Het verhaal van “de kleine rode hen” van Oscar heeft het een en ander los gemaakt op de vrijspreker. Zo hier mijn reactie over wie onze standaarden bepaalt en wat de link tussen moraal en onze vrijheid is. In een vervolgpost kan men een verkorte versie van het sprookje “De nachtegaal en de roos” uit 1888 vinden, waarin u als lezer de moraal mag zoeken.

Zoals in mijn reactie op “de kleine rode hen“ (reactie 41) te lezen valt, wordt op scholen het verhaal (bekend onder het vaandel “het rode kippetje”) nog steeds gebruikt.
Nog even een korte herhaling:

Het verhaal wordt tegenwoordig gebruikt om kinderen te leren hoe men brood bakt. De moraal wordt niet expliciet aangekaart. Zie onderstaande links:

–        http://www.leespret.com/PDF/Toneelstuk%20Het%20rode%20kippetje.pdf (Een toneelstuk aanpassing voor een basisschool groep twee)

–        http://www.jufsanne.com/bakker.htm (Het verhaal als schoolopdracht)

Zolang school verplicht is, vind ik dat, áls er verplicht materiaal is, dit verhaal er zeker bij hoort te zitten. Zolang de moraal er maar in blijft. Want wat houdt een juf tegen om opeens te besluiten dat “de kip maar eens eerlijk moet gaan delen”?

Dit veranderen van verhalen, omdat de oude inhoud niet conform een bepaalde standaard is, is vrij normaal. Vergelijk bijvoorbeeld de oorspronkelijke sprookjes van de gebroeders Grimm met de moderne varianten. Ze zijn aangepast, minder “zwaar” gemaakt en missen vaak de “harde” elementen als geweld, moord en dood. Een paar voorbeelden.

Wie kent niet het verhaal “De kikkerprins”?
Oorspronkelijk werd de betovering echter niet door een kus verbroken, maar door de prinses die de kikker tegen de muur gooide. Oei, geweld! Een ander element dat verwijderd is, is de aanwezigheid van de bediende van de prins. Deze bediende had een ijzeren band om zijn eigen hart gelegd om te voorkomen dat het hart zou breken in de tijd van ellende van de prins. Vanwege de vreugde die de bediende voelt nadat zijn meester (let hier op de hiërarchie) weer mens is geworden, breekt de ijzeren band. Oei, onderdrukking!

Een ander voorbeeld van een hedendaags onorthodox sprookje is het verhaal van de kat die een muis trouwde. Dit vreemde echtpaar had samen een wintervoorraad opgebouwd. De kat bezocht deze voorraad (onder de mom naar de doop van een familielid te gaan) en smikkelde er iedere keer iets van af. De muis komt achter de leugen en confronteert de kat met diens bedrog. Deze antwoordt prompt dat de muis moet zwijgen anders wordt ze opgegeten. De muis zwijgt echter niet en wordt dus kattenvoer.

Hiermee wil ik zeggen dat oude sprookjes, diens interpretaties en diens moralen, allemaal afhangen van de tijd. Zouden wij het verhaal van de kat en de muis een “normaal sprookje” voor kinderen noemen? Waarom zijn dit soort “zware” verhalen niet meer geschikt als “normaal sprookje”?

Wie bepaalt wat geschikt is?

Deze vraag wie de standaard bepaalt, geldt niet alleen voor sprookjes, maar ook voor de wetenschap. Als men “Wetenschapsfilosofie voor geesteswetenschappen” leest, valt op hoe de interpretatie van de “correcte en erkende wetenschappelijke methode” iedere eeuw anders is. Methodes zijn niets anders dan theorieën, niet? Er worden altijd zwakke punten gevonden. Zo ontwikkelt de wetenschap zich (mits er geen druk is van vervelende dingen als subsidies, waardoor foutieve methodes kunstmatig populair gehouden worden). De massa van het veld waar de theorie gehanteerd wordt, bepaalt dus wat “de correcte methode” van de tijd is. De methode blijft actief tot er een vreemde eend in de bijt beweert dat er een fout in de theorie zit. Echter, alleen als hij deze bewering onderbouwt én deze onderbouwing door het veld erkend wordt als een goede weerlegging van de theorie, zal de methode worden aangepast.

