Door Hans-Hermann Hoppe

Ten slotte, ten bate van strategische overwegingen, ten einde het doel te benaderen van een niet-uitbuitende sociale orde d.w.z., een privé eigendom anarchie, zou de idee van meerderheidisme gekeerd dienen te worden tegen de democratische heerschappij zelf. Onder elke vorm van overheidsheerschappij, inclusief een democratie, maakt de ‘heersende klasse’ (politici en ambtenaren) enkel een klein deel uit van de de totale bevolking. Terwijl het mogelijk is dat honderd parasieten een comfortabel leven leiden van de producten van duizend gastheren, kunnen duizend parasieten niet leven van honderd gastheren.

Uitgaande van de erkenning van dit feit lijkt het mogelijk te zijn om een meerderheid van de kiezers te overreden de toegebrachte schade te verergeren, ten aanzien van degenen die van andermans belastingen leven, door zeggenschap te hebben hoe hoog deze belastingen zijn, en dus te beslissen, democratisch, de werknemers van de overheid en iedereen die hulp van de overheid ontvangt het stemrecht te ontnemen, of het nou gaat om steuntrekkers of degenen die met de overheid verbonden zijn. Als toevoeging, samen met deze strategie is het nodig het overweldigende belang te erkennen van afscheiding en afscheidingsbewegingen.

Als meerderheidsbesluiten ‘juist’ zijn, dan moet de grootste van alle mogelijke meerderheden, een wereld meerderheid en een democratische wereldregering worden beschouwt als de ultieme ‘juistheid’ met gevolgen zoals voorspeld aan het begin van dit artikel. In contrast hiermee houdt afscheiding altijd een losrukken van kleinere populaties in van grotere populaties. Derhalve is het een stem tegen het principe van democratie en meerderheidisme. Hoe verder het proces van afscheiding vordert – tot het niveau van kleine regio’s, steden, stadsdistricten, plaatsen, dorpen en uiteindelijk individuele huishoudens en vrijwillige verenigingen en firma’s van private huishoudens – hoe moeilijker het zal worden om het huidige peil van de politiek van herverdeling te kunnen handhaven. Tevens, hoe kleiner de territoriale eenheden, hoe waarschijnlijker het zal zijn dat een paar individuen, uitgaande van de erkenning van het volk voor economische onafhankelijkheid, buitengewoon professionele prestaties, onberispelijk persoonlijk leven, superieur oordeel, moed en smaak zullen rijzen tot de top van natuurlijke, vrijwillige, erkende elites en rechtmatigheid verlenen aan de idee van een natuurlijke orde van competitie (niet-monopolistisch) en vrijelijk (vrijwillig) bekostigde ordebewaarders, rechters, en overlappende jurisdicties zoals zelfs nu bestaan in het domein van de internationale handel en het reizen – een pure privaat recht samenleving – als antwoord op de democratie en elke andere vorm van politieke (dwingende) heerschappij.

Hans-Hermann Hoppe, november 2000

Hans-Hermann Hoppe is een vooraanstaande econoom van de Oostenrijkse School. Hij werd geboren in Duitsland in 1949 en studeerde economie, filosofie, sociologie en geschiedenis aan de Goethe Universiteit in Frankfurt. Hij promoveerde in 1974 (filosofie). Tot zijn pensioen in 2008 was hij professor in de economie aan de Universiteit van Nevada. Hij is de president van het in 2006 door hemzelf opgerichte The Property and Freedom Society. Een genootschap dat voor compromisloos intellectueel radicalisme staat om te streven naar een vrije samenleving. Thans richt hij zich volledig op het schrijven van boeken, het geven van lezingen en seminars en het ondersteunen van de vrijheidsbeweging. Hans-Hermann Hoppe is cultuur-conservatief en bovendien een overtuigde – en uitgesproken – anarchokapitalist.

Website van Hans-Hermann Hoppe: http://www.hanshoppe.com/

Website van The Property and Freedom Society: http://propertyandfreedom.org/

Beknopte bibliografie:

Handeln und Erkennen (Bern, 1976)

Kritik der kausalwissenschaftlichen Sozialforschung (Westdeutscher Verlag 1983)

Eigentum, Anarchie und Staat ( Westdeutscher Verlag 1987)

Praxeology and Economic Science (Ludwig von Mises Institute 1988)

A Theory of Socialism and Capitalism(Kluwer Academic Publishers 1989)

Economic Science and the Austrian Method (Ludwig von Mises Institute, 1995)

Democracy: The God That Failed (Transaction Publishers, 2001)

The Economics and Ethics of Private Property (2nd edition, Ludwig von Mises Institute, 2006)

Verantwoording

In mijn vertaling van dit artikel van Hans-Hermann Hoppe heb ik getracht anglicismen te vermijden en recht te doen aan het wonderlijke taalgebruik van Hoppe, die schrijft alsof hij mondeling college geeft, neologismen gebruikt en zich soms functioneel bedient van taalgebruik dat voor sommigen provocerend over kan komen. Waar Hoppe een ongebruikelijk Engels gebruikt, heb ik een ongebruikelijk Nederlands gebruikt. De syntaxis van de zinnen heb ik zo veel als mogelijk in tact gelaten, ofschoon ik zo nu en dan een komma heb toegevoegd om de leesbaarheid te vergroten.

