Iemand die aan het werk gaat veroorzaakt twee dingen. Hij krijgt inkomen en hij voegt toe aan de productie. Vraag en productie zijn daardoor stevig aan elkaar geklonken. De klassieken zeiden al, ‘Elk aanbod schept zijn eigen vraag’.
Stel dat je gaat werken als vakkenvuller. Je voegt toe aan de productie. Jij hebt geen behoefte aan de gevulde vakken, maar je wil wat anders hebben. Daarvoor is je salaris. Dit stelt je in staat om dat deel van de productie te nemen dat je wel wil hebben. Bijvoorbeeld een avondje uit eten. Alle mensen die werken voegen iets toe aan alle geproduceerde goederen en diensten. Met het inkomen nemen ze ook weer een stuk weg van al deze geproduceerde goederen en diensten. Ze nemen daarmee hun rechtmatige deel.
Dan is er ook nog de winst. Als je werkt als vakkenvuller dan maakt de supermarkt meer winst doordat jij daar arbeid verricht. Dat is ook precies de reden dat de supermarkt jou de vakken laat vullen. De waarde van de gevulde vakken is hoger dan het salaris dat je ontvangt en daardoor maakt de supermarkt winst. De winst komt toe aan de eigenaar van de supermarkt. Deze eigenaar voegde ondernemerschap toe en kreeg er winst voor terug. Met deze winst kan hij ook een deel nemen van alle geproduceerde goederen en diensten. Ook dit leidt dus tot vraag naar goederen.
Het lijkt allemaal erg logisch en dat is het ook, maar toch denken sommige mensen er anders over. Mensen die vinden dat de Polen ons werk inpikken bijvoorbeeld. De Polen voegen productie toe en krijgen daarvoor inkomen. Met dat inkomen nemen zij weer een deel van de productie. Zij pikken daarmee dus niets en nemen alleen wat hen toekomt.
Of wat dacht u van het idee dat we door minder te werken de banen over meer mensen kunnen verdelen. Dat we bijvoorbeeld een kortere werkweek krijgen en daarmee meer werk kunnen creëeren. We gaan dan minder werken en minder produceren en daardoor dus ook minder verdienen. Maar nu zul je misschien zeggen, kunnen we het inkomen van deze mensen dan niet gelijk houden zodat ze toch nog net zoveel ontvangen. Als we minder produceren kunnen we onszelf wel meer geld geven, maar dat haalt niets uit. Dat geld is alleen een ruilmiddel om je rechtmatige deel van de productie op te kunnen eisen. Als er minder geproduceerd wordt dan is er ook minder te verdelen. En dan krijgen de mensen dus ook minder.
Meer werken is dus ook niet schadelijk voor de werkloosheid. Iemand die gaat werken zorgt gelijk voor inkomen. Niet alleen zijn eigen salaris, maar ook de winst van de onderneming waar hij werkt. Dit leidt gelijk tot een toename van de vraag. Het extra aanbod van arbeid leidt daardoor gelijk tot extra vraag naar goederen. Zoals de klassieken al zeiden ‘Elk aanbod schept zijn eigen vraag’.
Er is ook nog wel eens het idee dat een toename van arbeidsproductiviteit schadelijk kan zijn. De diepteinvesteringen leiden tot meer werkloosheid in deze visie. Een hogere productiviteit van een enkele arbeider leidt echter ook tot meer vraag. In eerste instantie zullen de lonen niet verhoogt worden en lopen de winsten op. Deze hogere winsten leiden weer tot meer bestedingen. Het resultaat is dat er dus wel vraag ontstaat naar de extra productie. Op wat langere termijn zullen de lonen weer stijgen. In deze bedrijfstak is er relatief veel winst per werknemer. Andere bedrijven kunnen deze werknemers over proberen te nemen. Dat leidt vervolgens tot loonsverhogingen. Meestal zullen arbeiders loonsverhogingen afdwingen als de winsten van het bedrijf oplopen.
