Gratis

Wanneer politici en ideologen in het algemeen spreken over voedsel en huisvesting als ‘rechten’, bedoelen ze vaak dat deze gratis dienen te zijn. Vaak wordt dit dan ook letterlijk zo gepresenteerd. Gratis zorg, gratis onderwijs, gratis openbaar vervoer, etcetera…

Deze nonsens is makkelijk ontkrachten, en nonsens kan nooit vaak genoeg worden ontkracht.

Wat zeggen mensen nu werkelijk, als ze voorstellen dat zaken als voedsel en onderdak gratis, of ‘rechten’ zouden moeten zijn? Laten we dat eens onderzoeken aan de hand van simpele logica.

Voedsel en onderdak moeten geproduceerd worden in de moderne tijd (dus we hebben het hier niet over het plukken van vruchten, jagen voor eigen voedsel of wonen in grotten). En aangezien deze zaken niet worden geproduceerd door magische elfjes, moeten ze geproduceerd worden door mensen. Zo kunnen we dus meteen concluderen dat een “recht” op “gratis” voedsel en onderdak, een verplichting inhoudt aan anderen om deze zaken te produceren.
“Rechten” voor sommigen, zijn hier dus per definitie “verplichtingen” voor anderen. Dat laatste hoort u overigens nooit van uw vriendelijke volksvertegenwoordiger. Althans, u hoort nooit van hen dat de producenten dezelfde rechten op gratis voedsel en onderdak hebben. In de praktijk komt het hebben van “rechten” van sommigen, dus neer op een vorm van slavernij voor anderen.
Immers, als producten of diensten werkelijk gratis zouden zijn, en dit voor iedereen zou gelden, zouden de producenten zonder beloning moeten werken. Die beloning moet immers toch ergens vandaan komen, en in tegenstelling tot wat sommige liefhebbers van de overheid lijken te denken, groeit het geld dat de overheid heeft niet aan de bomen. Zouden deze diensten of producten niet beloond worden met geld, maar met andere diensten of producten, dan spreken we ook niet over “gratis” maar over het uitwisselen van waarden zoals in een vrije markt.
Mits deze vrijwillig geruild zijn uiteraard.
Maar als dat zo was hadden we de overheid weer niet nodig om “gratis” diensten of goederen als “recht” te garanderen. Van vrijwilligheid is dus sowieso geen sprake.
Dus ofwel deze goederen of diensten zijn niet “gratis”, of ze worden geproduceerd door ofwel een grote groep slaven, of een grote hoeveelheid hele menslievende vrijwilligers (droomt u rustig verder).

Nu zal uiteraard geen enkele overheid openlijk de slavernij van de productieve klasse propageren, dus producenten zullen niet zonder beloning werken. Hiermee kunnen we de mythe dat voedsel en onderdak gratis is voor alle burgers, voorgoed laten rusten.

Wellicht dat deze politici schuine streep ideologen iets anders bedoelen; namelijk dat voedsel en onderdak gratis dienen te zijn voor zij die het echt nodig hebben.
Maar aangezien we weten dat iedereen voedsel en onderdak nodig hebben, komen we terug op het feit dat het dan ook voor iedereen gratis zou dienen te zijn. Maar die mythe hadden we zojuist al opgeruimd.

Wellicht dat deze goeddoeners dan ook niet bedoelen dat mensen ooit gedwongen zouden moeten worden om deze zaken gratis te produceren. Maar dit houdt dan ofwel in dat deze zaken niet gratis zijn, noch kan men dit zogenaamde “recht” ooit garanderen. Het wordt in dat geval dus gewoon een privilege.

Immers, wat is een “recht” dat ten alle tijden afhankelijk is van de vrije wil van anderen om deze zaken te produceren? Wat is een “recht” dat ophoudt te bestaan als alle mensen zouden zeggen: “bekijk het maar met die woningbouw. Ik bouw mijn eigen huis en verder zoekt iedereen het maar uit.” Met andere woorden, dit zogenaamde “recht” bestaat bij de gratie van de vrijwillige keuze van anderen om voedsel of huizen te produceren. Dit “recht” is een verzinsel, en berust zelfs in sprookjesland op dwang van anderen door de overheid.

Een dergelijk recht op gratis voedsel en onderdak voor sommige mensen kan niet bestaan, gelijktijdig aan het recht van anderen mensen om deze zaken niet te produceren. De aard van “positieve rechten” is dat zij per definitie tegenstrijdig zijn. En daarbij kunnen we meteen ook even stellen dat zolang politici beloftes doen over positieve rechten, er altijd mensen zullen zijn die politici onbetrouwbaar vinden, omdat het ene “recht” het andere tegenspreekt.
Politici zijn per definitie populistisch. Ze beloven dingen die onzinnig zijn. En neemt u maar van mij aan dat ze dit volledig bewust doen. Zoals de uitverkoop van Nederland door Balkenende cum suis aan de Europese politieke maffia, ten behoeve van zijn eigen carrière.

Dus nu dat we hebben vastgesteld dat gratis voedsel en onderdak geen recht voor iedereen kan zijn, noch voor zij die het nodig hebben, kunnen we vaststellen dat ze bedoelen dat het slechts een recht voor sommigen kan te zijn.
Nu komen we bij de ware aard van deze promotors van “gratis voedsel en onderdak” als zijnde een recht. Selectieve rechten voor een select groepje mensen, die verzorgd en bezorgd dienen te worden door anderen, onder overheidsdwang. Anders zou deze hele “gratis” zaak pure kletskoek zijn.

We kunnen duidelijk zien dat van het eerste sprake is. Immers, als iets zogenaamd “gratis” is als dienst of product wanneer gegarandeerd door de overheid van u en mij, is het slechts “gratis” voor een beperkt groepje mensen. Anderen moeten er voor zorgen, hetzij door het te produceren, hetzij door belasting te betalen waarmee de productie wordt gefinancierd. En zij die belasting betalen, hebben dus hoe dan ook niets “gratis”.

Als morgen iedereen zou besluiten om mee te reizen met de gratis bus naar het gratis walhalla van diensten en producten, zou dit hele belachelijke sprookje als een kaartenhuis ineen storten.

Ingezonden door Tony