Oscar

februari 2010

Weg met de democratie – deel 1

https://www.vrijspreker.nl/wp/2010/01/weg-met-de-democratie-deel-2/

https://www.vrijspreker.nl/wp/2010/01/weg-met-de-democratie-deel-3/

Weg met de democratie – deel 4

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

12 REACTIES

  1. Ik heb mijn bedenkingen over het volgende; Er wordt bijna stelselmatig vanuit gegaan dat de massa altijd gelijk heeft in het oordeel of iets of een situatie altijd correct is. Dit hoeft niet zo te zijn. Bepaalde denkbeelden welke goed liggen bij de massa vinden vaak makkelijker hun gehoor dan juist goed beargumenteerde zaken. Democratie is gebaseerd op de stem van de meerderheid, maar dat hoeft niet perse de meest gunstige, inzichtelijkste te zijn.
    Bezie ook de situatie met mensen welke aangewezen zijn op een bijstand uitkering, dit is een speling van het lot met een lange politieke geschiedenis. In het verleden werden mensen in maatschappelijk moeilijke posities in de meeste gevallen geholpen door de kerken. Dit heette de bedeling, maar omdat er veel verschil in hulp tussen streken en geloof-soorten waren is deze hulp uiteindelijk door de staat overgenomen. De hoofd reden voor de armen zorg was en is niet, zoals in het algemeen wordt gedacht uit humanitaire of filantropische oogpunt. Nóóit één keer, voor de staat maakt het niet uit dat de ‘mislukkelingen’ creperen, dit is juist gunstig. Op die manier zal de ‘sterke’, meer ‘gefortuneerde’ mens floreren. Bij eerste inzicht zal dit alleen maar ten gunste zijn voor de samenleving en het voort bestaan van de mens. Een mens kan alleen maar empathisch naar zijn medemens handelen als aan zijn eigen belangen is voldaan.
    Zo ook de kerken, die alleen de armen hielpen om op deze manier meer het geloofsmoraal te indoctrineren. Het hoofd doel voor de staat en de samenleving is ‘veiligheid. Het was en is een middel om de verarmde schapen voor de eigen kudde te behoeden. Vooral in deze tijd. Stelt U zich eens voor dat al die miljoenen mensen die nu een uitkering ontvangen (bijstand, wao, enz) geen inkomen hadden, wat zal er dan gebeuren? De veiligheid voor ieder zal hiermee in het geding komen. Men moet zich realiseren dat 100 jaar geleden de bevolking in ons land nog geen 30 procent van nu is. Technische ontwikkelingen waren op laag niveau, waardoor er voor veel meer mensen een mogelijkheid tot werken bestond. Door de technische evolutie, (voedingstechnologie, electro, enz.) Zijn er naar ratio steeds minder mensen nodig om voor iedereen in producten te voorzien. Met de enorm gestegen bevolkingsgroei heeft dit geleidt tot de huidige vorm van werk uitvallers van nu. Denk U echt dat er voor al die mensen een volwaardige baan kan bestaan, dat niet betaald wordt van gemeenschapsgeld?
    Het probleem bevindt zich in het systeem van disproportioneel verdeling van gelden in het productieve leven. Bedrijven maken mega winsten, zonder dat deze ten dele weer hun weg vinden in de maatschappij. Alles komt op rekeningen te staan van een handje vol elitaire individuen. Waardoor er steeds minder overblijft voor de rest. Valuta volume moet dan expanderen om te kunnen compenseren met de tekorten, hierdoor ontstaat de wel bekende inflatie.
    De enige manier dat iedereen participeert in de economische maatschappij is dat winsten rationeel gedevalueerd moeten worden om op deze manier meer mensen onder te brengen bij bestaande bedrijven, zonder dat de bestaande lonen onderuit gaan. Zo kan iedereen werken, zelfs minder werken, met hetzelfde financiële resultaat als nu. Meer handen maken lichter werk.

    Peter [2] reageerde op deze reactie.
    Peter de Jong [3] reageerde op deze reactie.