Arbeid zorgt dus voor zowel inkomen als productie. Dit maakt dat er veel minder conflicten zijn over banen dan vaak wordt gedacht. Het besef dat vraag en aanbod hier hand in hand gaan kan veel misvattingen wegnemen. Meer productie is daarmee ook de oplossing voor meer welvaart.
Goed artikel.
De denkfout betreft arbeidstijdverkorting wordt door te veel politici nog steeds gemaakt. In principe zou het kunnen werken indien de loonkosten evenredig verlaagd worden (*). Dat willen politiciechter nooit. Plus dat twee deeltijders soms minder productief zijn dan een voltijder (bij gelijke uren) ivm communicatieproblemen omdat men de helft van de tijd er niet is en dus minder meekrijgt en zaken als “Oh, u [de klant] wil Anna hebben. Maar die werkt vandaag en morgen niet, kunt u overmorgen terugbellen?”
*) Ofwel, een werknemer X loon, dan twee werknemers elk 0,4X loon. (Niet 0,5 want er zijn allerlei vaste kosten zoals administratie, etc).
Astrid [9] reageerde op deze reactie.
In het bedrijfsleven heeft arbeidstijd verkorting nog nooit gewerkt. In minder uren tijd moest immers hetzelfde werk worden gedaan door hetzelfde aantal mensen. Want minder werken doen we natuurlijk alleen voor hetzelfde salaris.
Het absurde nu is, dat de roep om weer langer te werken vaak strandt op de eis, dat er dan meer salaris moet worden betaald.
De enige oplossing voor goedkopere productie, dus omzetverhoging én het scheppen van meer banen, is om langer te werken voor hetzelfde salaris.
En over het inpikken van werk: Polen bijvoorbeeld doen het werk van de Nederlander die wegens extreme belastingdruk gaten laat vallen, doordat hij ambtenaar of dienstverlener wordt. Dat kan worden hersteld door werken bij overheden onmogelijk te maken.
Marcel [5] reageerde op deze reactie.
Nou die vakken vuller maakt gene winst voor het bedrijf, dt is een onjuiste metafore.
Niet iedere werknemer en bepaald werk levert winst op.
een vakken vuller bijvoorbeeld is een noodzakelijke dienst die afgenomen moet worden om de winkel netjes te houden maar heeft gene directe impact op je productie en afnamen van producten.
Ik snap waar je heen wil maar je stelt het wel erg simpel .
De polen is niets kwaads, al nemen ze nu inderdaad werk in zowel op de belastingvrije manier als in wit geld. Het probleem daarmee is dat hun concurreren met hun diensten, in de bouw en elders.
Hun prijzen zijn lager voor de zelfde dienst en dus zoudende nederlanders hun prijzen bij moeten stellen, inderdaad dan houdt eenbedrijf meer geld over voor investeringen en alles wat je met winst kan doen.
Echter, hebben we een sociaal vangnet gecreerd voor mensen die niet concurreren. die zitten dus liever zonder werk omdat niets doe blijkbaar dan winstgevender is dan werken onder de prijs van de nieuwe concurrenten.
En dan zitten we in een vicieuze circel.
Polen blijven komen en werken onder de prijs en mensen gaan de WW in omdat niets doen beter loont dan concurreren.
En dit systeem wordt weer betaald door productieve mensne hun rechtmatige deel af te nemen om hen te betalen. waardoor ook bij hun een tijd komt dat niets doen meer loont, en vervolgens klapt het hele systeem in door de bemoeienissen van de overheid. Want als er zoveel gestolen moet worden voor alle mensen , op een gegeven moment is niets doen voor iedereen winstgevender en niemand meer om van te plukken om iedereen die niets doet te betalen.
Ik draaf een beetje door.
Maar de autheur pakt wel een raar voorbeeld os ik zie de intentie van het artikel niet echt in (het is nog vroeg)
En waarschijnlijk zeg ik vanmiddag over mijn eigen comment … OEPS! 🙂
Maar het zij zo.