Ook in religie bepaalt de massa wat geoorloofd is. De religie met de meeste aanhangers is de “juiste religie van de tijd”. De juiste religie bepaalt de standaard. Wie de standaard bepaalt, heeft invloed op wat voor de mens(heid) “normaal” is. Vandaar ook al die strijd om religieuze macht. Dit is een tijdperk van “theïsme vs theïsme” (met wat atheïstische kritiek). Kijk naar de Islam nu, kijk naar het Christelijk geloof en het Katholicisme in de middeleeuwen (respectievelijk de kruistochten en de Spaanse inquisitie).

In oude sprookjes en fabels vindt men vele religieuze elementen terug. Deze religieuze elementen veranderen of verdwijnen over de jaren heen naarmate religie een andere plaats in zowel ons leven als in deze wereld in neemt. Hetzelfde geldt voor normen en waarden. Hetzelfde geldt voor “moraal”. Wat vroeger normaal was, is nu raar en dient verwijderd of genegeerd te worden.

De massa bepaalt wie of wat macht heeft. Deze machthebbende partij bepaalt vervolgens wat de massa mag weten. Om de machtspositie te behouden, zorgt ze ervoor dat de massa altijd deze partij als standaard houdt. Door de machtsbeluste partij die ons denkbeeld beïnvloedt, worden wij dom, dan wel onder controle gehouden “Knowledge(control) is power, power corrupts.”

Ingezonden door Yuki

[morgen deel 2]

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

10 REACTIES

  1. De Amerikaanse overheid nam enige tijd geleden een wet aan die het verspreiden van kinderboeken van voor 1985 – niet te verwarren met 1984 – strafbaar maakt: http://www.city-journal.org/2009/eon0212wo.html

    In Nederland waren sommigen ook zoiets van plan: alle boeken die niet politiek correct waren zouden moeten verdwijnen. Dat liep met een sisser af omdat er dan geen klassiek boek over zou blijven.

    Hub Jongen [2] reageerde op deze reactie.
    Peter de Jong [3] reageerde op deze reactie.

  3. @Nico de Geit [1]:
    Het argument was niet PC, maar Pb. Het is algemeen bekend, dat drukinkt giftig is. En de meeste kinderen verslinden hun boeken nu eenmaal.

  4. Nieuwe wet VS verbiedt handel en uitleen oude kinderboeken

    15 februari, 2009

    Afgelopen zomer was Amerika in paniek over het gebruik van loodhoudende verf in speelgoed afkomstig uit China. Om de gezondheid van kinderen te beschermen heeft men een nieuwe wet opgesteld die afgelopen week in werking is getreden: de Consumer Product Safety Improvement Act (CPSIA). Deze wet legt een beperking op in (onder andere) de toegestane loodgehaltes in produkten die voor kinderen onder de 12 jaar bedoeld zijn.

    Sinds 1985 geldt er een verbod op loodhoudende pigmenten voor de inkt waarmee illustraties in kinderboeken gedrukt worden. Oudere boeken kunnen wel lood bevatten, en hoewel er geen enkele indicatie is dat daar ooit een kind ziek van is geworden, wil de CPSIA ook aan dit “gevaar” een eind maken. Dit betekent dat het verkopen, uitlenen of weggeven van kinderboeken van vóór 1985 illegaal wordt, op straffe van maximaal 100.000 dollar boete of een gevangenisstraf. De enige manier om hier onder uit te komen is het laten testen van de boeken, iets wat gezien de hoge kosten voor de meeste partijen onhaalbaar is. Met als gevolg dat bibliotheken hun oude kinderboeken als chemisch afval kunnen afvoeren, handelaren in gebruikt kinderleesvoer failliet zullen gaan, en particulieren hun oude kinderboeken niet meer op E-bay mogen zetten.

    Bron: http://tegenbericht.wordpress.com/category/big-brother/

  5. Nu we toch even op boekverbanning zijn beland;

    6 jaar geleden heb ik onderzoek gedaan naar boekverbanning en verbranding. 2 jaar geleden heb ik dit onderzoek nog even kort doorgenomen en nagekeken voor een opdracht. Amerika is een erg mooi voorbeeld van boekverbanning. Er zijn staten waar boeken over zee of bergen verboden zijn, omdat dat een natuurlijk fenomeen is dat in die staten niet voorkomt. In sommige staten zijn Harry Potter boeken verboden (en zelfs verbrand) omdat ze anti-Christelijk zijn; er zit magie in. Shock.

    Veel boeken worden verbannen wegens politieke redenen, maar ook boeken die on-ethisch worden gevonden (boeken met of over “zwarten”, bijvoorbeeld) of te crue taalgebruik bevattten, kunnen ook worden verbannen.

