01.slecht voor de gever

02.slecht voor de  ontvanger

ad  01.

Ontwikkelingshulp is slecht voor de  doterende belastingbetaler, omdat het hem armer maakt.

ad  02.
Ontwikkelingshulp is slecht voor de ontvanger, omdat het  hem aanmoedigt, de status  quo van inefficientie  , corrruptie en desorganisatie voort te zetten.

Waarom   blijft  ontwikkelingshulp doorgaan, hoewel het de afgelopen  50 jaar  alleen een negatief effect gesorteerd heeft?

Ontwikkelingshulp  is   in feite bedoeld als een remedie tegen verloren  invloed ten gevolge van het verliezen van koloniën en overzeese gebiedsdelen.

Gebieden , die niet  meer beheerst kunnen worden door middel van een  koloniaal  bestuur, worden nu  in een permanente  staat van afhankelijk  gehouden, teneinde zeker te zijn van bij  voorbeeld,   maar niet beperkt tot:

01.een  gewenste stem in de vergadering van de United Nations

02.de  welgevalligheid van politici  in de ontvangende landen die uit de ruif eten

03.het  verkrijgen van contracten  en  concessies die de toets der  vrije markt niet kunnen doorstaan

Miljarden worden gedoteerd aan  corrupte regimes in  Oosteuropa, Afrika, Azië  en  Zuidamerika  die gebruikt   worden voor de bouw ven luchthavens, touristische  complexen,   landbouwprojecten, spoorwegen van    nergens naar  nergens,  havencomplexen die na enige tijd  tot een permanente staat van verroesting  overgaan,  hotels waarvan na een jaar de liften niet meer functioneren en vele, vele andere zaken, die het licht der publiciteit  niet kunnen verdragen.

Als U op een luchthaven een groep  reizende politici   of andere  functionarisen   ziet  uit  een  niet ontwikkeld land,  kunt  U er bijna zeker van zijn, dat   zij   in de duurste klas reizen , eten , logeren en feesten op de kosten van de westerse belastingbetaler  die gedwongen is geworden zijn portemonnee te openen  en zich  solidair te verklaren met  ook de meest corrupte regimes ter wereld.

Komen de waargenomen  politici uit een ontwikkeld land,dan is hun reis vermoedelijk even overbodig  en onnodig.

Ik geef hieronder  twee schrijnende  voorbeelden van de besteding van ontwikkelingshulp:

01.
Een aantal jaren geleden verkreeg een postale drukgroep  een bedrag van  100  miljoen dollars,  gedoteerd door de Verenigde Naties,  om te besteden aan  het organiseren van  wedstrijden  voor  kinderen   om postzegels te ontwerpen. De werkelijke recipienten waren  voor het grootste deel Canadese functionarissen, die enorme salarissen   toucheerden voor vrijwel geen werk.

Om dit bedrag even  in het juiste  perspectief te stellen : met alleen maar de  RENTE  van dit  bedrag   kunnen jaarlijks ALLE  ter wereld verschijnende postzegels ontworpen worden.

02.
Een Japanse functionaris die aan het ontwikkelen  was in Bhutan, vertelde mij, te leven in een voor hem gebouwde villa,  waarvan de aanlegkosten van alleen de   tuin  al een half miljoen dollar hadden bedragen.

In een lokaal regeringscentrum dat ik  bezocht op een afstand van  20 kilometer van deze villa, trof  ik een school aan  die  gekenmerkt werd door een toppunt van vuiligheid en viezigheid.  De leerlingen bevonden zich op de binnenplaats en waren zich allemaal aan het krabben  as gevolg van door scabies veroorzaakte jeuk.  Een bedrag van wellicht   $ 500 voor    de aanscahffing van een douche en  wat geneesmiddelen  scheen niet beschikbaar. Het interesseerde eenvoudig niemand.

Conclusie : ontwikkelingshulp kan beter met terugwerkende kracht  gestopt worden.

