Het klinkt toch logisch dat als je geen mensen kan ontslaan dat er dan minder mensen zonder werk zitten. Toch is ontslagbescherming juist een reden voor meer werkloosheid. En verder leidt het tot grote onrechtvaardigheid doordat de bescherming ten koste gaat van andere groepen.
Als er geen ontslagbescherming zou zijn dan zouden bedrijven bij geringe tegenwind al mensen kunnen ontslaan. Dit klinkt als onwenselijk, maar hierdoor herstelt de winst van de ondernemer. Nu zeg ik dus dat het gunstig is om mensen te ontslaan zodat de ondernemer meer winst maakt. Dat klinkt als de asociale kapitalist met dollartekens in zijn ogen. Maar een sterk bedrijfsleven creëert werkgelegenheid. Een bedrijf dat geen mensen kan ontslaan, maakt een veel langere periode verlies omdat het de kosten niet snel kan verlagen. Dit bedrijf zal daardoor minder werkgelegenheid creëren. Het lijkt er even op dat er meer werk is doordat het bedrijf geen mensen kan ontslaan. Maar kijkt men even iets verder dan wordt er juist werkgelegenheid vernietigd.
Verder zullen ook in een vrije situatie niet zomaar werknemers worden ontslagen. De werkgever heeft er baat bij om enige loyaliteit te tonen naar de werknemers om de motivatie hoog te houden. Verder zijn er personeelsleden die specifieke kennis hebben die een bedrijf niet wil verliezen. Dat beperkt dus het aantal ontslagen.
Door ontslagbescherming komt de onzekerheid deels bij groepen te liggen in plaats van bij individuen. Zoals gezegd tast de ontslagbescherming de winstgevendheid van bedrijven aan. Dit zal het aantal faillissementen doen stijgen. Dan komen ineens hele groepen zonder werk te zitten, waar eerder slechts individuen werden ontslagen. De gevolgen worden verplaatst en komen bij andere personen terecht. Maat het leidt niet tot meer bescherming en ook niet tot minder ontslagen.
Een ander effect is dat personen met een tijdelijk contract eerder ontslagen worden. Ook als deze persoon eigenlijk geschikter was geweest dan iemand met een vast contract wordt deze toch ontslagen. Dat er nu iemand anders ontslagen wordt is onrechtvaardig. Degene met de meeste kwaliteiten en de hoogste inzet komt nu op straat te staan. Voor het bedrijf is het ook een verlies. Deze moet nu een productievere medewerker laten gaan.
Als mensen eenmaal doorhebben dat ze niet zomaar ontslagen kunnen worden gaat een deel minder produceren. Iedereen kent wel voorbeelden van mensen die bij een reorganisatie niet ontslagen konden worden en daarom een makkelijk baantje kregen. De beperkte productiviteit van deze collega moet worden opgebracht door de andere collega’s. De last wordt afgewenteld op anderen die wel hard werken.
Als iemand na een aantal jaren niet meer zoveel zin heeft in zijn werk dan kun je dat vaak merken in de productiviteit. Deze mensen zouden dan ook best wat minder kunnen verdienen. Sommigen klinkt dit hard in de oren. Maar als je dit niet doet betekent het dat degene die wel hard werkt minder gaat verdienen. Het geld wordt hierdoor op een manier verdeelt die onrechtvaardig is en inefficiëntie bevordert. De prijsprikkel zorgt hier dan voor een scheve motivatie. Als je eenmaal binnen bent dat kun je ook als je weinig doet net zoveel blijven verdienen. Voor degenen die wel hard werken is er te weinig geld voor extra beloning omdat er te veel dure krachten worden meegezeuld door het bedrijf waar zij werken. Inzet, motivatie en creativiteit worden daardoor minder beloond. En deze eigenschappen zul je daardoor minder gaan zien als er ontslagbescherming is. Deze bescherming is landelijk en daardoor werkt dit effect door op de gehele arbeidsmarkt. Nederland haalt daardoor lang niet alle potentie uit de arbeidskrachten die erin zit. En voor de enthousiaste krachten kan het frustrerend zijn en sommigen geven het zelfs op. Dit werkt door in de slagkracht en het concurrentievermogen van de hele economie. Dit leidt tot een lagere werkgelegenheid en lagere welvaart.