Niet altijd is het zo dat nieuw aanbod ook nieuwe vraag aanmaakt.. in het voorbeeld gaat het op maar in de echte wereld is dat vaak niet zo .
Ik kan veel produceren maar als niemand het product wil… dan is er gene vraag en blijft die uit
Marcel [6] reageerde op deze reactie.
even over de polen
wat in bovenstaande staat is waar werk je dan voeg je vraag toe meer geld doet uitgeven dat geld ook voor de polen.
maar dit word niet bedoeld met banen pikken.
2 a 3 jaar geleden was dit een kreet zonder inhoud toen was het aanbod van werkmemers lager dan het aanbod van banen, je kon gewoon niet genoeg personeel krijgen.
in mijn bedrijf waren we blij met polen, ze zeuren niet als ze iets anders moesten doen als waar ze voor aangenomen waren en altijd bereid om overwerk te doen.
maar nu 2010 zit elke pool op een baan waar een nederlander voor in de ww of bijstand zit omdat nu het aanbod van werknemers hoger is dan het aanbod van banen.
je zou dus nu kunnen zeggen de polen pikken de banen.
harri
@P.E. Middelkamp [2]: Dat is inderdaad in de juiste richting gedacht. Het probleem is niet de immigratie, maar de belastingdruk. Immigratie zorgt potentieel juist voor een verhoging van de welvaart.
@Hoc Voluerunt [3]: De vakkenvuller voegt wat toe aan het bedrijf en daarom heeft hij ook een baan.
Jij geeft aan dat vakkenvullen een noodzakelijke dienst is. Wat je dus eigenlijk zegt is dat als je de vakkenvuller ontslaat dat dat ten koste gaat van een goede bedrijfsvoering. Dat betekent dat de supermarkt minder omzet en winst gaat maken zonder de vakkenvuller.
Maar zeggen dat de winst lager wordt zonder de vakkenvuller is hetzelfde als zeggen dat de winst dus verhoogd wordt door het aannemen van deze vakkenvuller.
Sander [10] reageerde op deze reactie.
@Marcel
Eigenlijk heeft dit artikel een aanvulling nodig (die je volgens mij zelfs ookal geschreven hebt) want een “slimme” socialist zal dan vragen waarom er toch economische crises ontstaan en de vraag tijdens zo’n crisis lijkt in te storten als elke baan zijn eigen vraag schept.
‘Elk aanbod schept zijn eigen vraag’.
Dit is niet wat de klassieke economen (Say met name) zeiden, maar wel wat er vaak (foutief!) van gemaakt wordt. Als ik bijvoorbeeld “luchtvervuiling” aanbied dan komt er echt niet vanzelf vraag naar luchtvervuiling.
Say bedoelde, en dat is eigenlijk heel logisch: productie en consumptie zijn per definitie gelijk. Als de één een ijsje produceert en hij krijgt daar 1 euro voor, dan is er ook iemand die 1 euro heeft betaald.
@Armin [1]: En na het debacle van de ATV heeft men het “recht op deeltijdwerken”, ouderschapsverlof en dergelijke zaken verzonnen. Om toch vooral minder te gaan werken.
Dus sinds de opkomst van de Arbeidstijdverkorting/Arbeidsduurverkorting in de eind jaren 70/begin 80 (als ik mij niet vergis) zitten wij in een “arbeidsrecessie”.
We werken steeds minder. Treurige ontwikkeling
@Marcel [6]: “Jij geeft aan dat vakkenvullen een noodzakelijke dienst is. Wat je dus eigenlijk zegt is dat als je de vakkenvuller ontslaat dat dat ten koste gaat van een goede bedrijfsvoering. Dat betekent dat de supermarkt minder omzet en winst gaat maken zonder de vakkenvuller.”
