Eer aan: Clint Eastwood

Clint Eastwood lacht. En waarom niet? Op een leeftijd waarop de meeste van zijn collega’s in Hollywood zich bezighouden met hun kleinkinderen en golfen, werkt de man, bekend van zijn knijpogen en hese: “Go ahead, make my day”, harder dan ooit. Eastwood: “Je komt op een punt in je leven waarop je zegt: ‘Ik ben als enige blijven staan.’”

De meervoudig Oscarwinnaar bereikt in mei de leeftijd van 80 jaar, maar elk decennium lijkt hij beter te worden – meer gefocust en ambitieuzer. Met 55 jaar ervaring in film en televisie (bijna 40 daarvan als gewaardeerd regisseur), 4 Oscars en fans van alle generaties, zou niemand het Eastwood kwalijk nemen als hij zich zou terugtrekken tot zijn huis in Carmel, Californië en van zijn oude dag zou gaan genieten. Maar de ster van ‘Dirty Harry’, ‘Unforgiven’ en ‘Millon Dollar Baby’, om een paar titels te noemen, wordt nu bewonderd voor het produceren van, tot nadenken stemmende, films van hoge kwaliteit voor het grote publiek, op een leeftijd waar men in Hollywood doorgaans niet serieus wordt genomen.

“Tachtig? Echt waar? Ongelooflijk!”, zegt Morgan Freeman, Eastwoods vriend en projectpartner sinds lange tijd, met welgemeend ontzag. “Hij laat absoluut geen tekenen zien trager te worden of controle te verliezen. Hij is zo scherp, zo efficiënt. Ik hoop dat hij niet boos word, maar als ik later groot word, wil ik net als Clint zijn.”

Eastwoods 30^e productie, ‘Invictus’, met Freeman in de hoofdrol, is één van zijn meest provocerende. Net als zijn andere recente films – ‘Gran Torino’, ‘Mystic River’, ‘Flags of Our Fathers’ – dwingt deze film tot nadenken over moeilijke, soms ongemakkelijke kwesties. ‘Invictus’ is het waargebeurde verhaal van Nelson Mandela’s vrijlating op het hoogtepunt van de val van Apartheid in Zuid-Afrika en Mandela’s vastberadenheid het WK Rugby te gebruiken als een weg naar raciale harmonie.

Eastwood: “Ik probeer altijd onderwerpen te behandelen die veel van me vragen en me hard laten nadenken. De geest moet evenals het lichaam getraind worden.” Met een knipoog naar Walt Kowalski, een karakter in ‘Gran Torino’ wiens levenslange racisme plaats maakt voor begrip en meeleving, gelooft Eastwood dat de “nooit te oud om te leren”-filosofie een belangrijk onderwerp is deze periode van zijn leven.

Op elke leeftijd heeft Eastwood zichzelf uitgedaagd om te leren en te groeien. Geboren in San Francisco in 1930, heeft hij zijn vader door de Grote Depressie en de Tweede Wereldoorlog zien worstelen als koopman en staalarbeider terwijl het gezin door Californië reisde met een éénwielige trailer met daarin al hun bezittingen. Al snel werkte Eastwood zelf hard – eerst als pianospeler voor gratis maaltijden in een nachtclub in Oakland, ondertussen schoolgaand, later als houthakker en brandweerman – voordat hij een acteur werd. Uitzending tijdens de Koreaanse Oorlog was een vormend deel van een volle Amerikaanse beleving welke een tweejarige termijn als burgemeester van Carmel bevatte alsmede samenwerking met Republikeinse politieke kandidaten, zelfs toen zijn onwrikbare Libertarische standpunten hem de Irak-oorlog  deden afkeuren. Tijdens zijn lange leven heeft Eastwood zeven kinderen bij vijf vrouwen verwekt. “Je realiseerd je dat het huwelijk niet alleen liefde inhoudt,” zegt hij over zijn huidige 14-jarige huwelijk met voormalige Tv-reporter Dina Ruiz, die 35 jaar jonger is, “je moet ook met elkaar kunnen opschieten.”

Het beeld, nu, van Eastwood is dat van bescheidenheid. Hij spreekt zonder pretenties of een te hoge eigendunk en houdt vast aan simpele observaties en wijze oneliners. “Volg je hart.”, zegt hij. “Je wilt iets doen? Doe het en doe je best, wat het ook moge zijn. Ik zeg niet dat iedereen iets fenomenaals [moet] doe[t][n], maar je kan falen op je eigen doel.”

Bovenal geniet Eastwood van het leven. Eastwood: “Je hoeft niet de heuvel op te rennen – je kan naar boven lopen.” En ondanks zijn onvoorstelbare succes, verward hij zijn roem of fortuin niet met een doel op zichzelf.

“Hij is iemand die niet vol is van zichzelf.”, zegt Freeman. De reden voor Eastwoods nuchterheid kan zijn oorsprong hebben in zijn vele interesses buiten de showbizz. Hij vliegt helikopters, spreekt vloeiend Italiaans en is een geslaagd Jazzpianospeler en –componist. Hij is ook beademend laagtechnisch: “Je ziet een stel aan een tafel in een restaurant en allebei zijn ze aan het sms’en.”, zegt Eastwood. “Praat niemand meer gewoon met elkaar tegenwoordig?” Zoals hij het ziet: “Het belangrijkste is niet hoe lang je op deze planeet rondloopt, maar de kwaliteit van leven die je hebt terwijl je hier bent. Dat was altijd het enige dat er echt toe deed.”

Een uitspraak als deze zou opgevat kunnen worden als een nawoord, maar Eastwood wil duidelijk blijven werken. Eastwood: “Mijn vader had het altijd over met pensioen gaan en naast een riviertje zitten met een biertje in zijn hand – het klinkt als een televisiereclame, maar dat is niets voor mij.” Eastwood traint elke dag en blijft vaak wakker tot middernacht om scripts te lezen en zijn materiaal te perfectioneren. Hij werkt reeds aan zijn volgende film, de bovennatuurlijke thriller ‘Hereafter’. De eerdergenoemde ‘Invictus’ is een vroege kandidaat dit jaar voor een Oscarnominatie.

Uiteraard, als het hem alleen om de Oscars ging, had hij al tijden geleden kunnen stoppen. “De reden dat ik niet met pensioen ga, is dat ik elke dag iets nieuws leer.”, zegt Eastwood. Er zit bescheidenheid in zijn stem en wellicht een vleugje verwondering. “Het gaat om jezelf verrijken, constant jezelf uitdagen.” Hij stelt zijn publiek op de proef door zichzelf op de proef te stellen – en zo worden we geïnspireerd.

——————————————–
Bewerkt en vertaald door R

Origineel overgenomen van AARP magazine.
bewerking/vertaling van het artikel