AFM, DSB en Zalm

Iedereen die zich interesseert voor hoe een (onderdeel van) de bureaucratie zich ontwikkelt, zou als leerzaam voorbeeld de gang van zaken tussen DSB en AFM moeten bestuderen.
Dit als voorbeeld, want dit zijn standaard ontwikkelden die zeg bij Rijkswaterstaat, de afdeling milieu van de gemeente of het politiekorps precies zo gebeuren.Eerst gaan we regels en wetten opstellen, waarbij de AFM zelf het voortouw neemt, opdat ze beter kunnen handhaven. Dan worden de interpretaties van die regels, achteraf, door de AFM gedaan en worden daarop boetes en aanbevelingen gedaan, vraag dat maar aan Zalm. Natuurlijk worden gaandeweg, wanneer we niet genoeg veroordelingen (en ons eigen bestaan) kunnen rechtvaardigen, de regels steeds  verder aangescherpt en opgerekt.

Onder het mom wat zeur je nou, je kunt toch in beroep tegen de AFM, wordt voor het gemak vergeten dat dat beroep bij de AFM zelf ingediend moet worden en dat de AFM zelf over dat beroep beslist. Het is dat Zalm nog net wat politieke goodwill  overhad op zijn politieke spaarrekening, of wist hij genoeg van anderen?, zodat er een second opinion door een professor gegeven mocht worden: waar staat zo’n beroepsprocedure overigens en is die ook voor normale mensen beschikbaar?

Uit dat Scheltema onderzoek kwam een groot arrogantie van de macht spel boven water: De AFM vond het niet nodig om verdachtmakingen jegens Zalm te onderbouwen, had al een vooropgezette mening over wat Zalm had moeten doen, met de kennis van de kredietcrisis achteraf!, en stond in die zin boven de wet dat de AFM de interpretatie van die wetten zelf tot over het uiterste oprekte. Bij Zalm is de AFM teruggefloten, maar wat denkt u dat het collectieve geheugen van 450 AFM’rs tov Zalm gaat betekenen? En dacht u nu echt dat de AFM zich hierna iets nederiger zal opstellen? Vergeet het maar, deze Zalm affaire is nadat de AFM in bijna alle grote rechtszaken in het stof beet ( Clickfonds affaire, ING voorkennis affaire etc). Dat zijn de grote zaken, maar de kleinere zaken: vorig jaar 2,5 keer zoveel boetes uitgedeeld door AFM en wie kan/durft zich tegen die almacht te verzetten? Want het kwaad is meestal al geschied door het AFM oordeel: vraag dat maar aan Zalm en zijn reputatie, ook al win je wat terug achteraf.

Het gaat zelfs zo ver dat wanneer je meedoet aan een onverplichte enquete op verzoek  van de AFM, je later op basis van je antwoorden, door diezelfde AFM een boete kunt krijgen, dat overkwam de SNS.

En of dat niet genoeg is worden belangenbehartigers, volgens de regels! Buitenspel gezet, alsof de AFM zo goed is opgekomen voor de woekerpolis affaire etc etc.

Volgens de AFM zijn de clubs die opkomen voor de belangen van individuele klanten van DSB niet bevoegd om te bemiddelen of te adviseren, omdat ze geen vergunning hebben. Stichting Steunfonds Probleemhypotheken is al schriftelijk de wacht aangezegd. Ook de club van Pieter Lakeman, Stichting Hypotheekleed, werkt zonder vergunning. Hendrickx heeft het idee dat de AFM het falend toezicht nu afschuift op de Stichtingen. Hij zegt niet adviserend of bemiddelend op te treden, dossiers worden overgedragen aan advocaten. Volgens de AFM mogen de stichtingen alleen optreden als lobbyclubs. (VK, p.1)

Let wel, dit is niet bedoeld als een tirade tegen de AFM, dit is als voorbeeld hoe een overheids instantie uitdijt in aantal, macht (gebruik) en regelzucht. Vul voor AFM, Rijkswaterstaat, rook/milieupolitie of FIOD in, het resultaat is overal hetzelfde, met die aantekening dat naar mate die organisaties groter groeien (en dat doen ze) ze steeds minder effectief en aan tegenstrijdige sub-optimalisatie gaan werken. Dat maakt het des te triester als jij dan net door zo’n organisatie gemangeld wordt en de echte slechteriken niet.

Dat is de reden dat we hier pleiten die organisaties kleiner te maken, de markt zijn werk te laten doen en aan te tonen dat zij niet kunnen voorkomen dat er altijd risico in de wereld overblijft.