Ik rijd rustig door de stad.
Elke 50 meter word ik opdringerig aangekeken door een lijsttrekker op een poster.
Zijn lach is zichtbaar onecht en haar blik geforceerd openhartig.
Ik heb met hen te doen en tegelijk stoor ik mij aan hun naïviteit en zelfingenomenheid.
Zij vertegenwoordigen dezelfde partijen die oorlog voeren op basis van leugens,
die stelselmatig de privacy en vrijheden van de burger inperken,
die angst prediken met niet bestaand terrorisme, verzonnen pandemieën en gefabriceerde klimaatveranderingen,
die met hun spilzucht het land financieel naar de afgrond brengen,
en met hun oplossingen de ellende alleen maar groter maken.
Maar in plaats van zich diep te schamen,
hangen ze elke 50 meter de wereldverbeteraar uit.
Alsof er niets aan de hand is.
Alsof zij niets met de problemen te maken hebben, maar nu opeens wel de oplossing hebben.
Alsof de problemen kunnen worden opgelost door dezelfden die deze veroorzaakten.
Moge mijn niet uitgebrachte stem het beste democratische signaal zijn aan deze lege koppen.
Sen Huwa
@Oscar [30]:
Dit artikel dekt die lading aardig:
http://www.vrijspreker.nl/wp/2010/01/vrijheid-en-rechten/#more-68920
Zoiets, een al bestaand artikel. Maar zo’n beschrijving hoeft niet eens omvangrijk te zijn. In discussies kost het mij meestal nog geen minuut om de ander in te laten zien dat hij met zijn idealen agressief geweld voorstaat.
Oscar [32] reageerde op deze reactie.
@LvM [31]:
“In discussies kost het mij meestal nog geen minuut om de ander in te laten zien dat hij met zijn idealen agressief geweld voorstaat.”
Dat is mooi. Mij kost het meestal enkele minuten om mensen aan het ontkennen of het stampvoeten te krijgen. Wellicht heb jij een aanpak die subtieler is.
Het allermoeilijkste is wel om mensen te begeleiden in het afleren van schadelijke zaken waar zij gevoelsmatig een hoge waarde aan toekennen en waarin zij veel investeringen in hebben gedaan. Democratie, socialisme, etc. Men kan dan wel redelijke argumenten naar voren brengen, maar als deze argumenten aanvankelijk enkel afweermechanismen (woede, arrogantie, ontkenning, afwijzing) in werking doen treden dan laat het verkrijgen van inzicht nog even op zich wachten.
Het allermooiste is als mensen het gevoel hebben dat zijzelf tot een uniek inzicht zijn gekomen. Helaas hanteer ik te vaak de botte bijl.
LvM [33] reageerde op deze reactie.
@Oscar [32]:
De socratische methode blijkt *relatief* effectief.
Echter, ze zijn het ermee eens dat ze agressief geweld voorstaan, maar dat is dan ook alles. Ze vervolgens overtuigen dat dit geweld geen noodzakelijk kwaad of niet gerechtvaardigd is, is mij nagenoeg nooit gelukt. De discussie wordt daarvoor altijd te snel afgesloten door de discussiepartner. Stilzwijgen lijkt de favoriet.
Ook een leuke die ik regelmatig te horen krijg: “Ja, maar ik denk nog steeds dat [meestal iets met infrastructuur]”.
Comments are closed.