  2. @henk [1]:

    “Bepaalde denkbeelden welke goed liggen bij de massa vinden vaak makkelijker hun gehoor dan juist goed beargumenteerde zaken. Democratie is gebaseerd op de stem van de meerderheid, maar dat hoeft niet perse de meest gunstige, inzichtelijkste te zijn.”

    Je hebt gelijk, dat de meerderheid het niet altijd bij het rechte eind heeft. Maar in de meeste gevallen toch wel. Alleen zeer specialistische thema’s, waarbij diepgravende vakkennis en inzichten nodig zijn voor een correct oordeel, zijn moeilijk voor buitenstaanders te beoordelen.

    Op bijna alle terreinen is de gemiddelde kennis en intelligentie van mensen voldoende voor een juist inzicht. Je kon dit verschijnsel goed zien bij de tv-quiz Weekend Milionairs. Daarbij kon een kandidaat die het antwoord uit 4 keuzemogelijkheden niet wist de hulp van het studiopubliek inroepen. Bij algemene kennisvragen (‘wat is de hoofdstad van Duitsland?’) was steeds dat antwoord goed waar de meeste mensen voor hadden gekozen, bij meer specialistische vragen (‘hoe wordt de behandeling van ski’s en snowboards genoemd om ze beter te laten glijden?”) was het vaak het kleinste aantal mensen dat het correcte antwoord gaf.

    Het bewijs ligt ook in het bestaan van zoveel democratieën die meerderheidsbesluiten nemen. Als dit systeem werkelijk slechtere uitkomsten zou geven dan bijv. een wijze monarch, met een groepje adviseurs, die voor iedereen een keus maakte dan zouden in de wereld juist dergelijke monarchieën de overhand hebben.

    “Zo ook de kerken, die alleen de armen hielpen om op deze manier meer het geloofsmoraal te indoctrineren. Het hoofd doel voor de staat en de samenleving is ‘veiligheid.”

    Helemaal juist. Het eigenbelang staat altijd voorop. Maar net zo goed als de overheid (als monopolist) ook andere taken maar gebrekkig uitvoert zo is het ook met liefdadigheid. Als de vrije markt, met volop concurrentie, de armenzorg zou uitvoeren dan zouden veel minder hulpbehoeftigden buiten de boot vallen dan nu.

    Er is overigens een ondergrens, ingegeven door het eigenbelang. Zodra het aantal armen te groot wordt is het voor rijke mensen economischer over te schakelen van liefdadigheid op gated communities. De armen moeten zichzelf dan maar zien te redden. Dat is op zich geen probleem, want in een vrije markt is de mobiliteit maximaal (en in een door de overheid gereguleerde markt minimaal). Je bent dan steeds maar korte tijd arm.

    Overigens is dat laatste, net als een tijdje als dakloze op straat moeten leven, een leerzame ervaring waar je later nog veel aan hebt, net zoals het voor een CEO altijd heel leerzaam is een tijdje op de werkvloer mee te draaien (als inpakker, sjouwer, schoonmaker, ed)

    ===
    “I don’t think of myself as a poor deprived ghetto girl who made good. I think of myself as somebody who from an early age knew I was responsible for myself, and I had to make good.”
    – Oprah Winfrey (1954-to date)

    Oscar [4] reageerde op deze reactie.

  3. @henk [1]:

    “Door de technische evolutie, (voedingstechnologie, electro, enz.) Zijn er naar ratio steeds minder mensen nodig om voor iedereen in producten te voorzien. Met de enorm gestegen bevolkingsgroei heeft dit geleidt tot de huidige vorm van werk uitvallers van nu.”

    Helemaal juist. Er is al eeuwenlang een trend naar meer productie-automatisering. Die leidt idd tot uitstoot van arbeid, aangezien de productiviteit per medewerker nog altijd toeneemt en je hetzelfde werk dus met minder mensen kan doen. Tot nu toe konden andere sectoren die werklozen steeds opvangen (landbouw=>industrie=>diensten). De automatisering van de dienstensector heeft inmiddels ook diensten betaalbaar gemaakt die vroeger niet levensvatbaar waren. De werkgelegenheid in de dienstensector neemt daardoor nog altijd toe. Op bepaalde terreinen (zorg, onderwijs, ed) is er zelfs een groeiend personeelstekort.

    Uiteindelijk ontstaat er altijd een evenwicht tussen de automatiseringsgraad en de afzetmarkt. Als je teveel automatiseert komen er teveel werklozen (met veel minder inkomen) en droogt je afzetmarkt op. Door de globalisering en de groei van afzetmarkten in de ontwikkelingslanden is het nog lang niet zover, maar uiteindelijk ontstaat er wereldwijd zo’n evenwicht.