Hugo van Reijen

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

4 REACTIES

  1. Helemaal mee eens. Alleen is het een beetje moeilijk die landen het geld weer terug te laten betalen, dan zijn we al niet veel beter dan ouderwetse kolonisatoren.

    De beste ontwikkelingshulp is de juiste prijs voor hun goederen te betalen, maar dat zal wel teveel gevraagd zijn, want dan wordt je GSM dubbel zo duur, de chocolade-reep onbetaalbaar, bovendien kun je je rotzooi zoals E-Waste daar niet meer gedumpt krijgen.

    Ontwikkelingshulp werkt corruptie in de hand, ook bij de “gevende partij”. Dat kun je goed zien aan flapdrollen als Koenders, Bert en Pronk, Jan. Allemaal met hetzelfde sop overgoten, nutteloos en overbodig, maar DÚÚR!!

  2. Ontwikkelingshulp is slecht voor de doterende belastingbetaler, omdat het hem armer maakt

    Je bedoelt hier zeker vooral de geestelijke armoede en luiheid? Blijven geloven in sprookjes van een door politici maakbare samenleving? Na een halve eeuw falen van bepaalde programma’s weigeren je wereldbeeld te herzien?

    Ontwikkelingshulp is een uiting van gebrek aan rationaliteit in een samenleving. Goedgelovige mensen die zich als schapen laten manipuleren door politici en belangengroepen. En daardoor blijk geven van beperkte individualiteit en kritisch denkvermogen. Het gebrek aan corrigerend en lerend vermogen van de NL burgers is soms schokkend.

    Hugo. Je zoekt verder rationele redenen waarom we dit uitvoeren (onder andere verloren invloed herwinnen). Ik denk niet dat dit op die wijze rationeel bekeken moet worden. Maar via een andere invalshoek. Je kan je als organisatie richten op het produceren van markgoederen en deze proberen te verkopen. Is riskant want als je niet voldoet dan ga je failliet. De medewerkers van zo’n commercieel bedrijf moeten ook allen min of meer voldoen want anders ga je ook failliet.

    Je kan ook deel uitmaken van een zich moreel superieur voelende elite van collectivistische individuen en organisaties die niets presteren en alleen maar geld uitgeven. Daar zit de drive van velen op dit vlak volgens mij. Je kan niet falen, bent niet bezig met iets banaals als geld verdienen, neen, jij geeft het uit en claimt daardoor letterlijk een betere wereld te scheppen. En er is niemand die zich druk maakt of je het wel goed doet of niet want na een halve eeuw falen van ontwikkelingshulp komt het geld nog steeds. Zou iemand dan nog willen gaan werken voor een commercieel bedrijf? Als de NL maatschappij dit toestaat? Wie wil dat niet? Niet kunnen falen en toch morele superioriteit claimen?

  3. Als je de gelden voor ontwikkelingshulp ziet als een eeuwigdurende subsidie is het onvermijdelijk, dat deze door intermediairen (inclusief hulporganisaties en overheden) afgeroomd worden en er een hele bedrijfstak rond ontstaat. Die biedt nauwelijks nog transparantie en invloed aan de al dan niet vrijwillige donateurs.

    Beter is om uit te gaan van leningen ipv subsidies en de lijnen tussen gever en ontvanger zo kort mogelijk te houden. Microkredieten zijn hiervan een goed voorbeeld.
    http://nl.wikipedia.org/wiki/Microkrediet

    Ook gunstig zijn constructies waarbij de gever direct belang heeft bij het slagen van het project (vergelijk investeerders die durfkapitaal in innovatieve start-ups steken en daarvoor een aandeel in het bedrijf krijgen dat zij later met winst kunnen verkopen).

    Er is geen enkele reden, dat overheden zich met ontwikkelingshulp zouden moeten bezighouden. Het is juist bij uitstek een terrein waar het particulier initiatief met succes kan werken.

    ===
    “Foreign aid might be defined as a transfer from poor people in rich countries to rich people in poor countries.”
    – Douglas Casey (1992)

Comments are closed.