Ps.
In het tweede deel wordt de kant van de werkgever belicht. Hoe wordt de ondernemer benadeeld door ontslagbescherming en hoe probeert de ondernemer de regels te ontwijken.
Conclusie, de werknemer moet zich steeds meer als werkslaaf gaan gedragen, tot het moment dat ie een werkslaaf is geworden…
Nog een conclusie, we doen weer een stap terug in de tijd…
ronald [2] reageerde op deze reactie.
@Rob ter Horst [1]:
Juist omgekeerd, als werknemer voel je je meer gewaardeerd als je weet dat je ontslagen kunt worden maar dat op basis van je inzet, rendement, produktiviteit en efficientie etc, etc, dat niet gebeurd en andere (langer in dienst zijnde, maar minder gemotiveerd) eerst moetengaan als het economisch minder gaat.
In het geval zoals jij ws. liever hebt, dus met allerlei beschermende regeltjes en wetjes ben je pas een slaaf.
Te slaafs zelfs om voor zichzelf te zorgen.
Enkele stappen terug in arbeidsrecht is voor productieve mensen een grote stap voorwaarts. Voor de parasiterende n onder ons is het natuurlijk een eng idee om wat “rechten” in te leveren.
onthoud: rechten voor de 1, betekent plichten voor de ander
Rob ter Horst [12] reageerde op deze reactie.
De goede krachten zullen eerder geneigt zijn naar het het buitenland te gaan, zoals ik. In Groot Brittanie word echt nog gekeken naar je motivatie e.d. Hier in Nederland is dat niet echt belangrijk meer.
Razor 1911 [8] reageerde op deze reactie.
Als in India 10% loonkosten bespaard moeten worden, gaat de directeur naar de voorman en legt het probleem uit waardoor hij kosten moet besparen en geeft de voorman 2 keuzes:
óf 10% van de mensen moet worden ontslagen, maar dan houden de mensen die overblijven 100% van het loon.
óf de werknemers zullen 10% loon moeten inleveren en 100% van de mensen houden hun baan.
De directeur gaat lunchen en na de lunch komt hij terug bij de voorman en vraagt of ze eruit zijn.
Ja, ze zijn eruit: de werknemers zullen tegen 90% van het loon hun werkzaamheden uitvoeren. Prima opgelost:
– iedere werknemer houdt zijn baan
– het bedrijf gaat niet failliet
– geen onzekerheid
Waarom kan dit niet in Nederland? Heeft het iets te maken met vakbonden?
Rob ter Horst [13] reageerde op deze reactie.
Nu is het al zo dat je geen vast contract meer krijgt in sommige beroepen.
Na afloop van je bijvoorbeeld je jaarcontract, vlieg je er sowieso uit, en nemen ze weer een ander aan.
Zo wordt voorkomen dat ze voor onbepaalde tijd aan je vastzitten.
Rob ter Horst [14] reageerde op deze reactie.
Kan dit topic verwijderd worden. Onze socialistische leiders worden diep ongelukkig van de uitholling van werknemers rechten en verworvenheden, zie: http://i39.tinypic.com/9gzqfr.jpg
Het is duidelijk dat ze het morele gelijk aan hun zijde hebben, stuk verwijderen dus.
De basisgedachte is niet onjuist. Maar ook hier geldt weer: niet naar de extremen doorschieten. Geen absolute ontslagbescherming, want waarom zou je dan nog iemand aan gaan nemen? Echter ook geen afwezigheid van ontslagbescherming, wanr dan wordt de werknemer als wegwerpartikel beschouwd en behandeld. Een hybride vorm tussen overheid en markt is het antwoord.
Rob ter Horst [15] reageerde op deze reactie.