Stel, ik heb een winkel en ben zzp-er. Mijn omzet/winst stijgt met de dag. Plotseling denk ik “tjonge, jonge, ik krijg het (te) druk”. Dan neem ik een vakkenvuller aan om me te ontlasten. Mijn winst daalt gelijk met het loon van de vakkenvuller. Bij 100% winst op de door mij verkochte produkten, moet mijn omzet dus 2x stijgen met het loon van de vakkenvuller.
Zolang dat niet het geval is, geeft de vakkenvuller dus enkel een negatief financieel netto resultaat.
Mijn voorraden (vaste kosten) stijgen bovendien ook nog eens.
Marcel [11] reageerde op deze reactie.
@Sander [10]: Deze redenering geeft me echt hoofdbrekens. Ondernemers hebben als doelstelling winstmaximalisatie en nemen personeel aan om zo de winst te vergroten.
In het voorbeeld dat je gebruikt zitten een paar valkuilen. De ondernemer hier koopt als het ware vrije tijd. Hij geeft hier een deel van zijn winst op om zijn vrije tijd te vergroten. Eerst was er een vergoeding in winst voor het werk en dat is nu een vergoeding in salaris.
Wat betreft de voorraad is het argument nog mistiger. Als de ondernemer in staat is om met een kleinere voorraad meer winst te behalen, waarom zou hij dan een grotere voorraad aanhouden.?
The Red Pill [12] reageerde op deze reactie.
Sander [13] reageerde op deze reactie.
@Marcel [11]:
vrije tijd of misschien gaat hij de tijd die hij nu heeft ingekocht gebruiken om dingen te doen met een hogere toegevoegde waarde dan zakkenvullen, sorry, vakkenvullen (Freudiaanse verschrijving, ik heb kennelijk teveel naar de staatsomroep gekeken) . Bijv de door de overheid verplichte administratie doen omdat hij anders (nog vaker) een accountant moet inhuren die waarschijnlijk duurder is dan de vakkenvuller?
@Marcel [11]: Betreft het laatste gedeelte van je reactie:
De omzet/winst stijgt (door de vraag in de markt). De vakkenvuller is een kostenpost die uit hoofde van zijn beroep geen invloed heeft op die marktvraag. Daarom zal het assortiment moeten worden verbreed om de omzet extra te kunnen laten stijgen, waardoor een gelijkblijvende(!) winst mogelijk wordt.
Verder: * Ondernemers hebben als doelstelling winstmaximalisatie en nemen personeel aan om zo de winst te vergroten.
Er zijn ook ondernemers die een betere kwaliteit van de persoonlijke leef/werkomstandigheden nastreven. Winstmaximalisatie is hier niet het primaire doel. (Denk bijvoorbeeld ook aan een zzp-ende professionele pianospeler)
Maar in het voorbeeld van de winkel, zal deze ondernemer die prima in het eigen onderhoud kan voorzien liever zijn omzet een tikkie matigen dan expanderen waardoor hij er alle sores van personeel, regeltjes, ambtenaren, CAO’s en loonboekhouden bij krijgt.
Kort geleden had ik een behoorlijke discussie met een (tob)manager in een middelgroot bedrijf waarvan ik zag dat hij steeds meer personeel aannam. Ik zij hem “denk nu niet dat als je maar personeel blijft aannemen de winst ook groter zal zijn”. Maar uiteraard zag ik dat verkeerd…
Een half jaar nadien garandeerde dezelfde manager mij dat “er veel personeel buitengejast zou worden”… En waarom?
Vanwege onvoldoende vraag uit de markt!
En enkel dit – vraag uit de markt- maakt in de kern je omzet/winst.
Neem maar eens 100 arbeiders en verkopers aan om pijl- en bogen te gaan verkopen. Je zal er mogelijk een paar verkopen, totdat de vraag stopt. Maar je zult nooit en te nimmer winst maken.
Marcel [14] reageerde op deze reactie.
@Sander [13]: “Daarom zal het assortiment moeten worden verbreed om de omzet extra te kunnen laten stijgen, waardoor een gelijkblijvende(!) winst mogelijk wordt.”
