen door een politiek correcte elite leidt juist tot slachtpartijen. En dat is geen speculatie. Hier in Nederland hebben we het kunnen zien aan de staatsgreep in 2002 middels de moord op Pim Fortuyn, en aan de moord op Theo van Gogh. Aan het feit dat Geert Wilders als enig Nederlands politicus 24-uurs bewaking nodig heeft, en aan het feit dat Ayaan de wijk naar Amerika moest nemen. In Amerika is het meest recente voorbeeld de slachtpartij door Nidal Hassan in Fort Hood. Hassan was de dader, maar politieke correctheid maakte het mogelijk.
Majoor Hassan had niet opener kunnen zijn over wie hij was en wat zijn intenties waren. Hij zette ‘SoA’ (Soldier of Allah) op zijn visitekaartje. Hij probeerde patiënten te bekeren tot de islam en hij was de eerste massamoordenaar in Amerika die zijn voornemens in een Powerpoint presentatie kenbaar maakte. Maar iedereen keek wat ongemakkelijk en schoof de hete aardappel door, bang om politieke zelfmoord te plegen en als racist en xenofoob op een zijspoor gerangeerd te worden.
Dat zijn je hersens als je politiek correct bent: dood.
Lees Mark Steyn’s uitstekende artikel (Engels) en deel uw gedachten in de commentaren.
Stein leeft in een land waar de doodstraf bestaat.
Neem Hasan, die word kreupel of niet regelrecht op weg geholpen naar boven door rechtspraak.
In Nederland zouden rechters die vooral uit meisjes bestaan vrijspraak als logica zien als het bij ons gebeurt was.
En gelijk van de dader een slachtoffer gemaakt door de redenering uitlokking van geweld door een vrede mens te dwingen om gelovigen overhoop te schieten.
De meisjes altijd op zoek naar geluk maar het niet vinden gaan als meisjes en vooral de linkse direct op de rug als ze recht moeten spreken en de dader een vredemens is.
Een innerlijke wens als reden om een echte man te ontmoeten die indien nodig haar een opdonder verkoopt en vervolgens de behandeling geeft waar kindjes van komen.
Dat gebeurt in Amerika ook en krijgt steeds meer volgelingen onder linkse meisjes die nog steeds geloven in een vliegend tapijt met een Aladdin of Hasan als piloot.
Ik kijk met spanning uit naar de rechtspraak wat hopelijk veel vrede mensen d,r dag gaat verpesten, maar ik vrees het ergste.
Comments are closed.