@Vincent Veldhuis [3]:
Inderdaad , heb hier ook plannen om BUITEN de EU te gaan vestigen met mijn bedrijfje. Het loont gewoon niet meer om hier in NL nog een bedrijfje te hebben, de ROVERHEID is immers de grootste aandeelhouder en medebeslisser in MIJN bedrijfje.
Door deze bemoeizucht heb ik gelukkig meer werk gekregen echter is dat niet het werk wat ik normaal met mijn bedrijfje uitvoer maar betreft het werk dat je van de ROVERHEID moet uitvoeren en waarvoor je nog dient te betalen ook!
Al deze bemoeizucht heeft mij er toe gebracht om mijn heil ergens anders te gaan zoeken waar het belasting klimaat een stuk gunstiger is dan in NL, het is jammer voor mijn personeel maar dit is het directe gevolg van het WANBELEID van de ROVERHEID.
Waarom niet alle werknemers zzp’er maken (een soort van freelancers op project basis of voor een bepaalde tijd), lonen vervijfvoudigen om onkosten of tijdelijke werkloosheid in te kunnen calculeren. Op deze manier is er nog veel meer marktwerking, een goede werknemer is duurder dan een minder goede werknemer. Is er tevens een betere verdeling in de opbrengsten van geproduceerde arbeid. Dus niet dat de werkgever negentig procent van de opbrengst instrijkt in tegenstelling van de werknemer.
Kim (niet ingelogd) [11] reageerde op deze reactie.
Ontslag kost zo wie zo geld. Zowel voor de werkgever als voor de werknemer. Onzekerheid en op nieuw solliciteren maken gedwongen ontslag voor beiden niet altijd aantrekkelijk. Vooral bij wat langere dienstverbanden lopen de ontslagkosten flink op. Kijk maar op ” ontslag calculator” waar deze kosten snel te berekenen zijn.
@zarathustra [9]: Vast personeel is ook voor een werkgever heel belangrijk. Voor continuïteit bijvoorbeeld. Of omdat je niet wilt dt kennis wegloopt naar een concurrent. Goede werknemers zijn het waard om vastgelegd te worden.
De huidige bescherming is vooral gericht tegen mensen met een ‘vlekje’. Want je gaat iemand waarover je twijfelt geen baan aanbieden, je komt er immers nooit meer vanaf. En zo krijg je dan honderdduizenden werklozen en WAO-ers.
@ronald [2]: De ontslagrondes die ik heb meegemaakt waren vooral gebaseerd op vriendjespolitiek, niet op inzet…
Ik spreek af en toe wel eens iemand over de ontslagrondes bij TNT. Is ook totale willekeur en vriendjespolitiek.
@Jasper [4]: En die directeur levert natuurlijk ook in…
@John2 [5]: Ehh, nee hoor. Op een bepaald ogenblik hebben ze vanwege omstandigheden meer mensen nodig. Ze krijgen dan een contract voor een half jaar. Daar kunnen ook oudere personen bij zitten, die zijn dus duurder. Maar ja, de werkgever heeft op dat moment geen keus. Na dat half jaar gaan ze gewoon weer op zoek naar een nieuwe jongere, en vooral goedkopere werknemer…
@Civil Servant [7]: Mee eens, maar vooral eens kijken hoe er efficienter gewerkt kan worden en op die manier geld besparen. Maar ja, daar tref je weer andere bedrijven mee, en moeten zij ook efficienter gaan werken, waardoor het weer andere bedrijven treft. Ergens zullen dus slachtoffers gaan vallen, ook met steeds efficienter werken. Vreemd hoor, dat economische systeem…
Het hele systeem moet op zijn kop. Iedereen is geindoctrineerd door geld en het maken van winst. We lopen elkaar allemaal op te lichten, alleen zien we dat niet meer zo. De welvaart zoals wij die kennen is schijnwelvaart. We zijn nog steeds net als een paar honderd jaar verdeeld in een elite en (loon)slaven. En net als een hond heeft het meerendeel ‘een baas’.
Comments are closed.