    “Bedrijven maken mega winsten, zonder dat deze ten dele weer hun weg vinden in de maatschappij. Alles komt op rekeningen te staan van een handje vol elitaire individuen. Waardoor er steeds minder overblijft voor de rest.”

    Dit is een klassieke socialistische misvatting, Henk. De economie is geen ‘koek’ van vaste omvang die we onderling (eerlijk) moeten verdelen. Die koek groeit gewoon naargelang meer mensen hard werken en meer kunnen besteden. De rijken worden dan steeds rijker, maar de armen worden óók steeds rijker.

    Rijke mensen zetten hun extra geld op de bank of kopen er aandelen voor. In beide gevallen komt dit geld dan weer terecht in de productieve economie waar mensen met een bedrijf het gebruiken om hun business te laten groeien. Het kapitaal rendeert dan optimaal en het inkomen en de levensstandaard van zowel de ‘rijke’ als de ‘arme’ mens stijgt.

    Dat zijn de zegeningen van het kapitalisme dat ons zo al eeuwenlang voorspoed en een betere kwaliteit van leven brengt. Socialisten zien dit nog wel eens over het hoofd. 😉

    ===
    A socialist, a capitalist and a communist agreed to meet. The socialist was late. “Excuse me for being late, I was standing in a queue for sausages.”
    “And what is a queue?” the capitalist asked.
    “And what is a sausage?” the communist asked.

    http://www.republicanmarket.com/store/item/21661.Enjoy.Capitalism.Button

  4. @Peter [2]:

    “Zodra het aantal armen te groot wordt is het voor rijke mensen economischer over te schakelen van liefdadigheid op gated communities. De armen moeten zichzelf dan maar zien te redden.”

    Gated communities ontstaan niet doordat het aantal armen te groot wordt, maar omdat de criminaliteit te groot wordt.

    Peter [5] reageerde op deze reactie.

  5. @Oscar [4]:

    Je hebt gelijk, Oscar. Maar je mag aannemen dat iedere nieuwe arme evenveel kans heeft om crimineel gedrag te gaan vertonen als de oude. De criminaliteit (in absolute cijfers) neemt dan evenredig toe als het aantal armen toeneemt.

    Rijken moeten hun liefdadigheid dan over een groter aantal mensen spreiden. Om het criminaliteitspercentage gelijk te houden moet het totale budget aan liefdadigheid of politie omhoog. Er komt dan al gauw een moment waarop het goedkoper is je terug te trekken in een gated community (zie Zuid-Afrika en sommige delen van de VS).

    Oscar [6] reageerde op deze reactie.

  6. @Peter [5]:

    Crimineel gedrag staat los van arm of niet arm zijn. Er zijn armen die heel erg arm zijn, in een huis gemaakt van hardboard en golfplaten wonen maar desondanks kiezen om hard te werken of te bedelen en mensen met een royale uitkering die in hun flat of rijtjeshuis met electriciteit, gas en stromend water, plasma TV’s en DVD-recorders hebben en een grote auto voor de deur, die gewapende roofovervallen plegen.

  7. Ik overweeg om op Trots op Nederland te stemmen bij gebrek aan beter (LP zal wel weer niet meedoen). Afschaffing van de vennootschapbelasting, vlaktax van 25%, vermindering van het ambtenarenapparaat met 1/3. Een eerste stap richting de nachtwakersstaat?

    Oscar [8] reageerde op deze reactie.

  11. @Oscar [8]:

    TON heet tegenwoordig TROTS (was de Tros Omroep Ver. overigens niet blij mee).

    http://www.trotsopnederland.com/

    Verdonk wil het Amerikaanse systeem invoeren: nieuwe minister of wethouder? Dan ook andere topambtenaren. De oude kunnen vertrekken samen met de oude bestuurders. Geen gek idee lijkt mij.

    Verdonk heeft nog enkele andere opmerkelijke ideeën, zoals:

    1. invoering van juryrechtspraak
    2. het recht om zelf lijf en goed te mogen verdedigen (Als iemand ongeoorloofd een huis of winkel binnenkomt mag de beheerder maatregelen nemen. De bewijslast ligt bij de indringer en niet bij de bewoner of winkelier)
    3. gedwongen heropvoeding van criminele jeugd (vergelijk de werkkampen van Lubbers) en opvoedingscursussen voor de ouders ervan.

    Verdonk wil tevens een forse aanpassing van het belastingsysteem, o.a. een vlaktax van 25% en afschaffing vennootschapsbelasting, zoals Devidas al zei. Minder subsidie voor kunst & cultuur is ook een bonus imho.

    http://www.telegraaf.nl/binnenland/6030075/__Programma_van_Verdonk__.html

Comments are closed.