De redenering is hier dat er eerst een vakkenvuller wordt aangenomen en vervolgens wordt er gezocht naar manieren om deze kosten te verantwoorden. Dus nu moet het assortiment groter worden om zo de winst gelijk te houden.
Ondernemers denken niet op deze manier. Er is eerst vraag en dan pas personeel. Je neemt het personeel aan om aan deze vraag te voldoen. De supermarkt ziet dat er lange rijen voor de kassa staan en daarom wordt een kassiere aangenomen. Of er wordt regelmatig nee verkocht waardoor de omzet lager uitvalt dan nodig is. En daarom wordt een vakkenvuller aangenomen.
In je voorbeeld over de pijl- en bogen draai je de redenering dus om. Het is niet zo dat als je meer personeel aanneemt je ook meer winst zult maken. Het is wel zo dat als je de winst kan vergroten door personeel aan te nemen dat je dat dan zal doen.
Dat er nu mensen zijn die om geen kopzorgen te hebben geen personeel aannemen is zeker waar. De regeldruk zorgt zo voor een lagere werkgelegenheid. Verder zijn er altijd managers die fouten maken. Maken ze teveel fouten dan zal hun bedrijf ten onder gaan. Maar wil je overleven dan zul je beslissingen moeten nemen die je winst op lange termijn vergroten.
Sander [15] reageerde op deze reactie.
@Marcel [14]: Ondernemers denken niet op deze manier. Er is eerst vraag en dan pas personeel.
Tja, nu zijn we dus weer terug bij af.
De kop van je artikel luidt “Elke baan schept zijn eigen vraag”
En dat is nu precies mijn punt. Ik twijfel daar sterk aan. Maar als ik nu je laatste ractie lees dan staat ‘Er is eerst vraag en dan pas personeel.’ lijnrecht tegenover “Elke baan schept zijn eigen vraag”.
Of ben ik nu van het padje?
Marcel [16] reageerde op deze reactie.
@Sander [15]: Nu begin ik denk ik te begrijpen waar we langs elkaar heen praten.
De titel is een verbastering van de wet van Say. Daarbij gaat het erom dat er in de economie als geheel geen overschot of tekort kan zijn.
De productie vereist vaak al dat je kosten maakt. Bijvoorbeeld personeelskosten. Dit geld wordt weer uitgegeven en leidt tot vraag. Degene die dit geld uitgeven kopen allerlei goederen en natuurlijk niet precies de goederen die ze zelf maken.
De volgorde van redeneren is verder ook belangrijk. Het is de productie die de consumptie mogelijk maakt. Als iemand goederen produceert dan kan hij deze later ruilen voor andere goederen. Dus eerst productie en dan vraag en niet andersom.
De individuele ondernemer moet natuurlijk wel nadenken over welke behoeften hij van de klanten wil vervullen. Gaat hij pijl- en bogen maken dan kan hij deze alleen verkopen als hij de prijs heel laag stelt en is zijn inkomen heel laag. Ondernemers zullen kijken naar de behoeften van potentiële klanten om zo een zo hoog mogelijk inkomen te krijgen.
ffi [17] reageerde op deze reactie.
@Marcel [16]:
” Nu begin ik denk ik te begrijpen waar we langs elkaar heen praten.”
Daarom zei ik nog dat je een linkje naar je andere stukje moest plaatsen waarin je uitlegt waarom er toch nog crises zijn 😉 Ik weet zekr dat je het geschreven hebt kan het alleen niet meer terug vinden.
ps: wordt het niet eens tijd om een boekje uit te brengen?
Sander [18] reageerde op deze reactie.
@ffi [17]: Een boekje? Kan jij gedachten lezen? Het is dat de tijd me (momenteel) ontbreekt, maar ik denk er al tijden over. Maar goed, het is altijd leuk nog wat in de achterzak te hebben voor rustiger tijden…
Comments are closed.