    Zelfs auteurs kunnen in de gevangenis belanden. Er staat mij bij dat een Egyptenaar in de gevangenis kwam door anti-Koran boeken te schrijven. In China is ook een man in de gevangenis beland door zijn literatuur (en is ook in die gevangenis gestorven) .
    Een ander voorbeeld valt hier te vinden (in het Engels):
    http://www.bookpatrol.net/2009/09/books-banned-author-imprisoned.html
    De crux is, waarom worden de boeken verbannen?

    Omdat ze tegen de algemene taboe in gaan. En hier dus weer mijn stuk; taboe is wat het volk en/of de staat tot taboe maakt. Het is gecreëerd in een land of gemeenschap en wordt door de deelnemers hiervan in stand gehouden.

    Nu is de vraag: Wat kunnen we hier aan doen?

    Peter de Jong [6] reageerde op deze reactie.

  7. @Peter de Jong [6]:

    Het scheelt dat veel verboden boeken bekend zijn omdat er zo veel om te doen valt. Maar hoe kan men zoeken naar wat men niet kent? Bijvoorbeeld naar de boeken die effectief uit de samenleving zijn verbannen. Of naar gedachtegangen die effectief uit de samenleving zijn verwijderd?

    Uw argument gaat alleen op voor mensen die zelf al willen zoeken. Overigens, zoals ik al zei, de boeken op de wikipedialijst zijn niet overal ter wereld verboden. Een boek verboden in de US valt bijvoorbeeld gewoon via amazon.co.uk aan te schaffen. Maar je moet wel een titel hebben.

    Internet is net zo. Het is leuk, maar het vereist zoekwerk van het individu zelf. Wil om te zoeken komt voort uit nieuwsgierigheid. Ik durf te stellen dat veel mensen niet meer nieuwsgierig zijn naar dit soort dingen. Men is nieuwsgierig naar wat er in de volgende aflevering van weet ik veel welk programma gebeurt. Men is nieuwsgierig naar waar de buurman zijn geld vandaan haalt. Men is niet nieuwsgierig naar waar hij niet nieuwsgierig naar mag zijn. Indoctrinatie door omgeving/staat helpt hier behoorlijk bij.

    Ik denk dat mensen weer nieuwsgierig gemaakt moeten worden. Het probleem bij mensen is echter dat voor velen er direct eigen voordeel uit moet komen. Een voorbeeld:
    Kan ik u interesseren in een taalcursus Chinees? Het is goed voor uw eigen ontwikkeling. Maar ik vermoed dat u er niet direct om staat te springen. Het kost tijd, moeite. U kunt een heleboel andere dingen doen die u wel interesseren. Hetzelfde zo met de maatschappij.

    Mijn vraag is dus meer, hoe kunnen we mensen uit het taboe halen, weer nieuwsgierig maken naar eigen ontwikkeling? Hoe overtuig je mensen ervan dat ze er -echt- oprecht en direct beter van zullen worden?

    Peter de Jong [9] reageerde op deze reactie.

  9. @Yuki [7]: “Hoe overtuig je mensen ervan dat ze er -echt- oprecht en direct beter van zullen worden?”

    Dat lijkt me niet nodig, Yuki. Als iemand werkelijk dringend behoefte heeft aan bepaalde informatie (bijv. een opleiding voor je werk) dan zal hij/zij toch echt zelf op zoek moeten gaan. Je persoonlijke ontwikkeling is je eigen verantwoordelijkheid, dat kan je niet afschuiven op anderen, zoals je werkgever of de gemeenschap.

    Als je in een land met veel censuur leeft is dat natuurlijk extra lastig, maar niet onmogelijk. Het internet biedt oneindig veel meer mogelijkheden dan de meeste mensen denken. Dat is ook de reden dat overheden er zo graag grip op proberen te krijgen.

    Je hebt als individu tegenwoordig ook geen medewerking van anderen (zoals uitgevers en drukkers) meer nodig om ideeën te verspreiden. Je moet je goed realiseren, dat zodra er eenmaal informatie op het internet is geplaatst dit zal worden gemirrored, als viral wereldwijd en over alle mogelijke platforms zal worden verspreid, enz. en in principe tot in lengte van jaren beschikbaar zal blijven, ook als de oorspronkelijke bron allang door de censuur is verwijderd.

Comments are closed.